35.
Salah siji rewange Widaru sing kulina nyepakne ngombe banjur nggodhog banyu gawe wedang jahe maneh diladekne Widaru, Sima Loreng lan kanca-kancane kabeh sing lagi lungguh ngedhuweng neng klasa. Wektune wis kliwat saka tengah wengi, sedhela maneh wis esuk. Nanging wong-wog rewange Widaru kuwi kebacut ora ngantuk. Kanggo ngentekne wektu bengi kuwi, banjur padha melu lungguhan ngrungokne jagongane Widaru karo Sima Loreng. Sikepe Widaru marang Sima Loreng wis owah, katon olehe ngaji-aji wong sing maune dikira ora duwe kaluwihan apa-apa kuwi.
"Nuwun sewu Ki Sanak Sima Loreng" kandhane Widaru sawuse sauntara padha lungguhan "menawi kula kaparengaken ngertos, estunipun ndika menika sinten? lwingking saking pundi badhe tindak pundi?".
"Sampun kula tuaraken ing ngajeng Ki Sodagar" wangsulane Sima Loreng karo mesem semanak "kula menika tiyang kleyang kabur kanginan tanpa dhangka tanpa kayang, waleh-waleh menapa, suwaunipun kula menika saking Paguron Parangabang lajeng nindakaken lampah pangumbaran mangilen menika, esthining manah badhe ngupadi Guru kula ingkang suwaunipun nindakaken lampah ing puncaking Gunung Wilis, nanging miturut kabar ingkang kula tampi samangke sampun boten wonten ing Puncaking Gunung Wilis malih. Kala wau siang, kula mireng kadose Ki Dhadhapsuwaru miwah Resi Wresaya sampun nate panggih kaliyan Guru kula menika, mila kula lajeng gadhah niyat badhe puruita dhateng Resi Wresaya, nanging sareng kula mireng pangandikanipun Ki Sodagar ingkang nyariyosaken sinten estunipun Resi Wresaya menika, kula lajeng gadhah dudutan bilih Ki Sodagar estunipun ugi sampun pirsa dhateng pundi purugipun Guru kula kala wau".
"Mangke rumiyin Kisanak Sima Loreng" bareng Widaru krungu wangsulane Sima Loreng mangkono kuwi mau, banjur takon "saestu kula dereng mudheng kaliyan pangandikan ndika makaten menika, jalaran kula rumaos boten wicanten napa-napa dhateng ndika, kajawi namung caos weling murih ngatos-atos menawi srawung kaliyan Resi Wresaya miwah para muridipun. Lajeng Guru ndika menika sinten Ki Sima Loreng? mendah sektinipun Guru ndika menika, menawi ndika kemawon nggadhahi kadigdayan ingkang sakalangkung nggegirisi kados nembe mawon kula tingali wau?".
"Estunipun Guru kula menika boten sanes inggih Ki Sima Abang ingkang sampun ndika tepangi menika Ki Sodagar" wangsulane Sima Loreng karo nyawang praupane Widaru.
Widaru katon kaget, semono uga karo para rewange kabeh, merga sepisan maneh wong-wong kuwi ora nyana babar pisan yen Sima Loreng jebul muride Ki Sima Abang sing kondhang kuwi.
"Pramila saking menika Ki Sodagar" sadurunge Widaru ilang kagete Sima Loreng wis nutugne guneme "menawi ndika uninga dhateng pundi purugipun utawi wonten lelampahan menapa tumrap Ki Sima Abang, kersaa ndika anjarwanana dhumateng kula".
Widaru meneng sauntara, bola-bali alise gathuk, bathuke dijengkerutne mratandhani Sodagar sugih kuwi lagi nglumpukne pangeling-elinge lan nata ukara kanggo aweh wangsulan marang pitakone Sima Loreng.
"Nyariyosaken lelampahanipun Ki Sima Abang ing laladan menika estunipun panjang sanget, Kisanak" kandhane Widaru sawuse meneng sauntara "mbok menawi mangke boten rampung kula aturaken ing dalu menika, kiranganipun saged dipun jangkepi benjing menawi kalih mlampah. Kadospundi menawi makaten Ki ?".
"Boten dados menapa Ki Sodagar" wangsulane Sima Loreng karo ngguyu "ingkang kula emut-emut saking pangandika ndika niku, nika lho ingkang ndika sebataken bilih Ki Sima Abang sampun saged dipun paeka dening Resi Wresaya. Bares kemawon, kabar ingkang makaten kala wau saestu damel kisruhing manah kula, menapa Ki Sima Abang sampun pejah awit kenging paekanipun Resi Wresaya menapa kados pundi Ki Sodagar?".
"Boten makaten Kisanak" Widaru gage anggone nyauti pitakone Sima Loreng "Ki Sima Abang sangertos kula boten pejah, nanging mila estu kenging paekanipun Resi Wresaya. Lha menika ingkang kula aturaken cariyosipun radi panjang menika kala wau. Awit cariyosipun boten saged dipun cuplik ing bongkot utawi pucukipun kemawon".
"O Makaten nggih Ki Sodagar?" Sima Loreng ngrasakne ana sethithik rasa lega , jalaran krungu nek Gurune idih urip "samangke mangga Ki Sodagar kula suwun miwiti cariyosipun wiwit kawitan".
"Inggih, Kisanak" Widaru arep miwiti critane "cariyos menika estunipun ugi kula tampi saking tiyang sanes, nanging cariyos saking tiyang sanes menika saestu saged dipun pitados menggah leresipun, jalaran ingkang criyos menika Guru kula piyambak, nenggih Ki Gedhe Cupu Watu".
Sima Loreng ora saulu, mung meneng karo ngrungokne apa sing dikandhakne dening Widaru. Para rewange Widaru uga banjur padha meneng melu ngrungokne.
"Nalika samanten" Widaru nutugne olehe crita "Ki Ageng Cupuwatu, nampi wangsit saking Sang Hyang Taya, inggih Dzat ingkang tan kena kinaya apa. Murih Ki Ageng Cupuwatu nindakaken lampah maneges dhateng nginggiling Redi Wilis. Jalaran Ki Ageng Cupuwatu nggadhahi gegayuhan murih ngelminipun langkung sampurna malih. Sasampunipun dumugi puncaking Redi Wilis, Ki Ageng Cuouwatu kepanggih kaliyan tiyang ingkang ngakenipun saking sukunipun Gunung Kelud, ingkang ngagem asma Ki Sima Abang".
"Dados Gurunipun Ki Sodagar ingkang nami Ki Gedhe Cupuwatu menika kepanggih kaliyan Guru kula nenggih Ki Sima Abang, Ki Sodagar?" Sima Loreng nyelani critane Widaru nganggo pitakonan.
"Leres Kisanak" wangsulane Widaru karo mbacutne critane "lha ing mriku niku, tiyang kalih ingkang sami-sami nggadhahi ngelmi kanuragan menika lajeng manggih pasulayaning rembag".
"Ki Sima Abang kalih Ki Gedhe Cupuwatu manggih sulayaning rembag Ki Sodagar?"
"Leres, jalaran kalih-kalihipun sami rumaos nampi wangsit saking Sang Hyang Taya. Kalih-kalihipun sami rebatan papan kangge nindakaken lampah maneges, ingkang wujudipun sela ageng ingkang mapan ing sangandhaping wit Preh ing puncaking Redi Wilis. Lha sacaketipun sela ageng kasebat wonten kucur ingkang toyanipun sakalangkung bening, lan saking kucur wau nunten mili kalen alit ingkang toyanipun mili mangandhap. Gandheng kekalihipun sami ngakeni bilih papan menika peparingipun Sang Hyang Taya dhateng piyambakipun, boten wonten ingkang purun ngalah, wekasan kekalihipun lajeng sami rebatan mawi kerengan".
"Ki Sima Abang perang tandhing kaliyan Ki Gedhe Cupuwatu?".
"Inggih Kisanak" wangsulane Widaru "nanging anggenipun sami kerengan mawi prajanjen".
"Prajanjen kados pundi Ki Sodagar?" Sima Loreng takon .
"Prajanjenipun, sinten ingkang mimpang ingkang mangwasani papan menika, lan ingkang kawon saged maneges ing papan menika, namung kemawon kedah manut kaliyan ingkang mimpang, liripun boten kenging manggen kanthi sak sekecanipun kedah manut pundi ingkang dipun tedahaken dening ingkang mimpang, kajawi saking punika ugi ingkang kawon kasampiran kuwajiban madosaken woh-wohan ingkang dados dhaharanipun tiyang ingkang mimpang sadangunipun sami-sami nindakaken lampah maneges menika".
"Wekasanipun sinten ingkang mimpang Ki Sodagar?" Sima Loreng takon maneh.
"Sasampunipun adu kasekten lan kasantikan tigang dinten tigang dalu tanpa kendel, Ki Cupuwatu rumaos kasoran tandhing kalih Ki Sima Abang, wasana Ki Cupuwatu trimah. Dening Ki Sima Abang Ki Cupuwatu kaparingan panggenan kangge lampah maneges ing sisih kidulipun sela ageng, dene Ki Sima Abang manggen ing sisih leripun Sela ageng menika".
"Ngantos pinten dinten anggenipun Ki Sima Abang saha Ki Cupuwatu nindakaken lampah maneges menika Ki Sodagar?" Sima Loreng takon maneh, merga Widaru rada suwe olehe meneng, leren nggone crita.
"Radi dangu Kisanak" wangsulane Widaru "nanging gandheng wekdale sak niki sampun meh padhang, sakedhap malih srengenge badhe njudhul, kaprenga kula kendeli rumiyin anggen kula criyos. Jalaran kula kedah nindakaken sembahyang subuh rumiyin. Pramila saking menika, kasekecakna Ki Sanak Sima Loreng lelenggahan wonten mriki rumiyin, kula badhe sesuci dhateng lepen lan kasambet nindakaken sembahyang. Kados ingkang sampun kula aturaken ing ngajeng wau, cariyos candhakipun saged dipun lajengaken kalih mlampah mangke".
"Inggih, inggih Ki Sodagar" Sima Loreng aweh wangsulan. Lan nalika Sima Loreng noleh marang rewang-rewange Widaru sing mau uga padha lungguhan neng kono, jebul kabeh wis ora ana. Ana sing lagi padha ngrakiti sapi-sapine neng cikar, ana uga sing padha olah panganan yasa pawon ing sisihe bedhiyang. Sima Loreng banjur ngadeg, sawise noleh ngiwa lan nengen, banjur nusul Widaru sing mau mlaku tumuju menyang kali ora adoh saka papan kanggo leren kuwi.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar