"Mengko dhisik Ki Lasma" Pangeran Singasari banjur nakoni Ki Lasma "banjur cacahe wong-wong sing ngaku muride Ki Tanparupa kuwi pira? apa luwih akeh tinimbang cacahing prajurit Grumbulan katambah siswa-siswane Ki Gedhe Pelanggolan? lan saiki padhepokane Ki Tanparupa kuwi ngendi?".
"Nyuwun pangapunten Gusti" wangsulane Ki Lasma alon "iKi Tanparupa menika boten cetha menggah padhepokanipun wonten pundi, dene siswanipun Ki Tanparupa ingkang badhe ngayomi Prajurit Grumbulan miwah siswa-siswa saking Jatigrowong menika namung tiyang kalih?"
"Mung wong loro?" Pangeran Singasari njengkerutne bathuke mratandhani ora pati mudheng karo sing dikandhakne Ki Lasma mau.
"Inggih Gusti" Ki Lasma aweh wangsulan "sanaosa namung tiyang kalih, nanging sedaya tiyang ing Grumbulan lan siswa-siswanipun Ki Pelanggolan, kalebet kula sampun mangertos bilih tiyang kalih kala wau kagadhuhan ngelmi kanuragan ingkang sakalangkung ngedab-edabi, menawi namung mengsah tiyang limrah cacah satus saben tiyang setunggalipun, boten badhe siswanipun Ki Tanparupa menika ngucireng yuda. Titiyang ing Grumbulan ugi sampun nate sumerep kekalihipun menika ngangge dolanan gegedhugipun Paguron Tangen nenggih Puthut Jayantaka lan Puthut Jayandaga ingkang sasampunipun puthut kekalih boten kiyat ngglawat nunten katilar manjing alam sanes, mila lajeng Puthut kekalih gadhah dudutan bilih kekalihipun menika titah ingkang kalebet bangsa lelembat, nanging sareng dipun aturaken dhateng Panembahan Dewa Karkatha, Panembahan Dewa Karkatha nunten paring dhawuh bilih tiyang kalih menika Dewa saking Kahyangan sapukawatipun Sang Hyang Kala Mercu".
"Aneh" Pangeran Singasari guneman kaya mung kanggo awake dhewe, banjur karo suwara alon Pangeran Singasari bali takon "mosok nek ndika ora ngerti sapa jenenge muride Ki Tanparupa loro kuwi Ki Lasma? lan omahe ngendi?".
"Saestu kula boten wantun nyebat asamanipun tiyang kalih kala wau" wangsulane Ki Lasma "namung kemawon kula nate mireng kekalihipun ngaken menawi griyanipun ing dhusun Jurug saleripun Kitha Pajang lan ing wekdal menika nembe nuruti pikajengan kepengin nurut ilinipun benawi Uluayu, anggenipun mampir lan kendel ing Grumbulan awit dipun cegat dening Ki Lurah Grumbulan ingkang nampi sasmita gaib ingkang wosipun Dhusun Grumbulan badhe saged luwar saking pangwaosipun Paguron Tangen miwah Paguron Ngampon menawi dipun tulungi dening siswanipun Ki Tanparupa ingkang nembe nglampahi tindak lelana nurut ilining toya bengawan".
Dumadakan Pangeran Singasari kelingan marang pulunane dhewe ya iku Raden Rangga sing wektu iki lagi nindakne laku pangumbaran, malah ya Raden Rangga sing wis aweh kabar marang Patih Mandaraka yen Panembahan Dewa Karkatha ing Paguron Tangen nindakne laku mbalela. Apa sing diarani dening Ki Lasma muride Ki Tanparupa kuwi Raden Rangga?.
"Saiki aku arep takon babagan liya Ki Lasma" Pangeran Singasari tumuli arep nocogake critane Ki Lasma bab muride Ki Tanparupa kuwi karo pulunane, Raden Rangga sing nadyan isih timur nanging duwe kasekten sing sok nganeh-anehi "coba ndika wangsuli kanthi blaka".
"Gusti Pangeran badhe mundhut pirsa prakawis menapa?" Ki Lasma genti takon .
"Layang sing ndika lan Ki Pelanggolan aturake marang Siwa Mandaraka wingenane kae, jarene saka Rangga? lha saiki pulunanku Rangga kuwi ana ngendi? Tau kepethuk karo muride Ki Tanparupa sing ndika critakne kuwi mau apa ora?" Pangeran Singasari nggenahne sing dadi pitakone.
"Nyuwun pangapunten Gusti" Ki Lasma wangsulan, rada bingung olehe arep nata ukara, jalaran Ki Lasma tau diweling dening Rangga lan Marga supaya aja nganti ana wong Mataram sing ngerti yen Rangga lan Marga isih ana Grumbulan. Sanadyan Rangga tau ngaturake nawala marang Patih Mandaraka nanging Rangga tau kandha yen satemene Rangga ora gelem kepethuk karo wong Mataram ing wektu saiki. Kamangkja mau Ki Lasma wis kebacut crita bab siswane Ki Tanparupa marang Pangeran Singasari, mula Ki Lasma banjur nggagas arep aweh wangsulan sing sipate dora sembada, tegese sanadyan satemene goroh nanging goroh sing ana gunane lan ora gawe kapitunane sapa wae.
"Iya piye Ki Lasma?" Pangeran Singasari wiwit ora sabar ngenteni wangsulane Ki Lasma sing wiwit mau mung meneng sawuse njaluk pangapura.
"Menawi Gusti Pangeran ndangu dhateng kula Raden Rangga samangke wonten pundi, saestu kula boten saged matur menapa-menapa jalaran kula kepanggih kalih Raden Rangga menika inggih nembe sepisan nalika badhe kautus ndherekaken Ki Gedhe Pelanggolan dhateng Mataram lan sasampunipun kula bidhal ndherekaken Ki Pelanggolan kala samanten dugi sapriki dereng nate panggih malih, malah dhawuh wangsulan saking Gusti Patih nalika samanten dumugi sapriki inggih dereng dipun aturaken dhateng Raden Rangga, dados kula babar pisan boten saged atur wangsulan saking pandangunipun Gusti Pangeran menika kala wau" kanthi teteh Ki Lasma aweh wangsulan sing satemene mung dora sembada.
Pangeran Singasari bisa nampa karo wangsulane Ki Lasma sing satemene ngayawara kuwi, jalaran Pangeran Singasari wis pana banget karo wewatakane Raden Rangga sing kerep seneng tumindak sing aneh lan neka-neka. Pancen sing dikandhakne Ki Lasma mangkono mau luwih bisa kedadean temenan jalaran pancen Rangga kuwi bocah sing aneh lan luwih kerep tumindak sing aneh-aneh katimbang tumindak sing lumrah.
"Yen mangkono bisa diarani nek Pulunanku nsi Rangga babar pisan ora ana sambung rapete karo muride Ki Tanparupa sing ndika critakne mau Ki Lasma?" wekasan Pangeran Singasari takon .
"Nyuwun pangapunten Gusti" wangsulane Ki Lasma "babagan menika kula saestu boten saged atur wangsulan, jalaran ingkang kula ngertosi Raden Rangga menika priyagung ingkang aneh makaten ugi kalih siswanipun Ki Tanparupa kekalih menika kala wau, ingkang ugi kagungan sipat ingkang sakalangkung aneh, sanadyan kula pitados dugi sapriki tiyang kalih wau taksih mapan ing sakupengipun Padhukuhan Grumbulan utawi Pelanggolan, nanging pundi papan ingkang kinarya palereman kula piyambak inggih dereng mangertos".
"Iya, iya Ki Lasma anggonku takon marang ndika tak cukupi semene dhisik, mbok menawa ing wektu sing seje aku bakal takon lan njaluk tetimbangan marang ndika" Pangeran Singasari mungkasi nggone ndangu marang Ki Lasma, banjur disusul aweh prentah marang para Tumenggung sing lagi padha ngadhep :
"Kadang Tumenggung kabeh, sawuse aku rembugan karo Ki Lasma sing ndika kabeh uga padha melu ngrungokne, saiki aku minangka senapati agung aweh prentah marang ndika kabeh, sesuk esuk mbarengi bang-bang wetan wiwit katon budhalna kabeh wadya bala Mataram aja ana sing kecicir, kabeh budhal ngrabasa Paguron Tangen. Dene gelaring baris nbakal tak dhawuhake sesuk sawise prajurit siyaga budhal".
"Nuwun inggih sendika ngestokaken dhawuh Gusti" wangsulane para Tumenggung bebarengan.
Lan sadurunge tetemon kuwi dibubarake, Pangeran Singasari padha ora ngerti yen satemene Ki Lasma wis ora katon ing papan sing dilungguhi mau. Wong-wong kuwi lagi krasa lan ngerti sawuse ana suwara sing tanpa rupa :
"Nyuwun pangapunten Gusti, kula abdi paduka pun Lasma kepareng wangsul dhateng barisanipun Ki Gedhe Pelanggolan malih, namung atur uninga benjing menawi sampun peperangan kawiwitan, mugi kauningan bilih sedaya prajurit Padhusunan Grumbulan miwah siswa-siswa saking Jatigrowong sami ngangge kalung janur kuning minangka tandha. Sepisan malih abdi paduka pun Lasma ngaturaken gunging panuwun saha nyuwun pangaksami".
Pangeran Singasari ora wangsulan mung lathine katon mesem mratandhani yen ora duka karo lekase Ki Lasma sing rada tumindak degsura.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar