Total Tayangan Halaman

Sabtu, 16 April 2022

SLENDHANG KU NING (027)

27.

Sauntara kuwi, sing lagi bali saka anggone Takziyah, sadalan-dalan blas ora leren olehe padha omomg-omongan.  Ana- ana wae sing padha dirembug, nek wiwitan mau ajeg sing miwiti rembugan mesthi Ririen, suwe-suwe Restu utawa Bu Kaji uga bisa gawe dadakan ukara sing banjur dadi bahan omongan sing gayeng. Malah pisan pindho Sodik uga bisa sing gawe jalaran. Ora arang, antarane Sodik karo Restu banjur padha tukar kawruh neka-neka, sing ketara nek cocok lan gumyak, sok-sok wae Ririen utawa Bu Kaji Ali sing nyelani rembug muruh sansaya regenge anggone padha omong-omongan.

 

Sanadyan durung ana sing kober nyenggol perkara pribadi, nanging Ririen sing pagaweyane mulang Ilmu Komunikasi kuwi wis wiwit bisa maca, yen Restu wiwit ana rasa sengsem marang Sodik. Mung rada kuciwane Sodik malah sing kewaca dening Ririen isih durung ana tandha-tandha gelem migatekne kenya ayu sing lungguh neng sisihe kuwi. Tembung-tembung sing metu saka Sodik marang Restu isih krasa nek tembunge wong srawung sing lumrah, ya ngajeni ya nyenengake nanging ya keprungu kaya nek Sodik lagi rembugan karo wong liyane sing wis suwe ditepungi ngana kae.

 

Mula bareng wis tekan omah, nalika Bu Kaji kepengin enggal-enggal ngerti kepriye mungguh tanggapane Ririen sawuse sedina meruhi adhine cecaketan karo Restu, Ririen malah matur alus :

 

"Mangke utawi benjing kemawon Bu kula tak matur ingkang langkung cetha, ingkang baken ketingalipun sampun wonten tandha-tandha bilih anggenipun Ibu mbudidaya kangge kasaenanipun Sodik badhe wonten asilipun".

 

"Nek saka rumangsaku pancen ya mangkono nDhuk" wangsulane Bu Kaji karo ngendikakne sing dadi panemune "mung emane, adhimu kuwi isih katon nek atos lan kaku, durung ana tandha-tandha ana rasa sengsem sing asipat pribadi marang Restu, kamangka nek nurut panyawangku Restu katon nek wis ana rasa sengsem marang Sodik".

 

"Mila makaten Bu" Ririen guneman maneh "nanging saged ugi, anggenipun Sodik kethukulan raos sengsem dhateng Restu menika mangke menawi sampun santun dinten, saged ugi ngantos sepeken napa seminggu nembe manahipun Sodik wonten ewah-ewahan, kawiwitan kemutan nalika sesarengan kalih Restu kala wau, sanaosa ing mriku wonten kula lan Ibu".

 

"Ya muga-muga wae mangkono nDhuk" wangsulane Bu Kaji alon, nanging banjur disambung maneh karo tembung sing sajak tenanan "eh, piye nek Sodik ndang tak jake bali menyang Kedunggalar wae? Lan sajroning wektu sepasar iki tak pancinge embug kareben bisa kelingan ,marang Restu, nek ngono kepriye mungguh panemumu nDhuk? Niyatku sing kaya ngono kuwi mau, kok nek tak nalar-nalar karo tak cocogne karo wulangane guruku Pak Ngaliatmaji sing mucang Pelajaran Ilmu Jiwa jaman Kelas Papat PGA kok rada mathuk?".

 

"Kula kinten makaten inggih langkung sae Bu" atur wangsulane Ririen karo mesem, Ririen kelingan nek Ibune kuwi biyen sekolahe mung tekan PGA patang tahun ora nerusne menyang kelas lima, merga kepencut kepengin mlebu pondhok modhel tradisional utawa Pondhok Salaf. Nanging olehe neng Pondhok ya ora suwe, merga banjur dirabekne karo Pak Ali sing wis ngasta neng Kementerian Agama Ngawi.

 

"Mengko ngene, aku tak nggiring adhimu lan jejibahanmu genti nggiring Restu" ngendikane Bu Kaji sabanjure "mung wae, njagani nek ana ora cocoge kanyatan, aja kesusu Restu mbok kandhani nek arep mbok jodhokne karo adhimu. Nanging sing baku wis ana dudutan sing bisa digugu nek Restu saupama diarepne dening si Sodik Salim ora bakal mbalekne rembug".

 

"Inggih Bu" Ririen wangsulan cekak, karo neng jero batine aweh pangalembana marang Ibune sing akeh rerigene lan gedhe kawicaksanane.

 

Nalika Ibu lan mBakyune isih katrem ngrembug nasibe, Sodik Salim malah mapan ngglethak neng kamare, nglurusne balunge. Karepe ngono Sodik Salim kepengin bisa leren nadyan mung sedhela. Mau olehe Sembahyang luhur karo ngasar wis dijamak kosor neng Panggang, dadi saiki Sodik kepengin bisa ngliyepake mripate sanadyan mung sedhela, jalaran mau bengi sasat meh sawengi mung bisa ngolang-aling, ngelah-ngelih guling, nanging ora bisa turu.

 

Nanging pranyata, maneh-maneh nalar lan pikirane Sodik Salim ora gelem dijak nyambut gawe bareng karo atine. Nalare ngongkon Sodik enggal bisa ngliyep, nanging atine tansah takon lan njaluk wangsulan, sing wangsulane kaya apa Sodik durung ngerti. Ya iku kepiye critane Waginem sawuse dina iki nindakne test lan wawancara . Kasik ditampa ora? Sodik cetha nek durung ngerti.

 

Alon-alon hape ne dicandhak, ketang kepengine critane Waginem piye, Sodik arep nelpon Waginem, nanging banjur diwurungne. Sodik nyata yen durung siap saupama krungu kabar sing ora jumbuh karo sing dikarepake. Kajaba saka kuwi, Sodik uga kuwatir yen Waginem dadi sansaya nelangsa nampa telepune merga mbarengi olehe wawancara jebul ora entuk gawe.

 

"Njajal telpun Ustadz Mahfudzi, panjenengane rak mesthi pirsa?" batine kongkonan awake dhewe.

 

"Karepmu dhewe wae" pitakone diwangsuli dhewe" genah nek aran degsura nek aku wani telepon Ustadz Mahfudzi  mung arep nyuwun pirsa nasibe Waginem. Malah bisa uga aku mengko konangan, nek satemene ati iki wis kethukulan rasa seneng marang kenya ayu sing nglebokne lamaran neng SMA kuwi".

 

Hapene banjur bali diselehne neng meja cedhak amben sing dienggo ngglethak.  Mripate diremne, pikirane diumbar ngumbara dhewe. Dumadakan hapene malah muni banter, suwara sing nuduhake yen ana telepon mlebu menyang hapene. Karo rada dheg-dhegan, mikir sing ora-ora Hapene dicandhak, diiling-ilingi sapa sing nelpon dheweke kuwi? Ustadz Mahfudzi?.

 

"Assalamu'alaikum Ustadz" Sodik ngangkat telepone.

 

"Wa'alaikumussalam warahmatullah" karo suwara sing nuduhake yen lagi gembira ustadz Mahfudzi aweh wangsulan "saiki Dhik Sodik isih Takziyah apa wis tekan daleme Mas Dokter? Apa isih ana dalan?".

 

"Alhamdulillah, sampun dumugi Yogya Ustadz, badhe wonten dhawuh?" Sodik Salim genti wangsulan semune nyadhong dhawuh.

 

"Ya Sokur nek wis neng Yogya maneh, anu arep ngaturi pirsa wae kok" Ustadz Mahfudzi ngendika maneh.

 

"Inggih? Wonten kabar menapa Ustadz?" Sodik genti takon.

 

"Kabar bab Waginem sing lagi wae rampung olehe nglakoni test lan wawancara" Ustadz Mahfudzi paring wangsulan.

 

"Inggih? Kados pundi Ustadz? mBak Waginem saged lancar menapa boten? Saged dipun tampi menapa gagal Ustadz?" ora krasa Sodik keseret rasane dhewe, olehe takon ketara nek kesusu, suwarane groyok, ana rasa was lan pangarep-arep sing carub dadi siji.

 

"Iya Panjenengan ki nek mundhut pirsa mbok sing rada sabar sethithik?" Ustadz mahfudzi paring wangsulan karo ngguyu rada dawa "merga sanajan Panjenenga kuwi lahire nyelaki, nanging minangka wong tuwa sing wis tau dadi enom aku ya ngerti, panjenengan ki mambu ati karo Santriku sing jeneng Waginem kae".

 

"He he he" Sodik wangsulan karo ngguyu "Inggih kadospundi wartisipun Tadz?".

 

"Alhamdulillah, kabeh mlaku lancar" Ustadz Mahfudzi paring wangsulan "jebul sing kapencut karo kapinterane Waginem kuwi dudu aku dhewe, malah Ustadzah Laila wis luwih dhisik pirsa, nek Waginem kuwi duwe dhasar bocah sing sregep, temen, disiplin lan pinter, merga Waginem kuwi jaman SMA tau dadi siswane Ustadzah Laila, wektu kuwi Ustadzah Laila isih jejer dadi Guru Agama, durung dadi pengawas kaya saiki kuwi.........".

 

"Alhamdulillah" Sodik Salim nigas rembug "dados dipun tampi nggih Ustadz?".

 

"Ya genah ditampa no Dhik" wangsulane Ustadz Mahfudzi karo ngguyu "wong ana kader sing kaya ngono apike mosok arep ditulak? wong pantesa ngono upama dikongkon Yayasan sing nglamar, aku ya gelem kok nek kon budhal. Ben kaya jaman Dhik Sodik sepisanan m;lebu SMA kae".

 

Rasane Sodik dadi ayem, marem lan seneng mlumpuk dadi siji. Ngerti nek Waginem wis bisa ketampa neng sekolahane, ndadekne atine sansaya notol, selak kepengin kepethuk lan aweh ucapan selamat marang wanita sing wis ngisi telenging atine kuwi. Karo nyelehne hapene neng meja, Sodik njupuk rokok sak ler, digawa mlaku metu, dheweke arep ngrokok neng teras mburi, ben ora konangan mbakyune.

 

Karo kedhal-kedhul nglaras peganing rokoke, Sodik Salim sing lungguhe ndhenggleg sendhen kursi kuwi, nggagas mengko bengi arep matur Ibune lan kandha marang mBakyune, sesuk Ibune arep didherekne bali menyang Kedunggalar dhisik. Kapan-kapan wae mrene maneh.

 

Kegawa saka atine sing ayem, ora krasa katempuh sumiliring angin sing miwiti wektu sore, ndadekne Sodik keturon, sirahe sumendhe neng kursine. Nglilir-nglilir bareng keprungu suwara adzan maghrib saka masjid ora adoh saka omahe mbakyune kuwi. Sodik tangi banjur daya-daya menyang kamar mandhi arep reresik lan sesuci dhiri.

 

 

 

ana candhake.

 

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

SENDHANG MUSTIKANING WARIH 8. (52)

  52.         Tiyang-tiyang ingkang wonten ing Pringgitan sampun boten kaget malih mireng wicantenipun Bebau Sumber makaten menika. Sadaya s...