SLENDHANG KUNING (024)

24.

Sanadyan nganti wengi Sodik ora bisa turu, nanging sadurunge adzan subuh wis tangi. Pancen wis wiwit biyen Sodik kuwi duwe pakulinan sadurunge manjing wektu subuh mesthi wis adus gebyur. Dadi esuk kuwi nalika masjid sacedhake omahe dokter Kahar kuwi ngumandhangake adzan subuh, Sodik ya daya-daya budhal arep nindakne kuwajiban marang Gusti Allah sing tumrape Sodik wis dudu kuwajiban maneh nanging wis manjing dadi kabutuhaning urip sing ora bisa ditinggalne.

 

Mulih saka Masjid, weruh Ibu lan mbakyune padha tata-tata, Sodik ya banjur mlebu kamar nyopot sarunge, salin penganggo sing arep dienggo lunga esuk kuwi. Ririen ngulungne kunci mobile marang adhine, Sodik wis tanggap mobil ya banjur dipanasi.

 

Esuk kuwi, isih peteng wong telu wis padha sarapan, sing mungguhe Bu Kaji dudu sarapan nanging mung saderma nyamikan wae. Merga ngendikane Bu Kaji sing jeneng sarapan kuwi ya kudu nganggo sega. Lha esuk kuwi sing diladekne rewange Ririen mung Susu sagelas karo endhog pitik loro ditambah roti tawar.

 

"Mengke menawi ngersakne dhahar sekul saged mampir wande mawon Bu" kandhane Ririen karo nyedhaki sarapane "niki damel ampet-ampet rumiyin".

 

"Upama ora ndadak nganggo mapir warung ya ora apa-apa kok" Bu Kaji paring wangsulan "wong ya wis kulina ora sarapan wae, aku ki mung omong nek durung mangan sega kuwi rumangsaku kok kaya durung sarapan".

 

"Ning mengke kedah mampir wande Bu" Sodik sing genti guneman karo mesem "kula rak putrane Ibu?, dados nggih meh sami".

 

"Meh padha apane Dik?" Ririen takon.

 

"Esuk kuwi nek durung nyruput kopi pait sing panas, ya kaya durung ngombe wae" wangsulane Sodik "lha iki arep tak kon nggawekne kopi, aku malah kuwatir nek dadi kembung wong wis ngombe susu sak gelas gedhe ngene?".

 

"Ya wis, mengko mampir ngopi neng ndalan" karo suwara sing sareh Ririen wangsulan "ning jarene Pake cah-cah ki, kopi neng warung Yogya ki beda lho nek karo kopi nggone dhewe kana Dik? Jarene kopine blas ora manteb, malah jarene wong sing seneng guyon rasane kopi warung kene ki kaya banyu kendhi".

 

"Iya Yu, aku ya ngerti kuwi" wangsulane Sodik "mula nek pesen kopi neng warung kene kuwi kudu omong menyang bakule, njaluk kopi sasetan weton toko, merga nek kopi gaweyane sing duwe warung padha karo kopi genthong nek neng nggine dhewe kana, kopine nganggo gelas gedhe nanging ora ana rasane. Wong Yogya kuwi wiwit biyen rak kondhang priyayi, dadi ngombene Teh".

 

Ora suwe olehe padha jagongan sinambi sarapan, banjur padha budhal arep nglayat menyang Panggang Gunung Kidul. Kaya sing dikandhakne wingi, mobil sing disetiri Sodik kuwi luwih dhisik ngampiri Restu neng omahe. Sing mudhun saka Mobil mung Ririen dhewe, karepe arep nyeluk Restu. nanging sing arep diceluk jebul malah wis mlaku metu saka njero omah.

 

"Sampean manggon ngarep wae Dhik" kandhane Ririen ngongkon Restu supaya manggon njejeri Sodik, Ririen sengaja ngundang Restu nganggo sebutan "dhik" ora kaya padatan sing nek ngundang mensthi nganggo sebutan "mbak". Bu Kaji mesem, ngerti karo apa sing dikarepne Ririen.

 

"Ben ngiras dadi pemandu jalan, iki kabeh rak durung ana sing weruh dalane, klebu sopire kuwi?" kandhane Ririen sabanjure.

 

"Inggih Bu, menawi makaten" wangsulane Restu sing banjur munggah mobil.

 

"Ngaturaken kasugengan sarawuhipun Mas" kandhane Restu marang Sodik sing mesem gantine luruh marang Restu "kala menapa rawuhipun?".

 

"Kala wingi siang mBak" wangsulane Sodik cekak "mangke tulung kula dikandhani margini lho, tiyang kula nggih nembe sepisan niki badhe dhateng Panggang".

 

"Inggih Mas" wangsulane Restu karo mapan lungguh.

 

Senajan tenane ngono Restu kuwi lagi sajroning nandhang susah merga ditinggal seda eyange, nanging katon nek susahe Restu ora pati nemen, malah kepara katon lumrah wae. Amarga, kajaba Eyange pancen wis sepuh banget, Restu uga ora pati cedhak nemen karo eyang sing saka ibune iki. Beda adoh karo sawargi eyang putrine sing saka bapake. Dadi neng jero mobil, karo mlaku wong-wong kuwi bisa rembugan kanthi mirunggan wae. Ririen sing dhasare ngono Dhosen Ilmu Komunikasi, tansah bisa nata ukara murih sing dirembug bisa disauti dening Restu lan bisa narik kawigatene Sodik. Dadi olehe padha rembugan karo mlaku kuwi bisa nyambung lan krasa gumyak. Bola-bali Restu karo Sodik padha urun panemu marang sing lagi padha dirembug. Bu Kaji rumangsa sansaya seneng penggalihe, Sodik wis wiwit bisa guyon karo Restu. Sauntara kuwi, Restu apa dene Sodik ora ngerti yen bisane bocah loro kuwi sambung olehe padha omong-omongan amarga saka pambudidayane Ririen sing nyata baud ngolah carane komunikasi. Sansaya suwe, sansaya gayeng. Restu wiwit wani takon marang Sodik magepokan karo piwulange agama ngenani wong sing wis tinggal donya kaya eyange kuwi.

 

"Lha menawi tiyang ingkang sampun seda niku pripun Mas?" pitakone Restu "kados eyang kula niki upaminipun, kula niki asring nggambaraken mendah sepine raosipun tiyang ingkang sampun disarekne ing kuburan, lajeng tiyang-tiyang ingkang nglayat sampun sami wangsul?".

 

"Niku ngeten mBak" wangsulane Sodik karo mesem "mila leres sasampunipun seda tiyang niku manggenipun ing alam kubur, nanging nami alam kubur utawi alam barzah menika mapanipun ing sanjawining alam dunya menika, nanging ing alam sanes ingkang dereng dipun ngertosi dening tiang ingkang taksih gesang. Dados antawisipun kuburan kalih alam kubur menika benten, kuburan menika mapanipun taksih ing alam dunya menika. Ingkang wonten kuburan namung wujud raganing manungsa ingkang sampun boten wonten ginanipun malih, awit boten dangu malih lajeng risak dados mangsanipun siti. Lha sejatining manungsanipun mapan ing alam kubur, ing mrika lerem utawi istirahat, ngentosi timbalan ing dinten kiyamat saperlu marak ing trajuning pengadilan akherat. Niki menawi pamanggih kula".

 

"O makaten nggih Mas?" Restu wangsulan karo mesem "ketingale kula kok langkung sreg kalih pamanggihipun Mas Sodik niki. Lha waunipun kula niki jan boten mudheng lho Mas?, malah mbentekanken antawisipun alam kubur kalih kuburan kemawon inggih boten saged, murugaken criyos ingkang kula tampi niku benten-benten, wonten ingkang paring katrangan bilih sasampunipun tiyang ingkang nglayat sami wangsul, lajeng ingkang dipun kubur wau dirawuhi Malaikat kalih mbeta gada ageng saking wesi, menawi tiyang ingkang dikubur wau boten saged wangsulan lajeng dipun gada ngantos ajur badanipun, malah kanca-kanca kula wonten ingkang criyos sambatipun tiyang disiksa ing kuburan menika sok-sok saged dirungokne tiyang ingkang taksih gesang napa. Ugi criyose kados nyanyian lagu dangdut jaman kina, penyanyine Ida Laila ingkang judhulipun Siksa Kubur nika. Kanca kula ugi wonten ingkang criyos, menawi pengin mbuktekne wontenipun tiyang disiksa ing kuburan niku, saged api-api tumut wangsul titiyang ingkang sami nglayat, nanging jane namung nylingker mawon, lajeng wangsul nyaketi kuburan malih, criyose tiyang ingkang mbuktekne mawi cara niku lajeng mireng suwanten horegipun bumi, awit kagetipun tiyang ing kuburan ingkang dipun dugeni Malaikat mbeta gada niku wau.......".

 

Durung nganti olehe kandha Restu rampung, Sodik wis luwih dhisik ngguyu banter. Merga critane Restu kuwi keprungu yen lucu. Malah ora mung Sodik dhewe sing ngguyu, klebu Ririen karo Bu Kaji uga melu ngguyu, malah Restu sing diguyu ya banjur melu ngguyu pisan, dadi kahanan mundhak gayeng wae.

 

"Aku ya tau krungu crita sing mangkono kuwi Dhik" kandhane Ririen ing sela-selane guyune "nanging kuwi sing crita ya bocah-bocah biyen sing mung krungu dongeng saka wong liya, ning ya ora ana sing mbuktekne".

 

"Lha inggih ta Bu?" Restu genti wangsulan "menawi anggenipun rawuh Malaikat niku ngentosi ingkang nglayat sami wangsul lan kuburan sampun boten wonten tiyang, rak malaikatipun inggih mesthi pirsa menawi wonten tiyang ingkang nylingker api-api wangsul nanging jebul boten?".

 

"Sing gawe crita kuwi duwe panemu nek Malaikat kuwi gampang diapusi Nak Restu" Bu Kaji melu ngendika mbumboni apa sing lagi wae dikandhakne Restu.

 

Ora guneman apa-apa dumadakan Sodik nginggirne mobile, banjur menggok mlebu platarane Rumah Makan sing klebu gedhe, sing neng ngarepe dipasangi lampu papan nama nganggo tulisan gedhe-gedhe "PANGGONAN NGOPI" .

 

"Sarapan dhisik Dhik" kandhane Ririen marang Restu sing meh wae arep takon menyang Sodik ya gene ndadak mampir kono kuwi barang "iki mau kabeh saka omah rak durung ana sing sarapan, Dhik Restu rak ya durung ta?".

 

"Dereng Bu".

 

 

ana candhake.