SLENDHANG KUNING (038)

38.

Pancen kulawargane Bu Kaji ora seneng yen perkara olehe jugar anggone jejodhowan antarane Sodik karo Susi jaman semana diucapne sapa wae. Lan kanthi sikep sing perwira Sodik lan Ibune ya wis ora kepengin ngrembug kuwi maneh karo sapa wae. Perkarane wis rampung biyen-biyen lan ora ana gunane dibolan-baleni olehe nggunem. Sesambungan antarane Sodik karo Munir ya ora ana owah-owahan mangkono uga kulawargane. Mula bareng esuk kuwi Munir teka nyang daleme Bu Kaji Ali, banjur kandha bab kuwi maneh, Bu Kaji katon nek penggalihe ora rena. Bu Kaji ora kepengin nggugah kremi sing wis angler olehe turu.

Munir ngerti nek Bu Kaji ora karenan ing penggalih, nanging Munir puguh arep nutugne olehe kandha bab kaluputan sing nate ditindakne kuwi biyen. Perkara sing wis suwe disigeg critane kuwi dening Munir arep dienggo lawang mlebu marang kulawargane Bu Kaji, kanggo nindakne rancangan sing wis mateng ditata ana angen-angene.

 

"Inggih Budhe" kandhane Munir alus "kula ngertos menika, sadaya kala wau kula ugi sumerep lan ngrumaosi sepinten kaluhuran jiwanipun Mas Sodik saha Budhe Kaji dhateng kula lan kulawarganipun Bapak. Inggih wewaton menika, kula kepengin sanget sakedhik nebus kalepatan kasebat kanthi ndherek ngreksa kaluhuraning asmanipun Budhe Kaji saha Mas Sodik, sampun ngantos Mas Sodik saha kulawarganipun Budhe Kaji ingkang sampun kasasra ing arumipun menika luntur awit saking tumindakipun tiyang nistha kados kula kala rumiyin nika".

 

"Tembungnu kok sansaya mbulet ta Nir?" Bu Kaji paring wangsulan kanthi suwara sing panggah nuduhne ora renaning penggalihe "jane ngono ana apa karo Sodik?  bocahe nindakne kaluputan apa? kok kowe ngarani bisa gawe kuceme asmane kulawarga kuwi?".

 

"Sabar Budhe" Munir wangsulan suwarane digawe dadi sansaya alus "Mas Sodik boten tumindak lepat, kula ngertos Mas Sodik menika pindha malaikat ngejawantah ingkang sedaya lampahipun tansah nyebar karahayon lan katentreman dhateng sok sintena kemawon, nanging .......... ".

 

"Nanging piye?" Bu Kaji sansaya ora sabar mireng gunemane Munir sing direngga-rengga sing tundhone malah keprungu nek mbulet.

"Kasaenanipun Mas Sodik menika sok saged dipun angge gegaman dening tiyang culika, kados ingkang sampun kula lampahi kala rumiyin.......".

 

"Wis, wis ora sah ndadak ditutugne olehmu arep guneman" Bu Kaji katon wiwit semu duka "bola-bali kok underane banjur mbalik neng jaman sing wis ora enak dirungokne!".

 

"Nyuwun pangapunten Budhe" Munir wangsulan banjur nutugne anggone ngecakne cara kanggo nguber sing dikarepne "cekak aos kemawon, wekdal menika Mas Sodik ketingalipun nembe nggadhahi sesambetan kalih lare estri.......".

 

"Ya wis ben, kepara malah kabeneran kuwi, merga aku ya wis kepengin duwe mantu wadon kok" Bu Kaji nugel rembug, suwarane wis ora dhuwur maneh. Bu Kaji rumangsa remen nek sing dikandhakne Munir kuwi bener, sakeplasan jeneng Restu sing ora tau uwal saka jeroning batine Bu Kaji ketutupan dadi malih ora ngaton.

 

"Kula inggih ndherek bingah Budhe" Munir nyambung rembuge "nanging kula ugi boten kepengin menawi Mas Sodik ingkang lugu menika namung badhe dipun apusi mawi endahing warna ayu lan tembung ingkang manis nanging mawa wisa mandi ingkang tundhonipun badhe nyeret asmaning Kulawarga dhateng peceren.......".

 

"Sing mbok karepne ki piye?"

 

"Ngaten Budhe, ingkang dipun tresnani Mas Sodik wekdal menika lare estri naminipun Waginem, yogane randha ingkang rumiyin jaman nemipun tiyang nakal, lha Waginem menika padamelanipun dados Ledhek, ugi waranggana ingkang kerep dibetani dhalang-dhalang teng pundi-pundi. Mula nggih rumaos gumun, kok Mas Sodik saged kayungyun kalih wanita ingkang kados makaten menika, kamanga kathah kenya ingkang ayu lan kinurmat sami gandrung dhateng Mas Sodik boten dipun paelu babar pisan, lha kok malah kapincut dhateng ledhek, sanadyan ayu nanging inggih panggah ayunipun ledhek, mila wasis nandukaken ukara ingkang kawlas asih tuwin tembung-tembung manis, nanging estunipun inggih namung lamis. Kula kuwatos Budhe, kuwatos menawi Mas Sodik sampun ketiban kemayaning mantra pengasihan. Harak eman sanget ta Budhe? Kula kemawon ingkang sampun kondhang dados tiyang bubrah, boten kados Mas Sodik ngaten menika kok, estu Budhe kula boten damel-damel, esthining manah kula wau saking griya janipun badhe manggihi Mas Sodik ngaturi pemut murih sampun ngantos kebacut kenging kaseret dening Tledhek Waginem, ingkang saged damel kuceming asma Kulawarganipun Budhe Kaji, ndelalah jebul Mas Sodik nembe tindak menika kala wau".

 

Bu Kaji katon yen kejot penggalihe mireng apa sing dikandhakne ponakane sing rada disengiti kuwi. Bu Kaji ngudarasa jroning penggalih, yen kudune kabar sing digawa Munir kuwi ora sah ndadak dipenggalih lan ora perlu dipercaya. Merga mokal yen Sodik sing wis akeh pengalamane kuwi kanthi gampang bisa kedanan Tledhek. Lan sasuwene iki durung tau Bu Kaji mireng yen Sodik wis wiwit kethukulan rasa sengsem menyang wong wadon maneh. Wong malah ngepasi Sodik digiring supaya bisa cecaketan karo kenya ayu sing jeneng Restu dhek emben kae, Sodik isih panggah durung owah olehe nggegem sikep sing adhem lan anyep marang wanita. Nanging, nek pancen sing dikandhakne Munir iki mau ngayawara, ya mokal menawa Munir nganti gelem mara menyang omah kono mung arep ngandhakne marang Bu Kaji dhewe.

 

"Mengko dhisik" Kanthi suwara sing alon Bu Kaji wiwit nanggapi critane Munir "kowe kok bisa crita kaya mangkono kuwi mau, larah-larahe piye? apa mung merga oleh kabar sing kabeneran mbok temu ana ratan banjur mbok kukuti, apa merga kowe dikandhani wong sing dhasare ora seneng karo Sodik? Merga aku ngerti, kowe kuwi nek karo Masmu Sodik gajege ora pati cedhak, merga duwe pasaban sing beda".

 

"Nyuwun pangapunten nggih Budhe" Munir mesem, batine wiwit nicil seneng, cara sing dicakne sajake wis meh mlebu ing penggalihe Bu Kaji "Budhe rak inggih sampun pirsa piyambak, kula niki tiyang ingkang sampun murang sarak boten kantenan? tindak Ma lima, sampun dados pakulinan?. Inggih awit kula niki tiyang bubrah srawungipun ingkang kathah lan asring inggih kalih tiyang risak, klebet kalih para tiyang ingkang remen ngabotohan, mendem, ugi kalih para Ledhek lan palanyahan. Tumrap para pandhemen gambyong lan tayub, Ledhek ingkang naminipun Waginem menika mila sampun kawentar ayunipun, ugi kawentar sekeca suwantenipun, mila inggih klebet Ledhek ingkang nggadhahi regi radi awis. Niku kula ngertos piyambak, tiyang kula nggih sampun tepang sae kalih rombongan karawitan ingkang dipun tumuti Waginem niku, kula nggih kerep mawon nusul ing panggung, menawi Waginem nuju tanggapan sareng-sareng kalih rombonganipun karawitan. Lha saderengipun Mas Sodik tepang kalih Waginem niku, kula sampun akrap langkung rumiyin, kula nggih kerep mawon dolan teng griyanipun. Pramila nalika Mas Sodik sajak sampun kapencut kalih Ledhek ayu niku, kula inggih sumerep mawi mripat kula piyambak, tiyang asring kemawon kula tempuk kalih Mas Sodik ing griyanipun Waginem menika".

 

Bu Kaji dadi sansaya kejot penggalihe, babar pisan ora tau kumlembar ing sajroning angen-angene nek Sodik kaya sing dicritakne Munir ngono kuwi. Critane Munir kuwi cetha nek wis ndadekne Bu Kaji rumangsa ketampeg pasuryane.

 

"Nuwun sewu nggih Budhe" Munir sing wis bisa maca nek critane wis bisa ndadekne Bu Kaji kejot penggalihe kuwi banjur nutugne olehe kandha "kula ngertos, sanaosa makaten Mas Sodik niku dereng ngantos kacemplung ing jagad peteng kados jagad ingkang kula panggeni. Dados Budhe sampun ngantos kalajeng-lajeng anggenipun sekel menggalihaken bab menika, taksih kathah wekdal kangge ngenggaki murih Mas Sodik boten nglajengaken anggenipun nembe supe awit dayaning kemayan mantra pengasihan menika. Awit dhasaripun Mas Sodik menika mila tiyang ingkang sae, anggenipun saged makaten menika kala wau kula pitados inggih awit sampun ketiban guna dhesthi ingkang dipun cakaken dening Waginem, kirangan ing pundi rumiyin Mas Sodik sepisanan panggih kalih Ledhek menika. Bakenipun Mas Sodik niku benten kalih kula, menawi kula mila sampun kelajeng mrusal, dados boten sah mawi pengasihan, mila kula sampun langkung rumiyin kedanan kalih Ledhek-ledhek ingkang nate kula panggihi".

"Iya" Bu Kaji ngendika suwarne keprungu ngemu sungkawa "aku matur nuwun banget merga kabar sing mbok gawa iki, mengko Sodik tak kandhanane murih ora kebacur bubrah uripe".

 

"Inggih Budhe" Munir wangsulan alon "ingkang baken kula pitados Mas Sodik taksih gampil menawi dipun emutaken, kula inggih badhe ndherek atur pemut dhateng Mas Sodik menawi perlu inggih menawi ngepasi wonten Budhe Kaji ngaten menika, murih langkung mandi".

 

"Ora kudu mangkono" Bu Kaji paring wangsulan "tak aku dhewe wae sing nuturi Sodik, malah awakmu aja melu-melu mundhak Sodik dadi salah tampa banjur ora gelem ngrungokne pitutur saka sapa wae".

 

"Inggih Budhe" .

 

Sawuse tutug apa sing dadi karepe, Munir uga banjur pamitan bali. Bu Kaji nguntaone baline ponakane kuwi nganti tekan plawangan ngarep.

 

 

ana candhake.