SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (004)

 

4.

Sepisan maneh Marga ngiling-ilingi tatu ing lempenge Pradapa  sing mau diwuwuri bubukan saka bumbung tamba lan diblebet nganggo suwekan jarite. Marga manthuk-manthuk, jroning bati nocogne apa  isining piwulang kasarasan sing diwaca ing rontal sing ditemu ing omah sing ditunggu Ki Lasma jaman semana. Pancen kanthi sengaja dina iki mau Marga wis ndadekne Pradapa sing miturut petungan nalar kudune wis mati merga kesatan getih sing mili saka tatu ing lempenge, minangka panyoba apa sing dicritakne ing rontal sing diwaca. Isine rontal nyebutake yen bubukan sing digawe saka gegodhongan lan oyot-oyotan rolas rupa kuwi nduweni daya kang ngedab-edabi, nanging yen nganti kleru anggone ngecakne uga bisa mbilaheni, sing ditambani ora sida waras nanging bakal tumekeng tiwas. Mula bareng ngerti kahanane Pradapa sawuse ditambani nganggo bubukan sing digawe kanthi dhasar piwulang rontal sing diwaca kuwi katon sansaya becik, jroning atine Marga ngunjukne rasa sokur marang Gusti Allah. Lan kanthi lelandhesan piwulang saka rontal sing diwaca nalika samana kuwi, Marga bisa rada mesthekne yen ora suwe maneh Pradapa bakal bisa tangi lan tatune ora mbutuhne wektu sing suwe anggone bisa garing lan pulih kaya mau-maune. 

 

"Tak kira bener apa sing ndika kandhakne kuwi mau Ki Sanak Pradapa" kandhane Marga marang Pradapa sabanjure "nanging ya aja dipeksa, nek pancene durung kuwat mlaku ya ora ana alane yen kudu ditandhu".

 

"Inggih Raden" wangsulane Pradapa isih karo ngglethak "nanging kula sampun boten ngraosaken sakit malih ing sakujurung badan kula menika. Nuwun sewu Raden, kula saestu ngaturaken genging panuwun dhumateng andika Raden ingkang sampun paring pitulungan dhateng kula temah kula dereng siyos pejah ing tanganing titiyang duraka ingkang dipun suhi dening Luah Danara kala wau. Nuwun sewu, menapa kula keparengaken mangertos Raden menika sinten ? Wingking saking pundi ? Badhe tindak pundi? menapa mila Raden menika utusaning Sang Hyang Agung saking alam sanes kangge milujenmgaken kula saking tanganipun Danara lan rencang-rencangipun kala wau?".

 

"Sadurunge tak wangsuli apa sing ndika takokne marang aku iki mau, saiki coba ndika enggo lungguh luwih dhisik, isih krasa lara apa ora?" wangsulane Marga aweh prentah supaya Pradapa tangi saka anggone ngglethak.

 

"Inggih Raden" wangsulane Pradapa karo tangi lan sawuse lungguh sawantara banjur nutugne olehe guneman "sampun Raden, kula sampun mantun saestu, boten wonten raos sakit malih".

 

"Sokur yen pancen mangkono Kisanak Pradapa" wangsulane Marga karo mesem lega "saiki ndika rungokne kandhaku, aku iki manungsa lumrah bocah saka padesan, dadi ndika aja ngundang aku Raden maneh, cukup nganggo celukan sing pantes kanggo nyeluk bocah ndesa, jenengku Marga tekaku kene mau karo sedulurku tuwa jenenge Kakang Rangga saiki wonge lagi golek wuwuh uwi nutawa gembili tunggale sing tak bakar neng geni bedhiyang kuwi"

 

Marga ngadeg lagi kelingan yen mau dheweke mbakar uwi putih. banjur mlaku nyedhaki bedhiyang sing kanggo mbakar uwine. Temenan uwi sing dibakar wis mateng lan upama kasep sedthithik olehe ngentas bisa kobong dadi areng. Wi bakaran kuwi banjur digawa bali ing panggonane lungguh mau.

"Uwine wis mateng Kisanak Tanggon lan Kisanak Pradapa" kandhane Marga karo ngajak wong loro kuwi melu mangan uwi olehe mbakar, ora lali sing sethithik disisihne kanggo ngengehi Rangga sing lagi lunga embuh menyang ngendi parane "ayo padha dipangan, kenaa kanggo ngganjel weteng".

 

Tanggon nyandhak uwi sing ana ngarepe banjur diulungne marang Pradapa .

 

"Mangga ndika nedha riyin Gus" kandhane Tanggon "menawi kula kalih Kang Pahing, Kang Tolu kalih Adhi Pangkas sampun nedha gembili ing guwa".

 

"Saiki Paman Tolu, Paman Pahing lan Paman Pangkas isih ana guwa pandhelikanmu, apa Paman Tanggon ?" karo nampani Uwi sing diulungne Pradapa takon marang Tanggon.

 

"Leres Gus" wangsulane Tanggon "mila dinten niki wau, ingkang gadhah kuwajiban pados tedha kula benjing enjing gentos Adhi Pangkas. Lan sampun dipun sarujuki dening kula tiyang sekawan, bilih ingkang kenging medal saking papan pandhelikan inggih namung ingkang kajibah pados tedha, dene sanesipun kedah kantun wonten salebeting guwa, menika namung kangge njageni murih boten gampil kadenangan dening tiyang-tiyangipun Danara".

 

"Iya, iya aku ngerti sing padha mbok karepne kuwi Paman" wangsulane Pradapa sawuse mamah uwi bakar lan diulu mlebu wetenge "mesthine Paman Tanggon rak ora ngira yen bakal kepethuk aku ana kene iki ta? lan kira-kira sawise kepethuk ndika lan Paman Tolu, Paman Pahing apa dene Paman Pangkas, aku bakal krungu crita sing akeh saka ndika kabeh, crita sing aneh-aneh lan ngrerujit ati, nanging kepengin banget aku ngerti".

 

"Inggih Gus, kula sedaya nggih kepengin ngertos wartos lan wonten kedadosan menapa ing  Kepuhagal sasampunipun kula katundhung kesah saking mrika, langkung-langkung sareng kula ngertos wonten kedadosan bilih Gus Pradapa nandhang kanin ingkang radi santer, katujune wonten Kisanak Marga ingkang asung pitulungan menika" wangsulane Tanggon.

 

"Mengko dhisik Kisanak Pradapa lan Kisanak Tanggon" sadurunge Pradapa aweh wangsulan marang Tanggon, Marga nigas rembuge wong loro kuwi "yen ndika wong loro padha kepengin ngrumgokne crita saka siji lan sijine, satemene aku ya kepengin weruh kepriye crita sing sabenere, apa kang dadi mula bukane teka Kisanak Pradapa memungsuhan karo Ki Daka, sing wekasane ana kedadeyan Lurah Danara sakancane  mbujung Kisanak Pradapa kaya ngoyak durjana, nganti meh wae Kisanak Pradapa tumeka pati merga kena Kudi sing disawatake dening andhahane Danara sing jeneng Parwa ? ndelalah wae aku karo kakangku liwat dalan kene sing banjur bisa nyingidake Kisanak Pradapa lan sethithik aweh tamba iki mau?".

 

Pradapa karo Tanggon rumangsa eram krungu pitakone Marga sing wis weruh jenenge Ki Daka, Lurah Danara malah sing nyawatake Kudhine temah ngenani lempenge Pradapa wae Marga uga weruh yen jenenge Parwa.  Saking olehe gumun lan rumangsa eram, nganti sapandurat wong loro kuwi ora bisa kumecap apa-apa.

 

"Bener kuwi Dhi" Tanggon lan {Pradapa dadi sansaya eram bareng ora weruh sangkane dumadakan wis ana wong teka karo guneman lan mapan lungguh neng sandhinge Marga "coba kaya apa critane wong loro kuwi mengko? jumbuh karo critaku sing tak temu nalika aku lunga mau apa ora?".

 

"Iya Kakang" wangsulane Marga marang Rangga sing lagi wae teka kuwi mau "iya Kisanak Pradapa lan Kisanak Tanggon, ditepungake iki sedulurku tuwa sing mau wis tak kandhane yen jenenge Kakang Rangga".

 

"Inggih Adhi" wangsulane Pradapa "nuwun sewu, kepareng ta menawi kula ngaturi ndika kekalih mawi sebutan Adhi? awit miturut pamawas kula Adhi kekalih menika taksih langkung timur tinimbang kula?".

 

"Aku seneng Kakang Pradapa" sing gage wangsulan malah Rangga "yen ndika gelem nyeluk aku adhi, aku ya seneng yen ngaturi ndika nganggo sebutan Kakang. Aku wis ngerti jenenge kakang Pradapa kuwi merga mau aku krungu Si Danara sakancane nyebut-nyebut jenenge Kakang Pradapa lan aku ngerti jenenge kakang Tanggon iki merga adhiku mau nyebut jenenge Kakang Tanggon".

 

"Inggih Adhi" wangsulane Pradapa sing sajak wis waras saka tatune, kang mangkono mau uga wis narik kawigatene Rangga sing banjur kelingan yen mau Marga kandha arep nyoba bubukan tamba anyar asil saka anggone maca tulisan neng rontal sing ditemu ing omah sing ditunggu Ki Lasma jaman semana. Rontal lan omah maya kang sanyatane manggon ing alam Sipatullah.

 

"Kula sakalangkung matur nuwun dhumateng Adhi Rangga lan Adhi Marga ingkang sampun nyambung gesang kula menika" Pradapa nutugne olehe wangsulan "mila kula kedah ngaturaken lelampahan ingkang saleresipun dhumateng Adhi kekalih, awit nadyan kula sampun saras, nanging kula panggah badhe nyuwun tulung dhateng Adhi Marga lan  Adhi Rangga, murih nglarungaken wangkingan gadhuhan kula dhateng telenging Sendhang Ngiyom".

 

"Perkara ndika arep kongkonan aku nglarung keris menyang Sendhang Ngiyom kuwi bisa dirembug mengko Kakang Pradapa" kandhane Rangga nigas tembunge Pradapa "sing baku aku kepengin nocogne crita sing tak tampa saka sumber liya karo crita sing bakal ndika critakne marang aku lan adhiku mengko, endi sing kira-kira bisa tinemu ing nalar".

 

"Nuwun sewu Gus Dapa lan ndika Adhi Rangga lan Adhi Marga" dumadakan Tanggon melu guneman "panginten kula, criyosipun menika mangke radi panjang. Menapa boten prayogoi menawi anggenipun jagongan menika nglaih dhateng guwa papan pasingidan kula kalih kanca-kanca? murih langkung sekeca anggenipun ngaturaken cariyos ingkang dipun kersakaken Adhi Rangga tuwin Adhi Marga menika kala wau?".

 

"Bener Paman" sing wangsulan dhisik dhewe Pradapa sing banjur kandha marang Rangga lan Marga "mangga Adhi kekalih, murih sekecanipun mangga kula dherekaken ngalih papan dhateng guwa papan pasingidanipun Paman Tanggon lan rencang-rencangipun kemawon".

 

 

ana candhake.