SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (02)

 

2.

Sauntara Marga nutugne olehe aweh pitulungan marang wong sing nandhang tatu abot ditunggoni Rangga neng walike grumbul sabrang kulone kali cilik kuwi, suwarane wong sing pating brawok mau sansaya cedhak. Ora suwe saka walike rungkuding gegrumbulan Rangga lan Marga weruh yen ana wong sapirang-pirang sing padha gegaman jangkep teka ing papan sing mau wong sing lagi diupakara Marga kuwi rubuh lan banjur semaput. Sajake wong-wong mau pancen lagi nguber wong sing semaput kuwi, ketitik bareng ana sing weruh yen ing papan kono ana ana getih sing durung garing nelesi lemah tumuli alok :

 

"Menus elek ora genah mau lagi wae tekan kene Ca, iki getihe sing mili saka tatu merga keneng disawat kudhine Parwa mau, katon durung garing, ateges wonge durung adoh saka papan kene".

 

"Nanging dugi mriki awakipun piyambak kelangan lacak Lurahe" salah siji saka kancane wong sing alok, sing jebul lelurahe wong-wong kuwi, mau aweh wangsulan "tetesan rah niku mandheg namung dumugi mriki, malah ketingale teng mriki wau si Pradapa kober mandheg, lha niki rahe ketingal radi kathah ingkang nelesi siti?  Nanging dugi mriki sampun boten wonten malih rah ingkang tumetes, lajeng dhateng pundi anggenipun mlajar sikeparat niku?, bablas ngidul menapa menggok ngilen mlebet lepen?, menapa menggok ngetan? boten cetha!".

 

 

"Aneh!" Lurahe wong-wong kuwi semaur karo njengkerutne bathuke tandha yen lagi mikir apa sing lagi wae dikandhakne andhahane sing jeneng Parwa kuwi "nek kudune playune si Pradapa kuwi menyang ngendi bisa diturut saka getihe sing netes neng lemah, nanging tekan kene ora ana titikan maneh, si Pradapa mlayu menyang ngendi?"

 

"Menapa ing mriki si Pradapa kober mblebet tatune, Ki Lurah Danara?" salah siji saka wong-wong mau udhu panemu "lajeng getihe mampet? boten mili malih?".

 

"Mokal kuwi Prana!" sadurunge Lurahe sing jebul jenenge Danara kuwi aweh wangsulan, Parwa ndhisiki semaur "mblebet tatu kuwi mbutuhne wektu sing rada suwe, lan mokal si Pradapa bisa mblebet tatune dhewe. Saupama neng kene mau Pradapa ketemu wong sing aweh pitulungan mesthine durung ana tilas-tilase, kamangka neng kene ora ana titikan apa-apa. Malah aku banjur duwe pangira liyane".

 

"Pangira apa maneh Parwa?" Danara, ya lurahe wong-wong kuwi takon.

 

"Pradapa dipulung dening ingkang mbaureksa sela ageng wingking ndika niku Ki Lurah" wangsulane Parwa karo suwara sing semu miris "kula asring mireng kabar Sela ageng  sing namine Watu Mileng niku mila kratonipun lelembat ingkang dhemen nedha titiyang ingkang nedheng apes ndelalah kendel ing papan mriki niki".

 

Krungu kandhane Parwa sing keri dhewe ngono kuwi wong liyane katon kaget semu wedi, praupane padha pucet dadakan nuduhne nek atine uga ngemu rasa kuwatir, klebu lurahe barang. Ora krasa wong-wong kuwi padha noleh, nyawang wujude watu sing gedhene sagajah peranganing ngisor watu kuwi kependhem ing jero lemah.

 

"mBok menawa bener sing dadi kandhamu kuwi Parwa" Lelurahe wong-wong kuwi banjur guneman alon "upamaa ora kaya sing mbok kandhakne, sajroning wektu rong dina utawa telung dina maneh bathange Pradapa mesthi bakal konangan neng ngendi mapane. Mokal Pradapa bisa slamet sawuse kentekan getih merga tatu ing lempenge kena kudhimu mau.  Nanging awake dhewe prelu atur panuwun marang mBah Mileng sing mbaureksa watu gedhe iki, mbok menawa wae sing mbok kandhakne mau bener. Dadi awake dhewe wis diparingi bebantu nyirnakne Pradapa sing kumalungkung wani ndaga apa sing dadi kersane Bapa Guru Kyai Daka. Bakune dina iki Pradapa wis ilang saka lumahing bumi, kaya sing dadi kersane Bapa Guru".

 

"Lajeng kersane Lurahe ?" Parwa takon.

 

"Awake dhewe bali wae, kabeh iki dadi atur marang Bapa Guru Kyai Daka" wangsulane lelurahe wong-wong kuwi sabanjure "kanthi netra batharane, Bapa Guru mesthi wis pirsa nasib apa sing dialami Pradapa sawuse lempenge jebol kena kudhi sing mbok sawatake mau, bakal mati kentekan getih apa mati merga dadi tadhahe mBah Mileng ing papan kene".

 

"Lha lajeng anggenipun badhe atur panuwun dhateng mBah Mileng?" Prana sing maune mung meneng ngrungokne, takon marang lurahe.

 

"Kuwi mengko ben ditata Bapa Guru pisan, Bapa Guru luwih ngudaneni ing babagan iki. Awake dhewe kari ngleksanakne apa sing bakal didhawuhake" wangsulane Lurah Danar sing banjur nginger adhepe, mlaku bali mengalor ninggalne papan kono ditutne andhahane sing kabeh ana wong sewelas.

 

Rangga karo Marga sing nyawang lan ngrungokne saka sabrang kulone kali cilik kuwi wiwit ngerti yen wong sing lagi semaput kuwi jenenge Pradapa lan lagi dadi burone Ki Daka  gurune wong rolas sing dilurahi dening Danara mau.  Sing dadi pitakon ing sajroning atine Rangga lan Marga, kaluputan apa sing ditindakne Pradapa marang Kyai Daka teka nganti diarah patine kuwi. Awit mokal yen ora ana sabab sing gedhe lan mbebayani Kyai Daka nganti duwe karep nyirnakne Pradapa.

 

"Danara sakancane mau durung ngerti nek awake dhewe neng kene Dhi" kandhane Rangga marang Marga sing katon mbudidaya murih Pradapa bisa cepet eling saka anggone semaput lan bisa waras kaya maune "lan uga ora ngerti nek wong sing jebul duwe jeneng Pradapa iki mbok tulungi lan mbok singidne ana kene".

 

"Bener Kakang" wangsulane Marga sing wiwit nicil ayem jalaran pambudidayane sarana aweh kekuwatan marang Pradapa kanthi ngilekne hawa murni saka awake marang Pradapa katon wiwit katon ana asile, cahyane Pradapa wis ora pati pucet maneh lan raga sing maune panas kaya geni jalaran akehe getih sing kebuwang metu liwat tatu neng lempenge, saiki wis kari manget-manget.

 

"Padha karo awake dhewe sing uga durung ngerti apa perkarane nganti Ki Daka kongkonan murid-muride sing dipandhegani Lurah Danara  mateni Pradapa iki" Marga nutugne olehe aweh wangsulan.

 

"Adat sing wis, wong padha kerengan banjur siji lan sijine padha duwe karep gawe patine mungsuhe kuwi mung sabab nuruti panyurunge hawa nepsu, melik bisa nguwasani sing dimeliki dening hawa nepsune, mbuh kuwi wujud bandha donya, kalungguhan pangkat utawa drajat lan bisa uga sing dadi pakaremane nepsu birahi" kandhane Rangga sabanjure  "embuh sapa sing miwiti Ki Daka gurune Danara sakancane mau apa Pradapa sing saiki mbok tambani kuwi, awake dhewe durung ngerteni kanthi cetha. Nanging nek ndelok tembung sing metu saka Pradapa sadurunge semaput mau, dheweke wis pasrah yen kudu tumeka ing pati, waton kerise sing disengkelit kuwi bisa dilarung neng sendhang Ngiyom, mbok menawa wae anane Ki Daka memungsuhan karo Pradapa iki merga Pradapa ora kepengin keris sing disengkelit kuwi dikuwasani dening Ki Daka, mula dheweke banjur njaluk tulung marang awake dhewe supaya nglarung kerise kuwi menyang Sendhang Ngiyom. Gek Sendhang Ngiyom kuwi mapane ana ngendi awake dhewe ya durung ngerti".

 

"Ya kudu rada sabar dhisik Kakang" wangsulane Marga "yen awake dhewe kepengin weruh ing ngendi dununge Sendhang Ngiyom sing dikandhakne Pradapa mau, ya kudu ngenteni nek Pradapa wis bisa ditakoni. Sokur-sokur yen mengko kajaba Pradapa bisa aweh weruh marang awake dhewe ing ngendi dununge Sendhang Ngiyom kanggo nglarung kerise kuwi, Pradapa uga bisa aweh weruh ancer-ancere Sendhang Mustikaning Warih sing dadi tujuwane awake dhewe".

 

"Bener banget kuwi Dhi" kandhane Rangga maneh "kanthi ndadekne Pradapa bisa pulih saka tatune, mbok menawa bisa dadi sarana awake dhewe ngaweruhi dununge Sendhang Mustikaning Warih sing didhawuhne mBah Juru marang awake dhewe nalika aku arep budhal nindakne paukuman saka Kanjeng Rama biyen".

 

"Mula saka kuwi Kakang, aku mbudidaya murih wong sing jeneng Pradapa iki bisa waras luwih dhisik" wangsulane Marga "Nanging..............."

 

Marga mandheg ora nutugne olehe arep guneman. Ranga katon rada kaget.

"Nanging apa Dhi?" pitakone marang Marga.

 

"Nanging wektu iki awake dhewe duwe kuwajiban sing ora kalah baku" Marga aweh wangsulan.

 

"Apa kuwi Dhi?"

 

"Cacing-cacing sing neng jero usus ora leren nggone kroncalan merga mbutuhne pangan" wangsulane Marga karo mesem.

 

"Ha ha ha........." Rangga semaur karo ngguyu alon "wong padune arep kongkonan aku golek woh-wohan utawa pala kependhem wae, kok cacing sing neng jero usus sing mbok enggo pawadan. Ya wis, mangsa bodhowa nggonmu ngopeni Pradapa, aku tak golek sing dibutuhne cacing-cacing sing geger neng jero ususmu lan ususku iki".

 

Rampung anggone guneman, Rangga banjur ngadeg menyat ninggalkne Marga, arep golek bebakalan kanggo ngiseni wetenge sing wis krasa luwe.

 

ana candhake.