SLENDHANG KUNING (045)

45.

Bu Kaji kendel sedhela, palarapane katon dijengkerutne sajak menggalih marang apa sing lagi wae dingendikakne Bu Mahfudzi. Pancen bener, Bu Kaji nggagas mathuke Waginem kuwi dibudidaya murih bisa dolan menyang dalem kono, sokur bisa ana wektu sing rada longgar kareben Bu Kaji luwih pana jaba jerone Santrine Ustadz Mahfudzi sing jarene pinter nyindhen kuwi. Simpen karo Sampir sing lungguhe rada adoh, ora wani nrambul gunem, malah jan-jane ngono wong loro kuwi ya ngrasa ora pati kepenak lungguh sapajagongan karo para priyayi luhur, nanging gandheng dening bendarane durung didhawuhi ngalih kekarone ya ora wani menyat saka papane.

 

"Upami ngeten dos pundi Ustadzah?" sawuse rada suwe njengkerutne palarapane Bu Kaji banjur ngendika "benjing Sabtu niku rak tanggalipun abrit? sekolahan mesthinipun rak nggih libur? Niki upami lho, upami kula nyuwun tulung Ustadzah supados ndhawuhi Nak Waginem murih ngrencangi olah-olah kula nngaten pripun? Angkah kula, benjing Sabtu niku kula badhe syukuran nironi windon kula ingkang kaping wolu, umur kula niki jebul sampun sewidak sekawan lho  Us?".

 

"Ngaten nggih langkung sae Bu Kaji, mangke boten trimah Bu Waginem ingkang badhe ndherek rencang, kula ugi kepengin ndherek. Rak nggoih pareng ta Bu Kaji?" Bu Mahfudzi atur wangsulan karo nawakne baune nek arep melu rewang.

 

"Lha menawi Ustadzah ngersakaken makaten kula ingkang sakalangkung matur nuwun" Bu Kaji paring wangsulan karo sajak karenan penggalihe "nanging sedaya niki wau menawi saged sampun ngantos Sodik ngertos rumiyin Us, kersane larene boten mikir ingkang neka-neka".

 

"Lho Dhik Sodik menapa dereng pirsa menawi benjing Sabtu menika windonipun Bu Kaji?" Bu Mahfudzi mundhut pirsa.

 

"Sampun Ustadzah" Bu Kaji paring wangsulan "malah Ririen menapa ugi sampun ngertos, angkahipun benjing Sabtu menika Ririen kalih yoga-yogane nggih badhe tilik griya mriki, menawi Nak Kahar kantun ningali kawontenan rumiyin, menawi Tumah sakitipun saged dipun tilar inggih badhe ndherek wangsul semahe".

 

"Menawi makaten langkung kaleresan malih Bu Kaji" Bu Mahfudzi numpangi rembug "mengke malah mBak Ririen ugi saged pirsa kados menapa wujud saha slaganipun Bu Waginem pisan".

 

Bareng wis dirasa rampung kabeh sing dirembug, Ustadz Mahfudzi banjur pamitan. Ora terus kundur menyang Karangasri, nanging ngersakne arep ngendhangi Pondhok lan Sekolahan pisan.

 

Dina Sabtu esuk, neng daleme Bu Kaji katon reja banget, rejane wong sing padha rewang nyambut gawe. Kanggo nambahi renaning penggalihe ibune, Sodik mutusake yen mengko Syukuran Windone Bu Kaji bakal dileksanakne bubar sembahyang ngasar, kajaba ngundang tangga teparo uga ngundang kanca-kancane Sodik sak sekolahan, Kepala Sekolah, Guru lan Karyawan SMA ne. Manggone mengko neng plataran sing ditatani kursi sewan lan dipasangi terop kaya lumrahe wong nek duwe gawe ngana kae. Mula dina Sabtu esuk kuwi, akeh nom-noman sing padha rewang masang terop lan nata kursi. Kanggo nyugata para tamu, sarta kanggo caos brekatan sing diasta kundur, Sodik wis pesen marang tepungane sing kulina ngaldeni catering kanggo wong duwe gawe, yaiku marang Bu Dian Yusuf sing daleme Dumplengan. Redana kanggo kuwi wis dhek emben kae ditransfer dening dokter Kahar, Mase Ipe.

 

Merga repot olehe melu nata terop lan wira-wiri mrana - mrene, sarta matutne plataran sing dienggoni terop kuwi, Sodik ora ngerti nek wiwit esuk Waginem wis teka ndherekne Bu Mahfudzi nuhoni dhawuhe Bu Kaji sing mundhut tulung supaya Waginem ngrewangi olah-olah. Lan gandheng kabeh sing kudune diolah jebul wis dipesenke marang Bu Dian, sidane Waginem lan Bu Mahfudzi mung ngrewangi nata panganan adu wedang ing kerdhus-kerdhus cilik.

 

"Nyuwun pangapunten lho Us" ngendikane Bu Kaji marang Bu Mahfudzi lan Waginem sing lagi ngancani Simpen lan wong wadon siji maneh ngadhahi panganan menyang jero Kerdhus "Lha ngertos kula menawi sampun dipasrahne Bu Dian Dhumplengan niku rak nembe kala wingi pas kula badhe utusan Simpen blanja dhateng peken, lha si Thole niku waune nggih kendel mawon kok".

 

"Lha inggih langkung prayogi pesen kemawon Bu Kaji, langkung praktis" Bu Mahfudzi atur wangsulan .

 

"Lha kula piyambak rak inggih boten ngertos menawi badhe dipun damel ngaten menika?" Bu Kaji ngendika maneh "tiyang angkah kula niku namung climen, damel sekul buceng kalih golong, lajeng damel gudhangan ngaten kemawon rak sampun cekap? dados kula nggih boten kengkenan sinten-sinten, tiyang Ustadzah sampun kepareng badhe ngrencangi olah-olah kalih Nak Waginem, upami ngertos menawi kalih Thole didamel ngaten menika, kula rak boten badhe wantun ngaturi Ustadzah kalih Nak Waginem ndherek repot dhateng pawon".

 

"Boten dados menapa Bu Kaji" Bu Mahfudzi atur wangsulan karo mesem "malah estunipun kula langkung remen, kanthi makaten kula menapa dene Bu Waginem saged langkung kathah saged rerembagan kalih Bu Kaji, sanadyan namung mirungganan, nanging menapa ingkang dipun ngendikaken Bu Kaji menika kathah mentesipun".

 

"Oalah, Ustadzah menika kok saged mawon lho?" Bu Kaji wangsulan karo ngguyu. Satemene karo ngendikan wiwit mau, Bu Kaji ora kendhat anggone nyetitekne kahanane Waginem, ya wujude ya slaga lan solah bawane. Kabeh ora luput saka pamirsane Bu Kaji. Lan Bu Kaji ya banjur tuwuh rasa eram sarta mbenerake kabar sing tau ditampa ngenani Waginem kuwi kepiye?. Pirsa Waginem sing trampil tandang gawene, babar pisan ora katon kikuk lan kidhung ngadhepi gaweyan, mireng gunemane Waginem nalika omong-omongan karo Simpen lan kancane sing alus lan andhap asor ora digawe-gawe, ndadekne Bu Kaji kasengsem marang Bu Guru sing durung suwe mulang neng Sekolahan Pondhok kuwi. Luwih-luwih bareng Bu Kaji nyoba mancing ngajak ngendikan Waginem, sansaya suwe Bu Kaji sansaya sengsem penggalihe, jroning cipta ora ngluputake yen Sodik, putra kakunge kuwi duwe rasa tresna marang Waginem.

 

Rampung olehe nata lan madhahi panganan neng jero kerdhus, Bu Kaji ngajak Bu Mahfudzi lenggahan sarwa raras (santai... rust) ing teras mburi, kanthi nggelar klasa. Wong telu jagongan neng kono. Bu Kaji sansaya kepencut lan salut marang Waginem sing kanthi apa anane matur nyritakne lelakoning uripe lan kabeh kulawargane. Waginem sing lahire lan digedhekne ing papan sing kondhang ala jaman semanane, banjur kanthi taberi lan tansah nyuwun pitulungan marang Pangeran Waginem ora kendhat anggone berjuang bebarengan karo kanca-kancane, murih jagad ngerti yen sing ala kuwi bisa malih dadi becik lan kanyatane saiki wis akeh sing ngakoni, yen desa panggonane Waginem urip kuwi wis lumrah kaya papan-papan liyane malah kepara kena diarani satingkat luwih apik. Waginem uga crita akeh-akeh bab karawitan, gendhing-gendhing mligine sing klasik, kuwi racak-racak cakepane dijupuk saka pituture para pujangga jaman kuna sing ngemu pitutur luhur. Mula ing jagading karawitan, Waginem uga mbudidaya murih para seniman bisa nindakne pitutur luhur sing ana sajroning cakepaning gendhing-gendhinge, ora malah bubrah kaya jaman sing uwis-uwis. Lan kanyatan saiki meh kabeh waranggana lan pangrawit ing Prasaja Laras wis padha ngedohi laku maksiyat kabeh uga wis padha sregep ngibadah, merga kajaba gladhen karawitan warga Prasaja Laras ya kerep nggelar pengajian sing diisi dening Ustadz Mahfudzi.

 

Ngarepake manjing wektu dhuhur, sinoman-sinoman sing ngrewangi Sodik nata terop wis rampung. Kursi-kursi wis tumata rapi. Sauntara iku, Bu Dian Yusup sakancane uga wis padha teka sing banjur nata papan sing arep dienggo dhahar prasmanan mengko. Dhaharan brekatan sing mengko diasta kundur para tamu durung teka.

 

"Mengke antawis jam tiganan nembe dugi mriki Mas" kandhane Bu Dian marang Sodik sing kober nakokne "menawi disarengne sak niki mengke malah kirang sae".

 

"Inggih, matur nuwun" Sodik wangsulan.

 

Ya pas mbarengi Sodik omong-omongan karo Bu Dian kuwi mau, ana mobil teka sing banjur parkir neng sisihe tatanan kursi. Sodik ora pangling nek kuwi mobile dokter Kahar, kangmase ipe.  Nanging Sodik dadi rada mlenggong bareng weruh sapa sing mudhun saka mobil sing disetiri Mase Ipe kuwi. Dhisik dhewe, Seta karo Untara ponakane, banjur disusul Ririen, mbakyune. Lan sing keri dhewe metu saka mobil jebul ..... Restu Arumdalu, Bu Guru TK sing wis akrab banget karo Ibune.

 

 

ana candhake.