SLENDHANG KUNING (046)

46.

Senadyan ing atine Sodik Salim ora ana rasa apa-apa marang Restu, nanging gandheng sithik-sithik Sodik ya ngerti nek mBayune uga Ibune kepengin njodhokne dheweke karo Restu, mula tekane Restu gelem ora gelem ya wis gawe kaget lan kuwatiring atine. Nanging rasa kuwi enggal-enggal dikipatne saka jero ati, kanthi ulat sing padhang Sodik gageyan nyedhaki sing lagi wae mudhn saka mobil. Sawuse salaman karo Kahar lan Ririen, genti nyalami Restu karo mbagekne tekane :

 

"Ngaturaken kasugengan sarawuhipun mBak Restu, mangga katuran pinarak mlebet".

 

"Matur nuwun Mas Sodik" wangsulane Restu sajak seneng atine .

 

"Sekedhap, Ibu kula aturane rumiyin" bubar muni ngono kuwi Sodik banjur ngalih arep ndhisiki mlebu omah, nggoleki ibune. Karo mlaku pikirane Sodik kober grenengan dhewe "ana sing teka ndhisiki wae kok mBak Restu ta? upama sing teka ki Bu Waginem genah neng ati iki krasa adhem he he he".

 

Rada suntara Sodik olehe nggoleki Ibune. Didelok neng kamare, Bu Kaji ora ana, Sodik bablas menyang pawon. Nanging sing ana malah mung Simpen karo Jumi, tanggane lagi arep korah-korah gelas lan piring sing lagi wae dienggo mangan para sinoman sing rewang tata tarup.

 

"Madosi sinten Mas?" Simpen takon

 

"Ibu neng ngendi Lik Simpen?" Sodik genti takon.

 

"Oh, Bu Kaji? nika teng teras wingking nembe sarwa raras kaliyan Bu Ustadz Mahfudzi kalih Bu Guru Waginem" wangsulane Simpen karo nudingi arah mburi omah.

 

"Sapa Lik?" sepisan maneh Sodik mlengak, krungu wangsulane Simpen sing keprungu rada aneh neng kupinge kuwi.

 

"Mas Sodik ki piye ta? wiwit esuk dienteni Bu Guru Waginem ora enggal nemoni, malah enak-enak melu nata kursi?" Simpen semaur karo ngguyu.

 

"Ah, sampean ki kok ya ana-ana wae lho?" wangsulane Sodik karo mesem "mosok Bu Waginem ngenteni aku?".

 

"enggih kok" Simpen ngguyu seneng "pokoke kula jan setuju sewu persen Mas, nek Bu Guru Waginem pindhah teng dalem mriki dados mantune Bu Kaji he he he".

 

Sodik wis ora kober wangsulan maneh, dhadhane krasa ana geter pater sing ora karuwan ngerti nek Waginem lagi jejagongan karo Ibune. Sodik jan getun banget, ya gene wiwit esuk babar pisan ora mlebu omah, jathuka rak ngerti nek jebule Waginem wis ana omahe. Nanging Sodik uga isih kelingan nek olehe nggoleki Ibune iki mau arep matur menawa Kahar saanak bojone wis teka nganthi "kancane" Bu Kaji sing jeneng Restu Arumdalu.

 

"Piye?" Bu Kaji mundhut pirsa sajak rada kejot "karo Nak Restu barang? Kok mbakyumu ki ora matur ibu lho? Ya wis, mbakyumu kon ngajak Nak Restu lungguhan neng kene pisan, ben tepungan karo Ustadzah, uga Nak Waginem".

 

"Inggih" wangsulane Sodik, banjur genti kandha marang Bu Mahfudzi lan Waginem "nyuwun pangapunten lho Ustadzah kalih Bu Waginem, saestu kula wau boten ngertos menawi Ustadzah kalih Bu Waginem rawuh inggriya mriki".

 

"Ora apa-apa Dhik" wangsulane Bu Mahfudzi karo mesem "aku ngerti kok nek Dhik Sodik lagi repot, Bu Waginem ya pirsa nek sing didolani lagi ketungkul nandangi gaweyan, rak ya ngono ta Bu Waginem?".

 

Krungu wangsulane Bu Mahfudzi ngono kuwi, Sodik lan Waginem padha-padha olehe mesem karo praupan rada mbrabak. Bu Kaji sing uga pirsa owah-owahan ing praupane Sodik lan Waginem ngono kuwi dadi sansaya pirsa nek tenane pancen atine putrane kakung kuwi wis kelet karo atine Waginem.

 

"Nuwun sewu kula tilar rumiyin Us, Bu Waginem...." kandhane Sodik sabanjure arep bali marani dhayohe sing lagi teka.

 

"Kok Bu lho? kepenak dirungokne nek nganggo Dhik wae, Dhik Sodik. Inggih ta Bu Kaji?" Bu Mahfudzi sengaja nggodha Sodik karo Waginem. Waginem sansaya mbrabak praupane. Sodik mung ngguyu karo mlaku ngalih.

 

"Inggih benjing emben mawon Us, nggantose Bu dados Dhik" Bu Kaji atur wangsulan karo mesem. Waginem dadi sansaya mundhak kaya jambu dersana praupane.

 

Jebul Kahar karo Restu wis lungguh neng ruwang tamu, sauntara Ririen karo anak-anake wis tekan kamare, nyelehne tas lan gawan sing digawa saka Bantul. Lan sing dadi luwih rada kaget atine Sodik jebul neng ruwang tamu kuwi, Kahar apa dene Restu lagi gayeng jagongan karo Ustadz Mahfudzi lan Khoirul Anam, KTU ing sekolahane. Sajake wong loro kuwi mau olehe teka kono pas Sodik memburi nggoleki Bu Kaji mau.

 

"Nyuwun pangapunten Tadz" kandhane Sodik karo nyalami tamu singlagi wae teka kuwi, Ustadz Mahfudzi karo Khoirul "boten ngertos menawi Ustadz rawuh, kula nggin nembe mawon panggih kalih Ustadzah ingkang jebul sampun rawuh wiwit wau kalih Dhik, eh..... Bu Waginem".

 

"Iya ta? lha Umine cah-cah saiki neng ngendi?" Ustadz Mahfudzi genti mundhut pirsa.

 

"Nembe kalih Ibu wonten teras wingking lenggahan teng klasa" wangsulane Sodik "sekedhap kula aturane mriki, tiyang wau Ibu boten pirsa menawi Ustadz sampun rawuh, lajeng Mas Kahar kalih Yu Rien ugi mBak Restu pun dhawuhi dhateng teras wingking nusul Ibu".

 

"Ya wis nek ngono, awake dhewe wae sung nusul Ibu mrana" Ustadz Mahfudzi paring wangsulan banjur karo jumeneng ngendika marang Kahar lan Restu "mangga dokter, mangga mBak".

 

Wong telu sing maune lungguh kuwi tumuli melu ngadeg, banjur mlaku bebarengan arep nemoni Bu Kaji neng teras mburi. Sodik mlebu ndhisiki nggoleki mbakyune arep dikandhani nek wong-wong wis neng teras mburi, lakune Sodik simpangan karo Seta lan Untara sing mlayu metu arep dolanan neng plataran.

 

"Lho Ustadz Mahfudzi barang wis rawuh ta?" pitakone Ririen nalika dikandhani Sodik kon nusul neng teras mburi.

 

"Lagi wae teka, nek Bu Fudzi wis wiwit mau esuk bareng karo Bu Waginem" wangsulane Sodik.

 

"Bu Waginem sapa?" Ririen sing durung ngerti Waginem takon.

 

"Guru SMA Al-Hasan kene" Sodik wangsulan banjur takon "lha mau mBak Restu sampean jak ta mBak?"

 

"He eh, wong dhek emben pas telpon kae Ibu ngendika nek wis kangen karo Restu" kandhane Ririen "awakmu kok ketoke kaget ngerti Restu tekan omah kene?".

 

"Ora, mung ora nyana wae wonge gelem dijak dolan mrene".

 

"Wonge malah seneng lho Dik" kandhane Ririen maneh "mau pas mlebu desa kene, alok nek hawane seger sesawangane katon endah, jarene, ketoke upama bisa dadi wong kene ngono wonge krasan".

 

"Ya sokur ta nek seneng" wangsulane Sodik "muga-muga mbesuk mBak Restu bisa oleh jodho wong sing omahe neng desa kene".

 

"Sapa kuwi Dik?" Ririen takon

 

"Ya embuh, wong neng kene iki bocah lanang sing umure sak pantaran karo mBak restu ya akeh" wangsulane Sodik adhem wae.

 

"Tak kira nek kowe he he he?".

 

"Nek aku ketoke kok ora!"

 

"Lha kok ngono? sebabe?".

 

"Uwis gak sah ngrembug kuwi, kae lho wis ditunggu Ibu neng teras mburi" wangsulane Sodik emoh nyauri pitakone mbakyune "aku mau ya kober diwarah ambek Lik Simpen, jarene Ibu mau sekesuk jagongan santai karo prawan ayu sing jarene Simpen cocog nek dadi mantune Ibu".

 

"Sapa maneh kuwi Dik?"

 

"Embuh, aku ora ngerti!" Sodik semaur karo mlaku ngalih "wong aku ya wegah neges-neges nyang Lik Simpen".

 

Ririen nututi, metu saka kamare arep sungkem ibune sing wis ngenteni neng teras mburi.

 

Jebul olehe padha jagongan neng Teras sisih mburi kuwi katon gumyak banget. Bu kaji sing durung tepung karo Khoirul ngira yen Khoirul kuwi kancane Restu saka Yogya.

 

"Kula Khoirul Bu Kaji" ature Khoirul nepungake awake "yogane Pak Ismail Tegalsari, sak niki dados andhahnipun Mas Sodik ing SMA Pondok".

 

"Oalaaah, Putrane Dhik Ismail Juragan Peternakan Sapi kuwi? tiwas tak kira kancane Nak Restu........" Bu Kaji ngendika karo manggut-manggut.

 

"Leres Bu Kaji" Ustadz Mahfudzi urun rembug "Dhik Khoirul niki mila awis-awis teng dalem, wiwit SMP ngantos SMA teng Pondok Solo, lajeng dhateng UIN Surabaya sak niki ngrencangi ngagengaken SMA Pondhok dados Kepala TU. Taksih legan nggih dereng nate kagungan pacar he he he.........".

 

"Ngaten nggih Tadz?" Bu Kaji atur wangsulan karo gumujeng renyah.

 

 

ana candhake.