SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (023)

 

23.

Jebul wong-wong sing padha nonton kuwi ora kabeh kebageyan jatah suguhan arak sing diiderne dening Ledhek-ledhek kuwi. Sing ora kebageyan banjur ngetokne arake dhewe-dhewe, ana sing katone olehe sangu saka omah, nanging uga ana sing banjur tuku menyang warunge Waraka sing uga isih ngladeni sing mbutuhake apa-apa sing didol neng kono. Kahanan sansaya wengi mundhak katon sansaya anget, siji loro wong-wong sing nonton wiwit ana sing mendem. Ora sethithik wong-wong sing nonton kuwi sing padha ngadeg melu mbeksa, ana sing anggone njoged cukup neng panggonan, nanging siji loro uga ana sing olehe njoged nyedhaki kalangan. Lan tambah gayeng maneh bareng ana ledhek sing banjur nyedhaki sing njoged neng cedhake kalangan kuwi karo ngladekne arak sing ana sloki marang sing padha jogedan, kanthi mangkono sing wis diladeni ya banjur ngrogoh kanthonge njupuk dhuwit diwenehne marang sing ngladeni.

 

Nek sing ngladeni ngombe arak wong-wong sing padha nonton mau para ledhek lumrah sing dandanane menor-menor, sing ngladeni ngombe para tamu sing lungguhe neng kursi beda maneh. Sing laden luwih anoraga, ora kenes lan ora kemayu. Nanging katon ruruh lan slagane andhap asor, pancen sing laden iki dipilihne para waranggana sing luwih ayu lan merak ati. mBaka siji para tamu sing lungguhe ana kursi diladeni ulah beksa dening para waranggana kuwi neng jerone kalangan. Klebu aku, sing sawuse diladeni dening Andalu sedulur ipene Waraka, banjur disuwuni sawabe kanthi melu mbeksa bareng karo Andalu.

 

Saka rumangsaku Andalu iki pancen wanita sing turah ayune, slaga lan solah bawane alus kaworan manis, sarwa nengsemake. Anggone ngladeni aku mbeksa uga sarwa ngajeni lan kurmat banget marang aku. Kang mangkono iku nyata wis sansaya nambahi kasengsemku marang kenya sing wasis ulah beksa sarta nduweni suwara sing rumangsaku ora kalah karo suwara kidunge para hapsari ing swarga Tinjomaya.

 

"Beksanmu katon beda karo liyane, Nini" kandhaku marang Andalu ing sela-sela suwara ngrangine gendhing sing diiringi gamelan .

 

"Inggih nyuwun pangapunten Raden" wangsulane Andalu manuhara "mila kula nembe ing tataran gladhen, dereng saged mbeksa kanthi sae".

 

"Ora. beksanmu luwih becik lan luwih nengsemake tinimbang karo liyane" kandhaku sabanjure aweh pangalem marang dheweke "ing ngendi nggonmu gladhen sadurunge ana kene?".

 

"Inggih namung ing mriki kula sinau mbeksa Raden" wangsulane Andalu karo  nyeblakne slendhange ing ngarepanku, nuwuhake angin alus sing nggawa ganda arum mlebu irungku "estunipun kula mila dereng kulina ngladosi mbeksa oiyantun kakung, padatan kula inggih namung mbeksa piyambakan, dados kula estu nampi nugrahaning Jawata dalu niki saged ndherekaken jengandika Raden mBeksa, estu kula ngaturaken genging panuwun Raden".

 

Kandhane Andalu sing keri dhewe iki mau mbarengi karo suwuke gendhing, sampur sing maune tak enggo njoged tak ulungne marang Andalu lan aku bali menyang panggonanku sakawit, bareng karo Ki Suwela lan Makara sing uga wis masrahne sampure marang waranggana sing ngladeni mbeksa lan bali lungguh ing panggonane dhewe-dhewe.

 

Jebul Andalu mau olehe metu mbeksa mung kaping pisan, ya mung nalika ngladeni aku mau. Bubar kuwi ora katon maneh. Kamangka temene ngono, ati iki rumangsa isih kepengin bisa nyawang kenya ayu sedulur kembare Nyai Waraka sing jeneng Rinten kuwi. Ya awit saka kuwi, pasugatan-pasugatan gendhing lan beksan sing dituduhne ing kalangan plataran mburi omahe Waraka kuwi, saka rumangsaku rasane dadi sepa. Sanadyan sansaya wengi dadi sansaya rame, wong sing padha nonton padha kasengsem lan rumangsa seneng atine.  Ki Suwela lan Makara sing lungguhe jejer karo aku uga katrem ngeloni lakuning pagelaran. Kekarone sajak seneng, bola-bali melu ngguyu merga nyawang solahe para ledhek sing tetembangan sinambi jejogedan sing kerep wae olehe ngobahne peranganing awake nuwuhake surak lan keplok dening para sing nonton merga dianggep sing nyenengne mripate sing nyawang. Nanging kanggoku solah sing mangkono iku, klebu solah sing rada saru. Iya saru, merga bisa nggugah ati dadi mikir sing ora-ora. Mung jroning ati aku nggambarake, saupama sing njoged ngono kuwi Andalu lan olehe njoged ora ana wong liya kajaba aku dhewe, kira-kira beda maneh panemuku.

 

Nalika wengine sansaya lingsir, Ki Suwela banjur nyedhakne lambene menyang kupingku karo guneman :

 

"Sampun lingsir Anakmas, mangga kula dherekaken menawi Anakmas ngersakaken kundur, ngiras pantes nyukani kalodhangan tiang-tiang murih saged tuwuk anggenipun sami  sesukan tayub, menawi awakipun piyambak boten enggal jengkar saking mriki, selak mesakaken tiang-tiang nika awit kasiksa dening raos rikuh".

 

"Inggih mangga Ki" wangsulanku.

 

Ki Suwela banjur aweh prentah marang Makara supaya ngandhani Waraka sing olehe manggon rada adoh saka panggonanku murih mara nampani nggonku arep pamitan.

 

"Raden ngersakaken kundur samenika?" kandhane Waraka sawuse tekan ngarepku karo mbungkukne awake.

 

"Ya merga Anakmas Bagus Siwanda kuwi jejibahan sing kudu ditindakne akeh Ngger" durung nganti aku aweh wangsulan Ki Suwela ndhisiki guneman "dadi ya kapeksa tak dherekne kundur dhisik".

 

"Inggih Eyang" Waraka wangsulan banjur nutugne kandhane marang aku "sepisan malih kula ngaturaken genging panuwun Raden, kula pitados inggih awit berkah pangestu ingkang jengandika paringaken tartamtu badhe nambahi kasantosan tuwin karaharjan tumrap kula sakulawangsa sedaya".

 

Makara sing bubar ngandhani Waraka mau bablas mlebu menyang omah nggoleki wong tuwane wadon karo sisihane, wis metu lan nyedhaki papanku jagongan karo Waraka lan Ki Suwela. Makara ditutne Nyi Suwela lan Sisihane, diapit-apit Nyi Waraka lan Andalu. Saiki aku bisa nyawang kanthi cetha, sanadyan sabrebetan pancen kembar kaya jambe sinigar, nanging saiki aku bisa mbedakne endi Andaru endi Nyai Rinten, sing saka rumangsaku sausap luwih ayu Andalu tinimbang sedulur kembare.

 

Sawuse sepisan maneh Waraka lan sisihane ngaturake panuwun merga olehku wis gelem nekani ulemane, dumadakan Andalu genti nyedhaki aku karo ngulungne slendhang kuning piranti mbeksa karo kandha :

 

"Lepat nyuwun pangapunten Raden, mugi paringa pangaksama dhateng abdi jengandika pun Andalu menawi dalu menika kumawantun degsura ing ngarsa jengandika Raden Bagus Suwanda sesembahan kula.........".

 

"Ana apa Nini?" aku rada kaget, sanajan satemene ing jroning ati iki krasa seneng merga bisa nyawang lan dicedhaki dening kenya sing wis ndadekne atiku njahe wana, poyang-payingan.

 

"Nyuwun duka Raden" Andalu guneman karo tumungkul lan ngendhekne adege, sauntara tangane loro ngulungne slendhange ing ngarepku diangkat rada mendhuwur "mugi wonten sih wilasaning Raden Bagus Suwanda, kaparenga paring timbul dhumateng abdi jengandika Andalu sarana mberkahi pirantining beksa kula menika".

 

"Oo, iya, iya Nini" aku wangsulan "tak suwunke marang Hyang Agung muga-muga Para Dewa lan para Widodari ing Kahyangan paringa nugraha marang keng slira Nini temah kasembadan apa kang dadi panjangkamu".

 

Bubar ngucapne tembung ngono kuwi slendhang neng tangane Andalu tak candhak karo tak damu kaping telu.

 

"Sewu ngaturaken genging panuwun Raden" Andalu wangsulan banjur nyembah marang aku.

 

Sepisan maneh aku pamitan marang Waraka lan sisihane banjur jumangkah mlaku arep ninggalne omahe Waraka. Sauntara Makara luwih mlaku ndhisiki merga arep nata kreta sing mau dikusiri, nggawa aku lan Ki Suwela sarta kulawargane mrene.

 

Nganti tekan omah lan mapan turu, wewayangane Andalu tansah kumanthil-kanthil ing panduluku. Nganti suwe aku gedebagan dhewe, wewayangane Andalu nyata ora gelem ilang saka angen-angenku.

ana candhake.