SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (035)

 

35.

Aku ora wani nyuwara, Rama Tumenggung uga mung kendel ora ngendika apa-apa, mung pasuryane katon nuduhne rasa sungkawa, kaya-kaya panjenengane uga melu ngrasakne apa sing lagi dirasakne dening Ki Anggara. Bareng wis rada sauntara anggone meneng anjetung, Ki Anggara banjur wiwit guneman maneh :

 

“Saben dina srawung karo Waraka sing solah bawane sarwa ngresepake atine, anakku si Rinten tuwuh rasa lan mambu ati marang bocah lanang sing jare lagi .nglakoni laku patobatan kuwi. Aku uga bisa maca, yen sejatine Waraka uga duwe krenteg nimbangi katresnane Rinten. Sing luwih ndadekne Rinten sansaya kapencut marang Waraka, kajaba bocah kuwi tindak tanduke sarwa ngajeni marang sapepadhaning wong lan kelakuwane sing becik, ya kuwi rasa bektine Waraka marang wong tuwane, mligine marang Biyung sing nggulawenthah dheweke wiwit cilik. Saben-saben ngarepake wulan Purnama, Waraka pamitan marang aku yen arep niliki biyunge, telung dina tilik biyung, Waraka mesthi wis bali maneh ing omah, karo nggawa crita rupa pitutur sing ditampa saka Biyunge banjur dicundhukne karo wewarahku, prasasat kabeh pitutur sing dikandhakne marang aku kuwi ora ana lupute babar pisan.

 

Gandheng aku weruh yen anakku Rinten banget kayungyun marang Waraka, mula bocah loro kuwi banjur tak lungguhne bareng ana ngarepku, tak takoni apa pancen kekarone wis padha manteb saupama dijodhokne lan nggebyur ing jagade bebrayan?.

 

“Nyuwun pangapunten Bapa” mangkono wangsulane Waraka marang aku “mila leres bilih kula kepengin sanget saged gesang sesarengan kalihan Nimas Rinten, nanging kula ngrumaosi bilih saupami dipun ibarataken timbangan, antawisipun kula kalih Nimas Rinten menika ketawis menawi njomplang. Liripun, wiwit alit Nimas Rinten sampun nampi tuntunan saking jengandika Bapa Kebayan ing babagan cara gesang ingkang sae, lan kula kenging dipun upamekaken nembe sakedhik nampi piwucal saking Bapa Kebayan. Menapa sakintenipun pantes menawi kula kumawantun ngadeg dados gurulakinipun Nimas Rinten?”.

 

“Ora luput sing sira kandhakne kuwi Ngger” wektu iku aku aweh wangsulan “nanging ora kudu mangkono anggone ngecakne, jalaran sing jenenge ngelmu kuwi kelakone kanthi laku. Dadi sanadyan sliramu ngrumangsani yen durung akeh kawruhira ing babagan lakuning urip, nanging yen sliramu klakon dadi bojone si Rinten tak kira uga ora ana alane, jalaran ya kuwi mau, karo mlaku keng slira bisa nyampurnakne kawruh sing rumangsanira durung sampurna kuwi”.

 

“Ngaturaken genging panuwun Bapa” Waraka wangsulan kanthi kurmat banget marang aku “mila saestu kula sakalangkung tresna dhateng Nimas Rinten, menawi Bapa Kebayan sampun marengaken kula anjatukrama Nimas Rinten, kula naming saged ngaturaken panuwun ingkang tanpa pepindhan. Namung kemawon………”

 

“Namung apa maneh Ngger?” aku ora sabar nugel rembuge Waraka.

 

“Saderengipun kula nindakaken palakrami kalih Nimas Rinten ingkang tuhu kula tresnani menika, kaparengna kula nyuwun palilah saha pangestu dhateng Biyung, awit kula ngrumaosi bilih tanpa palilah saking Biyung mokal anggen kula mangun bebrayan kalih Nimas Rinten saged manggih kamulyaning gesang, malah kepara boten mokal badhe ndumugekaken kasangsayanipun gesang kula” Waraka nyethakne sing dikarepake.

 

Aku rumangsa luwih marem maneh krungu wangsulane Waraka sing mangkono kuwi. Awit wangsulane Waraka iku cetha nuduhne yen Waraka temen-temen bocah lanang sing weruh marang tata krama sarta bekti marang Biyunge. Mula cekaking crita, Waraka banjur dak kongkon bali dhisik saprelu njaluk pangestu marang wong tuwane. Dina kuwi uga Waraka banjur budhal bali menyang omahe wong tuwane, arep nindakne apa sing dikandhakne.

 

Sorene, Waraka wis bali maneh menyang Bulak Pandhe, tekane ora ijen, nanging dikancani dening paraga loro lanang wadon sing wis rada tuwa. Wong loro kuwi kandha yen dikongkon dening Biyunge Waraka saprelu ngaturake panuwun marang aku dene wis aweh palilah marang Waraka anjatukrama anakku Rinten. Lan minangka tandha tresna lan bektine marang aku, Biyunge Waraka masrahake kaya lumrahe srah-srahan sing digawa calon temanten lanang marang calon mara tuwane.

 

Sepasar candhake, Rinten klakon tak dhaupne karo Waraka kanthi climen. Sepasar candhake maneh, Waraka pamit nek arep mboyong Rinten menyang omahe, ora diboyong menyang omahe wong tuwane nanging diajak ngenggoni omah anyar sing jarene paweweh saka wong tuwane. Angone pamit Waraka babar pisan ora ninggal tata krama, dheweke kandha yen bakal kerep mara menyang Bulak Pandhe saprelu njaluk pituduh samangsa-mangsa sajroning nindakne bebrayan karo Rinten nemoni prakara sing ora bisa dirampungake, mligine sing gegayutan karo piwulange Rama Panembahan sing tau tak wulangake marang dheweke. Kanthi leganing ati, budhale Waraka lan Rinten tak pangestoni, kaya lumrahe wong tuwa sing dipamiti anak arep medhang lawang dhewe.

 

Kira-kira sewulan sawuse Rinten lan Waraka omah dhewe, nalika aku lagi arep budhal nindakne kuwajibanku minangka Kebayan ing Bulak Pandhe, dumadakan ana wong teka ing omahku. Ngakune duwe jeneng Rikat, saka Kutha Raja Majapahit, isih tanggane wong tuwane Waraka.

 

“Matur nuwun Kisanak” wangsulanku nalika wong kuwi nepungne jeneng lan panggonane “yen ndika ngersakne kepethuk Kebayan Bulak pandhe, ya aku iki wujude. Mula bener yen aku iki wong tuwane Rinten sing saiki wis dirabi dening Waraka. Banjur kisanak Rikat ngersakne apa dene kepengin ketemu karo aku?”.

 

“Inggih sepisan malih kula nyuwun pangapunten Ki Kebayan” Rikat wangsulan “boten ateges kula badhe ndherek nrambul ing prakawis ingkang dede prakawis kula, nanging gandheng lampah gesang kula menika nggilut kapitayan ingkang memper kalihan kapitayan ingkang dipun agem dening Ki Kebayan, kula wanton-wantunaken sowan Ki Kebayan lan badhe ngaturaken kabar ingkang kirang sae tumrap Ki Kebayan lan kulawangsanipun”.

 

“Coba ndika kandha sing cetha lan ora sah ndadak nganggo rambatan ukara sing angel digerba, ana kedadean apa sing ndika arani warta sing ora pati nyenengake kuwi?” aku takon karo suwara sing rada banter, jalaran bisa uga Rikat iki nggawa crita ngayawara sing tundhone mung arep golek-golek, supaya aku menehi dhuwit marang dheweke.

 

“Nyuwun pangapunten Ki Kebayan” Rikat wangsulan tatag “sampun kula kinten, menawi kula criyosaken menapa ingkang sampun kedadosan ingkang dipun alami dening putra ndika pun Rinten, ndika kathah boten pitadosipun kalihan atur kula. Inggih awit saking menika, kula namung badhe matur, mugi Ki Kebayan nglodhangken wekdal kersaa rawuh dhateng griyanipun putra mantu ndika pun Waraka, nanging sampun paring cecala langkung rumiyin, ing mriku mangke Ki Kebayan badhe uninga menapa ingkang sampun kedadosan magepokan kalihan ingkang dipun lampahi dening Rinten”.

 

“Karep ndika kuwi kepiye? Ditakoni ora mangsuli karo wangsulan sing tak butuhne malah crita tekan ngendi-endi?” aku sansaya ora seneng karo carane Rikat guneman.

 

“Kula kinten sampun cetha ingkang dados atur kula Ki Kebayan” Rikat sansaya tatag anggone aweh wangsulan “borong anggen badhe ndika nanggapi, kersa tindak inggih sokur, dene boten inggih manga, bakenipun minangka tiyang alit ingkang tuwajuh nggilut piwucalipun Panembahan Kiswara pepundhenipun tiyang sepuh kula, kula sampun mbudidaya nyaosi pirsa dhumateng ndika Ki Kebayan. Samangke kaparenga kula nyuwun pamit badhe wangsul”.

 

Wangsulane Rika tiki cetha yen dheweke rumangsa kacuwan ngadhepi sikep sing tak tuduhne marang dheweke. Aku dadi getun dhewe, ya gene aku isih kasinungan rasa jubriya lan ngingu panyangka ala marang wong sing durung tau tak tepungi sing teka kanthi becik-becik ing omahku.

 

“mengko dhisik Kisanak Rikat” wekasane aku ngrumangsani yen rada keladuk nggonku guneman karo dhayohku iku “aja kesusu bali dhisik, ya aku nyuwun pangapura yen tangkebku marang ndika ora nuju prana, coba ndika kandhakne sawutuhe ana kedadeyan apa marang anakku Rinten lan mantuku Waraka?”.

 

 

Ana candhake.