SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (048)

48.

Atiku nratab, jebul sanadyan mung tekan ing angen-angen, ora tak blakakne nek aku duwe pangira wong kuwi lagi owah pikire, wong kuwi ngerti. Aku banget getun dene aku mau ndadak mikir sing ora-ora, nanging ya piye maneh wong dhek mau aku pancen rada gela, krungu asmane Eyang Panembahan Kiswara sarta asmane Rama Tumenggung dijangkar ngono wae dening wong sing durung cetha sapa sejatine wong iku. Dilokne ngono kuwi akua rep kumecap njaluk pangapura, lan arep tak cethakne yen olehku duwe pangira mau ora ateges ngremehne wong kuwi, nanging dhapur mbenerake crita sing asring tak tampa yen sadurunge dadi wong waskitha ora arang wong kuwi kudu nglakoni kaya wong sing lagi lara nalare. Nanging durung nganti lambeku obah, wong tuwa kuwi wis nutugne olehe guneman :

 

“Anane aku gelem njarwani jeneng sira sapa satemene Ingsun iki, jalaran aku weruh yen sing arep sira temoni, ya iku Doradruwasa kuwi selawase durung tau mbok weruhi, aja maneh kok sira Suwanda, sanadyan wong tuwamu angkat wae satremene uga durung tau srawung karo siwakane kuwi. Ngertine wong tuwamu angkat lan bakal maratuwamu yen Doradruwasa kuwi saiki mapan ing Bumi Kedhuwang, iya mung merga kalorone padha percaya karo sing dikandhakne Kiswara”.

 

“Mila kasinggihan ingkang jengandika dhawuhaken menika Kyai” aku nyela rembug nalika wong tuwa kuwi leren sedhela nggone guneman merga nelesi gorokane.

 

“Kamangka anggone Kiswara ninggalne jagad padhang iki wis watara telungpuluh tahun kepungkur lan miturut petungane wong wektu iku umure Kiswara wis satus rong puluh tahun lan Wong tuwamu angkat sarta bakal maratuwamu kuwi uga dikandhani dening Kiswara yen umure Doradruwasa kuwi luwih tuwa seket tahun tinimbang Kiswara, dadi saiki iki umure Doradruwasa wis rong atus tahun” kaya ora nggatekne olehku nyela wuwus wong tuwa kuwi nutugne olehe guneman.

 

Aku banjur meneng ora saulu apa-apa, sanadyan wong tuwa kuwi wis rada sauntara mandheg olehe crita, menengku mau merga aku isih ngenteni intoning rembug sapa satemene wong tuwa kuwi sing wiwit mau durung dikandhakne marang aku.

 

“Apa sliramu percaya karo sing dikandhakne Tumenggung Jatikusuma lan Kebayan Bulak Pandhe sing ora tinemu nalar kuwi Suwanda?” dumadakan wong tuwa kuwi nakoni aku, ora enggal nyebutne sapa sejatine dheweke.

 

“Boten kepanggih nalar ingkang kados pundi Kyai? dhawuh ingkang kula tampi saking Rama Tumenggung tuwin Wa Anggara sadaya jumbuh kalihan nalar kula, kalebet anggenipun dhawuh murih kula puruita dhateng Kanjeng Eyang Panembahan Doradruwasa ingBumi Kedhuwang menika” aku aweh wangsulan, atiku rada runtik awit wong tuwa kuwi ngarani sing didhawuhne Rama Tumenggung lan Wa Anggara marang aku ana sing ora tinemu ing nalar.

 

“Klebu isih uripe Doradruwasa sing miturut petung wis umur rong atus tahun kuwi?” wong kuwi takon maneh karo mesem sajak ngece.

 

“Mila Rama Tumenggung paring dhawuh bilih Eyang Resi Doradruwasa menika kaparingan kanugrahan yuswa Panjang, Kyai” aku nggenahne dhawuhe Rama Tumenggung marang aku “kanjeng Eyang Resi Doradruwasa nembe badhe kundru ing kasedan jati menawi sampun wonten lelampahan ingkang sinebat Sirna Ilang Kertaning Bumi, kamangka dugi sapriki lelampahan ingkang tinengeran mawi sebatan kala wau dereng nate wonten, dados cetha menawi Eyang Resi Doradruwasa estu taksih sugeng lan dereng badhe seda”.

 

“Iya pancen dening Begawan Satiban, gurune, Kiswara nate oleh warta kaya sing sira kandhakne mau lan Kiswara uga percaya, jalaran Begawan Satiban kuwi kajaba gurune uga wong tuwane Kiswara lan sedulur tuwane Doradruwasa sing cilikane duwe jeneng Satibi” Wong tuwa kuwi nambahi critane lan mesthi wae ndadekne aku sansaya tambah rada ngerti sapa sejatine Eyang Panembahan Kiswara apa dene Eyang Resi Doradruwasa kuwi “nanging, sing arep tak takokne marang sira rada beda maneh”.

 

Aku dadi rada anyel maneh marang wong tuwa kuwi, mau wis kandha nek arep nepungake dhirine, nanging malah isih terus wae anggone takon lan saupama aku wegah wangsulan cetha yen bakal dadi gelane atine, kamangka aku ora kepengin gawe gelane liyan luwih-luwih marang wong tuwa sing nyatane nggadhuh kawruh sing sesurupan maneka warna iki.

 

“menapa malih Kyai?” aku mbalik takon, suwaraku tak gawe lumrah wae.

“Saupama jebul crita sing ditampa Kiswara sing banjur dicritakne marang Tumenggung Jatikusuma sarta Kebayan Bulak Pandhe sing tumuli dikandhakne marang sira, magepokan karo umure Doradruwasa utawa Satibi kuwi jebul ngaya wara, apa sing bakal sira tindakne?” Wong Tuwa kuwi ngucapne apa sing dadi pitakone marang aku.

 

“Ingkang kapisan Kyai” aku aweh wangsulan “mugi Kyai uninga bilih dhawuh ingkang dipun tampi saking tiyang sepuhipun Eyang Panembahan Kiswara lajeng kadhawuhaken dhateng Rama Tumenggung Jatikusuma tuwin Wa Anggara menika dede crita ingkang ngayawara. Kaping kalihipun, ingkang badhe kula lampahi inggih nyadhong dhawuh saking Eyang Resi Doradruwasa jalaran anggen kula dugi ing Kedhuwang mrika mangke mila namung badhe ndherek necep kawruh saking Panjenenganipun”.

 

“Bagus!” Wong tuwa kuwi guneman rada seru “sira ora gelem mlebu marang tembung saupama sing tak kandhakne lan tetep ngandel yen Satibi isih urip nganti tekan saiki. Saiki genti tak walik pitakonku wangsulana kanthi jujur!”.

 

“Inggih sumangga suwawi kadhawuhna Kyai” wangsulanku tatag.

 

“Kaya sing sira kandhakne ing ngarep, ya iku sira durung tau midak bumi ing Kedhuwang kaping pindho sira uga durung wanuh karo Resi Doradruwasa kuwi. Kamangka lagi mlaku oleh sedina wae gajege sira wis salah marga banjur dituduhne dalan sing kudu mbok liwati dening wong sing ngaku aran Ajar Sarapat wingi, dadi gelem ora gelem sira kudu aweh wangsulan marang aku sing nggunakne tembung upama, upama lakumu saka Majapahit nganti tekan Kedhuwang utawa malah kesasar tumiba ing papan liya, banjur ora bisa ketemu karo mBahmu sing jejuluk Resi Doradruwasa kuwi, sira banjur arep kepiye he?” wong tuwa kuwi bali nggunakne tembung upama kanggo nakoni aku.

 

Aku mikir sedhela, nata ukara kanggo aweh wangsulan marang wong tuwa sing ngajak nggelar cangkriman iki, anggonku mbatang cangkriman aja nganti gawe gelane sing nyangkrimi.

 

“Kepriye Suwanda?” wong tuwa kuwi ngambali olehe takon, sawuse aku rada sauntara meneng.

 

“Inggih Kyai” aku aweh wangsulan “inggih bakenipun kula menika namung sadremi ngemban dhawuhipun tiyang sepuh, prakawis kasil lan botenipun menika gumantung dhumateng kamirahaning Hyang Agung. Tekad kula namung badhe madosi lan puruita dhateng Eyang Resi Doradruwasa, menawi saged kasembadan ingkang kula sedya, menika tuhu sampun jumbuh kalih angen-angen kula. Dene menawi pranyata kula boten kasil panggih kalihan Eyang Resi Doradruwasa inggih badhe kula padosi ngantos satelasing umur kula. Makaten ugi menawi panyuwun kula dhumateng Eyang Resi dipun kabulaken kula sakalangkung ngaturaken genging panuwun, dene menawi dereng kaparengaken inggih badhe kula budidaya murih Eyang Resi Doradruwasa kersa ngrentahaken sih kawlasan nunten marengaken kula puruita saha badhe kula tengga ngantos kula boten saged nengga malih”.

 

“Gedhe banget tekadira Suwanda” Wong Tuwa kuwi nanggapi wangsulanku karo mesem “mung kuciwane sajake ora kabeh apa sing mbok jangka lan mbok karepake dikabulne dening Hyang Agung, nanging sira aja kongsi cilik ati, awit nyata sir amula pantes dadi putrane Tumenggung Jatikusuma”.

 

“Nuwun sewu Kyai” gandheng ngani suwe wong mau ora gelem nyebut jenenge aku banjur nekad takon “estunipun jengandika menika sinten?”.

 

“He he he……” Wong Tuwa kuwi gumuyu lirih banjur kandhane “ngertia ngger Suwanda, Ingsun iki satemene kumara sing lagi ngumbara, ya kuwi kumara utawa aluse mBahmu ya Resi Doradruwasa sing wis nyedhaki bali menyang asal-usulku, satemene tunggangan kanggo baliku menyang jaman langgeng kuwi ora ana liya aluse Kyai Baratketiga sing mbok tumpaki wingi kae, saiki Kyai Baratketiga wis sira tundhung lunga jalaran mbok anggep ngreregoni lakumu sing sumedya menyang Kedhuwang. Ngertia Suwanda, saiki Baratketiga wis tekan Kedhuwang nunggoni ragaku sing lagi semedi, yen sira kepengin enggal tekan Kedhuwang sawangangen lakuku sing mesa ting gegana, mengko sira bakal weruh ana teja, ya kuwi wujudku sing satemene . Paranana papane Teja kuwi, mangka sira bakal ketemu karo sing sira upadi”.

 

 

Ana candhake.