Total Tayangan Halaman

Sabtu, 06 Agustus 2022

SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (054)


 

54.

Ya lagi iki aku ngerti yen wong moksha saragane kuwi pancen nyata anane, lan aku duwe pangira yen sing bisa mangkono kuwi ya mung wong-wong sing wis oleh kanugrahan saka Hyang Agung, iya awit saka anggone padha tumemen sajrone nglakoni dadi kawulaNe.  Bareng wis rada sauntara Kanjeng Eyang sing didherekne Resi papat siswane Panembahan Kumbangtaman saka Gunung Merapi kuwi ora katon maneh, aku lagi kelingan yen mau neng pendhapa kene iki akeh wong-wong sing padha linggih neng klasa. Nanging saiki wong pirang-pirang sing mau kober tak weruhi, kabeh wis ora ana kono. Menyang ngendi parane? Kapan olehe lunga?. Aku dadi bingung, nyawang klasa-klasa sing gumelar nanging ora ana sing nglungguhi kuwi.

 

“Pinarak rumiyin Raden Suwanda” dumadakan Ki Jurudah ngajak lungguh, tak sawang Ki Prasanta uga banjur mapan lungguh neng klasa sing isih gumelar kuwi. Aku ora wangsulan nanging uga banjur melu lungguh. Sauntara wong wadon ayu sing pasuryane mirip Andalu, siswane Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa sing jeneng Ratu Setyawati, uga wis mapan lungguh timpuh rada adoh saka panggonanku . Wong ayu kuwi katon isih tumungkul nuduhne yen atine lagi susah.

 

“Kanjeng Ratu, kaparenga samangke paring dhawuh menapa ingkang kedah kula lampahi?” alon-alon lan katon ngati-ati Ki Prasanta matur marang pepundhene sing nganti suwe ora guneman apa-apa kuwi.

 

Ora krasa aku melu ndengengek nyawang marang wong wadon sing jare Ratu Kraton Katentreman sing nduweni Taman Sendhang Pangayoman kuwi. Ora kleru maneh, pancen Setyawati iki memper banget karo Andalu, pantes menawa dadi sedulur kembar telu karo sisihane Waraka pisan.

 

Rasa kangenku marang Andalu dadi sansaya nunjem sajroning piker, nanging kepiye kahanane Andalu wektu iki? Manggon ing ngendi? Apa banjur dadi putri boyongan dadi barang rampasaning perang katut digawa prajurite Adipati Girindrawardana sing wis menang anggone nindakne kraman?. Rasa kuwatirku sansaya angel tak kendhaleni, aku duwe karep arep enggal pamit wae marang Ki Jurudah lan Ki Prasanta uga Setyawati, pamit yen arep bali menyang Majapahit awit nggonku puruita marang Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa kaanggep wis cukup ketitik Kanjeng Eyang wis ngersakne moksha kundur marang mula-mulane.

 

“Mengko dhisik Paman Jurudah apa dene Paman Prasanta” dumadakan wong ayu kuwi aweh wangsulan marang Ki Prasanta “sadurunge ingsun nibakne dhawuh marang ndika sakloron,  aku arep luwih dhisik nyampurnakne weling saka Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa marang aku sing ana sambung rapete karo putra angkate Tumenggung Jatikusuma”.

 

Aku sing uga krungu apa sing dikandhakne dening wanita ayu kuwi dadi mikir, jebul Eyang Resi uga wis titip weling marang wanita ayu kuwi supaya dikandhakne marang aku. Banjur kira-kira, apa wujude weling mau? Wujud wulang apa wujud liyane?  Apa malah wujud prentah?. Aku ora bisa ngira-ira maneh, mung wae sansaya suwe tak waspadakne, pasuryan lan pawakane wanita sing jarene Ratu ing Kraton Katentreman iki sansaya mundhak katon nengsemake.

 

“Inggih Kanjeng Ratu” nalika aku isih ubeg karo pikiranku dhewe, Ki Prasanta wis mangsuli apa sing dikandhakne Setyawati “kaparenga abdi paduka anengga dhawuh”.

 

“Iya Paman, ora liwat kepenakna dhisik anggon ndika padha linggih, aku tak rembugan karo adhiku Suwanda” wangsulane Setyawati karo mesem, sing banjur disambung gunem sing ditujokne marang aku :

 

“Suwanda, sadurunge aku kandha akeh-akeh luwih dhisik akua rep aweh weruh marang keng slira bab sambunge antarane Setyawati lan Suwanda”.

 

“Ing…gih Kanjeng Ratu” aku wangsulan alon, karo jroning ati tuwuh pitakonan apa sing dikarepake tembung sambunge antarane Setyawati karo Suwanda iki mau.

 

“Aja keladuk nggonira nampa rembugku Suwanda” Ratu Setyawati banjur guneman maneh “yen diwawas saka suwene nggonira manggon neng alam padhang iki karo suwene nggonku wiwit dilahirake, mula umurmu adoh manggon ana ing sangisorku, jalaran bares wae aku dipupu dening Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa kuwi wiwit nalika sing ngasta jejeg pusaraning adil ing Majapahit isih Kanjeng Sinuhun Prabu Brawijaya Wikramawardana. Jaman kuwi mbok menawa wong tuwamu sing dadi Panewu biyen kae durung dilahirake. Nanging gandheng antarane sira karo aku iki isih padha-padha siswane Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa, mula sliramu kena diarani adhiku tunggal sapaguron, lan sliramu wenang nyeluk aku kanthi sebutan Kang mBok utawa mBakayu. Dadi suwaken sebutan Kanjeng Ratu marang aku, awit aku iki nyata mbakayumu lan sliramu kuwi adhiku, luwih-luwih sliramu kuwi dudu utawa durung dadi kulawarga saka Kraton Katentreman sing tak suhi”.

 

Aku mesem sajroning ati, ngguyu pikiranku sing mau kober mikir sing ora-ora, kegawa saka sansaya kasengseme atiku ndulu wewujudane Ratu Kraton Katentreman kuwi.

 

“Manawi makaten keng rayi namung badhe ngestokaken dhawuh Kakang mBok” beda karo suwarane atiku, lambeku ngetokne wangsulan marang Kang mBok Setyawati.

 

“Iya Adhi” Kang mBok Setyawati wangsulan karo mesem, wangune kalegan atine krungu wangsulanku kuwi mau “sabanjure, aja si adhi ndakwa marang pun kakang yen wis ngremehne lungiting nalare si adhi, yen pun kakang arep takon bab anggonmu nampa dhawuh pungkasan saka Kanjeng Eyang utawa Bapa Guru Resi Diradruwasa mau?. Ngene ya Dhi, aku nyebut Kanjeng Eyang marang Bapa Guru iki merga kajaba Guruku, Resi Doradruwasa kuwi iya gurune wong tuwaku , Rama Prabu Brawijaya Wikramawardana wiwit poanjenengane isih ngagem sebutan Raden Damarwulan biyen, padha karo Dhimas Suwanda nadyan Dhimas iki siswa wuragile Kanjeng Eyang ing Kedhuwang kene, nanging Dhimas Suwanda uga putra angkate Tumenggung Jatikusuma sing anggone meguru marang sedulur nome Kanjeng Eyang Doradruwasa wiwit isih ngagem asma Kunthing”.

 

“Inggih Kakang mBok” aku wangsulan karo mesem krungu katrangan sing dikandhakne Kakang mBok Setyawati kuwi “nuwun sewu, ingkang Kakang mBok kersakaken kalihan dhawuhipun kanjeng Eyang Resi dhateng kula kala wau cethanipun kados pundi?”.

 

“Apa Dhimas Suwanda wis bisa nampa kanthi sampurna apa wae wulangan kang kadhawuhne dening Kanjeng Eyang mau? Jalaran ing waliking ukara sing dingendikakne, nyata luwih ukara sing ora keprungu ing kupinge sing padha ana, mula yen mung krungu ngono wae durung karuwan bisa nampa lan mangwasani sejatining Ngelmu Agung kang winastan Ngelmu Sejating Sih sing dingendikakne Kanjeng Eyang sadurunge jengkar makahyangan mau” Kakangmbok Setyawati nyethakne tembung pitakone marang aku.

 

Aku ora enggal bisa kumecap aweh wangsulan, awit kaping sepisan yen aku kandha blaka manawa apa sing didhawuhne Kanjeng Eyang mau babar pisan ora ana sing bisa tak ngerteni maknane, mangka mesthi aku bakal nampa pamaido saka kakang mBok Setyawati yen aku iki bocah bodho. Kaping pindho yen nganti aku aweh wangsulan manawa wis ngerti lan bisa nampa kabeh dhawuhe Kanjeng Eyang Resi mau, aku kuwatir yen banjur ditakoni dening Kakang mBok Setyawati magepokan karo ngelmu sing diarani Sejatining Sih kuwi mau. Mula aku banjur meneng, nganti suwe ora bisa kumecap apa-apa.

 

“Piye Dhimas?” Kakang mBok Setyawati guneman maneh “apa isih kurang cetha mungguh sing dadi pitakonku marang si adhi iki mau?”.

 

“Boten Kakang mBok” aku gragapan aweh wangsulan “namung kemawon kraos radi kewetan anggen kula badhe atur wangsulan, awit ajrih menawi kakang mBok duka dhateng keng rayi, pun kula”.

 

“Aja kaya bocah cilik Dhimas” Kakang mBok Setyawati gumuyu renyah, kepenak banget dirungokne nganggo kuping iki “Si Adhi bisa wangsulan kanthi sanyatane awit wangsulane si Adhi kuwi ana sambung rapete karo jejibahan sing tak tampa saka Kanjeng Eyang Resi magepokan karo binabare ngelmu Sejatining Sih sing wis dipracayakake marang Dhimas Suwanda”.

 

Aku wis ora bisa endha maneh, gelem ora gelem kudu aweh wangsulan marang kakang mBok Setyawati sing jejer minangka gantine Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa iki.

 

 

 

Ana candhake.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

SENDHANG MUSTIKANING WARIH 8. (52)

  52.         Tiyang-tiyang ingkang wonten ing Pringgitan sampun boten kaget malih mireng wicantenipun Bebau Sumber makaten menika. Sadaya s...