SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (059)

59.

Aku durung niyat arep melu urun rembug ing babagan iki, jalaran aku kudu luwih ngati-ati maneh. Jebul tekaku ing Majapahit iki wis kaweruhan dening telik sandine Adipati Girindrawardana, lan jeneng Suwanda wis kecathet minangka salah siji saka ewone wong sing luwih setya marang Gusti Prabu sing wis kendhang saka praja. Nek karo Togog, aku wis percaya, kajaba dheweke ora ngerti yen satemene aki iki Suwanda sing dadi incerane prajurit Majapahit sing wis nyawiji karo Sinuwun Brawijaya sing anyar lan jumenenge neng Kedhiri, Togog ya wis kandha nek arep ndhaku aku iki sedulure, anake Pakne cilik sing omahe Pandhansari. Nanging marang wong loro, Codhot karo Tomblok aku durung ngerti apa tulis sing ana jero dhadhane, gampang kepencut gumrincinge ringgit banjur nganggep lumrah gawe cilakane wong liya apa ora?.

 

“Nanging awake dhewe kudu luwih ngati-ati lan kudu bisa ngayomi, padha tangga lan kanca sarta sedulur, Kang” Tomblok guneman ditujokne marang Togog.

 

“Kuwi mesthi lan kudu mBlok” Togog aweh wangsulan.

 

“Bares wae iki ana sambung rapete karo tekane Kisanak Genter ing warung kene Kang Togog” Codhot melu amul rembug, olehe guneman dilirihne nganti kaya wong bisik-bisik “mau meh wae aku ngira yen Kisanak Genter iki Raden Bagus Suwanda sing jarene Prajurit mau klebu dadi klilipe negara. Tumrap awake dhewe tekane Kisanak Genter iki ora apa-apa, nanging tumrape wong sing seneng olek rai lan seneng ngingu sipat jail, bisa didadekne perkara”.

 

“Sing mbok karepne ?” Togog genti takon karo bathuke dijengkerutne.

 

“Saupama ana wong liya sing weruh nek warung kene ketekan wong manca sing durung ditepungi, banjur wadul menyang Kabayanan kana, bisa-bisa Kisanak Genter banjur dirangket ngono wae, lan awake dhewe dikatutne melu luput, merga wis ngayomi mata-pitaning mungsuh, karepku dudu mungsuhe awake dhewe nanging mungsuhe wong-wong sing lagi edan karo olehe wis menang perang kae”.

 

“Kuwi bener lan klebu ing nalar Dhot” Togog aweh wangsulan karo suwara sing ora kalah lirihe “mulane akum au wis rembugan karo Genter, wiwit saiki awake dhewe nek ngundang aja nganggo sebutan neka-neka, cukup Adhi Genter utawa Kang Genter ngono wae, lan iya ora sah ndadak nganggo basa krama, muri hora ana wong sing sujana”.

 

“Iya rembugan piye Kang?” Tomblok genti sing takon.

 

“Adhi Genter iki tak prayogakne mandheg neng warung kene wae, tegese aja nerusne laku dhsisik wong dheweke kuwi pancen wong sing lagi ngumbara, merga nek nerusne laku bisa-bisa ing papan liya ana wong sing duwe watak ora kaya awake dhewe, Adhi Genter bisa dilolopne neng nggone para prajurit kraman kae, rak ya mesakne ta? Kamangka temene Adhi genter kuwi wong sing ora ngerti apa-apa kaya awake dhewe iki kabeh, ngertine sapa sing kuwasa ya kuwi sing digugu prentahe” Togog aeh wangsulan lan nerangne apa sing dadi karepe.

 

“Lha nek neng kene ana wong sing weruh nek Adhi Genter iki dudu wong kene banjur diwadulne menyang Kabayanan kepiye Kang?” Tomblok takon maneh “rak ya padha wae, Adhi Genter cilaka banjur wake dhewe katut melu cilaka, cilaka neng tangane wong cendhala. Pancene aku tau krungu pituture wong tuwa, nek wong sing digawe cilaka dening wong cendhala budine kuwi aluse bakal tinampa dening Hyang Maha Agung tanpa dilandrat luwih dhisik banjur dileboikne menyang Swargaloka, nanging aku kok durung kepengin mlebu suwarga saiki ta Kang? Ya nek bisa kuwi mengko keri-kerinan wae”.

 

Aku mesem krungu gunemane Tomblok sing lucu kuwi, wong liyane ya melu padha ngguyu. Ing tengahing kahanan sing kisruh kaya mangkono mau, Tomblok isih kober gawe geguyon sing lucu.

 

“Mau wis tak rembug karo Adhi Genter lan wonge ya wis mathuk karo eguh pratikelku” sawuse meneng olehe ngguyu, Wursita sing luwih kondhang nganggo jeneng Togog kuwi aweh wangsulan.

 

“Eguh pratikel sing endi kuwi Kang?” Codhot nguber karo pitakonan.

 

“Durung kober tak kandhakne” wangsulane Togog karo mesem “jeneh janji arep tak kandhakne keselipan kojah liyane kok”.

 

“Ya wis, saiki ndang omongna!” Codhot semaur ngiras ngongkon “ben cetha”.

 

“Sing ngerti nek Genter iki pangumbara saka Wanagiri rak mung awake dhewe sing neng kene  iki ta?” Togog mincing nganggo pitakonan marang Codhot lan Tomblok.

 

“Iya banjur kepriye?” Tomblok takon.

 

“Dicukupne wong telu iki wae sing ngerti asal-usul lan pangumbarane Genter” Togog ngandhakne budidayane “saiki arep tak gawe crita nek Genter iki dudu wong Wanagiri, nanging bocah saka Pandhansari, anake pakku cilik sing wis rada suwe olehe tinggal Donya. Dadi nek ana wong takon sapa sejatine Genter, cukup padha wangsulan nek Genter kuwi adhiku nakdulur, sing ngungsi golek pangan mrene jalaran Pandhansari wektu iki nandhang paceklik awit saka pangamuke Tikus sing ngama tandurane para Kadang Tani”.

 

“Nuwun sewu Kang Togog” aku nyaru rembug arep takon.

 

“Iya ana apa Dhi?” Togog wangsulan karo takon aku arep omong apa.

 

“Kabar sing keri dhewe kuwi mau apa bener? Lire pancen kepara nyata yen ama tikus lagi ndadi ana ing Pandhansari kana ?”.

 

“Bener kuwi Dhi” Tomblok aweh wangsulan “wis telung tiga iki, para kadang tani neng kana ora bisa ngundhuh tandurane, kajaba tikus sing ora karuwan cacahe uga ama walang sangit iya ndadi”.

 

“Kuwi kira-kira merga wong kana padha lali ing wajib marang Sang Hyang Bathari Sri lan Sang Hyang Sadana temah pepacuhe padha diterjang, oleh-olehane banjur krangkenge Tikus Jinada lan Walang Bajangkirik padha menga, banjur prentah andhahane ngrusak tandurane para kadang tani kuwi” Codhot mbumboni rembug.

 

“Ya mengkono kuwi sing dadi eguh pratikelku marang Adhiku si Genter, tak jaluk Tomblok karo Codhot ya sing bisa melu mbenerake crita gaweyanku iki. Kanthi mangkono, ora ana pawadan tumrap wong sing duwe watak srei banjur bgawe cilakane Genter lan uga cilakane awake dhewe kabeh” Togog mungkasi kandhane.

 

Tomblok karo Codhot padha manthuk-manthuk tandha yen sarujuk. Aku rumangsa eram marang kaluhuraning budine wong telu kuwi, sanajan kanyatane wong telu kuwi klebu ewone wong bodho sing manggon ing padesan urip saben dinane kira-kira ya adoh saka tembung turah, utawa malah kena diarani sajroning kacingkrangan, ewa samono katresnan lan kasetyane marang Gusti Prabu Brawijaya sing wis jengkar ninggal praja babar pisan ora suda. Kajaba saka iku, sanadyan lagi wae ketaman kapitunan merga dagangane dijarah rayah tanpa di ijoli nganggo dhuwit dening para prajurit, ewa samono Togog babar pisan ora ngrembug perkara kuwi, malah ketungkul anggone kepengin aweh pitulungan marang Genter sing wujude ya aku iki.

 

Aku banjur kelingan yen ing buntelan sing tak gawa kuwi, kajaba ana sandhangan kanggo salinku, uga ana kanthong loro sing kebak-kebak. Kanthong sing siji isine dhuwit mas sing anggonku keklumpuk wiwit aku nampa blanja sepisanan saka Dalem Katumenggungan. Dene kanthong sing sijine sangu peparinge Kanjeng Ibu Nyai Tumenggung nalika akua rep budhal menyang Kedhuwang kae. Tuwuh rasa pengin ing atiku, dhuwit-dhuwit kuwi arep tak gunakne kanggo aweh pambiyantu marang wong Bulak Pandhe sing wis akeh digawe tuna dening para prajurit andhahane Gusti Adipati Girindrawardana, sing saiki isih masanggrah ing tilas daleme Wa Anggara. Nanging ora saiki, ngenteni wektu sing mathuk lan murih salah tampa lan ndadekne wong telu kuwi pada sujana marang aku. Kanggo ngijoli kapitunane Kang Togog dina iki,  arep tak wenehi  wenehi dhuwit perak sing ora pati akeh cacahe nanging wis turah yen mung kanggo nuku dawegan sing dirampog prajurit mau. Kang mangkono mau, karo kanggo ngiras atur panuwunku marang Kang Togig sing wis nglilani aku manggon neng warunge iki.

 

 

 

Ana candhake.