SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (082)

82.

Slendhang Sipat wis tak cekel nganggo tangan tengen, banjur tak puter ing dhuwur sirahku kanggo aweh sasmita marang Ki Jurudah supaya waspada yen pancen dheweke isih ngeyel arep meksa aku supaya masrahne Kalpika Mustika Tirta marang dheweke. Nadyan sasmita kuwi rupa pepeling, nanging satemene uga ngemu sasmita supaya Ki Jurudah tumuli murungne karepe, awit yen nganti mbacutake nggone arep ngrebut Kalpika Mustikaning Tirta saka tanganku, tan wurunga dheweke bakal lebur tanpa dadi ketiban slendhang pusaka peparinge Wa Anggara warisan saka Kanjeng Eyang Begawan Satiban iki.

 

Ki Jurudah katon mangu-mangu nyawang kekuwatane Slendhang Sipat sing tak tuduhne kanthi tak puter ing dhuwur sirahku kuwi. Nangi ora suwe, abdi dalem Kraton Katentreman kuwi mencolot mundur, banjur ngeremne mripate karo tangan sikep sembah kalbu sing ditemplekne ing prenah dhadhane. Dumadakan ora kawruhan sangkane, tak sawang ing tangane Ki Jurudah wis ana tali tampar saka benang lawe, tamparan patang warna sing keker, ya iku warna abang, ireng, kuning lan putih. Kaya lekasku nalika aku ngetokne slendhang sipat mau, Ki Jurudah banjur muter lan ngubengake tampar sing dicekel ing dhuwur sirahe. Ana suwara kaya sindhung riwut sing arep ngorak-arik isining bumi lan disusul saka kadohan mbuh saka ngendi asale, ana suwara pating jlerit, kaya suwarane titah sing lagi nampa pasiksan ing Yamani loka.

 

Kanthi nuduhne tamparan benang lawe sing rupane patang warna kuwi, aku dadi ngerti yen Ki Jurudah milih nutugne adu katiyasan karo aku, Pusakaku Slendhang Sipat dikembari nganggo pusakane sing wujud tali tampar lawe kuwi. Aku dadi nora sabar maneh, banjur mencolot maju nyaketi papane Ki Jurudah sing wis siaga karo pusakane.

 

“Aku wis ngelingne Kisanak” kandhaku sawise tekan ngarepe Ki Jurudah “aku babar pisan ora kepengin kowe nemu cilaka ing papan kene, nanging jebul kowe malah mamerne pusakamu. Saiki ora ana pilihan liya kanggoku kajaba kudu nglumpuhake kowe ing papan kene, ya muga-muga wae, kowe ora nganti koncatan nyawamu merga saking bodhomu kuwi”.

 

“Aku ngerti Suwanda” karo mesem sajak ngece Ki Jurudah isih kober mangsuli kandhaku “Slendhang sing rupane kuning neng tanganmu kuwi nyata yen pusaka dibya, yasane Begawan Satiban sing kasektene nganti bisa nyundhul langite para Jawata aja maneh mung wujude titah ora wedia yen nganti kena walate Slendhang Sipat sing ana tanganmu kuwi, sanadyan dewa wae mbok menawa ora bakal wani nyoba. Nanging kapeksa aku kudu wani ngadhepi, jalaran mandine gegaman kuwi dumunung ana sing nyolahne, luwih-luwih gegaman sing wujud pusaka yen sing nggunakne wong sing resik atine kaya Ki Kebayan Bulak Pandhe utawa luwih-luwih Panembahan Satiban, kekuwatane Slendhang kuwi ya kaya sing wis tak kandhakne mau. Nanging nek sing nggunakne kowe, aku sethithik wae ora ana rasa wedi tak kandhani. Mung murih rada timbang, aku kapeksa ngetokne gegamanku Tampar Napsu Papat uga peparinge guruku, nadyan mbok menawa ora duwe pangaribawa kaya gaman sing mbok gawa, nanging merga kanggo ngadhepi menungsa ora tata kaya kowe kira-kira ora bakal Tampar Napsu Papat iki agawe kuciwa”.

 

Disuwarani kaya mangkono kuwi, aku wis ora ngrewes maneh. Karo nerjang maju, Slendhang Sipat tak puter banjur tak sabetake marang ragane Ki Jurudah. Aku percaya, yen nganti Ki Jurudah ora ngendhani mesthi bakal rubuh neng lemah kentekan daya kekuwatane, malah mbok menawa wae, yen ana kurang bejane bisa dadi lan patine. Nanging jebul Ki Jurudah malah maju sejangkah mapagne sabetan Slendhang Sipat sarana muter Tampar Napsu Papat duweke.  Kaya ana gunung ceblok saka langit suwarane nalika tumibane Sledhang Sipat ketadhahan Tali Tampar Napsu Papat. Rasane dhadhaku kaya ketiban watu gedhe, kaya – kaya arep rontog kabeh isen-isene. Malah aku banjur kesurung memburi, tiba jengkeng kaya kentekn tenaga. Sauntara Ki Jurudah malah jempalitan jungkir walik memburi wola-wali, sing wekasane tiba klumah neng dhuwur lemah. Saka kadohan tak sawang ana getih kenthel sing rupane ireng diutahake dening abdi dalem Kraton Katentreman kuwi. Kang mangkono kuwi aweh pratandha, nadyan katone Ki Jurudah ora bucik kulite nanging wis ana tatu anyar sing angrem ana jerohane. Aku dhewe samono uga, yen ndelok rasane iki, kira-kira isen-isening dhadhaku uga wis ana sing onya.

 

Nganti rada sauntara suwene aku ora kuwat bali ngadeg lan ambegan kanthi lancer. Kahanane Ki Jurudah uga ora akeh bedane, isih panggah gumlethak neng lemah ora obah, mung merga mripate isih ketok bola-bali kedhep wae sing nuduhne yen Abdi Dalem Kraton Katentreman kuwi isih durung pecat nyawane. Tangane tengen isih katon kenceng nggoceki Tampar Napsu Papat pusaka piyandele. Wasana nadyan ambeganku durung tumata kanthi becik, aku luwih dhisik bisa ngadeg. Kanthi loon-lonan aku jangkahne sikil arep nyedhaki papane Ki Jurudah, jroning tekadku arep tak tari sepisan maneh. Milih pasrah bongkokan lan murungne karepe nggine arep ngrebut kalpika Mustikaning Tirta saka tanganku, banjur nglarapake aku menyang ngarsane Kang mBok Ratu Setyawati, apa milih tak lunasi nyawane ana papan kene.

 

Nanging dumadakan ora weruh asal-usule, ing ngarepku ana cahya kumleyang lan sawise mandheg jebul Ki Prasanta wis ngadeg jejeg ana ngarepku. Tangane tengen nyekeli buntut sapi sing wis garing, sing lumrahe digunakne wong-wong kanggo nggusah laler.

 

“Aja kesusu rumangsa wis menang kowe Suwanda” kandhane Ki Prasanta karo mesam-mesem sajak ngremehne kekuwatanku “lan aja mbok kira nek sedulurku lanang kae wis tanpa daya kaya kowe, ngertia anggone ngglethak kae satemene mung aweh kalodhangan marang kowe murih bisa nata ambeganmu sing wis meh mencelat kuwi, ngerti?”.

 

“Eh, Ki Prasanta tak jaluk ndika aja melu-melu celeng keboloten, iki perkaraku karo Ki Jurudah, luwih becik ndika sumingkir sauntara saka kene, kajaba yen ndika pancen kepengin tak katutne dosa ndika sing kudu lebur dening Slendhang Sipat sing ana tanganku iki” wangsulanku karo suwara sereng.

 

“Bocah ora bisa nyawang kahanan kowe kuwi Suwanda” Ki Prasanta guneman karo ngguyu ngece “lakumu wae isih moyag-mayig durung jejeg lan ambeganmu iya isih pedhot-pedhot ngono, kok bisa-bisane kowe nantang lan nggiri-nggiri aku karo Slendhang Sipat Gadhuhan?. Ngertia Suwanda, sanadyan pusaka sing saiki dadi gadhuhanmu kuwi nduwe daya pangaribawa sing ngegirisi, nanging ora bakal bisa ndadekne kowe beja, ora bisa ndadekne kowe banjur mesthi unggul ing yuda, jalaran daya lan pangaribawane pusaka sing saiki mbok kuwasani kuwi, panggah winatesan dening Sing dadi Sumbering Daya lan Pangaribawa, ya iku Sang Dzat Kang Murbeng Dzat, Ya Gusti Sing Maha Nasa. Yen laku jantramu tansah nurut piwulange Gusti mangka senjata sing mbok kuwasani bisa muwuhi kekuwatanmu, nanging yen lakumu wis singular ninggal piwulang nerjang pepacuhe kaya sing wis mbok lakoni sasuwene iki, mangka pusaka kuwi bakal bisa nyepetake nggonmu tumiba ing juranging kasangsaranmu dhewe”.

 

Akeh-akeh Ki Prasanta nggone guneman, nadyan rupane ya panguman-uman nanging isih ana selipaning ukara sing wujud pitutur lan pepeling marang aku. Nanging kabeh gunemane Ki Prasanta kuwi mungguhku kaya uyah sing cemplung menyang segara. Ora pantese mung saabdine sedulurku tunggal guru, aweh pitutur marang aku. Luwih-luwih, anggone guneman babar pisan wis ninggalne suba sita, babar pisan nganggo tembung ngoko lan malah wani njangkar marang aku pisan.

 

Aku arep aweh wangsulan ngiras pantes ngelingne mungguh drajatku karo drajate Ki Prasanta kuwi ora padha, nanging sadurunge lambeku menga lan ngucapake tembung, dumadakan ana cahya padhang warna ijo maya-maya sing nutupi papan kono mau, lan nalika cahya ijo kuwi wiwit suda ing awang-awang bisa tak sawang, ana kursi gadhing sing dilungguhi wanita sing ayu sulistya ing warna ……Kang mBok Setyawati sing lagi ngulati aku lan Ki Prasanta.

 

 

Ana candhake.