SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (087)

SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI

 

Kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih

 

87.

Mau Ki Tanpa Aran ngendikakake yen Kang mBok Setyawati kuwi nduweni sipat semuci-suci, lire dhemen ngluputake liyan lan dumeh kasampiran panguwasa banjur dhemen sakepenake nibakne paukuman marang sing dianggep luput tanpa gelem ngrumangsani yen satemene kaluputan kuwi mung kaluputan sing lumrah. Mula aku banjur kepengin banget ngrungokne pituture guruku iki murih aku ora bola-bali diluputake dening Kang mBok sing temene mung kajibah aweh tuntunan marang aku. Lan aku enggal bisa mangwasani ngelmu peparinge Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa, kang sinebut Ngelmu Sejatining Sih kuwi.

 

“Tenane rak ngene ta Gus” Ki Tanpa Aran wiwit ngendika “ngelmu sing diarani Sejatining Sih peparinge Resi Doradruwasa marang ndika kuwi, temene mung ngelmu lumrah wujude laku sing kudu ndika tindakne sajroning ngayahi kuwajiban urip neng jagad padhang iki. Lan kanggo mangerteni laku kuwi, ora kudu nganggo sarat sing angel lan abot kaya sing dikandhakne Ratu Kraton Katentreman kae. Aku dhewe uga wis ngerteni mungguh sari pathine Ngelmu kuwi, dadi saupama Ratu Kraton Pangayoman kae ora gelem aweh tuntunan marang ndika, kuwi ora apa-apa, mengko aku sing bakal nuntun ndika murih bisa mangwasani Ngelmu pethingane Resi Doradruwasa kuwi”.

 

“Menawi makaten kula namung saged ngaturaken gunging panuwun Guru” aku rumangsa seneng krungu ngendikane Ki Tanpa Aran sing arep aweh tuntunan marang aku kalamun ta Kang mBok Ratu ora gelem nenuntun marang aku jalaran aku diangep durung resik saka dosa lan kaluputan sing wis kebacut tak tindakne “lajeng menapa ingkang kedah kula lampahi Guru?”.

 

“Kaya sing wis dikandhakne Setyawati marang ndika, ya iku ndika kudu nindakne laku sabar lan narima, nanging iya mung sakuwasa lan sakuwat ndika wae, Jalaran laku Sabar narima kaya sing dikandhakne Setyawati marang ndika kae, katone ora ana titah sing kuwawa nglakono kanthi sampurna. Nanging ndika kudu bisa ngaweruhi uga, ana wewadi apa dene Resi Doradruwasa matah marang Setyawati murih ndika katuntun kanggo ngaweruhi sejatining Ngelmu Sejatining Sih kuwi” Ki Tanpa Aran aweh wangsulan lan ngandhani yen ana wewadi sing durung tak ngerteni.

 

“Lajeng wewadi menika wujud menapa Guru?” aku matur kepengin ngerti.

“Resi Doradruwasa wis uninga yen wanita sing ndika tresnani nalika ndika tinggal lunga menyang Kedhuwang kae wis sirna jalaran saka budi candhalane Makara” Guru paring katrangan ngenani wewadi sing tak takokne “kamangka Resi Doradruwasa uga luwih uninga yen satemene bareng karo dikubure ragane Andalu, aluse anak prawane Anggara kuwi wis tinuntun dening Resi Doradruwasa supaya manunggal marang muride sing jeneng Setyawati kuwi. Mula dadi ora nggumunake yen ndika banjur kayungyun marang Setyawati wiwit nalika weruh kang kapisan kae. Mula Resi Doradruwasa sengaja ora nyampurnakne anggone paring wejangan marang ndika, malah banjur mrintah marang Setyawati supaya aweh tuntunan marang ndika, kang mangkono kuwi mung sarana sing ditempuh dening Guru ndika kuwi kanggo nyawijekne katresnan ndika marang aluse Andalu sing samengko manunggal karo Setyawati, mung emane Resi Doradruwasa sing satemene ratune wong waskitha kae kalepyan paningale temah ora metung yen ing sajroning Setyawati kajaba ana aluse Andalu uga ana alus liyane sing manggon luwih dhisik sing uga nduweni katresnane dhewe sing wujude dudu Raden Bagus Suwanda sing ditresnani Andalu”.

 

Aku manthuk-manthuk, lan banget nggonku eram ngaweruhi kawaskithane Ki Tanpa Aran sing ws nuduhne wewadi sing sasuwene iki babar pisan ora tau tak gagas. Wewadi sing wujud kawaskithan lan kawicaksanane Eyang Resi Doradruwasa.

 

“Sabanjure Gus” Ki Tanpa Aran nutugne anggone ngendika “temene ana cara sing luwih becik murih ndika apa dene Setyawati bisa mangwasani Ngelmu Pethingane Resi Doradruwasa sing aran Sejatining Sih kuwi”.

 

“Nuwun sewu Guru” aku nyela rembug “menapa Kang mBok Setyawati dereng sampurna anggenipun mangertosi ngelmi menika?”.

 

“He he he…….” Ki Tanpa Aran ngguyu, kaya padatan guyune ya memper guyune wong sing ora waras nalare ngana kae, kamangka iki mau wis sauntara anggone ngendika wis cetha ora nuduhne yen panjenengane kuwi wong sing ora ganep nalare, nanging malah nuduhne yen panjenengane kuwi nyata wong sing duwe kawaskithan linuwih “Pangertene sedulur tunggal guru ndika ngenani Ngelmune Resi Doradruwasa kuwi lagi mung sak kulit ayame wae Gus. Satemene dheweke ya ngrumangsani bab kuwi, nanging gandheng rumangsane ora ana wong liya sing luwih ngerti babagan ngelmu iku banjur rumangsa yen sanadyan pangertene ing Ngelmu Sejatining Sih mung sakulit ayam  nanging banjur rumangsa mung dheweke dhewe sing ngerteni babagan kuwi”.

 

“Makaten inggih Guru?” aku matur maneh “lajeng cara menapa  ingkang Guru dhawuhaken langkung sae murih kula kalihan Kang mBok Setyawati saged nguwaosi Ngelmi Sejatining Sih kasebat?”.

 

“nDika lan Ratu ing Kraton Katentreman kudu manunggalake jiwa lan raga dadi siji” wangsulane Guru karo pasuryan sajak wigati “lire, Setyawati kudu  bisa dadi bojone Suwanda lan Suwanda dadia sisihane Setyawati”.

 

Aku ora enggal guneman aweh wangsulan marang apa sing lagi wae didhawuhne guruku iku. Jalaran saupama sing didhawuhne guru iki yekti wis dadi pepenginan sing ora tau leren ngreridhu atiku. Malah saupama aku bisa mengku Kang mBok Setyawati dadi sisihanku ngono, ora sida bisa nyampurnakne ngelmu sing aran Sejatining Sih kuwi aku ya ora rumangsa apa-apa. Upama dikongkon milih, bisa duwe bojo Kang mBok Setyawati apa milih bisa mangwasani Ngelmu Sejatining Sih, aku bakal milih Kang mBok Setyawati wae. Lha iki mau kok Guru ndhawuhake yen cara sing luwih becik kanggo bisa mangwasani Ngelmu Sejatining Sih tumrapku lan tumrape Kang mBok Setyawati saranane wong lro kudu manunggal dadi bojo. Iki kanggoku temen-temen aran nugraha sing luwih saka sampurna.

 

“Piye Gus?” nedheng-nedhenge aku nggagas apa sing dadi dhawuhe Guru, Guru mundhut pirsa “kira-kira ndika mathuk lan sarujuk karo sing tak kandhakne iki mau apa ora he?”.

 

“Saestu kula remen sanget Bapa” wangsulanku karo mesem semu rada isin “nanging menapa Kang mBok Setyawati ngertos ing prakawis menika?”.

 

“Lha sing bisa aweh wangsulan marang sing ndka takokne keri dhewe iki cetha nek mung sedulur tunggal guru ndika dhewe ta Gus? Nek ndika takon marang aku genah nek ora pas babar pisan” wangsulane Ki Tanpa Aran karo pasuryan sing anyep kaya padatan.

 

“Lha lajeng kados pundi Guru?” aku matur maneh.

 

“Bola-bali kok mung bisa takon piya karo piye wae ta Gus?” Ki Tanpa Aran wangsulan karo nyentak lirih “nek ndika temen-temen nduweni panjangka bisa ngawruhi jatining Ngelmu Sejating Sih lan ngepek bojo wong sing olehe dadi wedok merga digawe dening Resi Doradruwasa kae, ya kudu enggal tumuli dijangkah. Ora kok mung kadospunda-kadospundi ngongo kuwi”.

 

Aneh!. Tembunge guru sing keri iki ana sing temen-temen ora cetha, mosok Kang mBok Setyawati dikandhakne nek olehe dadi wadon merga digawe deningKanjeng Eyang Resi Doradruwasa?  Apa maune Kang mBok Setyawati kae tumitah dadi wong lanang? Banjur disotne dening Kanjeng Eyang Resi Doradruwasa dadi wadon? Apa piye?.

 

“Nah, rak tenan ta?” Ki Tanpa Aran nyendhu marang aku.

 

“Ingkang estu menapa Guru?” aku gage takon.

 

“nDika malah ora nggagas carane njangkah tumuju menyang sing ndika jangka, nanging malah nggagas sing oraana gunane babar pisan merga ora ana sambung rapete karo sing ndika pengini” Ki Tanpa Aran wangsulan karo cengar-cengir sajak ngece “karo maneh, ndika kuwi isih seneng mikir kaya wong bodho wae, nek saiki dadi wedok banjur ndika tegesi sadurunge kuwi mesthi lanang, ora mesthi mangkono Gus. Nanging bab iki becik ndika singkirne luwih dhisik saka angen-angen ndika, tinimbang angen-angen digawe repot merga nggagas sing ora ana gunane luwih becik kanggo nggagas nata caa kanggo njangkah murih kasembadan sing ndika jangka!”.

 

 

 

Ana candhake