JAMUR DAMEN ING PINGGIR GALENG (001)

 

1.

Wis dadi watak, dadi nek dikandhani ya angel, sanajan olehe wangsulan ya muni “iya” nanging panggah wae ora ditindakne. Wis telung dina sirahe krasa lara, kerep kliyengan, neng awak lemes, Nanging ya ora digatekne, pas mbeneri sambat nek sirahe kliyengan dikandhani dening sisihane supaya priksa nyang nggone dokter, nanging ya ora ditindakne, kalah karo gaweyan sing wis disaguhi dadi tanggung jawabe. Mung bola-bali nggon githoke diblonyohi lenga kayu putih, merga pangirane ya mung masuk angin. Wingi pas tekan omah, mulih saka anggone mulang neng Kampus, bubar njagangne sepedha motore, ora bablas mlebu omah nanging ndadak leren dhisik neng garasi, merga panyawange krasa peteng dhet-dhet, meh wae Sudimin tiba. Tujune wektu kuwi ngepasi Warji, sopire, ana garasi sing banjur nulungi merga weruh nek Sudimin arep tiba. Sudimin sing mung meneng wae kuwi banjur dituntun alon-alon mlebu omah.

 

“Lho kenging napa Mas?” Wiwin sing weruh nek kakunge mlaku mlebu omah kanthi dituntun sopire, kaget, ora sranta banjur takon.

 

Sudimin ora semaur, wetenge krasa muneg-muneg, kaya arep muntah, mripate diremne. Praupane katon pucet kaya enjet.

 

“Anu niki wau Bapak ketingale badhe dhawah Bu, lajeng kula tampani lan kula dherekne mlebet” bareng sing ditakoni ora semaur, Warji matur marang bendarane wadon, ngandhakne kahanane Sudimin.

 

“Tulung sampean dherekne nyang kamar pisan Pak Warji” wangsulane Wiwin sing banjur mrentah Warji supaya nggawa Sudimin mlebu kamare.

 

“Nggih” Warji banjur nuntun jurgane mlebu kamar, Wiwin ngetutne neng mburine.

 

“Ketingale Bapak nembe masuk angin Bu” kandhane Warji sawise Sudimin dipapakne neng amben paturone “nek boten nggih kesayahen”.

 

“Iya, bener kuwi Pak” wangsulane Wiwin karo lingih neng sisihe Sudimin sing ngglethak karo ngeremne mripate “wong bar kundur saka Medan kae ora leren sesuke banjur nyang Semarang, bar saka Semarang esuke bablas menyang Makassar wingi sore lagi tekan omah. Gek Bapake Yahya kuwi nek ora dielingne kerep wae olehe dhahar klendran”.

 

“Inggih Bu” Warji pamitan arep nutugne gaweyane sing ditinggal, ngelapi mobile neng garasi “kula tak teng garasi malih”.

 

“Iya matur nuwun lho Pak Warji” wangsulane Wiwin sing banjur nata kemul kanggo ngemuli kakunge.

 

“Ibune……..” alon-alon lambene Sudimin obah.

 

“Inggih Mas?” gage wae Wiwin semaur karo ngingeti kakunge.

 

“Tulung aku gawekna Teh panas, ketoke aku masuk angin iki” kandhane Sudimin njaluk digawekne wedang “sirahku kliyengan, wetengku pating kruwel”.

 

“Inggih” wangsulane Wiwin karo ngadeg banjur mlaku menyang Pawon arep nindakne sing dadi prentahe kakunge.

 

Sudimin bali ngeremne mripat maneh, sirah sisih mburi krasa sansaya lara, wetenge sansaya kruwel-kruwel lan panyawange dadi sansaya ora cetha. Awak sakujur rasane dadi tanpa daya.

 

“Mangga diunjuk rumiyin Mas” ora nganti suwe Wiwin wis bali mlebu kamar maneh karo nggawa wedang teh neng cangkir muk gedhe, sauntara tangane kiwa nggawa lepek sing banjur dienggo ngeler wedange Sudimin.

 

“Selehna kono dhisik, aku rung pati bisa melek iki” wangsulane Sudimin panggah karo merem rapet.

 

Wiwin tanggap, nyandhak sendhok dienggo nyendhok wedang sing mau digawa banjur dicedhakne lambene kakunge.

 

“Nggih sampun dingge melek rumiyin, mangga diunjuk alon-alon, kula sendhokne” kandhane Wiwin karo nyedhakne sendhoke menyang lambene kakunge. Sudimin mbukak lambene, wedang sing didulangne Wiwin diombe. Oleh limang sendhokan, Sudimin kandha nek wis cukup.

 

“Panjenengan niku campur-campur Mas” Wiwin guneman karo nyelehne sendhok neng lepek “nggih masuk angin, nggih kesayahen, malah kinten-kinten pas tindak dhateng Medan, Semarang kalih Makasar wingi niku panjenengan supe boten dhahar……..”.

 

“Iya” Sudimin wangsulan cekak, mbenerne apa sing dikandhakne sisihane, mripate bali diremne.

 

“Mula kagungan raga niku mbok dijagi piyambak” setengah srengen Wiwin guneman maneh “ragane awake piyambak niki mpun boten nom malih, sampun dipadhakne kalih jaman siyen, jeneh panjenengan niku nggih mpun meh sewidak langkunglan kula nggih mpun seket gangsal, dados napa-napa niku kudu dingati-ati dhewe. Nggih empun mangke kula dherekne priksa teng nggene Dokter Sigit, kula tak salin dhisik”.

 

“Lha sliramu apa lara ?” karo isih merem Sudimin takon “kok ngajak neng nggone dokter Sigit ki?”.

 

“Mriksakne kalih ngobatne panjenengan niku lho” karo rada anyel Wiwin wangsulan “wong genah nek sing lara ki panjenengan ngoten kok? Malah nakoni bojone”.

 

“Alaaah, wegah” Sudimin wangsulan sajake bar ngombe wedang panas limang sendhok mau larane wis rada suda “wong mung masuk angin ngene wae kok ndadak arep menehi dhuwit dokter barang, mengko dienggo turu sedhela rak ya mari dhewe, wong kesel kuwi tambane dienggo leren, ora kok sithik-sithik nyang dokter njaluk suntik terus ngombe pil utawa obat. Ngono kuwi ora becik, medic kuwi tegese upas utawa racun, nek kakehan obat medic padha wae karo numpuk racun neng awak”.

 

“Mas Panjenengan niku nek dipernahne garwane mbok sing nurut” Wiwin sing wis apal karo tekune kakunge semaur alon “sing ngerti tenan bab kuwarasan lan carane nambani sesakit niku nggih dokter, merga pancen sekolahe dokter riyin niku nggih ing babagan niku, nek kepengin waras takone nggih teng dokter, sampun dikira-kira piyambak. Sami mawon nek betah ngertos babagan  Ngelmu Komunikasi niku nek nyuwun pirsa sing leres nggih dhateng tiyang sing kaluwihane ing babagan niku, kados panjenengan upamane………”.

 

“Lha nek kepengin luwih ngerti bab Babad utawa Geguritan takone menyang Doktoranda Wiwin Winarah, ngono ta?” Sudimin sing wis bisa melek kuwi nyauti kandhane sisihane karo mesem, praupane isih katon abang dluwang.

 

“Gene ya wis pirsa ngoten kok?” Wiwin wangsulan karo rada njedhirne lambene, rada anyel “sampun kula tak salin riyin, gek ndang bidhal teng nggene dokter Sigit, Pak Warji kula kandhanane riyin”.

 

“Iya, ora sah kesusu mengko bar-bar surup wae ben disopiri Yahya” Sudimin ngandhani sisihane “bocahe iki mau neng ngendi ta?”.

 

“Mas ngersakne didherekne Yahya?” Wiwin mandheg ora sida metu nggoleki Warji, sopire.

 

“Ya karo sliramu barang ta Bune” wangsulane Sudimin “dadi sok-sok ki wong saomah metu bareng barang ngono lho?”.

 

“Nggih sampun menawi makaten” Wiwin bali linggih neng sisihe kakunge “sakedhap malih Yahya rak nggih wangsul, padatan menawi dinten jumuah ngeten niki jam sekawan sampun dugi, kajawi menawi teng kampuse wonten damelan sing kedah ditandangi piyambake”.

 

Sudimin ora wangsulan maneh, alon-alon banjur tangi, mapan lungguh, semendhe neng tembok kamare. Rasa lara ing sarandhuning awake krasa wis kurang. Wedange diranggeh banjur disruput dhewe.

 

Pancen kulawargane Sudimin kuwi kena diarani kulawarga Dosen. Sudimin klebu dhosen Senior neng kampuse, nek dietung-etung wiwit ketampa mulang dadi Dhosen neng kono nganti dina iki, ora kurang saka patang puluh tahunan, klebu olehe disekolahne menyang negara manca kanggo ngrampungne S2 lan  S3 ne.  Wiwin Winarah, sisihane sing umure kacek limang tahun luwih nom, uga dadi Dosen Sastra lan Basa Jawa Senior neng Kampus sing beda karo papan nyambut gawene Sudimin lan kober diragati negara ngangsu kawruh neng negara Walanda kanggo nempuh S2 ne. Yahya, Anake lanang, sing jeneng jangkepe Muhammad Yahya Sudimin, sawise bali olehe ngangsu kaweruh neng Madinah negara Ngarab, uga banjur mulang dadi Dosen Bahasa Arab neng salah sijining Universitas ing kuthane.

 

Wong saomah duwe mobil loro, ngereh Sopir siji. Nanging Sudimin sing duwe watak rada beda karo wong liyane, sasuwene duwe mobil durung tau numpaki mobile menyang papane nyambut gawe. Dipilih nunggang Sepedha motore sing wis rada tuwek tahune. Sing mangkono kuwi mau uga banjur nular menyang sisihane sing mulang neng kampus sing beda, Wiwin uga meh saben dina pilih numpak Pit Motor jinis Matic. Tujune Warji tanggane sing didadekne sopire, wonge ora lumuh, dadi luwih akeh nandangi gaweyan liya neng omah kuwi, karo sok-sok lan oleh palilah juragane Mobile disopiri ngladeni nek ana wong mbutuhake sewan mobil. Merga saka temen lan pintere nggone mapanake dhiri minangka abdi, kulawarga Sudimin kuwi wis nganggep nek Warji, sopire kuwi kulawarga dhewe. Dening Sudimin Warji saanak bojone dikongkon manggon neng omah cilik sing mapan tunggal sapekarangan karo omah sing dipanggoni Sudimin lan anak bojone.

 

 

ana candhake