JAMUR DAMEN ING PINGGIR GALENG (020)

 

20.

Sauntara kuwi, Hartini sing sanadyan kaceke bijine neng Raport rada adoh nek dibandhing karo Sudimin, nanging Hartini bisa manggon neng peringkat loro ing kelase. Ora kaya Ninuk sing marang wong tuwa lan kanca-kancane tansah crita yen olehe kasil nglungguhi peringkat loro neng kelase kuwi amarga dheweke kurang tenanan wae anggone sinau lan kurang tliti olehe maca soal sing diadhepi, saupama gelem rada tenanan sethithik ngono wae, ora mokal nek Ninuk ora mung peringkat loro, malah kira-kira bisa dadi Bintang Pelajare Kelas loro sasekolahan kaya sing saiki dienggoni Sudimin. Hartini kandha marang sing padha ngalembana marang dheweke, yen satemene dheweke kuwi ora ngira nek nganti bisa oleh peringkat. Hartini kandha yen ngrumangsani banget pikirane pancen ora pati landhep, dhasare ya ora pinter, nanging merga kerep srawung karo Sudimin, mligine nalika padha-padha bareng sinau sing ndadekne dheweke bisa ngundhakne biji.

 

“Aku rumangsa kepotangan budi karo kanca-kancaku kabeh, mligine marang Sudimin, merga ya saka panyengkuyunge kanca-kanca kabeh aku bisa tenanan nggonku sinau, luwih-luwih bareng sing nuntuni sinau kuwi Sudimin sing sabar lan gampang nggone nerangne ngana kae. Upama aku ora melu sinau kelompok lan mung sinau neng omah dhewe, paling ya kaya adate peringkat loro nanging saka ngisor” kandhane Hartini marang kanca-kancane, nalika lagi jagongan sadurunge kelas mlebu lan wektu kuwi sing melu jagongan ora mung Kelas Loro A wae, nanging campur karo kelas liyane, kelas siji lan kelas telu barang.

 

“Nanging munggahe peringkatmu hebat lho mBak” Nita sing Triwulan kepungkur ngenggoni peringkat telu panggah aweh pangalembana “malah aku sing kesingkir, mlorot dadi peringkat papat”.

 

“Aja mung nyawang peringkate Dhik Nita” wangsulane Hartini sabar “nanging ya sawangen angkane. Bijiku karo bijimu kuwi mung kacek siji, semono uga karo Sri Gunawan ya mung kacek siji. Kowe kuwi ora mlorot, merga bijimu luwih becik tinimbang raport kuwartalan dhek emben, lan kowe ya ora kesingkir merga jumlahe bijimu padha karo bijine Sri Gunawan, peringkate telu dienggoni cah loro kowe karo Sri Gunawan, malah nek dipetung tenan ngono kowe luwih dhuwur timbang Sri Gunawan, merga neng Pelajaran Olah Raga kowe kalah karo Sri Gunawan, nanging neng Pelajaran Ilmu Bumi kowe menang. Lan kalahmu karo aku mung neng Pelajaran Ilmu Aljabar thok”.

“Bener mBak” Warsiyati sing wiwit mau mung nyemak olehe kanca-kancane padha omong, genti guneman “kelas nggone dhewe dadi rasanane para Guru, rata-rata padha mundhak kabeh. Dadi bintange kelas loro kuwi panggah neng kelase dhewe, mau pas aku njupuk absen neng kantor mau, aku krungu Pak Tasmadi lagi ngendikan karo Pak Dalijan, loro-lorone padha ngalembana bocah-bocah kelas nggone dhewe”.

 

“Aku ya krungu kok” Rinata sing lagi kelas siji melu nyaut rembug “malah sing dialem Pak Tas mau mBak Hartini, merga sing njalari bijine kelas loro A dadi padha mundhak apik kuwi rak saka anane Belajar Kelompok sing dirintis mBak Hartini”.

 

“Nek kuwi ya ora bener Dhik” gage wae Hartini nyaut kandhane Rinata “sinau bareng sing manggon neng nggone Sudimin kae merga ngecakne rigen saka Bu Sri Supingah, lha sing ngrintis ya dudu aku dhewe, nanging kabeh sing padha melu sinau bareng”.

 

“Iya nanging nek miturut panemuku” Warsiyati guneman maneh “sing paling gigih supaya sinau bareng iki bisa tetep mlaku kanthi becik ya kowe mBak Har lan sing luwih gedhe udhune ya Sudimin sing disengkuyung dening Pak Suwaji Bapak sing didhereki kae”.

 

“Nek Sudimin kae gak prelu dialem maneh mbak” Nita sing mau rumangsa kesingkir peringkate nyaut guneme Warsiyati “Sudimin kae pancen bocah sing super tenan, blas ora ana kurange, sopan, anteng, bagus, pinter, wis pokoke kabeh dipek dhewe karo Sudimin”

 

Bocah liyane padha mesem krungu gunemane Nita sing ngalembana Sudimin ngono kuwi.

 

“Nanging kanggoku Sudimin kae ya isih kurang Dhik” Warsiyati nyaut rembuge Nita karo mesem.

 

“Kurange nggon apa mBak?” Nita njengkerutne bathuke “apa merga Sudimin mung bocah sing ndherek utawa ngenger neng nggone Pak Suwaji kuwi? Kuwi dudu kurang mBak, padha karo aku lan bocah-bocah liyane sing uga mung ndherek, mung kaceke sing tak dhereki isih wong tuwaku dhewe, nanging rak ya panggah mung ndherek?”.

 

“Dudu kuwi Dhik karepku”  Warsiyati cepet-cepet nggone nyauti kandhane Nita “nek bab ndherek utawa ngenger, kabeh wae ya padha, padha olehe ngenger kaya sing mbok kandhakne kuwi. Karepku ngene lho, Sudimin kae bakal luwih komplit maneh nek ……..”.

 

“Gelem ngepek pacar aku ya mBak?” Nita ngguyu mlengeh.

 

“Ora!” Warsiyati wangsulan karo mesem “nek kowe dipek Sudimin, banjur Gunadi kon karo sapa?”.

 

“He he he, lha sapa mBak?” Nita bali mlengeh.

 

“Ya sing cocog lan serasi ndhampingi Sudimin ki, miturutku mung ana siji thok!” wangsulane Warsiyati.

 

“Kowe mBak? Lha Mas Anwar sing wis suwe olehe ngenteni arep mbok kapakne?” Nita males Warsiyati.

 

“Dudu aku!” Warsiyati nyuwara rada dhuwur.

 

“Lha sapa?” bocah-bocah liyane meh bareng nyaut nganggo pitakonan.

 

“mBak……. Hartini”.

 

“Weh, bener, bener tenan kuwi” Nita semaur karo ngguyu seneng “pancen cocog kok. Sudimin kae nek karo mBak Hartini, padha sregepe, padha pintere, sing siji bagus sijine ayu, wis cocog tenan kuwi”.

 

Bocah-bocah liyane sing uga ngerti nek satemene Hartini kuwi uga mambu ati marang Sudimin, padha pating cruwet mbenerne apa sing dikandhakne Nita. Mesthi wae, sanajan ana rasa seneng neng atine, panggah wae Hartini dadi mbrabak praupane, ngempet isin.

 

“Kowe aja nyelaki batinmu dhewe mBak” Warsiyati guneman maneh karo mesem “kanca-kanca wis mathuk kabeh, dadi kowe ya kudu nampa karo ati sing seneng, aja ethok-ethok, emoh nanging jane ngarep-arep!”.

 

“Heh, kowe kuwi kabeh ki omong apa?” Hartini ngadeg karo guneman rada banter “mbok aja seru-seru ngono kuwi, nek keprungu Ninuk sida kojur aku mengko”.

“Apa Ninuk?” Masirah sing wiwit mau mung meneng genti semaur “aku wingi dikandhani karo Warsidi, kabar sing kerep disebar dening Ninuk kae ngayawara kabeh. Pancen Ninuk kae seneng marang Sudimin, nanging Sudimin ora ngimbangi blas, malah nek karo wong tuwane Ninuk wae Sudimin kuwi ya ora gathuk, dening Pak Dalal, Sudimin  ora pati dianggep, diremehne dumeh mung bocah sing ngenger, dadi kabar nek Sudimin kuwi pacare Ninuk, kuwi kabar dubluk alias ngayawara. Sudimin wegah dadi pacare Ninuk”.

 

“Kuwi kabar sing mbok tampa saka Warsidi ta?” Warsiyati nggenahne marang Masirah.

 

“Iya nanging aku percaya mBak!” wangsulane Masirah.

 

“Aku ya percaya kok” sing wangsulan malah Nita “nanging ketoke olehmu nekakne kabar saka Warsidi durung jangkep mBak!”.

 

“Durung jangkep piye?” Masirah mbalik takon.

“Njajal dieling-eling dhisik!” Nita semaur karo ngguyu.

 

“Lha wong Masirah bar kepethuk Warsidi kok kon ngeling-eling ta Dhik?” Warsiyati bali guneman “aku ya ngerti kok, nek Masirah lali ana siji kabar saka Warsidi sing durung dikandhakne”.

 

“Apa maneh ta jane?” Masirah takon karo mlilik lucu.

 

“Warsidi mesthi crita nek Sudimin kae pancen emoh nek karo Ninuk” Warsiyati nyambung olehe guneman “ora merga Ninuk kurang ayu, utawa liyane, nanging merga neng atine Sudimin wis ana sing ngrenggani, ya kuwi ….. mBak Hartini”.

 

“Iya nek kuwi pancen bener” wangsulane Masirah karo ngguyu “Kuntul kecemplung sawah, betul dan tidak salah”.

 

“Wis krungu dhewe ta mbak Har?” Warsiyati genti nakoni Hartini “saiki jamane wis beda, ora kudu bocah lanang sing miwiti, mula kowe ndang cepet wae, nulis surat apa piye dikirimne menyang Sudimin, mengko aku gelem sing dadi Tukang Pose”.

 

“Ya ngene wae ta mbak” Masirah banjur kandha menyang Warsiyati “nek mBak Hartini isih tidha-tidha, durung wani ndhisiki gawe layang, awake dhewe sing dadi kanca rakete mbak Har lan uga kanca cedhake Sudimin sing kudu tumandang, piye bisane wong loro kuwi ndang bisa gandheng, mengko Warsidi ya tak kandhanane wonge mesthi seneng lan gelem mbantu nglancarne gaweyane dhewe iki”.

 

Krungu rembuge kanca-kancane sing satemene wis gawe senenging atine ngono kuwi, Hartini wis ora kuwat maneh melu ngrungokne, kegawa saka rasa isin rumangsa digojlogi kanca-kancane. Mula ora guneman apa-apa, setengah mlayu Hartini ninggalne kanca-kancane tumuju menyang ruang kelase. Nalika kuwi mbarengi mBak Rokhani nuthuk bel kaping telu, minangka tandha nek bocah-bocah wayahe mlebu.

 

 

Ana candhake.