44.

Sudimin mesem.

 

“Lha nek wong Kedunggalar ya arep apa?” pitakone marang Wiwin “ya malah keneng diarani  napak tilase wong tuwane sing asale saka nDesa cedhak watu adoh ratu iki. Lha wong tuwane asmane sapa?”.

 

“Drs, Agus Supriyanta, M.Pd.I nembe kemawon Pensiun saking Kantor Kemenag Ngawi, criyosipun Thole jabatan terakhir Kasi Urusan Haji, napa ngaten? Lha menawi ibunipun kagungan asma Bu Sri, tutuge sinten Yahya kirang cetha, sak niki ngasta ing Kemenag, nglenggahi jabatan Kepala salah setunggaling MAN ing Ngawi” wangsulane Wiwin nekakne kabar sing ditampa saka anake lanang.

 

“Wadhuh calon besan sampean ki wong gedhe-gedhe no Bune?” Sudimin takon maneh karo ngguyu “kok Yahya ki golek bojo ya milih putrane wong luhur ya?”.

 

“Lha enggih ta Mas?” Wiwin wangsulan karo mencep “lha nek dereng gedhe nggih dereng gadhah anak, Panjenengan niku nggih ana-ana wae lho? Sing baku Yahya mpun cocog lan mpun sreg, rak nggih empun ta?”.

 

“Iya” wangsulane Sudimin “Kira-kira Yahya apa ya blaka nek anake Dosen Sastra Jawa apa ora ya?”.

 

“Botena ngaken ngoten, calone Yahya nggih mpun ngertos” Wiwin nyethakne sapa satemene calone anake lanang kuwi “tiyang Arfa sing dipilih Yahya niku rumiyin kuliahe nggih tunggal sakampus, adhik kelas let tigang tahun, lare kalih niku sami-sami aktif teng LDK”.

 

“Ya wis nek ngono, Yahya ora sah ndadak sampean dhawuhi matur bapake perkara iki, sampean dhawuhi Bapake wis mathuk ngono. Lan Yahya ya kon ndang matur marang wong tuwane…. sapa mau?”.

 

“Arfa Khairiyah Mas” Wiwin nyebut jenenge calon mantune.

 

“Iya, Yahya sampean dhawuhi  matur marang wong tuwane Arfa, Bapak karo Ibune wis siaga ing dhiri arep nglamar. Ya ben luwih cetha, Yahya didhawuhi supaya bares wae, nek Bapake iki biyen ya wong Ngawi, anake Diman Bandhat lan tau ndherek ngabdi marang Pak Suwaji Kepala SD Negeri Pasopati. Dadi ben pirsa bibitane Yahya kuwi mung saka wong Pidak Pajarakan, saupama wong tuwane Arfa ora sarju ing penggalih kagungan mantu sing mung turune wong ndesa, drajate mung wong ndherek, bisa paring dhawuh marang Yahya nek anggone arep nglamar ora sah ditutugne. Dene nek panjenengane kuwi ora metung bibite Yahya kuwi turune sapa, awake dhewe sowan nglamar mrana kuwi ora diarani wong nglamak lan degsura”.

 

“Inggih Mas” wangsulane Wiwin sing banjur menyat arep mlebu omah.

 

Let seminggu sawise Sudimin jagongan karo Wiwin neng Teras kuwi mau, karo sarapan esuk neng meja makan Yahya, matur marang Bapake.

 

“Sedaya welingipun Bapak sampun Yahya aturaken dhateng tiyang sepuhipun Arfa, Bapak” ature Yahya ngati-ati.

 

“Iya? Klebu bibitanmu sing mung anake tilas abdine Pak Suwaji barang?” wangsulane Sudimin karo mesem seneng.

 

“Inggih sampun, ugi kula aturaken pisan menawi simbah wedok inggih simbokipun Bapak menika namine Sudinem padamelanipun ngasag lan buruh-buruh dhateng sabin,  malah kula wewahi menawi simbahipun Yahya inggih tiyang sepuhipun Bapak, menika manggen ing Sumatera ndherek Transmigrasi napa” wangsulane Yahya “menawi bibit saking Ibu namung kula aturaken bilih Eyang Kakung Putri menika pangumbara saking nagari manca, lajeng sepuh lan seda wonten Yogya mriki”.

 

“Sokur, nek ngono” wangsulane Sudimin “banjur tumanggape Bapak ibune Arfa piye?” .

 

“Waunipun Pak Agus ketingal pripun ngaten” atur wangsulane Yahya karo rada mesem “lajeng Bu Sri gumujeng nelakaken menawi penggalihipun rena. Bu Sri matur dhateng Pak Agus, bilih Bu Sri sampun tepang sae kalihan Bapak, ugi sampun apal kalihan asmanipun Simbah Lanang lan Simbah Wedok, Diman Bandhat kalih Sudinem, ugi asmanipun Lik Daliyem saha Lik Wagirah napa. Bu Sri ugi ngendika menawi jaman alitanipun ugi asring dolan ing dalemipun Eyang Suwaji, ngendikanipun jaman rumiyin Bapak menika pinter nanem utawi damel Jamur Damen ingkang raosipun eca. Bu Sri criyos menawi Bapak menika wiwit SD nganyos SMP tansah dados Bintang Pelajar………”.

 

“Mengko dhisik !” Sudimin nyela rembuge Yahya “asmane Ibune Arfa kuwi jangkepe sapa? Lan ngastane ana ngendi? Kok wis pirsa Bapak ?”.

 

“Menawi asma jangkepipun Yahya boten ngertos Bapak” wangsulane Yahya “ngertos kula nggih namung Bu Sri makaten, ngastanipun Kepala MAN, tahun ngajeng sampun pensiun. Saderengipun menika, ngasta Pengawas Pendidikan Agama Islam ing Kemenag Ngawi. Menawi Pak Agus saderengipun purna ngasta ing Kemenag ugi, Kasie Haji saderengipun menika ngasta Kasie Pontren”.

 

“Sri sapa ya?” Sudimin grenengan dhewe karo ndemok bathuk.

 

“Lha awakmu kok cepet temen tekan daleme Pak Agus lho Nang?” Wiwin genti nakoni anake lanang.

 

“Lha menika kaleresan Bu, kala Rebo nika Yahya wonten tugas dhateng Pondok Modern Gontor Putri 1 ingkang manggenipun ing Mantingan Ngawi, lajeng Yahya mampir pisan dhateng dalemipun Pak Agus ing Perumahan Lawu Indah. Dados kala Rebo menika anggen kula sowan inggih dipun kancani Mas Jaka Sumarsana ingkang nyetiri mobilipun, kalih Ustadz  Aziz, kanca mucal ing Kampus ingkang ugi alumnus Pondok Gontor Ponorogo” wangsulane Yahya.

 

“Lha sawise kowe matur ngono kuwi mau, dhawuh wangsulane Pak Agus karo Bu Sri piye?” Wiwin takon maneh.

 

“Dhawuhipun Pak Agus dhateng kula, menawi Bapak saha Ibu badhe nglamar Arfa, saged benjing dinten Ahad ngajeng, welingipun boten sisah ngasta menapa-menapa. Menawi Bapak utawi Ibu ing dinten kasebat nuju wonten urusan ingkang wigatos, saged Ahad candhakipun utawi salonggaripun Bapak lan Ibu kemawon, nanging saderengipun kula kapurih ngaturi pirsa Pak Agus rumiyin” wangsulane Yahya sing banjur matur “Dospundi Bapak benjing Ahad ngajeng Bapak wonten acara menapa boten?”.

 

“Lha nek awakmu pancen wis manteb, Suk Ahad ngarep Bapak ya bisa. Ibune ya bisa ta?” wangsulane Sudimin karo nakoni sisihane.

 

“Saged Mas” wangsulane Wiwin Winarah karo mesem “angkah kula menawi Panjenengan mathuk, benjing mampir Kedunggalar pisan, Pak Suwaji lan Bu Suwaji dipun aturi ndherek nembungaken Yahya, murih sansaya kraos sakral lamaranipun. Pripun menawi makaten?”.

 

“Tak kira kuwi ya luwih becik, Ibune” wangsulane Sudimin “mung siji sing rada ngganjel neng angen-angenku wektu iki”.

 

“Menapa Bapak?” Yahya matur  nyuwun pirsa bapake.

 

“Calon Maratuwamu wadon kuwi lho!. Sapa? Kok wis apal karo Bapak?” wangsulane Sudimin mbalik takon.

 

“O inggih, Bu Sri kala emben inggih dhawuh makaten : Bapake Mas Yahya mengko rak kejot, nek ora ya banjur gumun, kok Bu Sri wis wanuh karo panjenengane. Nanging Mas Yahya ora prelu matur neka-neka, mbesuk nek wis klakon rawuh mrene Pak Profesor Doktor Sudimin rak kemutan nek tau kagungan kanca Bu Sri iki. Makaten dhawuhipun Bu Sri dhateng kula, Bapak” Yahya atur wangsulan nyritakne lan nirokne gunemane Calon Maratuwane marang dheweke.

 

Sudimin mecucu. Wiwin Winarah mesem amba, kandhane :

 

“Nek kula saged nginten-inten Mas, ning nggih boten kula aturaken sak niki. Timbang mengke jebul panginten kula klintu, kula rak lajeng lingsem piyambak”.

 

“Kleru gak apa-apa, sapa kira-kira?” Sudimin mburu rembug.

 

“mBoten, benjing Ahad ngajeng mawon, Mas rak pirsa piyambak” wangsulane Wiwin karo mesem “utawi menawi ngersakaken pirsa samenika, cobi Mas mundhut pirsa dhateng Pak Drs, Anis Purwanto, napa Pak Ir, Eko Agus Djoko Susilo, utawi piyantun OOB sanesipun mangke rak pirsa”.

 

Sudimin mrengut. Wiwin karo Yahya mesem amba.

 

 

Cuthel.

 

Telas sinerat ing Gubug Palereman suksma, Ngarengan Kidul Sepur, Setu Pahing 28 Jumadilakir 1956 Ehe anyarengi 21 Januari 2023. Sinengkalan : Rasaning maruta manjing bantala (1956).