SENDHANG MUSTIKANING WARIH 7 (044)

 

 

44.

            Wong lima sing krungu wangsulane Puranta ngono kuwi padha manthuk-manthuk. Aku banjur nyedhak, Puranta katon nek rada kaget merga tekaku sing ora dinyana-nyana. Sadurunge Puranta guneman apa-apa aku aweh sasmita supaya Puranta ora ngucap apa-apa, murih ora gawe bingunge wong lima  sing padha ora bisa weruh wujudku. Aku banjur nggunakne Aji Taliati, ya iku aji kanggo bisa sesambungan rembug antarane aku karo Puranta kanthi ora ngetokne suwara sing bisa dirungokne wong liya.

            “Aku mau wis tekan Kalurahan lan ngaweruhi apa sing ditindakne Ki Lurah, Lopara lan murid-muride, Ki Puranta” kandhaku nganggo Aji Taliati.

            “Kyai Lopara, Bebau Kidul tuwin Jagabaya Bontot dhateng Kalurahan, mBah Tambak?” Puranta takon uga nganggo Aji Taliati dadi katone Puranta mung meneng karo ndhingkluk wae “kepanggih kalihan Ki Lurah mesthinipun ngrembag kula lan icaling Dhuwung Kyai Pantek menika inggih, mBah?”.

            “Bener” wangsulanku “Lopara temen-temen wong julig sing rusuh tandange”.

            Banjur kanthi reringkesan aku nyritakne apa sing wis kedadean ing pringgitaning Kalurahan Tambak, iya sing dirembug antarane Ki Lurah karo Lopara iya sulapane Lopara sing ngginakne Maron anyar diiseni banyu lan kembang lan wekasane tak pungkasi kanthi aweh prentah marang Puranta supaya daya-daya ndelok omahe, merga miturut petungku ora let suwe maneh Lopara karo murid-muride wis tekan kana, saprelu nuduhne Keris Kyai Pantek sing disingidne ana senthong omahe Puranta, marang Ki Lurah. Lan aku durung patia percaya manawa Ki Lurah bakal nggugu omongane wewayangan gaweyanku sing ngandhakne menawa Keris sing ana senthong omahe Puranta kuwi dudu Kyai Pantek sing satuhu. Karepku supaya Puranta bisa nuduhne Keris Kyai Pantek sing sejati lan bisa mbalekne marang wujude sekawit Keris Tiron yasane Jim Ganjur sing wujud lan rupane ora beda karo Kyai Pantek sing sejati.

            Dumadakan saka arah Kalurahan keprungu suwara Kenthongan ditabuh kaping pitu disusul Kenthong Daramuluk sepisan. Suwara Kentongan ngono kuwi disambung lan diterusne  karo kenthongan saka gerdhu-gerdhu panjagan. Dadi Tengara Kenthong Pitu disambung Daramuluk kuwi ora suwe wis warata keprungu tekan saindenging Kalurahan Tambak.

            “Kenthong Pitu Paman?” Puranta guneman semune takon marang Bebau Tengah.

            “Inggih Anakmas” wangsulane Bebau Tengah “ketingalipun wonten prakawis ingkang sanget wigati, ketitik Ki Lurah ngersakaken Para Bebau lan Para Jagabaya miwah Pamong sarta para Sapukawating Kalurahan supados mlempak ing Kalurahan”.

            Puranta nyawang marang aku, sajake njaluk uruning panemuku.

            “Becike wong-wong kuwi ndika kongkon budhal menyang Kalurahan nuruti dhawuhe Ki Lurah sing nggunakne tengara Kenthong Pitu kuwi mau, Ki Puranta” kandhaku kanthi Aji Taliati “mbok menawa Ki Lurah saka pakone Lopara kepengin anggone njupuk Kyai Pantek Tiron ing senthong omah ndika disekseni dening Bebau lan Para Sapukawating Kalurahan tuwin Pamong ing Tambak kabeh”.

Puranta manthuk ngiyani. Tumuli kandha marang wong lima sing ana ngarepe kuwi :

            “Sak niki prayoginipun Paman Bebau Tengah tuwin Para Bebau sanesipun, tumuli ndugeni timbalanipun Ki Lurah. Kula piyambak mangke ugi tumunten nusul mrika, nanging inggih sakedhap malih sasampunipun ndika sami dumugi ing Kalurahan”.

            “Kinten-kinten Ki Lurah badhe paring dhawuh menapa inggih Anakmas?” Bebau Tengah nyoba takon marang Puranta.

            “Menawi kula inggih cetha menawi boten mangertos ta Paman?” wangsulane Puranta karo mesem “sampun sak niki mangga sami tindak dhateng Kalurahan mawon rumiyin, mangke rak pirsa menapa ingkang dados kersanipun Ki Lurah”.

            “Inggih Anakmas” wangsulane Bebau Tengah “menawi makaten kula kalihan kanca-kanca tumuli dhateng Kalurahan sak menika ugi. Boten langkung kula suwun mugi Anakmas ingkang ngatos-atos lan sampun ngantos nyuda kaprayitnan”.

            “Mangga Paman, sakedhap malih kula badhe nusul” kandhane Puranta karo nguntabne Bebau cacah lima kuwi lunga ninggalne papan kono.

            “Samangke kados pundi mBah Tambak?” sawise wong lima kuwi lunga Puranta banjur takon marang aku.

            “Tak kira Lopara wis matur marang Ki Lurah yen kepengin nuduhake anggone bisa nemokne Kyai Pantek marang Bebau lan Pamong tuwin Sapukawating Kalurahan, Ki Puranta” wangsulanku “becike awake dhewe aja ngaton dhisik, ndika mengko tak singidne ing alam panglemunan dhisik, mengko wae manawa Keris Tiron wis diasta Ki Lurah, ndika lagi ngatonke dhiri lan matur marang Ki Lurah menawa Keris kang diasta kuwi mung dhapur Tiron”.

            “Inggih mBah, kula ndherek kemawon menapa ingkang dados pitedah jengandika” wangsulane Puranta.

            Puranta banjur tak wenehi Keris Kyai Bancik sing biyen olehe maringi Rama Tumenggung Jatikusuma jaman aku isih nom lan manggon neng Majapahit, sarta tak warah kepiye carane nggunakne Pusaka Kyai Bancik sing bisa kanggo manjing ing alam panglemunan. Kajaba Kyai Bancik, Puranta uga tak wenehi Slendhang Pita ya Slendhang Sipat peparinge Wa Kebayan Bulak Pandhe jaman aku arep budhal menyang Kedhuwang biyen, sarta tak wuruki kepiye carane migunakake. Puranta katon nek seneng atine lan ngaturake panuwun marang aku, banjur Kyai bancik nuli dicakne, sakala Puranta katon wis manggon ing alam sing meh padha karo alam sing tak panggoni, ya iku ora bisa kadulu dening mripat wantah.

            Sawise kira-kira para Bebau lan Pamong sarta Sapukawating Kalurahan Tambak wis mlumpuk ing Pendhapa kalurahan nuhoni dhawuhe Ki Lurah sing nganggo tengara Kenthong Pitu disambung Dara Muluk, aku karo Puranta banjur bebarengan budhal nusul menyang Kalurahan.

Pandugaku mau pranyata bener. Nalika aku karo Puranta tekan Kalurahan, lan momor wong-wong sing ana kono, kabeh Bebau lan Pamong sarta Sapukawating Kalurahan ora diklumpukne ing pendhapa, nanging dikongkon padha ngadeg jejer wor sajuru-juru ing plataran. Ing Emperaning Pendhapa sisih ngarep, katon Ki Lurah lenggah ing kursi dijejeri Lopara sing uga lungguh kursi sing rada beda wujude. Sauntara Jagabaya Bontot karo Bebau Kidul ngadeg ing tlundhagane Pendhapa ngisor dhewe. Bebau Kidul lagi sesorah ing ngarepe para Bebau lan Pamong sarta Sapukawating Kalurahan, Jagabaya Bontot ngadeg ing sisihe karo nyekeli Pedhange sing wis diliga saka wrangakane.

“Sedulur-sedulur Para Bebau, Para Jagabaya, Para pamong lan Sapukawating Kalurahan kabeh” kandhane Bebau Kidul kanthi suwara sing banter temah bisa keprungu nganti tekan sajabaning pekarangan Kalurahan “aku ngadeg lan guneman ing kene iki, saprelu nyambung dhawuhe Ki Lurah supaya tekan marang ndika kabeh, mula tak jaluk ndika padha ngrungokne kanthi sabecik-becike, aja kongsi tumpang suh nggon ndika nampa, sepisan maneh tak kandhakne, ing  kene Bebau Waruju utawa Bebau Kidul guneman mung nyambung dhawuhe Ki Lurah marang ndika kabeh”.

“Nggiiiiiiih………” wong saplataran semuar bareng, nganti kaya ngoregne plataran.

“Dhawuh kang kapisan : Lumantar Kyai Lopara Ki Lurah wis nampa sasmita gaib ing ngendi dununge Keris Kyai Pantek, Pusaka Piyandel Kalurahan Tambak sing ilang saka plangkane. Ki Lurah ndhawuhake marang Kyai Lopara supaya mulung Kyai Pantek saka papan pasingidane lan ngaturake marang Ki Lurah. Aku, Paman Jagabaya Bontot lan ndika kabeh kadhawuhan ndherekne Ki Lurah sing uga ngersakne nunggoni anggone Kyai Lopara mulung Kyai Pantek saka papan kanggo ndhelikake kuwi. Apa kira-kira ana sedulur-sedulur sing kabotan nindakne dhawuhe Ki Lurah iki?”.

“Boteeeeen” sepisan maneh wangsulan sing ambata rubuh suwarane keprungu saka plataran Kalurahan kuwi.

“Sokur lan matur nuwun marang ndika kabeh” Bebau Kidul guneman maneh “sabanjure Dhawuh kaping Pindho : Ki Lurah durung kepareng paring weruh marang aku lan ndika kabeh, sapa paraga kang kumawani nyolong Piyandel Kalurahan Tambak sarta sapa wae sing wis adol upas marang paraga sing sejatine nduweni bebuden mulya lan utama nanging merga kena upase wong-wong sing srakah temah wani nerjang sarak nyingkur bebener ndhustha Kyai Pantek kanggo sarana bisa njongkeng kalenggahane Ki Lurah sing sah”.

Ora ana suwara semaur aweh wangsulan marang kandhane Bebau Kidul sing keri dhewe iki. Mung wae, wong – wong sing ana latar wis padha ngerti sapa paraga sing dikarepake Bebau Kidul kuwi mau. Sanadyanta mangkono wong-wong ya akeh sing ora sarujuk karo sing dikandhakne Bebau Kidul sing wis ndakwa yen ilange Kyai Pantek merga dicolong wong sing kepengin njongkeng kawibawan luwih-luwih merga oleh ambujuke wong sing duwe ati srakah. Wong-wong banjur padha pating greneng dhewe-dhewe, temah nuwuhake suwara temawon sing ora cetha yen dirungokne.

“Para sedulur kabeh” Bebau Kidul bali guneman maneh “sanadyanta mangkono, unine unen-unen Becik Ketitik Ala Ketara, mengko bakal katon sawuse Kyai Pantek wis ana astane Ki Lurah Tambak kapindho maneh. Miturut wangsit sing ditampa Kyai Lopara, mengko Kyai Pantek ing astane Ki Lurah bakal nuduhake sapa wae sing satemene wis tumindak culika”.

“Lan sing dikandhakne Lopara Dhukun Kurang Tindhih kuwi goroh kabeh” tanpa kena tak penging, saka papan sing ora bisa disawang wong liya, lambeku mbengok banter sing uga dirungokne wong sal plataran kabeh. Sakala kahanan dadi kosek. Bebau Kidul lan Jagabaya Bontot katon nek dadi nesu ora karuwan.

“Setan keparat, sapa sing wani guneman waton njeplakne lambe kuwi he?” Bebau Kidul mbengok sora merga saking nesune krungu suwaraku sing kaya mangkono mau.

Ora ana sing wangsulan, kahanan dadi sepi nyenyet. Malah wong-wong sing padha ambegan wae kaya-kaya banjur diempet murih ora ana suwara sing keprungu.

“Aku ngerti sing muni waton mangap mau genah Dhedhemit sing mau ganggu gawe marang Guruku, ayo yen nyata kowe dhemit sing ora wedi getih, ketokne wujudmu! Ayo tandhingana iki Waruju Bebau Padhukuhan Kidul……..”

Nalika Bebau Kidul mampang-mampang ngunekne panantang ngono kuwi, andilalah ing wit luntas sing ana sandhingku ana Walang Kayu sing mencok. Ora guneman apa-apa, karo panggah ora ngatonake dhiri, walang kayu kuwi tak cekel banjur tak sawatne menyang lambene Waruju. Mesthi wae, Walang Kayu kuwi kaget, banjur ngobahne suthange kanggo nylenthik lambene Bebau Kidul. Suthang sing ana erine kuwi ngenani lambene Bebau Kidul temah ndadekne lambe kuwi gobrah-gobrah getihe.  Bebau Kidul sansaya waringutan, Walang Kayu disaut kena, banjur dibanting neng lemah diidak-idak diiles-iles nganti ajur bebathange.

“Setan alas ora genah, Walang murang tata wani-wanine nylenthik lambene Bebau Kidul, klakon ajur kuwandhamu kowe” kandhane Bebau Kidul karo misuh-misuh lan nyumbari walang sing wis mati.

Jagabaya Bontot Tanggap, banjur genti maju nyulihi olehe sesorah Bebau Kidul :

“Para Sedulur kabeh, wis cukup kabeh dhawuh saka Ki Lurah sing dikandhakne Ki Bau Kidul. Saiki ndika kabeh ayo padha tata-tata ndherekne jengkare Ki Lurah marang panggonan kanggo nyingidne Kyai Pantek dening sing nylolong kuwi, jumbuh lan pituduh saka Kyai Lopara”.

Bubar muni ngono kuwi, Jagabaya Bontot banjur mbalikne awak ngadhep marang Ki Lurah lan Ki Lopara, atur sasmita yen wis wayahe bidhal menyang omahe Puranta.

 

Ana candhake