75.
Pedhang Kyai Naga Mripat Siji nuli tak puter sesert kaya
kitiran, sakehing mantram sekti peparinge Rama Prabu Kusalatantra uga wis tak
watak. Aku wis nekad tinimbang ora bisa ngrangket Prabu Sunaratapa sing mbalela
iki luwih becik aku lebur dadi bebantening lelabuhan. Ratu ing Gunungireng kuwi
katon uga wis siyaga ing dhiri arep ngadhepi kridhaku nganggo gegaman sekti
sing rupa pedhang yasane Sang Hyang Nagabiru Dewa Panguwasa Segara Wetan.
Petunganing nalarku, mbok menawa gegaman sing tak gunakne kalah daya karo
gegamane Sunaratapa, nanging aku luwih unggul ing kekuwataning lahir lan
batinku yen dibandhingne karo Ratu Gunungireng kuwi.Mula sabisa-bisa aku kudu
ngendhani aja nganti pedhang Naga Mripatsiji nempuh marang pedhange Sunaratapa.
Kosok baline aku kudu bisa nggunakne kebat cukatku supaya bisa nglumpuhne Ratu
Gunungireng iki. Nanging jebul ngecakne petungku sing ngono kuwi mau ora
gampang, pedhang neng tangane Sunaratapa kaya nduweni nyawa sing tansah bisa
ngayomi bendarane saka panggitiking pedhangku. Sansaya suwe sansaya rame,
Sunaratapa mung bisa ngendhani karo nangkis seranganku babar pisan ora bisa
ganti males nyerang, dadi manut
petunganing nalarku iki mengko suwening suwe Sunaratapa bakal kentekan tenaga
dhewe lan aku senadyan uga kudu nguras kekuwatan, nanging aku percaya yen simpenaning
tenagaku isih luwih kandel tinimbang tenagane Sunaratapa.
Petunganku
bener, bareng wis watara limangatus jurus, katon tandange Sunaratapa wiwit katon
sansaya kendho. Ewa samono aku ya ora enggal bisa nglumpuhake, jalaran pedhang
sing digawe Sunaratapa nyata pedhang pusaka sing sembada aweh pangayoman marang
bendarane. Suwe-suwe atiku dadi panas lan entek kesabaranku, aku nedya ngetog
kabeh kekuwatanku tak punjerne marang Pedhang Naga Mripatsiji,pedhange Sunaratapa
arep tak tempuh wani. Aku banjur mencolot mundur telung dhepa, miwiti ngetog
lan nyawijekne tenaga lan hawa murniku.
“Ha ha ha ha…..”
Sunaratapa gumuyu ngakal ngerti aku mencolot mundur dikira aku arep tinggal
glanggang colong playu “sampun kesesa Kusuma Dewi, menawi jengandika
ngersakaken ngunduri yuda, kula boten badhe ambujung kok. Kula naming saged
ndherekaken mawi pandonga mugi rahayuwa ingkang pinanggih ngantos dumugi ing Setambul”.
Aku wis
wegah mangsuli pangucape Sunaratapa sing wis rumangsa menang kuwi, tumuli tak
rampungne nggonku nyawijekne kekuwatan. Banjur aku mencolot maju karo namakne
pucuking Naga Mripatsiji ngarah marang jejantunge Ratu Gunung ireng kuwi.
Sinurung kekuwatan sing kagila-gila, aku wis ora bisa nggambarake kaya ngapa
dadine Sunaratapa yen jantunge wis katembus dening pedhang pusaka Kyai Naga
Mripatsiji iki. Sunaratapa kaget, tumuli namengi dhadhane nganggo pedhang sing
ana tangane. Kuwi wis tak petungne, mula mesthi bakal nuwuhake suwara jumlegur
yen kongsi pucuking pedhangku natap pedhange Sunaratapa. Nanging sepira
kagetku, sadurunge kedaden pedhangku nyenggol pedhange Sunaratapa, dumadakan
ana cahya putih sing tumiyup saka langit ngadeg ing antarane aku karo
Sunaratapa. Aku wis ora bisa ngendheg lakuning pedhangku, kapeksa bakal nimbus cahya
putih sing tekane dadakan kuwi. Lan tenan, ana suwara jumlegur kaya suwarane
bledheg tarung ing mangsa kasanga, aku kontal memburi watara pitung jangkah.
Nganti rada sauntara panyawangku dadi peteng, ora bisa weruh apa-apa kajaba
rerupan warna ireng. Nanging aku isih eling, aku ora rubuh panggah ngadeg
sanadyan kuda-kudaku wis ora jejeg maneh. Nalika panyawangku mbaka sethithik
pulih, katon watara sepuluhan dhepa saka papanku katon Sunaratapa
ngathang-athang neng lemah sajake lagi semaput. Sauntara cahya putih mau, saiki
katon wewujudan sejatine ya iku nom-noman bagus sing nganggo sandhangan sarwa
putih. Katon pedhang sing mau dienggo gegaman dening Sunaratapa wis dicekel
dening nom-noman bagus kuwi.
“Nyuwun
pangapunten Kusuma Dewi” nom-noman bagus kuwi mlangkah nyedhaki aku karo aweh
kurmat, tak sawang katon ngemu wibawa, ndadekne ana rasa geter ing sajroning
atiku, rasa geter sing rumangsaku kebak kaendahan sing angel dicritakne nganggo
ukara.
“Sepisan
malih kula nyuwun pangapunten dene kula kumawantun angganggu kamardikaning
penggalih jengandika Kusuma Dewi Kusali, ingkang nembe paring pidana dhateng
siswa kula pun Sunaratapa ingkang sampun tumindak murang tata” aku dadi
gragapan bareng nom-noman kuwi guneman maneh sawise tembunge sing sepisanan ora
kober tak wangsuli, ketang saka anggonku ngrasakne rasa geter ing atiku.
“Eee…ing…inggih
Kisanak” wangsulanku rada kamisosolen “boten dados menapa, dados jengandika
menika Gurunipun Sang Prabu Sunaratapa?” .
“Kenging
kawastanan makaten Kusuma Dewi” wangsulane nom-noman kuwi karo mesem, katon
untune sing ricik-ricik amiji timun, anglar bremani rupane,ndadekne atiku
sansaya kumesar ora karu-karuwan.
“Sanaosa
Sunaratapa menika sampun murtad sasampunipun nyidra sabet gadhuhan kula,inggih
pedhang Cahya Mutiara yasanipun Bathara Nagabiru menika” nom-noman bagus kuwi
nutugne nggone aweh wangsulan.
“Nuwun sewu
Kisanak” sawuse aku bisa nguwasani gumronjaling atiku,aku banjur takon “pindha
teja lumaksana rawuh jengandika ing papan mriki, lajeng sinten menggah
sinambating wewangi? Menawi ta jengandika narendra mijil saking Kadhaton pundi,
yen ta Brahmana ing pundi jengandika mangarsama?”.
“Waleh-waleh
menapa Kusuma Dewi” nom-noman kuwi wangsulan nganggo suwarane sing endah
ngungkuli suwara sulinge para gandarwa kaswargan “estunipun kula menika bangsa
manungsa saking tlatah Tanah Jawi, ingkang sudi mastani kula, kula pun Cahya
Ngumbara siswanipun Ki Tanparupa, dene anggen kula kedarang-darang dumugi mriki
menika jalaran katimbalan dening Sanakanipun Guru kula inggih Pukulun Bathara
Nagabiru ing Segara Wetan, saprelu kaparingan Pusaka Pedhang Kyai Cahya
Mutiara. Nalika kula wangsul saking Segarawetan, liwat laladan mriki kepanggih
Sunaratapa ingkang nembe nglampahi tapa brata ing tengahing benawi. Dupi
sumerep kula, Sunaratapa njugaraken anggenipun tapa, lajeng mrepegi kula ngrerepa
nyuwun katampi dadosa murid kula, awit criyosipun Sunaratapa nampi wisik bilih
piyambakipun badhe manggih rahayu ing salami-laminipun menawi saged dados
siswanipun tiyang ingkang nglangkungi margi caket papanipun tapa. Piyambakipun
boten ngaken menawi Ratu ing Gunung Ireng mriki. Malah piyambakipun ugi sagah
badhe ndherek kula wangsul dhateng Tanah Jawi mrika”.
“Ooo,makaten
cariyosipun Kisanak Cahyangumbara?” aku nyelani rembug “sasampunipun Prabu Sunaratapa dados siswa jengandika lajeng
kados pundi?”.
“Jebul
anggenipun Sunaratapa meguru dhateng kula menika namung ngapusi” wangsulane Ki
Cahyangumbara sing banjur nyritakne lelakon sing dialami karo Sunaratapa “piyambakipun
namung melik Sabet Kyai Cahya Mutiara menika. Inggih awit saking melik, kesusu
selak muluk barang ingkang melok, wasana ing salah satunggaling dinten, tanpa
kula sumerepi toya omben kula dening Sunaratapa dipun lebeti upas lan darubeksi
temah ndadosaken kula boten emut menapa-menapa malih. Dening Sunaratapa kula
lajeng dipun bucal dhateng benawi, rahayunipun jasad kula dipun panggih dening
Bathara Nagabiru, dipun usadani lan dipun criyosi menapa ingkang sampun
kalampahan. Sasampunipun sawatawis dinten kula lajeng bidhal malih madosi Sabet
ingkang dening Bathara Nagabiru dipun gadhuhaken dhateng kula, temah kula dumugi
papan mriki menika”.
“Samanten
culikanipun Prabu Sunaratapa dhateng jengandika Ki Cahyangumbara” sawise Ki
Cahyangumbara rampung critane aku genti numpangi rembug “inggih kanthi gegaman
pusaka anggenipun nyidra saking jengandika menika Prabu Sunaratapa lajeng
gadhah niyat mbalela dhateng tiyang sepuh kula. Awit miturut cariyos ingkang
nate kula tampi, sok sintena ingkang nggadhahi Pusaka Sabet Yasanipun Sang
Hyang Nagabiru menika badhe kacondhokan kasekten lan kadigdayan ingkang
punjulingapapak”.
“Kula boten
nglepataken warta utawi cariyos ingkang jengandika tampi menika Kusuma Dewi”
wangsulane Ki Cahyangumbara karo mesem “nanging kula ugi sanget pitados dhateng
dhawuh piwucaling Guru kula nenggih Ki Tanparupa ingkang mucalaken bilih
sanaosa badhe sekti mandraguna kados menapa kemawon, bebasan kadang dewa
akendhit mimang, suprandene boten badhe mimpang menawi tiyang menika kumawantun
memengsahan kalihan titah ingkang tansah mlampah ing margi ingkang leres,
sanaosa tiyang kala wau boten nggadhuh aji jaya kawijayan menapa-menapa. Guru
kula ugi paring piwucal bilih sedaya titahing Gusti ingkang wujud menapa
kemawon, boten badhe pisah kalihan supe lan apes. Tiyang pinter saged supe,
wong digdaya ugi nggadhahi apes. Awit saking menika, dhawuhipun Ki Tanparupa
tuhu klintu menawi wonten tiyang ingkang dhemen ngongasaken kasudiranipun utawi
ngremehaken sesamining gesang awit kaanggep kajawi piyambakipun boten wonten
tiyang pinter”.
“Mila leres
dhawuhipun Guru jengandika menika Ki Cahyangumbara” wangsulanku lan bares wae
atiku sansaya kapincut marang nom-noman bagus bangsa manungsa sing jeneng
Cahyabgumbara iki. Mendah kaya apa mulyane atiku yen bisa kawengku dening wong
saka Tanah Jawa iki. Angen-angenku sansaya ngambra-ambra tekan ngendi-endi.
Nanging……
“Kusuma Dewi”
dumadakan Cahyangumbara guneman maneh “gandheng Sabet Kyai Cahya Mutiara sampun
kepanggih, borong anggen jengandika badhe amurba Ratu Gunungireng ingkang
mbalela menika, kaparenga kula nyuwun pamit badhe wangsul dhateng Tanah Jawi malih”.
Ora ngenteni
wangsulanku, dumadakan Ki Cahyangumbara wis ilang saka panduluku, lunga menyang
ngendi parane aku ora ngerti.
Ana candhake
Tidak ada komentar:
Posting Komentar