SENDHANG MUSTIKANING WARIH 7 (103)

103.

          Bapa lajeng dhawuh dhateng kula murih wangsul anenggani Biyung, awit Bapa kemutan menawi wonten kuwajiban dhateng kawula ing Kepuh Agal ingkang kedah tumunten dipun tandangi. Jebul Biyung inggih taksih kados wau, taksih sare. Nalika Paman Genter lan mBok Jayem kula takeni, ugi criyos menawi Biyung wiwit wau ugi dereng wungu babar pisan. Tiyang kalih, rewang dalem Kalurahan menika lajeng kula kengken murih kendel, gentos kula ingkang badhe nggentosi nengga sarenipun Biyung.

        Kalihan linggih nenggani Biyung, angen-angen kula klambrangan dumugi pundi-pundi. Wonten raos sakedhik kirang pitados kalihan ingkang dipun ngendikakaken Bapa, mliginipun ing bab kanuragan lan kebatosan. Bapa taksih nyimpen raos boten pitados dhateng Kyai Daka lan Ki Bebau Danara. Kamangka ing kanyatanipun Rama Kyai Daka lan Bebau Danara menika kula tingali sakalangkung anggenipun bekti dhateng Bapa sarta ugi anggenipun marsudi murih sansaya majengipun Kepuh Agal mliginipun Dhusun Sidamulya ingkang dados tanggel jawabipun Ki Danara, ketingal menawi estu-estu tulus lahir batin.  Lan malih sampun kaping kalih menika Bapa ngalang-alangi anggen kula mbudidaya nambah kasekten ing bab ulah kanuragan. Ingkang kapisan Bapa sampun ngalang-alangi anggen kula badhe nampi Aji Bledheg Saleksa saking Rama Kyai Daka ingkang kaping kalih kula kapenggak nampi aji saking Raden Gunendra. Pawadanipun sami, Bapa boten pitados dhateng Rama Kyai Daka lan Raden Gunendra. Malah Bapa mastani menawi Rama Kyai Daka, Bebau Danara lan Raden Gunendra menika kalangkunganipun namung ing babagan ngapusi tiyang. Menapa pandakwanipun Bapa menika leres? Menapa malah boten kosok balen?, Sanaosa kula wau sampun mbuktekaken piyambak, Raden Gunendra sampun ngaken kawon kalihan Bapa lan Raden Gunendra boten saged ngecakaken aji jaya kawijayanipun ing ngarsanipun Bapa. Nanging kula nggadhahi panginten sedaya menika kala wau boten awit saking kasektenipun Bapa, nanging awit saking perbawanipun Kyai Pantek. Wiwit rumiyin kula dereng nate sumerep Bapa nedahaken kasudiran lan kadibyanipun ing babagan ulah kanuragan. Malah kula ugi asring mireng Bapa ngendika ing sangajengipun para Bebau lan para sinoman bilih panjenenganipun menika dede prajurit lan boten baud ulah kanuragan. Sarta malih menapa bathinipun tumrap Raden Gunendra menawi estu badhe ngapusi Bapa kanthi badhe nurunaken Aji ingkang dipun gadhuh dhumateng kula?.

        “Pradapa…….” Angen-angen kula sakala buyar, dumadakan Biyung nglilir saking anggenipun sare, lajeng nimbali kula mawi suwanten alon ingkang nedahaken menawi saliranipun taksih ringkih.

        “Inggih Biyung?” gurawalan anggen kula atur wangsulan sarwi sansaya nyaketaken anggen kula linggih “kula wonten sandhingipun Biyung, Biyung ngersakaken menapa?”.

        “Aku mung butuh kaslametanmu Ngger” wangsulanipun Biyung panggah mawi suwanten ingkang ringkih “kowe ana sajroning bebaya, mung Bapamu kang piniji dening Gusti bisa ngayomi kowe. Kowe aja nganti adoh-adoh karo Bapamu, ing lahir ya ing batinmu ya Ngger, sumurupa ing jagad iki ora ana sing katresnane marang kowe ngluwihi Bapa lan Biyungmu, aja gampang kegiwang tembung manis saka wong lamis sing pengin kowe kajengkang banjur api-api dadi rowang, aja kaya iwak lele sing bodho gampang keblethuk marang pangan sing katon empuk sing wekasane mung bisa ngalumpruk mlebu wuwu lan ora bisa metu, mung kuwi sing dadi pawelinge Biyung marang kowe”.

        “Inggih Biyung” wangsulan kula kalihan salebeting manah wonten raos kaget, kados-kados Biyung saged mangertos menapa ingkang nembe kemawon kula angen-angen.

        Kula badhe matur malih dhateng Biyung, nanging wurung. Biyung sampun wangsul sare malih, napasipun nedahaken bilih panjenenganipun mila sampun sare saestu. Inggih awit saking dhawuh saking Biyung ingkang makaten menika kula lajeng mbudidaya nyupekaken sedaya dhawuh-dhawuh saking Rama Kyai Daka menapa dene saking Raden Gunendra, ingkang magepokan kalihan anggenipun badhe maringaken aji jaya kawijayan dhumateng kula ingkang sampun dipun alang-alangi dening Bapa. Kula ugi kedah mupus angen-angen kula dados tiyang ingkang nggadhahi kalangkungan ing ulah kanuragan kanthi nggadhuh aji jaya kawijayan ingkang nggegirisi katiyasanipun.

        Ing wanci dalunipun, Bapa ingkang padatan anggenipun rawuh ing patunggonipun Biyung nggentosi kula menawi sampun ngancik wanci tengah dalu, dalu niki rawuh radi gasik. Wonten ingkang katingal benten anggenipun ngrasuk ageman. Dalu niki Bapa ngagem surjanipun ingkang kalebet rasukan bedhemen, makaten ugi sinjangipun ugi sinjang ingkang awis-awis dipun agem kajawi menawi nuju angrawuhi adicara ingkang wigatos. Bapa ugi ngagem wangkingan ing lempeng kanan, kula boten pangling bilih ingkang dipun agem Bapa menika Dhuwung Kyai Pantek.

        “Aja ngalih dhisik Pradapa” dhawuhipun Bapa kalihan mapan lenggah “aku arep kandha marang kowe sethithik, nanging kalebu wigati”.

        “Inggih Bapa” wangsulan kula kalih nglirik papanipun Biyung sare.

        “Aja samar Biyungmu ora bakal kebribenan merga anane suwara sing arep tak kandhakne marang kowe iki” sanaosa boten kula aturaken, Bapa sampun tanggap kalihan pikajeng kula, lajeng paring dhawuh makaten.

        “Inggih Bapa”

        “Aja kowe nganggep aku ngundhat-undhat yen aku mengko mbaleni pituturku marang kowe sing nyatane durung bisa mbok cakne nganti dina iki” Bapa miwiti ngendika “jalaran iki banget wigati tumrapmu kanggo mecaki lakuning urip sing isih adoh lan dawa”.

        “Inggih Bapa” kula atur wangsulan kalihan tumungkul, kula nginten menawi Bapa badhe paring dhawuh ingkang sakalangkung wigatos.

        “mBok menawa nganti saiki kowe durung bisa ngandel marang apa sing tak kandhakne ngenani Bebau Danara, Kyai Daga lan sing lagi wae iki Raden Gunendra” Bapa nutugaken anggenipun paring dhawuh “kang mangkono kuwi jalaran saka sasmita sing mbok gadhuh durung lantip, isih kethul, temah kowe gampang kegeret dening pepenginan kang ora tinemu ing nalar nanging tansah mbidhung ati jalaran kapanjingan nafsu sing tenane mung bakal anjog ing rasa getun sawise kelakon. Aku kandha menawa Danara, Daka lan Gunendra kae mung seneng apus-apus, seneng ngapusi kancane, ngapusi mungsuhe uga ngapusi marang awake dhewe, wekasan woh-wohane iya banjur kapusan dening wong-wong sing saiki masanggrah ing Alas Patalan sing uga seneng apus-apus kanggo nggayuh angen-angene nggone arep mukti wibawa mbaudhendha anyakrawati ngratoni Tanah Jawa tanpa ngliwati laku sing jumbuh karo pranatan sing digarisake dening Gusti nut lakuning kapitayan sing jarene dirasuk. Kowe kudu ngerti, yen satemene wong-wong sing sasuwene iki tansah ngebang-ebang marang kowe arep diwenehi aji jaya kawijayan linuwih kuwi, satemene wong-wong kae merga melik kepengin bisa nguwasani Keris sing saiki tak enggo iki. Wong-wong kae padha kapusan karo ujar sing ora bener sing ngandhakne sing sapa wonge kanggonan Kyai Pantek, bakal nduweni kekuwatan sing bisa kanggo ngalahake Gusti Panembahan Senapati ing Mataram, jalaran Kyai Pantek iki biyene tau diagem dening Kanjeng Sultan Adiwijaya ing Pajang nalika paring tuntunan ulah kanuragan marang Raden Sutawijaya lan Pangeran Benawa. Kamangka Pusaka Dalem Kanjeng Sultan Pajang kuwi ya pirang-pirang sing jinise luwih aji tinimbang Keris sing tak enggo iki, sing pusaka-pusaka mau saiki wis dadi kagungan Dalem Panembahan Senapati, kaya Tumbak Kyai Pleret sing biyen tau diagem nyuwargakne Adipati Arya Penangsang ing Jipang, Keris Kyai Sengkelat, Keris Kyai Nagasasra Sabukinten lan isih akeh maneh tunggale”.

        Bapa kendel sakedhap anggenipun ngendika, sanaosa kula estunipun dereng patos mudheng kalihan dhawuhipun Bapa menika, nanging kula boten sumela atur babar pisan. Ngrantos dhawuh salajengipun, mbok menawi mangke dangu-dangu saged nampi kanthi sae dhawuhipun Bapa menika.

        “mBok menawa kowe durung pati ngerti marang apa sing tak kandhakne iki mau” kados saged maos tulising manah kula, Bapa nglajengaken anggenipun paring pangandikan “nanging muga-muga yen pituturku iki mengko wis rampung, kowe bakal ngerti dhewe”.

        “Inggih Bapa” wangsulan kula cekak.

        “Yen kowe lan luwih aku wis percaya marang Gunendra lan Kyai Daka, kowe lan aku gampang diapusi maneh  dituduhi sulapane ngelmu semu sing yen katempuh ing pancabaya banjur mbalenjani, kaya dene Aji palsune sing ora pasah nalika dicakne marang waluh olehmu ngundhuh lan tedhas nalika mbok cocok karo erine sembaga. Merga aku lan kowe wis kadhung percaya, ora bakal mikir golek cara kanggo ngerteni aji sing dikandhakne kuwi mau asli utawa palsu. Anane mung ngandel lan percaya, apa pakone bakal dituruti. Wangune wong-wong kae ya bisa maca, aku sing wis tuwa iki angel saupama diiming-imingi apa wae mula banjur nggunakne kowe. Kowe sing dipameri arep diwenehi aji jaya kawijayan sing dhasare banget mbok pengini. Sawuse kowe madhep manteb nggonmu percaya marang wong-wong kae kowe bakal wani nekad saupama dikongkon apa wae sanadyan kudu nyidrani aku, wong tuwamu dhewe iki. Upamane kowe dikongkon nyolong Kyai Pantek, kuwi mesthi bakal mbok lakoni kanthi senenging ati, kowe ora bakal nggagas tumindak kuwi dosa marang Gusti, dene kowe wani nerjang wewalerE. Ora rumangsa luput marang wong tuwamu sing pituture mbok terjang, ya iku pitutur aja dhemen njupuk sing dudu duweke. Uga ora rumangsa dosa marang awakmu dhewe, kang mung merga kepengin marang barang sing katon melok kang sejatine semu, kowe tega ngongkon tenagamu kanggo tumindak dosa. Kang mangkono iku jalaran pancen panggraitaning sasmitamu isih kethul, kamangka wis wiwit biyen aku prentah supaya kowe dhemen nggegulang kalbu, nglelinthing ati, kanthi nggedhekne laku prihatin, nyuda nggonmu dhemen sesukan, nambahi melek ing wayah bengi, nyegah turu ing wanci awan, mranata tutuk sipaya ora nguja panjaluke wadhuk, nata lambe ora dhemen guneman sing sakepenake, nggladhi lathi murih omong-saomong bisa nyenengne atine sing padha krungu”.

        Kados dinodhog raosing dhadha kula. Awit sadaya ingkang dipun dhawuhaken Bapa mila saged kula tampi mawi manah ingkang suci.

 

 

Ana candha