GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (05)

 

Dening : IMMIR

05.

        Ora enggal oleh wangsulan malah diesemi klecam-klecem sajak nggregetake ngono kuwi ndadekne Marsini rada muring. Adhine dipenthelengi karo lambene diprengutne, nuduhne ora senenge atine nek diajak guyon klecon ngono kuwi.

        “Kowe kuwi arep omong apa he? Ditakoni wiwit mau malah mung klecam-klecem, ora genah, esuk-esuk ngene iki ora wayahe wong guyon!” kandhane Marsini karo suwara rada sereng.

        “Iki tenanan Yu, ora guyon” wangsulane Maryati panggah karo mesem “sampean aja nesu dhisik ta”.

        “Aku iki gak nesu” wangsulane Marsini kethus “ning nek kowe cengengesan ngono kuwi, aku ya mentala njenggung sirahmu. Wis gek ndang guneman, arep omong apa?”.

        “Jane olehku arep omong iki wis telung dina kepungkur Yu” kandhane Maryati “nanging gandheng kelalen, lagi esuk iki arep tak kandhakne, iki wae upama dhek mau ora ana sing ngelingne aku ya lali maneh, mula mumpung durung lali saiki arep tak omongne”.

        “Kowe kuwi suwe-suwe kok kaya Kontring Orek-orek*), arep menyang pasar wae mbok sangkani mubeng-mubeng ora karuwan ta Mar ?” Marsini sansaya ora sabar ngrungokne gunemane adhine “jane sing arep mbok omongne kuwi apa?”.

        “Ngene lho Yu” olehe wangsulan Maryati wis ora karo mesem maneh “telung dina kepungkur Pak Harmaka ki rak niliki Pak-e Dikin…..”.

        “Pak Harmaka Menteri sing biyen rambute klimis kae nyang omahmu?” Marsini nyelani rembug.

        “Dudu Pak Harmaka sing kae Yu” Maryati genti sing semaur karo mrengut “Pak Harmaka sing omahe cedhak tilas Pabrik Kertas”.

        “Pak Har Guru ?”

        “Iya nanging kae sadurunge Pensiun wis diangkat dadi Pengawas nek cara biyen Pe Es ngana kae lho Yu”

        “Iya, lumrah ta nek Pak Har niliki Pak-e Dikin, wong Pak-e Dikin karo Pak Har ki tau dadi kanca raket, padha-padha seneng Olah Raga Volli” kandhane Marsini nanggapi critane Maryati.

        “Bener Yu, nanging jebul olehe niliki Pak-e Dikin kuwi, Pak Har mung samudana, duwe karep liya sing luwih wigati tinimbang olehe niliki kancane kuwi” Maryati nutugne olehe kandha.

        “Duwe karep liya piye?” Marsini takon.

        “Nek sampean ora mathuk, sampean aja nesu ya?” sadurunge nutugne oleh guneman Maryati takon luwih dhisik.

        “Lha rak kumat ta?” Marsini bali mencereng “dikandhani nek omong ki ndang sat-set, kok malah arep muter-muter maneh”.

        “Ya wis, pokoke aku wis taren, pokoke aja nesu” wangsulane Maryati “garwane Pak Har kae olehe seda rak wis bar sewune?”

        “Embuh aku ora melu ngetungi kok”

        “Aja diselani dhisik ta Yu” Maryati genti sing rada kethus “olehku arep bisa sat-set piye, nek bola-bali diselani ngene iki?”.

        “Ya wis, ndang ditutugne dhisik” Marsini mesem.

        “Lha gandheng uripe dadi ijen, gek putrane ya wis gedhe-gedhe, Pak Har rumangsa butuh kanca urip sing bisa nyulihi suwargi Bu Har. Cekake ngono Pak Har ngersakne arep krama maneh” Maryati nutugne olehe kandha.

        Nanging bareng tekan tembung ngono kuwi, Maryati banjur meneng. Critane ora tumuli dibacutne.

        “Ya wis jamak lumrahe ta Mar?” bareng anggone meneng Maryati wis rada suwe, Marsini banjur guneman “wong lanang karo wong wedok kuwi pancen beda, nek wong wedok ditinggal seda kakunge kuwi kuwat ngampet rasa sepine, beda karo wong lanang. Pak Har kuwi wae klebu wis kuwat, nganti entek slametane sing putri, lagi arep krama maneh. Lha wong liyane Pak Har kae, lagi bar slametan nyatus wae wis padha rabi maneh”.

        “Iya Yu” wangsulane Maryati nutugne kandhane “lha gandhengane karo perkarane Pak Har mau, Pak Har banjur utusan aku, supaya nemoni lan ngandhakne kersane Pak Har marang sampean. Sampean arep dijak urip bareng. Ngendikane Pak Har, Pak Har wis ketemu karo Mas Mur neng warunge, tak takokne Dikin pancen bener nek Pak Har dhek emben jajan neng warunge Mas Mur lan jagongan rada sauntara suwene. Lha ngendikane Pak Har maneh, jare Mas Mur ya seneng saupama sampean kuwi gelem omah-omah maneh”.

        Marsini sing genti suwe ora guneman sawuse krungu apa sing dikandhakne adhine ngono kuwi mau. Wewayangane kakunge sing wis sawargi dumadakan katon ing angen-angene. Biyen jaman Murtala isih cilik, Kojin nate guyon parikena karo dheweke, ya kuwi ngrembug saupama Kojin luwih dhisik dipundhut dening Sing Maha Kuwasa, Kojin mrayogakne supaya Marsini gelem nggolekne Bapak sambung kanggo Murtala. Mung wae, ora mung waton wong lanang nanging yen bisa ya sing bisa momong Murtala tenan. Bisa nuntun Murtala menyang dalan sing bener. Nalika samana, Marsini ora semaur apa-apa. Merga Marsini nganggep yen kakunge mung waton guneman ngono wae. Ora prelu diwangsuli. Jebul sing dikandhakne Bapak-e Murtala kuwi numusi. mBarengi Murtala umur rolas tahun Kojin tinggal donya. Lan sasuwene urip dadi Warandha, wis ping telu Marsini krungu panembung saka wong lanang sing arep ngajak omah-omah dheweke. Sing dhisik dhewe Maryadi, isih sedulur misanane Kojin. Wong Tani sing sawahe jembar, pirang-pirang enggon, nyambi dadi juragan gabah, nek wayah panen saben dina nukoni gabahe wong tani banjur dikirim menyang Mojokerto, saben dinane bisa limang truck barang. Maryadi kuwi dhudha durung duwe anak. Olehe pisahan karo bojone wis rada suwe, jaman Kojin isih durung kapundhut, jalarane pisah merga sing wedok seneng karo sopire. Nanging Marsini ora bisa nampa katresnane Maryadi, jalaran rasa tresnane marang kakunge durung bisa diganteni dening pria liya. Sing kapindho, Dhudha sing ditinggal mati bojone, Pensiunan Tentara pangkat Sersan Satu, sing aktif dadi Takmir Masjid. Wangsulane Marsini panggah kaya olehe wangsulan marang Maryadi. Sing nomer telu, malah saka Guru SD sing mulang neng Sekolahan sing biyen dadi panggonane  Kojin nyambut gawe. Garwane Pak Guru kuwi seda merga gerah leukimia sing kasep olehe ngonangi. Marsini panggah ing tekade, arep nutugne jejibahane kakunge sing dianggep durung rampung. Ya iku minterne lan nggedhekne anake lanang sing mung siji kuwi. Lha kok iki adhike teka-teka nggawa crita nek dadi kongkonane Pak Harmaka, dhudha pensiunan sing butuh kanca lan duwe karep ngajak dheweke urip bebarengan.

        “Piye Yu?” bareng dienten-enteni Marsini ora enggal guneman, Maryati banjur takon.

        “Oalaaah, jawane ngono kowe kuwi arep nyambi dadi Dhandhan barang, ngono ta Mar?” Marsini wangsulan karo mesem .

        “Aku iki mung sadrema dadi kongkonan ya Yu?” kandhane Maryati “mau aku wis taren, nek sampean ora mathuk ya aja nesu, wong karepku ki becik, Lha nek sampean mathuk ya sokur alkamdulillah. Nek sampean durung bisa aweh wangsulan saiki merga isih mikir lan nimbang-nimbang ala lan becike, ya ora apa-apa”.

        “Iya, aku ya gak nesu kok” Marsini semaur karo mesem “aku ya ora arep nimbang-nimbang luwih dhisik dadi ya ora mbutuhake wektu kanggo mikir, merga kanggo aweh wangsulan marang Pak Har liwat kowe kuwi, tembung wangsulane wis cemawis, mung kari ngunekne ngono wae”.

        “Iya piye Yu?” Maryati takon, mripate ketok sumunar, nandhakne nek seneng atine “apa Mas Mur wis matur sampean nek Pak Har nemoni neng warung, ngrembug perkara iki?”.

        “Durung” wangsulane Marsini “ketoke Mur ya ora butuh kandha nyang aku, perkara olehe jajan Pak Har neng warung angkringane. Merga Mur wis ngerti nek ibune ora mbutuhne crita kaya sing wis mbok critakne”.

        “Dadi ….. ? genahe piye Yu?” Maryati mlenggong.

        “Genahe olehmu dadi Dhandhan durung jodho Mar” wangsulane Marsini karo mesem “aku matur nuwun dene kowe wis mikirne uripku, uga matura marang Pak Har, nek aku ya matur nuwun banget awit kawigatene marang aku lan sing luwih baku, matura yen garising pesthi Pak Har kuwi dudu jodhoku”.

 

Ana candhake