12.
Murtala
ngira nek daleme simbahe Nita kuwi ora adoh, jebul keliru. Omahe wong tuwane
Pak Sugiri kuwi ing Desa Pelangkidul, saka omahe Pak Sugiri ana patang kilonan
adohe. Dalane liwat dalan desa wis pavingan kabeh, dadi ya wis alus. Dhasar
sepeda motor sing disetiri Murtala kuwi sepedha motore Nita sing durung suwe
olehe tuku, liwat dalan pavingan ya krasa kepenak. Nanging Murtala ora wani
banter olehe numpak sepedha motor, ing dalan desa kuwi akeh bocah cilik-cilik
sing kerep mlayu nyabrang ratan ora nganggo inget-inget luwih dhisik. Ora mung
bocah cilik thok, sok-sok ya akeh wong tuwa sing mengkono kuwi mau.
“Sing
arep diparani iki daleme Wong Tuwane Bapak apa wong tuwane Ibu Dhik?” karo
mlaku, tinimbang ora omong-omongan, Murtala nakoni Nita.
“Simbah
saka Bapak Mas” wangsulane Nita “simbah saka Ibu wis seda kabeh, biyen daleme
ya sing saiki tak enggoni kae, wong Ibu ki gak duwe sedulur tunggal bapak ibu.
Nek simbah saka Bapak daleme Pelangkidul, Simbah kakung wis seda jaman aku isih
kelas siji SMA. Sing ana kari Simbah Putri”.
“Lha
neng dalem Simbah karo sapa?”
“Karo
Pakdhe Mas, Mase Bapak, daleme dadi siji karo Simbah” wangsulane Nita sing
banjur nuduhne ancer-ancer daleme simbahe “mengko nek wis tekan Tugu Tengah
Protelon Kidul Pasar Pelang rada dialonke Mas, daleme Simbah ngidul sethithik
watara rong puluh meter”.
“Ooo
cedhak nggone Om Jaka kuwi”.
“Om
Jaka sapa Mas?”
“Om
Jaka Teseng, kancane Ustadz Anis Purwanto Khatib Jum’at Masjid nggone dhewe”
wangsulane Murtala “Om Jaka kuwi kerep mampir angkringan, senengange pesen kopi
pait tanpa gula nek karo aku ya akrab banget, wonge paling seneng nekani
Kajian-kajian neng ngendi-endi, nek
Nyonyahe aktivis Muslimat”.
Jebul
daleme simbahe Nita kuwi let rong omah karo omahe Om Jaka. Nurut aba saka Nita,
Murtala ngenggokne sepedha motore mlebu menyang pekarangane omah.
“Tenan
ta tibake” grenenge Nita sawise mudhun saka goncengan, tangane nudingi sepedha
motore bapak-e sing diparkir neng teras omah, banjur ngajak Murtala mlebu
daleme simbahe “ayo Mas mlebu wae, paling Bapak ya neng jero”
Murtala
ora semaur, banjur mlaku njejeri Nita ngunggahi teras omah sing lawange bukaan
amba kuwi. Durung nganti tekan ngarep lawang lan uluk salam, saka njero omah
simbahe Nita wis metu ditutne wong lanang sing rambute wis putih nanging isih
ketok sehat.
“Oalah,
genah Nita ngono kok” wong lanang sing ngetutne wong wadon tuwa kuwi guneman
karo mesem amba “piye ta mBok? Karo putune dhewe kok lali?”.
“Bekti
kula mBah” Nita nyalami simbahe karo ngambung astane, banjur genti nyalami
pakdhene uga karo ngambung astane “bekti kula Pakdhe”.
Murtala
melu-melu nyalami simbah karo Pakdhene Nita, sing diambung mung astane simbahe
Nita thok.
“Ayo
padha lungguh neng njero kana” kandhane Simbahe Nita sabanjure. Nita ngetutne
Simbahe, gawane ditumpangne neng meja ruang tamu.
“Gek
kowe kuwi nggapa apa ta Nit? Kok ketoke abot temen?” Simbahe Nita takon.
“Mertega
mBah, angsale ngundhuhi Ibu kala wingenane, sampun mateng namung dereng ndalu”
wangsulane Nita banjur ngulungne amplop titipane ibune “kalihan dipun utus Ibu,
ngaturaken menika kagem Simbah”.
“Oalaah,
ya matur nuwun banget, Ibumu ki ngalah-ngalahne Pak Mantri Pensiunan wae, olehe
menehi dhek emben durung nganti kalong separo kok wis diteri maneh” kandhane
simbahe Nita karo nglebokne amplop isi dhuwit kuwi neng walike setagene.
“Lha
Mase iki daleme sing nggik endi? Kok aku cat kelingan cat ora iki?” Pakdhene
Nita genti nakoni Murtala.
“Kula
Murtala Pakdhe, kula sing sadean kopi angkringan ngajeng Toko Sinar nika lho”
wangsulane Murtala bares, Murtala kelingan nek Pakdhene Nita kuwi tau jajan
neng warunge.
“Oh,
iya iya lagi kelingan aku” Pakdhene Nita nyaut rembug karo ngguyu “iya, aku
Pakdhene Nita, sing jenenge Arja Gendhon ki ya aku iki he he he”.
“Inggih
Pakdhe, kula sampun asring mireng asmanipun Pakdhe Arja” wangsulane Murtala
maneh “namung nembe menika tepang kalihan piyantunipun”.
Ana
wong wadon setengah umur awake lemu, mlebu menyang ruang tamu banjur nyalami
Nita karo Murtala.
“Dhik
Nita ta iki mau?” kandhane wong setengah umur kuwi karo mesem.
“Inggih
Budhe” wangsulane Nita.
“Iya,
Ibune Sigit, Mertega olehe nggawakne Nita kuwi gawanen memburi kana, sokur nek
siji loro mbok oncekne pisan, wong samono mbane ngono” Simbahe Nita mrentah
mantune.
“Dikepenakne
Dik Nita, Budhe tak memburi dhisik” Budhene Nita pamitan arep memburi, Mertega
sing ana tas kresek banjur dicandhak digawa ngalih.
“Nggih
Budhe” wangsulane Nita “sampun ndadak damel wedang lho, kula kalih Mas Mur wau
nembe mawon ngombe”.
Sing
diwangsuli ora semaur bablas mlebu omah.
“Bapak
wau napa boten mriki ta Pakdhe?” sawise budhene mlebu omah, Nita nakokne Bapake
marang Pakdhene.
“Iya,
Bapakmu mau mrene ndhuk” sing mangsuli malah simbahe “mau nusul simbah menyang
Pawon, banjur bablas memburi mapan ngglethak neng lincak emper mburi kana, turu
angler banget. Malah tak gawekne kopi ya durung kober didemok, dikepenakne
olehe ngorok sing suwarane kaya graji mesin kae”.
Krungu
wangsulane simbahe ngono kuwi Nita mung mesem, Murtala melu mesem, mosok
madhakne suwarane wong ngorok kok kaya graji mesin.
“Wangune
karipan banget Bapakmu kuwi Nit” Arja Gendhon melu guneman “lha mau apa ora
pamit nek arep mrene?”.
“Boten
Pakdhe” wangsulane Nita “malah pamite badhe dhateng Pasiran Kidul Kalen. Lha
sareng kula ken nusul Mas Andi, teng mrika boten wonten. Gek Hapene nggih
ditilar teng griya”.
“Lha
wong lagi metu sedhela wae kok mbok goleki kuwi eneng apa?” Arja Gendhon takon
maneh.
“Bapak
niku rak sampun semadosan kalih Mas Mur?” wangsulane Nita “Bapak piyambak sing
ngendika, malah meling kula sawanci-wanci Mas Mur dugi, kula didhawuhi ngebel,
lha sareng kula telepon kok malah ha-pe ne ditilar teng griya. Lajeng kalihan
Ibu kula kalih Mas Mur kadhawuhan ningali mriki, Jebul leres, malah teng mriki
Bapak sare. Pancen wiwit kala wingi ngendikane Ibu, Bapak niku boten sare,
dados nggih leres kados sing dingendikakne Pakdhe wau menawi Bapak nembe
karipan”.
“Wiwit
jaman isih jaka biyen, Bapakmu kuwi nek lagi mikir sing serius banjur ora bisa
turu” Arja Gendhon guneman maneh “telung dina kepungkur ye mrene, nanging ya
gak crita apa-apa. Embuh nek karo Simbahmu omong, aku ora ngerti”.
“Karo
aku ki omong, nanging ora cetha jluntrunge” Simbahe Nita nyaut rembug.
“Ora
cetha jluntrunge piye ta mBok?” Arja Gendhon genti nakoni simboke.
“Wong
karo pamitan mulih kae omong njaluk pandonga, muga-muga wong sing jenenge
Murtala luwih percaya marang Giri, tinimbang marang omongane Pak Guru Harmaka.
Mung ngono kuwi thok. nJajal pikiren, nek
ngono kuwi jluntrunge piye?” wangsulane Simbahe Nita.
“Lha
sing dikarepne Giri, Murtala kuwi Murtala sapa?” Arja Gendhon guneman maneh “Mas
Mur iki apa Murtala liyane? Nek sing dikarepne Murtala ki Mas Mur sing iki,
kira-kira ya ana gandhengane karo sesambungane Nita karo Mas Mur, merga aku
dhewe ya tau ngalami duwe anak wedok sing duwe sesambungan karo wong lanang
sing saiki dadi Bapak-e Dinar kae”.
Krungu
sing dikandhakne Arja Gendhon ngono kuwi, Nita sakala mbrabak abang praupane.
Nanging ora kumecap apa-apa. Murtala tanggap, mula banjur karo suwara sing
ngati-ati murih ora gawe gelane sing padha krungu Murtala banjur guneman :
“Nuwun
sewu Pakdhe, kula kinten ingkang dipun kersakaken Pak Sugiri menika Murtala
sanes, dede kula. Amargi antawisipun kula kalih Dhik Nita menika boten wonten
sesambetan menapa-menapa kajawi winates ing kekancan, tunggil kegiatan ing
Karang Taruna kalihan ing Pengaosan Masjid. Kula kalih Dhik Nita inggih boten
nate jagongan ijen sami ijen, menapa malih medal utawi dolan sareng. Niki wau
kemawon, menawi boten awit kadhawuhan Bu Sugiri murih ndherekaken Dhik Nita,
kula nggih boten badhe wantun ngajak Dhik Nita medal. Rak ya ngono ta Dhik
Nita?”.
Ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar