GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (15)

 

15.

        Pak Sugiri ngguyu, ora ngira nek sedulure lanang duwe pikiran sing elek marang Murtala. Kudune Arja Gendhon bisa adil sajroning nggagas. Ora kok nek anake lanang sing saiki dadi mantune wong sugih diarani duwe watak jujur lan duwe rasa tanggung jawab sing gedhe, nanging nek Murtala malah disujanani wis nggunakne ngelmu pengasihan temah dheweke saanak bojone pisan keyungyun marang Murtala.

        Nanging pambijine Pak Sugiri marang kakangane kuwi ora dilahirne, cukup dibatin wae. Jalaran ora ana gunane lan malah bisa gawe gelane sedulure lanang kuwi. Malah Pak Sugiri ya banjur maklumi marang pangirane Arja Gendhon sing ora bener kuwi, jalaran pancen Arja Gendhon durung tepung banget sapa satemene Murtala.

        “Ngene lho Kang” Kandhane Pak Sugiri marang Kakangane “nek Pak Sasangka olehe kepengin ngepek mantu anakku Sigit dhek emben merga nyawang aku, utawa nyawang olehe Sigit wis labuh lan ngrewangi nyambut gawe aku, nek aku ora. Nita karo Ibune kuwi olehe ngulat-ulati pakulinane Murtala wis suwe. Murtala kae bocahe pinter ing samubarang reh, sanadyan sekolahe mung tekan SMA nanging bahasa Arab lan bahasa Inggrise adoh sadhuwure sarjana-sarjana sing ana kiwa tengene. Merga wiwit SMP nganti saiki Murtala kuwi ngajine marang Ustadz Nurhamid sing sawuse lulus saka Pondhok Gontor banjur nutugne kuliahe menyang Al-Azhar Cairo, Es Dua-ne menyang King Abdul Aziz Madinah lan Es Tigane neng Sorbone Perancis, bar kuwi isih ngangsu kawruh maneh menyang Griffith Australi. Saiki gaweyane nulis artikel pesenane Koran-koran luar negeri lan ngarang buku sing diterbitne penerbit ing luar negeri. Lha nek marahi ngaji Murtala Ustadz Nur kuwi seneng nggunakne basa Arab lan basa Inggris. Lan Murtala ya kerep diampili buku-buku terbitan luar negeri, sing nganggo basa Inggris utawa basa Arab, dikongkon nyinaoni isine murih tambah wawasane. Bocah kae kawruh basa lan budaya Jawane ya pinter, wong kajaba nyantri marang Ustadz Nurhamid ya nyantri menyang Kyai Zamzuri sing dhemen maos lan ngoleksi buku-buku basa Jawa, wiwit karangane Yasadipura, Ranggawarsita, Padmasusastra, Dr Purbacaraka nganti tekan Dr Suripan Sadihutama, Tamsir AS, Tiwiek SA lan Penulis-penulis anyar jaman saiki. Lan kawruhe kuwi ya diturunake marang muride sing jeneng Murtala kae. Mula Murtala kae nek omong neng ngarepe wong akeh nganggo basa Jawa ngono, ora kalah nek karo wong-wong sing babaran Permadani. Sanadyan ta mangkono, Murtala ora seneng mamerne kapinterane. Malah kapinterane digunakne mbiyantu wong liyane tanpa dingerteni dening sing dibantu. Bocah cilik-cilik umuran SD tekan SMP saben bubar maghrib sing gelem, padha diwulang ngaji tanpa dijaluki bea apa-apa, lan sajroning ngaji uga disisipi wulangan-wulangan sing ana sambung rapete karo wulangan ing sekolahan, mula ora aneh nek bocah-bocah sing ngaji marang Murtala kuwi akeh sing biji pelajaran Bahasa Inggrise apik-apik…….”

        “Nanging kanyatane uripe Murtala mung dadi bakul warung angkringan” Arja Gendhon nugel rembuge adhine “lha nek pancen pinter tenan mesthine ya pinter golek sandhang pangan, pinter golek lan nglumpukne rejeki dadi uripe bisa disawang kaya lumrahe wong pinter ngana kae, usume wong-wong padha duwe mobil saora-orane pit motor sing apik, nek Murtala kae bener kaya sing mbok kandhakne mau, mesthine mrene mau ya numpak mobile dhewe, ora kok malah nebeng nganggo motore Nita. Aku ora nggorohne apa sing wis mbok kandhakne bab Murtala kuwi mau, mung aku samar atake sing mbok kojahne dhakik-dhakik nganti tekan Mesir, Prancis, Australi barang kuwi mau, kowe ora weruh dhewe? Nanging mung jarene Nita sing wis kedhisikan duwe rasa seneng marang Murtala?”.

        “Nanging nek ndelok slaga lan carane guneman karo wong tuwa, ketoke Murtala kae mau pancen bocah sing lantip lan becik tekune lho Pakmu?” durung nganti Pak Sugiri wangsulan, bojone Arja Gendhon wis melu nrambul gunem luwih dhisik.

        “Kuwi merga kowe durung ngerti sing sakabehe Ibune” Arja Gendhon mangsuli kandhane bojone “maca katuranggane wong kuwi ora cukup sedina rong dina, luwih-luwih mung saklebatan kaya panyawangmu kuwi, nanging kudu ngerteni saben dinane dadi bisa weruh njaba jerone”.

        “Lha kowe apa wis ngerti lan bisa maca kanthi cetha sak njaba-jerone Nak Murtala mau ta Ja?” Simbahe Nita sing wiwit mau ketungkul ngematne enake Mertega sing diladekne mantune, genti sing takon marang Arja Gendhon.

        “Ora ngono mBok” Arja Gendhon rada kecipuhan ditakoni simboke ngono kuwi mau, banjur karo ngati-ati nyethakne karepe “aku ya durung ngerti, Murtala sing arep dipek mantu Giri iki bocah sing apik apa ora. Nanging welinge Bapak biyen, golek mantu kuwi aja grusa-grusu nanging kudu ditimbang sing satimbang bibit, bobot lan bebete, merga keduwung kuwi manggone ora neng ngarep nanging neng mburi lan barang kuwi nek wis kebacut ora mari nek mung digetuni”.

        “Pancen bener Kang” Pak Sugiri lagi guneman maneh sawise simboke ora mangsuli kandhane Arja Gendhon “aku ora weruh dhewe bab kaluwihane Murtala kaya sing tak kandhakne mau, nanging aku krungu saka wong liya ora mung wong siji utawa loro, nanging wong akeh sing kerep tak rungokne nek lagi padha ngrasani Murtala. Dadi ora saka Nita, Nita mung tau crita nek Murtala kuwi bocah pinter, mung pas aku arep mbaleni sinau donga-donga salat sing sebagian ana sing aku lali, banjur Nita ngeguhne supaya aku takon menyang Murtala, merga bares wae arep takon menyang Kyai utawa Ustadz, aku iki isin”.

        “Dadi kowe kuwi katut ombyake wong akeh sing padha nggunggung lan ngalembana Murtala? Lan bener utawa orane pangalem lan panggunggunge wong-wong mau kowe dhewe ya durung weruh buktine?” Arja Gendhon nakoni adhine maneh.

        “Sing kuwi iya Kang” wangsulane Pak Sugiri karo mesem “nanging ya ana sing tak weruhi dhewe lan uga diweruhi wong akeh, lan nek tak othak-athik ya bener. Asile Murtala kuwi saben dinane ora sethithik, bebathene wong dodolan panganan mateng, luwih-luwih omben kaya kopi, teh, ngono kuwi pancen ya akeh tenan. Aku ngerti dhewe Murtala kuwi kerep menyang Bank ora merga mbayar cicilan, nanging nyelengi. Ora mung kuwi wae, Murtala kuwi bisa ajak-ajak wong-wong sing duwe pengasilan rada turah, dijak mbantu wong-wong liyane, neng Masjid cedhak omahku kae wis ana sing jenenge Be eM Te apa piye ngono?, ya kuwi ngutangi bakul-bakul cilik ngge candhak kulak cilik-cilikan, tanpa anakan, mung nek bathi wae dikon ngisi kotak amal sakalire. Nyatane Be eM Te mesjid kuwi saiki sansaya ngrembaka lho Kang? Kuwi sing ajak-ajak dhisik dhewe ya Murtala,  nek iki aku ngerti dhewe”.

        “Ngene ya Ri” wekasane Arja Gendhon guneman sareh “nek pancen kowe wis manteb arep njodhokne Nita karo Murtala lan kowe ya wis percaya tenan nek pamilihmu kuwi wis bener, tegese olehmu milih lelandhesan nalar sing bening, aku ya melu seneng. Nanging gandheng aku iki jarene ya isih Pakdhene Nita, aku mung duwe rigen, mbok sadurunge Murtala mbok tari utawa mbok takoni, kowe sowan nggone Kiyai utawa wong sing ngerti  babagan kebatinan luwih dhisik, nyuwun pituduh miturut petung sing bener cocog utawa ora nek Nita mbok jodhokne karo Murtala. Merga bisa wae, olehmu kenceng nduwe karep ngepek mantu Murtala kuwi merga ketiban sawab ngelmune wong ahli kebatinan”.

        “Nek sing keri kuwi pancen tak akoni Kang” Pak Sugiri wangsulan karo ngguyu “anggonku kepengin njodhokne Nita karo Murtala kuwi merga kena dayane wong sing ngerti kebatinan, wong tuwa sing gentur tirakate, gedhe prihatine, Kyai sing wis pirsa sadurunge winarah. Nanging iki ora ana gandheng rapete karo Murtala, malah Murtala durung ngerti babar pisan bab iki. Malah kira-kira wong sak desa Kedunggalar kae, sing wis ngerti perkara iki mung wong loro, ya kuwi aku karo Pak Guru Harmaka, sing lagi pensiun telung sasi kepungkur. Mula aku nggrengseng kepengin njodhokne Nita karo Murtala kuwi, merga aku kuwatir nek nganti kalah cepet karo Pak Guru Harmaka”.

 

 

Ana candhake