GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (22)

 

22.

        Wong sing lengene ana tatone kuwi genti nyawang marang Murtala karo mripat sing murup. Sauntara Dikin wis ngalih neng mburine Murtala, tangane loro isih dikepelne, kaprayitnane panggah ora dikurangi. Nanging wis meneng ora guneman maneh. Kancane wong sing tatonan kuwi njawil pundhake  kancane karo aweh sasmita supaya bali linggih maneh. Sing dijawil ya banjur mapan lungguh, mripate isih murup karo ngingeti Dikin lan Murtala genti - genten.

        “Ngene lho Mur, jenengmu rak Murtala ta?” kandhane wong mau karo suwara sing sanadyan ora sereng nanging keprungu nek ngremehake marang Murtala, kanthi nyebut njangkar wae “jane aku mrene mau mung arep takon karo arep ngandhani kowe, kareben kowe ora cilaka uripmu. Nanging sajake kancamu kuwi pancen rada kemajon lambene, tujune kowe ndang nyedhak, upama ora merga aku nyawang kowe ngono, kancamu kuwi pancen prelu rada dipapaki lambene ben njawa dheweke ngomong karo sapa”.

        “Leres kula Murtala” maune Dikin arep nyaut gunemane wong kuwi nanging kedhisikan dening Murtala sing aweh wangsulan karo tangane nyasmitani Dikin supaya meneng dhisik, basane Murtala keprungu alus lan sareh “panjenengan badhe mundhut pirsa menapa? Lan badhe paring pitutur menapa dhateng kula, inggih sadengipun kula matur nuwun”.

        Wong loro sing mau jare arep menyang Dawung, Jagaraga bali lungguh maneh karo panggah ngulati papane Murtala rembugan karo wong loro sing mau mudhun saka mobil.

        “Sokur, kowe luwih njawa timbang kancamu kuwi, Murtala” kandhane kancane wong tatonan kuwi rada alus “nyedhaka mrene, awake dhewe omong-omongan sing kepenak”.

        Murtala manut banjur lungguh neng ngarepe wong kuwi, kedhang-dhangan meja cilik dawa.

        “Aku mung arep takon, apa wis suwe olehmu gandheng karo Nita kae?” karo nyawang landhep marang Murtala wong kuwi takon, suwarane alon nanging mandhes.

        “Gandheng pripun sing dikersakne? Sing panjenengan kersakne Nita niku rak Nita putrane Pak Sugiri kidul mrika nika ta?” Murtala mbalik genti takon, suwarane panggah alus lan sareh.

        “Iya, Nita sing mbok jak pacaran nyang nggone Arja Gendhon Pelang, dhek esuk mau lho” wangsulane wong kuwi wiwit mencereng “kowe apa ora ngerti nek Nita kae wis ana sing duwe?”.

        “Nuwun sewu panjenengan menika sinten? Kajeng kula panjenengan menika  menapanipun Nita, nggih?” karo suwara panggah sareh Murtala takon maneh.

        “Kowe aja ketularan kancamu mau Mur” wong kuwi sansaya mencerereng “kowe ora prelu ngerti aku iki apane Nita, sing baku aku ora seneng nek enek wong lanang sing pamer bagus ngajak pacaran Nita”.

        “Lha nggih empun nek ngoten” Murtala wangsulan karo mesem.

        “Nggih empun piye karepmu? Kowe arep nyepelekne aku?” Wong kuwi sansaya sereng, mripate sansaya abang, tangane loro dikepelne kenceng.

        “Lho sampean wau criyos sing baku sampean boten seneng nek enten lare lanang sing pamer bagus ngajak pacaran Nita ta?” wangsulane Murtala ayem wae “lha nggih sampun ta nek ngoten, ajeng pripun malih? Wong niku urusan sampean dhewe, senes urusan kula. Kalih malih teng mriki nggih boten enten sing adol bagus kados sing sampean omongne niku wau”.

        “Aku iki isih sabar lho?” wong kuwi ngadeg karo malangkerik, tangane sing siji nuding marang Murtala “aku ki mung ngelikne kowe becik-becik, gak sah kakehan cangkem mamerne lemese ilatmu. Pokoke wiwit dina iki kowe ora oleh sesambungan maneh karo Nita, nek nganti nekad, padha wae kowe arep wani karo aku. Ngerti?”.

        “Dereng Mas” wangsulane Murtala “kula dereng mudheng kalih kajeng sampean, sing sampean kandhakne ora oleh sesambungan niku pripun?”

        “Pokoke nek nganti kowe wani goncengan karo Nita, utawa metu karo Nita,  apa kowe wani dolan menyang omahe Nita, kuwi padha karo kowe nantang aku. Ngerti?” wong kuwi nggetak Murtala karo tangane nuding pas neng cedhak irung.

        “Aneh…….” Murtala grenengan dhewe, suwarane alon, nanging jebul wong sing lagi nuding - nuding praupane kuwi krungu.

        “Piye?” wong kuwi nggetak sansaya banter “kowe saguh apa ora? Apa kudu ndadak tak wenehi pelajaran, tak gawe bengeb raimu dhisik karo warungmu iki tak orak-arik pisan? Diamput kowe, dikandhani apik-apik isih arep kakehan cangkem…….”.

        “Heeee…. Sapa bengi-bengi bengak-bengok arep gawe kisruh kuwi…….?!?” Durung nganti Murtala aweh wangsulan marang wong sing nggetak karo misuhi dheweke kuwi, dumadakan saka njabane warung keprungu wong nyuwara sing ora kalah bantere. Ora suwe ketok Pak Sugiri teka mlebu warung mlaku marani panggonane Murtala lungguh.

        Tekane Pak Sugiri sing karo nyuwara banter kuwi mau, gawe kagete wong sing ana warung angkringan kabeh, Murtala, Dikin karo wong loro sing jare saka Sentolo mau. Ora keri wong loro sing mau numpak mobil inova ya ketok nek melu kaget.

        “Kowe ta Jrot sing arep ngorak-arik angkringane Murtala mau?” durung padha ilang kagete wis kesusul keprungu suwarane Pak Sugiri ngabah-abahi wong sing misuhi Murtala mau “jane matamu ki wis picak piye? Apa pancen utekmu wis bosok kekehan mbadhog iwak bosok he? Kowe wani nantang Murtala kuwi sing arep mbok ndelne apamu?  Aja maneh kok mung kowe karo Gagak, mbok kowe ngajak gurumu pisan maju bareng, nek bisa ngalahne Murtala mbok tak ombene uyuhmu. Bangsat Goblog !!!” .

        Aneh, beda banget karo pas misuhi Murtala lan pas tantang-tantangan karo Dikin mau, diunek-unekne karo dipisuhi kaya mangkono kuwi mau wong loro kuwi ora semaur apa-apa malah sirahe ndhingkluk, praupane katon pucet. Wong loro sing sangar-sangar kuwi wedi banget bareng ngadhepi Pak Sugiri.

        “Bajingan cengoh” Pak Sugiri ngunek-ngunekne maneh “karepmu apa arep ngisruh neng kene iki he? Apa pancen wis niyat arep nglalu? Wis bosen urip ya?”.

        “Nyuwun pangapunten Pak-e” sing tatonan tangane, wangsulan alon, suwarane kedher “kula boten ngertos, menawi Mas Murtala menika…….”.

        “Wong Tapak Suci Ban Ireng Mawar loro?” Pak Sugiri nigas gunem karo sansaya mencereng “jenengmu Gagak nanging matamu picak, saiki ngakuwa iki mau karepmu dhewe apa kongkonan?”.

        “Kajeng kula piyambak Pak-e” sing mangsuli Gejrot, wong sing mau misuhi Murtala.

        “Plog!!!” diwangsuli ngono kuwi, ora sranta tangane Pak Sugiri kemlawe, pilingane Gejrot ditempiling. Gejrot sempoyongan arep tiba, nanging tangane Pak Sugiri luwih cepet obahe. Rambute Gejrot dijambak karo digeret munggah, dipisuhi :

        “Iblis, wani kowe ngapusi aku” muni ngono kuwi karo kepelane dithungne raine Gejrot.

        “Nyuwun Pangapunten Pak-e” karo ngampet lara Gejrot guneman “kula namung sadremi….”.

        “Dikongkon sapa ? Setan !!!, cepet ngaku selak tak rampalne untumu ……”.

        “Nggih, Pak-e, nggih… Boss Jodi” wangsulane Gejrot.

        “Awas nek nganti ngapusi” karo muni ngono kuwi, Pak Sugiri ngluwari olehe njambak rambute Gejrot.

        “Saestu Pak-e, kula boten ngapusi” wangsulane Gejrot karo pringas-pringis ngempet mumet.

        “Wis gek ndang minggat saka kene” wangsulane Pak Sugiri “awas nek nganti aku weruh kowe isih klayaban neng kene maneh, ora ana pangapura maneh kanggo kowe cah loro”.

        “Nggih Pak-e, matur nuwun” wong loro sing maune ketok sangar kuwi katon dadi mengkeret, karo mlaku isih kober pamitan marang Murtala “mangga Mas Mur, nyuwun pangapunten”.

        “Nggih Mas, ngatos-atos” wangsulane Murtala karo mesem sajak ora tau ana kedadeyan apa-apa .

        Wong loro kuwi banjur klithih-klithih ngalih, marani mobile ora suwe banjur lunga ninggalne papan kono.Mengalor.

        “Aku gawekna kopi Kin, aja legi-legi” prentahe Pak Sugiri marang Dikin karo mapan linggih neng dhingklik sing mau dilungguhi Gejrot karo Gagak.

        Murtala banjur melu lungguh neng cedhake Pak Sugiri, karo guneman :

        “Matur nuwun lho Pak Sugiri, tujune wau Panjenengan rawuh, upami boten kinten-kinten duka kedadosane”.

        “Wong aku mau” wangsulane Pak Sugiri karo ngetokne rokoke saka njero sak, “wiwit sore wis turu, nglilir-nglilir wis jam siji terus ora bisa turu maneh. Timbang melek ijen neng omah, aku banjur mrene, golek kanca omong-omongan karo arep njaluk ngapura nyang kowe dhek esuk aku keturon neng nggone mBahmu Pelang kana, jare kowe mau ya nggoleki mrana?”.

        “Inggih tiyang kula kadhawuhan Ibu ndherekne Dhik Nita madosi panjenengan mrika” wangsulane Murtala .

        “Lha ya” kandhane Pak Sugiri maneh “tekan kene jebul pethuk bregejil-bregejil loro mau, Gejrot karo Gagak mau njaluk dhuwit kowe apa piye? Olehe aba pira?”.

        Murtala ora tumuli wangsulan, arep ngandhakne apa sing dikarepne Gejrot karo Gagak isih tidha-tidha, merga nyangkut jenenge Nita barang. Sauntara jam neng hapene wis nuduhne angka loro luwih loro.

 

Ana candhake