GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (23)

 

23.

          Arep omong apa anane kok ketok neng saru, merga cetha nek karepe Gejrot karo Gagak mau mung njaluk supaya dheweke ngedohi Nita, amarga wong loro kuwi mau ngira nek dheweke duwe sambungan katresnan karo Nita. Nanging nek ora kandha apa anane ateges dheweke wis ora jujur, kamangka ngomong goroh kuwi wis dadi sirikane. Mula bareng rada sauntara, lagi Murtala aweh wangsulan sing ora goroh lan ora ngundang pandakwa yen dheweke wis duwe sambung katresnan karo Nita.

        “Ketingale lare kalih wau salah tampi mawon Pak, kula dipun kinten badhe ngganggu Dhik Nita sareng kula takeni piyambakipun menika menapanipun Dhik Nita lajeng muring-muring ngoten nika wau, tujunipun panjenengan lajeng rawuh” kandhane Murtala mangsuli pitakone Pak Sugiri “nanging saged ugi lare kalih wau nembe mendem, awit waunipun badhe gegeran kalihan Dhik Dikin, sareng kula pisah malah gentos ngajak gegeran kula lan ingkang damel dadakan perkawis kula dipun penging sesambetan kalihan Dhik Nita”.

        “Bregejil loro mau wani menging kowe ngono kuwi? Ya wis, mengko tak takon menyang sing ngongkon wae, mau Gejrot ngaku nek dheweke mung saderma kongkonan, kongkonane Jodi” wangsulane Pak Sugiri “iki kudu tak weruhi apa karepe Jodi sing sabenere”.

        Gandheng Murtala ora kepengin ngrembug perkara kuwi maneh, butuhe wong sing arep ngganggu dheweke wis lunga ya wis, mula Murtala ya ora takon Jodi kuwi sapa, merga tumrap Murtala ora ana gunane. Murtala ya wegah ngangen-angen ana sambung apa antarane Pak Sugiri karo Gejrot lan Gagak sing ketok nek wis tau tepung, malah Gejrot lan Gagak mau nek ngaturi Pak Sugiri nganggo sebutan Pak-e, kuwi nuduhne nek wong kuwi wis padha akrabe. Merga sepisan maneh tumrape Murtala ngangen-angen ngono kuwi ora ana gunane. Mula Murtala ya banjur meneng.

        “Kula boten nginten blas Pak Sugiri” Dikin teka ngladekne kopine Pak Sugiri karo guneman.

        “Gak ngira apa?” pitakone Pak Sugiri karo nampani kopine “gak ngira nek Masmu kuwi Pendekar Mawar loro?”.

        “Niku enggih” wangsulane Dikin kaeo mesem “nanging sing luwih nggumunaken niku panjenengan gampang sanget damel preman kalih wau “ampun-ampun” . Kamangka wau meh mawon ajeng gegeran kalih kula, upama boten dipenggak Mas Mur jathukna nggoh radi rame”.

        “Oalah kuwi ta ?” Pak Sugiri ngguyu “ngadhepi bocah-biah ngana kae mau, pokoke ndang nggetak dhisik nek prelu ya ngaplog dhisik kaya mau, wonge mesthi “down mentale”. Upama wonge mau wani males, sing tak jagakne ya mung kowe karo Murtala, mosok kowe karo Murtala arep negakne nek wong tuwek kaya aku diajar preman he he he?”.

        Dikin arep guneman maneh, nanging ora sida merga wong loro sing jarene saka Sentolo mau nyedhak arep mbayari olehe mangan lan ngombe.

        “Kopi kalih tambah toya teng botol niku kalih Mas, maeme nggih kalih” kandhane salah siji saka wong loro kuwi marang Murtala.

        “Nggih mangga mrika Mas” wangsulane Murtala karo ngalih nyedhaki kothak wadhah dhuwite. Wong loro kuwi banjur melu ngalih ngetutne Murtala.

        “Nika wau napa preman ta Mas? Kula sumerep mawon tumut dheg-dhegan. Awake prekuk-prekuk, gek sangar ngoten, tibake sareng diadhepi bapake nika lajeng wangsul” karo nampani dhuwit susuk wong kuwi ngrasani Gejrot karo Gagak sing lagi wae lunga.

        “Enggih Mas” wangsulane Murtala karo ngguyu “ketingale lare kalih wau nembe bakda ngombe banyu landa radi kathah, mila nggih kados tiyang boten genah”.

        Jebul saungkure wong loro kuwi, para bakul sayuran saka Gunung padha teka lan padha golek mangan lan kopi neng Warunge Murtala kaya padatan. Dadi nganti Pak Sugiri pamitan nek arep mulih dhisik njupuk sarung karo sajadah ngge subuhan mengko, ora ana wektu kanggo jagongan karo Murtala. Lan nalika Pak Sugiri ngampiri Murtala dijak bareng nyang Masjid, karo mlaku Pak Sugiri mung kandha nek kapan-kapan wae nek ana wektu longgar, Pak Sugiri arep mara nyang omahe Murtala. Pak Sugiri ya ora ngandhakne apa sing arep dirembug mengko.

Merga Murtala ora kepengin pikirane diboboti barang sing durung cetha, mula Murtala ya wegah nggagas apa sing arep duembug Pak Sugiri nek klakon dolan menyang omahe. Pancen Murtala kuwi ora seneng mikir barang-barang sing durung cetha, sarta nyiriki pangira-ira sing ora ana gunane. Klebu olehe lagi wae gegeran karo Gejrot lan Gagak mau ya ora dipikir, sanadyan wiwitane Murtala kober nggagas antarane Pak Sugiri karo Gagak lan Gejrot mesthi wis suwe olehe padha tepung. Lan kober pengin ngerti sapa sing dikarepake dening Gejrot “Boss Jodi” sadurunge Gejrot diluwari panjambake dening Pak Sugiri mau?. Mungguhe Murtala sing diarani wong urip kudu ngati-ati kuwi ora kudu ngira-ngira bebaya apa sing kudu diadhepi, nanging sing diarani urip kudu ngati-ati kuwi kudu mlaku liwat dalan sing bener, ora seneng nginceng alane liyan lan ora seneng ngganggu gawe marang sapa wae. Saupama kepethuk ula mandi sing ngadhang laku, samangsa ula kuwi bisa disingkirake murih ira gawe cilakane lan cilakane wong liyane, becike ula kuwi disingkirake. Ora kudu dipateni, semono uga saupama ana wong sing arep ngganggy gawe marang dheweke, yen bisa kudu dibudidaya murih wong mau bali eling yen ngganggu gawe sapepadhaning wong kuwi klebu tumindak sing ora ana becike. Lan saupama klakon kerengan, aja nganti duwe karep gawe cilakane sing ngajak kerengan, dudu diarani wong menang yen mung bisa ngasorake mungsuhe yen mungsuhe ora bisa ditelukne atine temah gelem ngrumangsani kaluputane lan bali marang jiwa kamanungsane. Mula saka kuwi pas karo mlaku mulih saka olehe dodolan, Murtala uga meling marang Dikin supaya kedadeyan tekane Gejrot karo Gagak kuwi mau aja nganti dicritak-critakne marang sapa wae, kuwi ora ana gunane malah bisa0busa gawe tunane nggone nyambut gawe.

        “Apa ta Mas rugine nek wong-wong ngerti nek awake dhewe ya wani wae nek ditantang Preman?” Dikin ngeyel olehe takon.

        “Lha nek wong-wong ngerti nek kowe wani karo preman apa bathimu?” Murtala genti takon “wong-wong ben dadi padha wedi karo kowe ngono apa?”

        “Ya ora ngono Mas” wangsulane Dikin karo mesem “nanging nek wong-wong ngerti awake dhewe iki dudu panunggalane wong ringkih sing jirih getih wedi pati, upama ana wong arep tumindak sawiyah-wiyah utawa arep ngrusuhi marang awake dhewe rak mikir-mikir dhisik ta Mas?”.

        “Aku rak wis bola-bali kandha ta Dhik?” Murtala guneman maneh “nek ora pengin dirusuhi wong, kuwi luwih gampang, ya iku janji awake dhewe ora seneng ngrusuhi wong ya ora bakal ana wong sing arep ngrusuhi awake dhewe, lan saupama ana wong sing arep ngrusuhi ora bakal bisa gawe kapitunane awake dhewe, sokur nek bisa males kanthi bener marang sing ngrusuhi awake dhewe, kuwi bakal nguwohne bebathen sing luwih aji maneh. Eling ta carane males wong sing arep ngrusuhi awake dhewe?”.

        “Iya Mas eling” wangsulane Dikin “wong sing ngrusuhi awake dhewe kuwi rak klebu wong sing arep cilaka, mula kudu ditulungi murih wong mau ora sida cilaka. Rak ngono ta Mas?”

        “Gene ya isih kelingan ngono lho?!?” Murtala semaur karo ngguyu lirih.

        “Elinge eling Mas, nanging olehe nglakoni kuwi lho sing abot lan angel” karo nyurung grobage Dikin wangsulan.

        “Angel lan abot kuwi kari wonge Dhik, nek wonge kepengin dadi wong sing ajiwa manungsa mesthi ora bakal krasa abot lan ora bakal kangelan ngecakne, nanging nek isih kepengin dadi wong sing seneng niru lakune kewan sing ora kagadhuhan akal nanging mung kaparingan hawa nafsu, kajaba rumangsa abot lan angel ya pancen dhasare akale wis kalah dhisik karo hawa nafsune sing tansah nyurung marang papane kacintrakan sing katone wae mencutake”.

        Disambi karo omong-omongan ora krasa olehe mlaku karo nyurung grobag wong loro kuwi wis tekan omahe Murtala. Jebul senajan mau bengi gremis nganti jam siji, jebul dagangane Murtala ora bubruk. Turahe ora akeh, klebu gorengan titipane wong-wong ya ora pati akeh sing ora payu, dadi senajan suda isih bathi ora nganti rugi.

 

Ana candhake