GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (31)

31.

        Sawise kabeh padha sepakat, ora suwe ya banjur padha pamitan bali kabeh. Pak Sugiri bali bareng karo Arja Gendhon lan mBah Di Dong. Boss Jodi bali bareng karo Gejrot lan Gagak. Murtala banjur ngukuti gelas-gelas kothong diloroti arep digawa neng papan korah-korahan. Nanging jebul ibune wis metu karo nggawa bakine, dadi Murtala mung nyeleh-nyelehne gelas kuwi nang baki.

        “Kok mau sajak gayeng olehe padha jagongan sing dirembug apa wae lho Le?” dumadakan Marsini malah mapan lungguh neng kursi karo nakoni anake lanang “gajege sing mrene mau wong-wong sing arang srawung karo awake dhewe kabeh ta? Malah sing tak ngerteni mung telu, Pak Diyana Durenan, Bapake Nita karo kakangane sing jenenge Pak Arja Gendhon kae mau”.

        “Mosok Ibu boten mireng babar pisan?” wangsulane Murtala genti takon “kula nggih sami kalihan Ibu, waune ingkang kula tepangi nggih niku, sareng sampun jagongan nembe tepangan, ingkang kalih kancane Pak Diyana ingkang kula nuwun wau namine Sadiran, celukane Gejrot lan setunggal malih namine Warsiman celukane Gagak, kalih-kalihe tiyang Sragen. Lha nek sing sareng Pak Sugiri goncengan kalihan Pakdhe Arja Gendhon wau, namine mBah Di Dong, tiyang waskitha saking Watugudel, Brang Ler”.

        “Lha kok aku mau krungu Pak Sugiri ketoke ngrasani Pak Guru Har barang ta? Banjur Pak Arja Diyana omong perkara anjang-anjang tanduran kara, lan wekasane padha ngguyu mbandhingne driji jenthik karo jempol barang?” Marsini takon maneh “wong olehe Ibu krungu saka kadohan karo disambi nandangi gaweyan dadi ya ora pati cetha”.

        “Oalah, nggih Bu” wangsulane Murtala karo ngguyu “Pak Sugiri criyos nek wonten kabar Pak Harmaka badhe pala krama kalihan Ibu, nanging Ibu boten kersa lajeng wonten kabar malih menawi badhe mundhut mantu kula, nanging menika namung kabar angin dados inggih sampun dipun gagas. Lha nek sing dicriyosne Pak Diyana wau, sanes anjang-anjang kara, nanging Ki Ambyangkara cikal bakal ingkang kawitan mbakali Desa Kedunggalar mriki”.

        Murtala banjur kanthi ringkes nyritakne apa-apa sing wis dirembug wong-wong mau sawutuhe. Marsini plenggang-plenggong kaworan gumun ngrungokne sing dikandhakne Murtala. Rumangsane sing dicritakne Murtala kuwi lucu banget, malah ora pati klebu nalar, utawa kaya critane dongeng jaman biyen sing isine sarwa ora jumbuh karo kahanan sanyatane.

        “Lha wong-wong sugih tur ya padha pinter-pinter kok padha duwe pikiran sing lucu kaya ngono, lho Mur? Mosok mung merga impen karo njajal nganggo ali-ali wae, banjur percaya nek kowe upama melu mancung Lurah  mesthi kepilihe?” kandhane Marsini sawise Murtala rampung olehe crita, lan dibacutne takon “lha kowe apa ya melu-melu percaya omongane wong-wong mau? Banjur kowe arep melu mancung Lurah neng pilihan tahun ngarep kuwi?”.

        “Lha niku Bu” wangsulane Murtala “kula niki ajeng nggorohne sing dicriyosne tiyang-tiyang nika wau raosing manah boten mentala, tiyang Pak Diyana kalih Pak Sugiri wau jan ketingal sampun mantep saestu kalih wangsit lan pitedah ingkang sami dipun tampi. Nanging nek badhe percaya kok nggih raose kok kaningaya temen?. Milanipun kala wau pas ditari Pak Diyana kula lajeng semados, badhe mikir saged utawi botenipun kula ngayahi jejibahan menawi saged kapilih dados Lurah, badhe dados sae tumrap awak kula piyambak menapa malah dados awon menawi kula tumut mancung ing pilihan benjing. Kalih kula inggih criyos menawi badhe sembahyang istikharah rumiyin. Lajeng dening Pak Diyana ingkang ugi disarujuki dening Pak Sugiri, kula dipun sukani wekdal kalih minggu kangge mikir lan salat istikharah menika”.

        “Ya wis nek pancen mangkono” kandhane Marsini maneh “rumangsaku wong-wong kae mau kok kaya dudu karepe dhewe. Lha wong pilihan lurah kok dianggep kaya bocah dolanan? Wong arep mancung Lurah kuwi kudu duwe sangu serep, lha wong wragate ya ora sethithik. Mula kuwi olehmu arep mikir kudu sing tenanan, apa-apa ki aja mung nyawang gampange wae, nanging gampenge barang ya kudu mbok petung. Ya nek kowe bingung olehmu arep mikir, ya nyuwun pitutur marang Pak Kyai Zamzuri karo Ustadz Nurhamid kana ta. Merga nek kanggoku timbang dhukun apa wong tuwa apa pusaka, luwung nyuwun pitutur wong sing ngalim ngana kae, ora duwe pamrih kajaba ngajak marang kaslametaning urip neng donya tekan akhirat”.

        “Inggih Bu” wangsulane Murtala “nek angsal kula mikir niku jane sampun rampung, kula boten saged nglampahi nyawung utawi mancung Lurah ing pilihan mangke, anggen kula badhe salat istikharah menika namung badhe nyuwun pitedah kados pundi caranipun suka wangsulan dhateng Pak Diyana kalih Pak Sugiri murih kekalihe boten cuwa utawi gela dhateng kula. Kula inggih badhe ngaturaken sedaya menika dhateng Kyai Zamzuri lan Ustadz Nur kok Bu”.

        Toa masjid wis ngumandhangake suwarane wong ngaji, aweh sasmita yen sepuluh menit maneh wektune adzan Dzuhur. Murtala banjur ngadeg, pamit marang Ibune nek arep sesuci banjur budhal menyang Masjid nindakne kuwajibane wong urip marang Pengerane.

        Sauntara kuwi, sawise tekan omahe, Jodi banjur ngandhani Gagak karo Gejrot supaya tansah ngawat-awati Murtala, melu njaga kaslametane, aja nganti ana sing ganggu gawe marang dheweke. Merga ora mokal nek ana wong sing uga kepengin mancung lurah lan ngerti yen Murtala kuwi wis kecondhokan pulung, banjur nekad ora wedi kuwalat nindakne laku sing ora bener kanggo nyingkirake Murtala.

        “Nanging olehmu mlaku aja grusa-grusu” kandhane Jodi marang Gagak lan Gejrot “sing ngati-ati, aja ngawistarani, aja nganti ana wong sing ngerti nek kowe nindakne gaweyan iki”.

        “Inggih Boss” wangsulane Gejrot karo Gagak meh bareng.

        Meh wae Jodi arep kawetu tembunge, nek olehe ngrewangi Murtala kuwi satemene ya duwe pamrih. Ya iku Jodi ngerti nek bar pilihan Lurah mengko bakal ana lowongan Carik, merga petunge Jodi carik Saidi kae wis wayahe leren kegawa saka umur. Lan Jodi ngarah anake lanang sing maune arep digala-gala maju ing pilihan lurah nanging jebul ora dikeparengake dening Sing yasa desa Kedunggalar, arep dibudidaya murih bisa dadi Carik. Nek Saiki dheweke labuh marang Murtala, mbesuk mesthi Murtala ora arep nglalekne marang lelabuhane. Nanging Jodi ora mblakakne isi atine ngono kuwi marang Gejrot lan Gagak.

        Bareng wektune, beda panggonane, seje critane sing ana omahe Pak Sugiri. Tekan omah, Pak Sugiri gage wae kongkonan Nita supaya ngabari Murtala liwat WhatsApp, nek awan kuwi Pak Sugiri lagi ana tamu dadi ora bisa sembahyang jamaah nyang Masjid.  Bar prentah nyang anake wedok, lagi mbalik menyang pendhapa, arep nutugne olehe rembugan karo kakangane lan mBah Di Dong sing mau padha durung nyandhak sing dadi karepe Pak Sugiri.

        “Kudune kuwi mau mbok tegesne pisan Ri” kandhane Arja Gendhon sawise adhine mapan lungguh neng kursine “ora mung arep ngrewangi golek biting thok, nanging kudune Murtala mbok tanting pisan, kowe sanggup ngangkat ragat, ning Murtala kudu gelem dadi mantumu. Merga miturut petunge mBah Di ya kaya sing dikandhakne mau, Nita kuwi bakal dadi mukti uripe nek dijodhokne karo Murtala. Gek jaremu Nita ya wis gelem upama diolehne Murtala? Lha kok mau mung mbok saguhi nek kowe arep ngrewangi thok, bisa-bisa Murtala mengko ora sida wani mancung merga wedi ora duwe wragat”.

        “Aja samar Kang” wangsulane Pak Sugiri ayem “kanggo kuwi aku wis duwe cara dhewe sing luwih becik. Nek nganggo cara kaya sing mbok omong kuwi, Murtala kae bocah pinter lan duwe jiwa satriya, kaprawirane genep, mesthi sak kal ngomong emoh. Kudu nganggo cara alus, sing mlaku mengko ben Nita karo Ibune, liwate Bu Kojin, kira-kira iki mengko akeh kasile”

        “Nggih niku langkung pas lan langkung leres Pak Sugiri” mBah Di nambahi rembug “lan sedaya inggih kedah dipun suwunaken dhateng Ingjang Maha Kuwaos murih saenipun”.

        mBaleni critane Murtala sing numpak sepedha pancale menyang Masjid. Kelingan perkara Pilihan Lurah tahun ngarep kuwi, sepisan maneh Murtala mesem. Banjur eling marang janjine marang awake dhewe, yen ora arep mikir sing abot-abot sadurunge kasembadan sing dijangka, ya kuwi gawe senenge wong tuwane, saora-orane kudu bisa ngancani Ibune Ziarah Umrah neng Mekah luwih dhisik nganggo wragat sing dicelengi saka asil saben dinane, lagi bisa nggagas perkara liyane.

 

tamat