SLENDHANG KUNING (020)

20.

Waginem ora enggal semaur, dheweke butuh nata ukara sing becik kanggo mangsuli pitakone simboke sing sajake rumangsa ora marem krungu wangsulan sing dhek mau dikandhakne. Waginem wis duwe pangira yen mau Munir wis crita akeh-akeh marang simboke lan Waginem ya ora bisa ngluputne simboke yen banjur percaya marang apa ding dikandhakne Munir, merga Waginem ya ngerti nek Munir kuwi pancen wasis micara. Lan kanggo mangsuli piakone simboke sing keri dhewe iki mau, mbutuhne basa sing becik sing bisa ditampa lan ora nganti gawe seriking atine wong tuwane sing kari siji kuwi.

 

 

"Kok malah meneng ki karepmu piye ta Nem?" mBok Sadikem wiwit ora sabar merga Waginem ora enggal semaur nyauti omongane.

 

 

"Sabar dhisik ta mBok" wangsulane Waginem nganggo suwara sing alus "karepku mau ki ngene lho.......".

 

"Iya piye? aku mung butuh genahe ngono lho!" mBok Sadikem nigas tembunge anake wedok.

 

"Iya, Simbok mau rak meling supaya aku ngati-ati sajrone srawung karo sapa wae ta? kareben ora getun tembe mburine, rak ya ngono ta?" Waginem tembunge nanging diganti nganggo ukara pitakon.

 

"Iya banjur?"

 

"Jenenge ngati-ati kuwi ora mung nek ngadhepi salah sijine wong wae, nanging sikep ngati-ati kuwi kudu dicakne sjrone srawung karo sapa wae luwih-luwih marang wong sing durung ditepungi lahir batine, upamane ya Mas Sodik karo Mas Munir ngono kuwi, iya ta?" Waginem wiwit nggenahne apa sing mau dikandhakne.

 

"Bener, banjur piye?" mBok Sadikem mburu nganggo pitakonan.

 

"Nah, pancen bener Mas Munir kuwi tau ngandhani aku nek arep aweh pitulungan nggolekne panggonan mulang neng sekolahan sing ana kutha Ngawi kene, sing jarene sekolahan sing maju, muride akeh lan blanja kanggo guru sing mulang sak liyane sing wis PNS jarene cukup lumayan gedhe. Nanging, pas aku takon sekolahane kuwi ngendi? Mas Munir ora gelem blaka, bakune aku mung dikongkon nyepakne berkas-berkas lamaran thok, mengko sing arep nglakokne Mas Munir lan Mas Munir ya janji nek sing nggawa lamaran kuwi Mas Munir mesthi ketampane, wong Mas Munir kuwi neng jagade Lawyer, LSM lan sapanunggalane jarene klebu dhuwur".

 

"Lha kok ora mbok turuti?  malah kowe manut Sodik sing sekolahane ora pati cetha, wis adoh saka omah kathik neng ndesa tur muride mung sethithik kuwi?" mBok Sadikem nugel rembuge Waginem maneh, nganggo pitakon sing isine mbaleni pitakonan sing  mau.

 

"Kuwi ngene" Waginem semaur karo suwara sing sareh lan sabar "merga aku ki rak durung ngerti njaba lan njerone Mas Munir satemene ta mBok? wong tepungku karo Mas Munir kuwi ya merga wonge kuwi kancane kanca ing grup Prasaja Laras lan kerep ngendhangi nek dhong Prasaja Laras Gladhen, gek kabar saka kanca-kanca sing wis luwih wanuh karo Mas Munir kuwi beda-beda, ana sing kandha nek wonge apik ning ya ana sing kandha nek wonge kuwi perlu diwaspadani, malah mBak Muji tau meling marang supaya aku ngati-ati nek srawung karo dheweke......".

 

"Lha ngapa kok ngono?" mBok Sadikem nigas rembug maneh.

 

"Aku ora ngerti mBok" wangsulane Waginem karo nutugne gunemane "jarene mBak Muji, Mas Munir kuwi seneng ngajak lunga dolan kanca-kanca waranggana sing isih nom tur ayu rupane, lha ora suwe nek wis bar dijak dolan karo Mas Munir kanca-kanca Waranggana kuwi banjur kaya wong kisinan, pamit metu saka Grup Prasaja Laras".

 

"Kuwi sing kandha mBak Muji?" mBok Sadikem takon, nggenahne.

 

"Iya mBok" Waginem aweh wangsulan "kajaba saka kuwi, olehku kudu luwih ngati-ati nek srawung karo Mas Munir kuwi, merga aku bola-bali weruh, wonge ki seneng mampir nyang warunge mBah Kadut wetan kana kae, terus ngajak metu anak-anakane mBah Kadut, mbuh menyang ngendi parane".

 

mBok Sadikem manthuk-manthuk karo ketok nek nggagas karo apa sing dikandhakne anake wedok, banjur takon maneh :

 

"Lha nek mung kuwi pawadanmu banjur kowe ngati-ati olehmu srawung karo Munir ya ora apa-apa, nanging bab olehmu ngemohi gaweyan sing ditawakne kuwi piye? kamangka cetha nek luwih becik tinimbang sing ditawakne Sodik?".

 

"Nek kuwi ngene mBok" Waginem mesem banjur semaur "merga aku ngati-ati, aku banjur mbudidaya murih ora duwe utang budi karo Mas Munir, merga nek nganti aku kepotangan budi, tan wurunga aku banjur kelangan pangati-ati. Karo maneh, olehe simbok ngragati aku sekolah nganti lulus sarjana iki sarta awit pandongane Simbok sing ora tau leren, kuwi wis ngasilne aku dadi wong sing bisa mikir mBok, ngasilne aku ngerti endi sing bener endi sing luput, kamangka olehe nawani gaweyan Mas Munir kuwi jaminane mung ngendelne dumeh Mas Munir kuwi genderane wis dhuwur, jarene. Lan nek aku nggugu, genderaku dhewe banjur ilang ora katon, olehe ngragadi lan ndongakne simbok menyang aku saben dina ketutup karo genderane Mas Munir, kuwi sing aku ora seneng, merga padha karo aku wis ora percaya karo awakku dhewe. Rak ya ngono ta mBok?"

 

"Lha nek karo olehmu nglebokne lamaran nyang sekolahane Sodik, sekolahan ndesa sing isih kolot kuwi?" mBok Sadikem takon maneh.

 

"Kuwi ta?" Waginem mesem sansaya amba "wiwit pisanan Mas Sodik wis kandha, nek olehe mulang neng sekolahane kuwi mung GTT dudu Guru Tetap lan Mas Sodik ya kandha nek sekolahane kuwi isih durung suwe, umure lagi patang tahunan, manggone neng ndesa pisan, lan Mas Sodik uga ora njanjeni nek aku mesthi ketampane nek gelem nglebokne lamaran mrono, wong neng sekolahan kono kuwi Mas Sodik kandha nek mung Guru sing ora duwe kuwasa apa-apa........".

 

"Lha wis ngerti nek kaya ngono kok kowe nekad nglebokne lamaran mrono? ketampane durung karuwan? tur nek ketampa tenan blanjane ya durung cetha sepira?"

 

"Ngene ya mBok" Waginem nutugne olehe kandha, suwarane panggah sabar lan sareh "ketampa utawa ora mengkone kuwi ora baku, sing cetha kuwi kabeh awit saka pambudidayaku dhewe kanthi sangu ngilmu sing tak temu sawuse diragati lan didongakne Simbok. Nek ketampa ya sokur nek ora ya ora apa-apa wong jenenge wae wong mbudidaya. Lha saupama ketampa bisa melu mulang neng kono, kuwi wis tak niyati ngibadah mBok bab blanjane sepira kuwi nomer loro, merga ngene mBok, aku kelingan jaman awake dhewe arep miwiti bukak cucian klambi iki, biyen Simbok wiwitane rak ya kuwatir nek asile ora cucuk nek dibandhing karo tenaga lan kangelanku, iya ta mBok?"

 

"Iya kuwi biyen merga aku dikandhani Lik Tirah sing jebule mung pinter maido thok kae......." wangsulane mBok Sadikem mbela awake dhewe.

 

"Ora sah ngrembug Lik Tirah sing wis ora ana mBok, ora becik, didongakne wae muga-muga Gusti Allah paring papan sing becik neng kanane" Waginem nutugne olehe omong "najanta wektu kuwi Simbok rada nesu olehe menging aku, nanging aku nekad, aku omong nyang Simbok nek niyatku bukak kumbahan klambi iki ngibadah, merga Gusti Allah majibake kawulane mbudidaya lan makarya minangka srana golek sangu kangge urip neng dunya, dene rejeki kuwi wis ditata dhewe dening Gusti Allah, lha merga saka maha murahe Gusti Allah saka bukak kumbahan klambi iki asile rak ya wis bisa dirasakne, bisa nyelengi malah najan sethithik ya bisa kanggo aweh pitulungan marang wong sing mbutuhake. Lha olehku nglebokne lamaran nyang sekolahan nggone Mas Sodik ki ya ngono kuwi mBok. Lan ana siji maneh sing ketoke simbok prelu ngerti iki".

 

"Apa kuwi?" mBok Sadikem takon.

 

"Jebul sing jarene sekolahan ndesa, kolot, ora maju kuwi, bareng aku tekan kana lan ngerti kahanane, aku banjur duwe pangira yen ora suwe maneh sekolahan kuwi bakal dadi sekolahan nduweni bobot luwih tinimbang sekolahan-sekolahan liyane" Waginem aweh wangsulan karo suwara sing manteb "guru-gurune mBok, dening yayasane tansah digembleng supaya bisa dadi guru sing nduweni rasa tanggung jawab minterake bangsane, ana sing lulusan saka Mesir barang, sing lulusan Madinah ya ana, sing lulusan Leiden siji. Simbok ngerti sapa Ketua Umum Yayasane sekolahan sing jarene ndesa kuwi?".

 

"Sapa?" mBok Sadikem takon.

 

"Kae lho mBok, sing kerep ngisi Pengajian neng Masjide dhewe, sing jarene Simbok wonge Bagus, basane runtut, najan wis rong jam olehe ceramah nanging meh kabeh sing ngrungokne isih rumangsa kurang suwe kae neh.........." Waginem aweh wangsulan.

 

"Sapa?" mBok Sadikem dadi penasaran "sing ceramah neng Masjid pendhak dina Jumuah ngisi Pengajian ki akeh, ning sing paling tak senengi lan ya dicocogi wong akeh ki ya Pak Karmudi sing daleme Perumahan lor kono kuwi kae......".

 

"Sapa mBok? Pak Karmudi?" Waginem ngguyu rada banter "kae ngono asmane Ustadz Mahfudzi mBok, daleme Perumahan Karangasri lor kono kuwi, ya kuwi sing dipercaya dadi Ketua Yayasan sing ngayomi sekolahan sing lamaranku tak lebokne esuk mau".

 

"He? iya?" mBok Sadikem mlenggong, nuduhne gumune.

 

 

ana candhake.

 

SLENDHANG KUNING (019)

19.

Lagi wae Sodik mlebu omah, hape sing diseleh neng tas cangklonge muni. Ana sing lagi telepon. Karo ngetokne hape saka tase, batine nggagas takon sapa sing telepon kuwi. Sawise diiling-ilingi sedhela banjur ditampa karo sajak seneng.

"Assalamu'alaikum, iya Yu piye kabare Ibu?" kandhane Sodik neng telepone, mangsuli panyeluke Ririen mBakyune, kanthi nakokne kabare ibune.

 

"Alaikumsalam" wangsulane Ririen lumantar telepone "alhamdulillah kabeh apik,  mau tak telepon bola-bali kok ora mbok angkat ki ana apa ta Dik?"

 

"Sepurane mBak, ora krungu wong hape tak selehne tas tak tinggal neng meja dadi aku gak ngerti, wong iki aku ya lagi mlebu omah, kas rapat Yayasan neng Ngawi" wangsulane Sodik ngandhakne nek ora ngerti makyune telepon.

 

"Ya wis nek mung ngono" kandhane Ririen lega "aku mau ki kober nggagas sing ora-ora lho?. Anu, arep takon.....".

 

"Takon bab apa Yu?" wangsulane Sodik karo mesem, batine rumangsa luput sing wis marahi mbakyune nguwatirake dheweke.

 

"Olehmu menyang Yogya ki suk kapan?" pitakone Ririen sabanjure "aku matur Ibu ki ngendikane Ibu kowe kuwi saiki dadi wong sing repot terus? Dhek emben matur nyang Ibu nek arep ngrampungne gaweyan sawah sing wayahe tandur, banjur jarene neng Sekolahan ana gaweyan sing kudu mbok rampungne, banjur dina iki mau jaremu rapat Yayasan. Sesuk ngapa maneh?".

 

"He he he, aja muring ngono kuwi ta Yu" wangsulane Sodik karo ngguyu "pancen ya lagi repot tenan kok, arep piye maneh? Tenan lho Yu, aku ki ora ngapusi lan saben bar maghrib aku rak ya telepon Ibu ngaturake apa sing wis tak tandangi neng omah".

 

"Iya, aku ya ngerti kuwi, aku mung takon olehmu bisa nyang Yogya ki suk kapan?" Ririen mbaleni pitakone.

 

"Sik Yu, suk Jum'at sore wae Yu" wangsulane Sodik "bar jum'atan tak terus budhal, aturna Ibu pisan nek olehku mapag nganggo grobag wae, wong nek numpak bus ki najan Patas ya wektune suwe".

 

"Iya, Ibu pancen dhawuh nek kowe didhawuhi nggawa kendharaan dhewe wae, ngendikane Ibu kowe didhawuhi leren neng Yogya telung dina apa patang dina ngono, ketoke Ibu ngersakne tindak-tindak neng Yogya kene ki".

 

"Tindak-tindak? menyang ngendi no Yu? kok kadhingaren temen, ibu ngersakne tindak-tindak barang?".

 

"Aku ya ora ngerti kok, wong kuwi mau mung kira-kiraku wae" wangsulane Ririen "kowe rak ya ngerti dhewe, Ibu ki neng dalem apa neng Yogya ya ngana kae, ora ana acara liya kajaba mung ngaji njingglengi Kitab Suci. Ya wis ngono wae dhisik ya?  Ning tenan, suk Jumuah aja nganti dibatalne, Assalamu'alaikum".

 

"Salam"

 

Sodik nglebokne hapene menyang sak klambine. Karo mlaku menyang kamare, pikirane nglambrang, nggagas karo apa sing dikandhakne mbakyune neng telpon mau. Ibune ngersakne tindak-tindak?. Ibune mesthi banjur dhawuh supaya didherekne menyang papan-papan wisata sing suwe ora tau diparani, mesthi bisa gawe sengseme ati tenan. Saora-orane bakal bisa nyegerake utek sing saben dina mung mikirne gaweyan wae iki. Ah, iba luwih senenging atine, saupama olehe ndherekne Ibune tindak-tindak mengkone kuwi ora mung ijen, utawa mung dikancani mBakyu lan Mase Ipe sarta ponakane? Nanging uga dikancani Waginem sing mau dikancani ngadhep Ustadz Mahfudzi?. Sodik mesem dhewe.

 

"Pikiranmu ki kok kaya pikirane bocah puber kapisan wae ta Dik-dik?" ana suwara sing cumengkling nyenggol temboking atine "gawe gambaran kok ngawur, genah mokal kowe bisa ngajak Waginem mlaku-mlaku karo ndherekne Ibu, wong Waginem kuwi dudu apa-apamu. Upamaa Waginem gelem mbok jak mlaku-mlaku, disawang wong ya kurang becik, wong dheweke kuwi genah nek dudu mahram-mu".

 

"Iya, ya?" batin sing sisih liyane semaur "mosok jaka kaplak arep pacaran kaya ABG genah saru dinulu ing akeh, ya mbesuk wae nek wis klakon Waginem tak wengku dadi sisihanku, tak jake mlaku-mlaku ngiras bulan madu".

 

"Piye? nek wis klakon mbok wengku?" batin sing sisihe semaur karo ngguyu "rumangsamu Waginem kae gelem ta karo kowe?, aja kegedhen rumangsan kowe Dik, aja nemen-nemen olehmu duwe panjangka bab kuwi, bisa-bisa kowe mengko ngetan bali ngulon, tiwas edan jebul gak klakon".

 

Sodik ngguyu dhewe. Banjur cucul klambi arep mangkat adus, wektune wis rada sore.

 

Sauntara kuwi, neng omahe karo nandangi gaweyane, Waginem alon-alonan rengeng-rengeng karo ati sing seneng. Mau neng kantore Ustadz Mahfudzi Waginem krungu dhewe nek olehe nglebokne lamaran menyang SMA Al-Hasan, mbarengi karo kahanane sekolahan kuwi mbutuhne Guru Mapel Bahasa sing jumbuh karo jurusan sing kecathet ana ijazahe. Waginem uga krungu yen Ustadz Mahfudzi ngendikakne yen wis apal karo kapribaden sing diduweni Waginem. Kanthi pawadan iki, mbok menawa wae bisa dadi dalan sing padhang bisa ketampane olehe nglebokne lamaran mau.

 

"Mbesuk nek klakon ketampa, bakal kerep kepethuk karo Mas Sodik neng sekolahan" suwara batine Waginem guneman dhewe. Waginem mesem.

 

"Nem, aku mau lali" dumadakan mBok Sadikem, simboke Waginem mara karo kandha.

 

"Lali, apa sing lali mBok?" Waginem semaur genti takon.

 

"Dhek esuk saungkurmu mau, kancamu sing jaremu Pengacara kae teka, nggoleki kowe" mBok Sadikem ngandhakne bab tekane Munir mau esuk.

 

"Mas Munir rene? arep ngapa jarene? lha Simbok mangsuli piye?" Waginem mbrondong pitakonan marang simboke.

 

"Iya, butuhe apa aku ya gak takon, aku ya kandha nek kowe menyang Kedunggalar arep nglebokne lamaran neng sekolahan kana, ngono" mBok Sadikem wangsulan.

 

"Wonge rak ya banjur bali ta mBok? ya wis neh, kapan-kapan nek kepethuk wonge rak ya crita dhewe" kandhane Waginem sabanjure.

 

"Nanging wonge mau ya rada suwe lho olehe leren neng warung kono" mBok Sadikem nyambung kandhane.

 

"Neng warunge Simbok? Ngajak crita apa karo Simbok?" Waginem takon.

 

"Wonge mau grenang-greneng, ora mudheng karo karepmu, jarene wonge wis nyaguhi nggolekne gaweyan kowe neng sekolahan sing cedhak-cedhak kene, sing blanjane klebu gedhe, lha kok kowe malah nglebokne lamaran menyang sekolahan ndesa, sing durung maju, muride sethithik lan blanjane mung sak-sake, apa merga kowe wis kepencut karo critane kancamu sing jenenge Sodik kae?" mBok Sadikem nekakne apa sing mau dikandhakne Munir marang dheweke.

 

"Mas Munir ngomong ngono kuwi?" Waginem takon maneh "banjur ngomong apa maneh mBok?".

 

"Ora, ya mung grenang-greneng ngono kuwi mau, karo ngomongi aku supaya ngandhani kowe supaya luwih ngati-ati" wangsulane mBok Sadikem kalem.

 

"Iya" Waginem wangsulan karo mesem "gajege saben arep nang ngendi-endi aku rak ya pamit simbok ta? Banjur Simbok ya meling supaya aku ngati-ati, rak ya ngono ta mBok?".

"Ora kuwi sing dikarepne ki" mBok Sadikem wangsulan arep nggenahne ukarane.

 

"Lha piye?"

 

"Ngene lho Nem" mBok Sadikem kandha alon-alon kanthi suwara sing sareh "mau ki Mas Munir kae kandha, jarene kowe kuwi bocah sing sregep, pinter tur sembarang kalir bisa, nanging isih polos, isih lugu. Ya merga isih polos lan lugu kuwi, nek ora ngati-ati gampang keglendheng dening wong culika, keblithuk dening manising wicara, kalimput dening alusing solah bawa, sing dicakne dening wong sing dhemen laku cidra".

 

"Iya mBok" Waginem wangsulan alon "aku bakal mbudidaya ngati-ati, ya pandongane Simbok wae sing tak jaluk, muga-muga aku kinayoman dening Gusti Allah temah ora kleru ngambah dalan sing ora bener merga nuruti pangajak lan pambujuke wong seneng laku cidra".

 

"Iya ndhuk"  kandhane mBok Sadikem sabanjure "saiki aku tak takon, wangsulana, sakjane ngono olehmu kekancan karo Sodik kae wis tekan ngendi ta? Kok olehmu nggugu kandhane ngluwihi petungan nalar sing lumrah, wis disaguhi nek arep digolekne panggonan mulang neng sekolahan sing maju dening Munir, kok malah kowe milih nggugu pangajake Sodik sing ngongkon nglebokne lamaran neng sekolahan ndesa sing durung bisa aweh blanja sing mingsra?".

 

Waginem unjal ambegan landhung, batine wiwit ngira nek tekane Munir mau esuk nalikane dheweke ora neng omah wis crita sing neka-neka marang simboke. Kuciwane, simboke wong tuwa sing lugu, sing cupet kawruh lan srawunge gampang wae ngandel lan percaya karo apa sing dikandhakne Munir, sing dhasare pancen Munir kuwi wong sing wasis ngolah ukara.

 

"Ngene ya mBok" Waginem aweh wangsulan marang simboke sawise rada sauntara meneng "nek Simbok mau ngandhani aku supaya ngati-ati, aja gampang kepilut tembung manis sing bisa uga metu saka lambene wong sing dhemen tumindak lamis, saiki tak kandhakne yen olehku milih nglebokne lamaran menyang sekolahan sing jarene Mas Munir sekolahan ndesa kuwi sarta ora nggugu marang pangrigene Mas Munir, jalarane ya merga aku nindakne pituture simbok supaya aku ngati-ati kuwi mau".

 

"Piye ta karepe tembungmu iki? Aku kok malih dadi bingung iki?" mBok Sadikem takon, rumangsa ora ngerti karo tembunge Waginem sing lagi wae dikandhakne.

 

 

ana candhake.

 

SLENDHANG KUNING (018)

18.

Sodik nyalami Khoirul banjur melu lungguh neng kursi cedhake, Khoirul lagi ngerti yen jebul antarane Sodik karo Waginem sing lagi  teka nglebokne lamaran kuwi wis padha tepung. Nanging Khoirul ora mikir tekan ngendi-endi, merga ngerti nek Sodik kuwi pancen srawunge jembar tekan ngendi-endi. Khoirul dhewe nek karo Sodik kuwi uga klebu raket, lan Khoirul uga wis apal karo lagak, lagon sarta lageyane Sodik sing kondhang seneng tetulung marang sok sapa sing mbutuhake lan nek srawung ora mbedak-mbedakne pangkat utawa drajat, kabeh rinengkuh dadi sedulur sing becik.

 

"Pak Kepala ana Mas Khoirul?" Sodik takon "tulung panjenengan aturne nek aku arep sowan".

 

"Pak Kepala tindak, Pak" wangsulane  Khoirul "rapat kalih Yayasan teng Kantor Yayasan Ngawi".

 

"Lho wis budhal ta?" Sodik takon maneh "undhangane jam sewelas ki? Neng Kantor Ngawi sing cedhak daleme Pak Ketua, wong aku ya oleh undhangan?".

 

"Enggih, ngendikne wau kalih ajeng mampir teng Cabang Dinas Pendidikan riyin ngoten lho".

 

"Ooo ngono?" Sodik njengkerutne bathuke, banjur genti nakoni Waginem sing isih lungguh meneng neng papane "Lamarane sampun diasta ta mBak?"

 

"Sampun Mas, sampun kula aturaken Mas Khoirul" wangsulane Waginem "kalih Mas Khoirul kapurih ngrangkepi, kajawi dhateng Kepala Sekolah ugi dhateng Ketua Yayasan".

 

"Leres niku Pak" Khoirul amul rembug, mbenerne kandhane Waginem "angkah kula kersane langkung sae, awit ketingale kangge Mapel Bahasa niku mila taksih dibetahaken sanget, kajeng kula sinten ngertos nek mBak Waginem niki langsung diangkat dados Guru Tetap Yayasan rak langkung sae?".

 

"Apik kuwi Mas Khoirul" wangsulane Sodik "rak inggih saged dijangkepi teng mriki mawon ta mBak? timbang ndadak kundur rumiyin dhateng Ngawi?".

 

"Wau kalih Mas Khoirul inggih dipun dhawuhi makaten Mas" wangsulane Waginem.

 

"Pak Sodik mengke rak nggih rapat teng Yayasan ta?" Khoirul genti takon "napa lamarane mBak Waginem diasta pindhah? mengke dicaosne Pak Kepala pisan?".

 

"Ya ora ngono ta Mas" wangsulane Sodik "sing kagem Pak Kepala ya panjenengan tampa neng kene, mengko sing ngaturne Pak Kepala ya Panjenengan wae. Lha nek sing kagem Pak Ketua Yayasan, mengko ben diaturne mBak Waginem dhewe menyang Ustadz Mahfudzi, lha mranane bisa bareng karo aku, aku mengko tak matur pisan marang Pak Kepala karo Ustadz Mahfudzi".

 

"O nggih Pak menawi makaten" Khoirul aweh wangsulan marang Sodik, banjur dibacutne ngandhani Waginem "wis mBak mangga ndang diserat wae lamarane, berkas-berkase ben dipotokopekne Pak Waris ngiras golek materei pisan".

 

Sidane esuk kuwi Waginem bareng karo Sodik, numpak pit motor dhewe-dhewe, arep sowan Ustadz Mahfudzi neng Kantor Yayasan Al-Hasan sing manggon neng Ngawi. Khoirul rumangsa seneng bisa ngrewangi Waginem, kenya sing senajan lagi wae ditepungi, nanging wis ndudut rasa lan kawigatene. Khoirul babar pisan ora tau ngerti tulisan apa sing ana jero dhadhane Sodik lan Waginem, upama ngerti luwih dhisik kira-kira wae Khoirul ora gemampang anggone aweh pitulungan marang Waginem.

 

Satemene neng Yayasan Al-Hasan kuwi, Sodik duwe kalungguhan sing klebu baku, wong dening Dewan Pembina Sodik dipasrahi nglungguhi kursi Pengawas. Mula olehe mulang neng SMA, Sodik ya dudu Guru Tetap Yayasan, kuwi kanggo ngawekani supaya ora ana kalungguhan sing rangkep. Saupama wae wis ana tenaga guru sing bobote wis meh madhani Sodik, Sodik mesthi milih leren olehe mulang, merga nyambut gawe dadi Pengawas ing Yayasan kuwi miturut panemune ora pati cocog nek dirangkep karo dadi Guru ing sekolahan duweke Yayasane.

 

Tekane Sodik neng Kantor Yayasan sing dibarengi Waginem jebul dhisik dhewe, jeneh lagi jam setengah sewelas, dadi para Pengurus lan Undangan liyane ya durung ana sing padha teka, klebu Pak Kepala sing jare mau ndadak arep mampir neng kantor Cabang Dinas Pendidikan Provinsi Jawatimur sing manggon neng Ngawi.

 

"Mangga Mas Sodik" Pak Sunar sing kulina resik-resik kantor yayasan mbagekne tekane Sodik karo ngajak salaman "dereng sami rawuh kok, nembe Ustadz Mahfudzi piyambak".

 

"Ustadz Mahfudzi sampun rawuh Pak Sunar?" Sodik genti takon "kleresan nek ngoten, kula tak manggihi rumiyin".

 

"Mangga Mas Sodik" wangsulane Pak Sunar "nika priyantune nembe mirsani laptope nika".

 

Sodik aweh sasmita marang Waginem, dijak mlebu ngadhep Ketua Umum Yayasan Al-Hasan sing lagi ketungkul ngadhep laptop neng ruwangane. Waginem mung manut, semrinthil ngetutne Sodik, sajroning atine ana rasa sing rada dheg-dhegan sethithik.

 

Babar pisan ora ana sing ngira lan ora ana sing nyana yen jebule jagad kuwi ora pati jembar. Bareng wis tekan njero ruwangane Ketua Umum Yayasan Al-Hasan, Waginem dadi rada mlengak, jebul sing asmane Drs, KH. Mahfudzi, MA kuwi dheweke wis kulina srawung becik. Ya kuwi, Ustadz Mahfudzi kuwi salah siji saka Ustadz sing ngisi materi kajian rutin sing dianakne dening Muda-mudi Masjid Al-Khairiyah, lan Waginem neng grup Muda-mudi Masjid kuwi dhapuk dadi Sekretarise.

 

"Lha iki mau Dhik Sodik karo mBak Waginem kok bisa bareng?" pitakone Ustadz Mahfudzi ramah, sawuse wong telu kuwi lungguh sapajagong neng ruwangane.

 

"Lho Ustadz sampun tepang ta kalih mBak Waginem niki?" Sodik genti takon semu gumun "ande mau mBak Waginem kok ora paring dhawuh ?".

 

"Ya wis apal banget no Dhik" wangsulane Ustadz Mahfudzi karo mesem "lha wong sesasi pisan aku ki mesthi ngisi neng Majelis Taklime mbak Waginem neng Masjid Al-Khoiriyah Karangasri kana, mula bareng aku ngerti nek rawuhe panjenengan bareng karo mbak Waginem ya banjur tak dhengarekne".

 

"Lha kula boten ngertos menawi Ketua Umum Yayasan menika jebul Ustadz kula piyambak lho Ustadz" Waginem nrambul rembug karo mesem.

 

"O, dadi rawuhe mBak Waginem iki mau arep butuh ketemu karo Ketua Yayasan Al-Hasan? Ora merga nggawa tugas saka Majlis Taklim Muda-Mudi Masjid Al-Khoiriyah?" kandhane Ustadz Mahfudzi sabanjure, nakoni mungguh wigatine Waginem teka ing papan kuwi.

 

"Leres Ustadz" wangsulane Waginem, sing banjur disaut dening Sodik sing ngandhakne yen tekane kono kuwi mau, kajaba arep nekani undhangan rapat uga ngancani Waginem sing arep nglebokne lamaran menyang SMA Al-Hasan Kedunggalar.

 

"Nek ngono, iki kena diarani jeneng kepasang yogya ngana kae" kandhane Ustadz Mahfudzi sawise Sodik rampung olehe ngandhakne karepe "merga salah siji agenda rapat iki mengko ya arep ngrembug SMA sing Guru Mapel Bahasane kurang, merga Pak Tohari wis rumangsa sepuh, luwih-luwih sakjege gulane rada dhuwur iki sambat nek ora bisa aktif kaya dhek emben. Lan iki aku ya wis apal banget nek karo kapribadene mBak Waginem iki, dadi ya alhamdulillah tenan ngana kae".

 

"Inggih Alhamdulillah Ustadz" Sodik wangsulan cekak karo polatan sing katon seneng.

 

"Saiki ngene wae" kandhane Ustadz Mahfudzi sabanjure "berkas-berkas lamarane mBak Waginem bisa ditinggal neng kene, mengko tak jingglengane, mBak Waginem bisa kundur dhisik, ditengga neng dalem sawayah-wayah bakal ana sing ngebel ngaturi panggilan tes lan wawancara neng sekolahan".

 

"Inggih, matur nuwun Ustadz" wangsulane Waginem karo ati sing kebak pangarep-arep yen olehe nglebokne lamaran menyang SMA papan mulange Sodik, bakal bisa ketampa.

 

Sawise dianggep cukup butuhe, Waginem pamitan mulih dhisik, ora bisa mbarengi Sodik, merga Sodik isih ana perlu arep melu rapat yayasan neng kono.

 

"Nggih Mbak, mugi-mugi kemawon sedaya saged lumampah kanthi lancar" wangsulane Sodik nalika dipamiti Waginem.

 

Wektune wis jam sewelas, nanging sing ana ruwangan rapat isih akeh sing durung teka. Mula Ustadz Mahfudzi banjur ngajak Sodik jagongan dhisik neng ruwangane. Sodik ya kandha apa anane marang Ustadz Mahfudzi yen olehe tepung karo Waginem kuwi ya durung suwe. Malah olehe kepethuk lan omong-omongan ya lagi kaping telu dina iki mau. Ewa samono Sodik ya kandha bares, nek dheweke rumangsa seneng bisa tetepungan karo kenya sing duwe tekad sing gedhe kanggo bisa melu labuh marang bangsa lan negarane, lumantar kabisan sing diduweni.

 

"Nek aku, kaya sing tak kandhakne mau, wis suwe olehku tepung karo bocah sing jeneng Waginem kuwi Dhik" kandhane Ustadz Mahfudzi nanggapi critane Sodik "aku ya ngerti banget nek kapribadene bocah kuwi becik banget. Pinter, sregep, duwe wawasan sing jembar uga aktif neng jagade seni tradisional, Waginem kuwi ya nyambi dadi Waranggana lho Dhik? Ngerti waranggana ta? kae neh, wong-wong nek ngarani Sindhen utawa Pesindhen kae neh? Dadi nek enek Waranggana sing duwe suwara becik tur ya pinter ngaji, salah sijine ya mbak Waginem kuwi".

 

"Inggih Ustadz" wangsulane Sodik cekak.

 

"Iki upama lho" Ustadz Mahfudzi guneman maneh "upama srawunge Dhik Sodik karo mBak Waginem iki luwih diraketake maneh ngono, aku mesthi mathuk banget lan bakal nyengkuyung tenan. Merga Insya'allah bisa dadi pasangan sing serasi".

 

"Alah, Ustadz ki kok saged mawon lho?" Sodik wangsulan karo mbrabak "mBak Waginem napa nggih purun kalih jaka kaplak kados kula ngeten niki? he he he ?".

 

 

ana candhake.

 

 

SLENDHANG KUNING (017)

17.

Munir ngira yen mBok Sadikem wis percaya marang kabeh apa sing dikandhakne. Mula Munir banjur sansaya mempeng anggone arep ngecakne cara supaya simboke Waginem kuwi sansaya kepencut marang critane, kanthi mangkono Munir duwe panemu nek mengkone bakal ana sing bakal ngrewangi dheweke kanggo ngepek atine Waginem sing saiki ana tandha-tandha lagi kapencut marang Sodik, sedulur misanane. Kamangka jane ngono, olehe mBok Sadikem aweh wangsulan marang Munir kaya sing diucapne mau mung merga kepengin gawe kepenaking atine sing ngajak omong. mBok Sadikem panggah duwe kapitayan yen anake wedok wis cukup diwasa lan ngerti karo apa sing ditindakne. Kajaba saka kuwi, mBok Sadikem sethithik-sethithik ya wis ngerti sapa satemene Munir, sing ngakune nyambut gawe dadi lawyer kuwi.

 

"Panjenengan napa sampun ngertos saestu sinten Mas Sodik, Mak?" Muir wiwit ngecakne aji sapu regele kanggo nyaponi rasa senenge mBok Sadikem marang sedulur misanane.

 

"nGgih ngertose pas Gus Sodik dolan mriki sepeken kepengker nika neh Gus?" wangsulane mBok Sadikem panggah ngenaki rembug "tiyang Wag piyambak criyose nggih dereng dangu anggenipun tepang, kepanggih turene nggih nembe ping kalih".

 

"Mas Sodik nika sedherek kula tunggil mBah Buyut, Mak" kandhane Munir sabanjure eseme wiwit katon megar ing lambene "dados kula nggih sampun apal sanget kalih Mas Sodik nika, apal njawi lan nglebetipun, tiyang wiwit alit ngantos ageng kerep awor tunggil sapadolanan".

 

"Inggih ta Gus?" mBok Sadikem waton wangsulan.

 

"Inggih Mak" Munir nutugne olehe guneman "jane Mas Sodik nika tiyange pinter, sregep lan pinter srawung, kalih sinten-sinten sae, namung kuciwanipun nggadhahi sipat boten anteban".

 

"Boten anteban pripun Gus?" mBok Sadikem wiwit nggatekne omongane Munir.

 

"Sipatipun dhemennyar" wangsulane Munir maneh "dhemen menawi taksih anyar, menika ing babagan menapa kemawon, inggih ing babagan padamelan menapa dene babagan kekancan. Upami boten dhemenyar ngoten, jane Mas Sodik nika sak niki mesthi empun dados tiyang sing mapan sanget, tiyang piyambakipun menika lulusan luwar negeri, rumiyin nate mucal dhateng sekolahan ageng tur kondhang, nanging gandheng boten anteban niku, nembe angsal setunggal tahun nggih empun boten tlaten lajeng medal, pindhah dhateng papan sanes, nanging ing papan enggal niku nggih boten dangu, medal malih. Ngoten niku wongsal-wangsul, ngantos sak niki mucal teng sekolahan dhusun ingkang blanjanipun boten cekap kangge gesang limrah".

 

"Nanging ketingalipun Gus Sodik nika priyantune sabar ngoten lho Gus? Pas mriki kala emben nika nitihe nggih mobil, ndhak mobil silihan neh?" mBok Sadikem wiwit kegeret ing puseraning critane Munir.

 

"Oh, nika ta Mak?" Munir mesem sansaya amba "pancen Mas Sodik nika putra ragil saking sedherek kalih, mbakyune sampun emah-emah lan ndherek kakunge teng Yogya mrika. Teng griya Mas Sodik kantun kalih Budhe Kaji, ibunipun. Sawargi Pakdhe Kaji niku, nilari warisan ingkang kathah, tegal, sabin, raja kaya lan sanes-sanesipun, dados nggih limrah mawon menawi Mas Sodik niku gesange sekeca. Nanging, menawi namung njagakne tilaranipun tiyang sepuh lan boten dipun ngrembakaken malah namung dipun agem nuruti remening manah, dangu-dangu warisan menika rak inggih telas piyambak ta Mak?".

 

"Nggih, leres niku Gus" mBok Sadikem mbenerne panemune Munir.

 

"Malah sakniki nggih sampun ketingal kok" Munir mbacutne kartisampekane "warisan saking Pak Dhe Kaji sawargi niku, sak niki sampun kathah sudanipun, sabin ingkang waune pinten-pinten enggen, sak niki kantun setunggal panggenan tur nggih sampun boten wiyar malih, kandhangipun Pak Dhe kaji niku waune wonten tiga kebak raja kaya, setunggal kangge ngandhangne Lembu ingkang cacahe langkung saking sedasa, ingkang setunggal kangge kandhang Maesa, wonten menawi namung sewelas ngoten, lan setunggale kangge kandhang menda, cacahe nggih kathah. Sak niki meh telas, kantun nisa lembu kalih napa tiga ngaten, maesa blas boten nilas lan mendanipun kantun gangsal napa nem ngaten. Kamangka kangge nyekapi kabetanan saben dinten pensiun jandha ingkang dipun tampi Budhe Kaji niku nggih mpun turah-turah, tiyang sawargi Pakdhe Kaji niku rumiyin ing kemenag pangkatipun sampun inggil".

 

"Makaten nggih Gus?" mBok Sadikem sansaya kasengsem ngrungokne critane Munir.

 

"Inggih Mak" wangsulane Munir disambung karo nutugne critane "Mas Sodik nika wiwit cilik gesangipun sekeca Mak, boten nate ngraosaken rekaosing gesang kados kula niki, betah napa-napa kantun aba. Benten kalih kula, sing wiwit bayi diingu tiyang ingkang gesangipun pas-pasan, tiyang Bapak kula niku riyin namung pegawe negeri ingkang pangkatipun andhap, gadhah sabin nggih boten wiyar, gek yogane bapak kula niku kathah dados nggih gesange namung pas-pasan kemawon. Kados kula niki, saged tumbas napa-napa nggih sasampunipun ageng, sampun saged pados arta piyambak, niku mawon nggih direwangi meres kringet sarta gesang ngirit ngantos mlirit ngoten nika, dados nggih tebih menawi dibandhingne kalih Mas Sodik".

 

Sansaya suwe sansaya akeh sing dirembug Munir karo mBok Sadikem, mligine sing magepokan karo Sodik sing meneng-meneng maune wis mikat atine mBok Sadikem sing kepengin ngepek mantu. Senajan bola-bali olehe padha rembugan diselani wong sing teka tuku blanja neng warunge mBok Sadikem, nanging ora nyuda kasengseme mBok Sadikem sing sansaya adoh kaseret ing ulekaning critane dhayohe.

 

Sauntara kuwi, Waginem sing wis tekan Kantore SMA Al-Hasan Kedunggalar lagi ditemoni dening Khoirul Anam, Kepala Tata Usaha ing sekolahan kuwi. Khoirul kuwi wonge bagus tur alus, isih nom tur ya isih legan pisan. Lulus saka Fakutas Adab UIN Surabaya telung tahun kepungkur banjur nglamar menyang SMA Al-Hasan sing ora adoh saka omahe kuwi. Ndelalah ya banjur ketampa, malah bareng Pak Kepala lan Para Pengurus Yayasan weruh nek Khoirul kuwi nyambut gawene becik, banjur dipasrahi dadi KTU nggenteni KTU sing lawas sing wis sepuh sing banjur didadekne sesepuh ing Kantor kono.

 

"Niki lamaranipun mBak Waginem kula simpene rumiyin" kandhane Khoirul sawise nampani berkas-berkas lamaran saka Waginem "amargi Pak Kepala nembe tindak rapat kalih Yayasan ing dalemipun Pak Ketua Yayasan ing Ngawi mrika. Mangke sawanci-wanci Pak Kepala rawuh kula aturaken dhateng panjenenganipun".

 

"Makaten nggih Bapak?" Waginem wangsulan sopan.

 

"Inggih mBak" kandhane Khoirul karo nglirik sing diajak omong, menang-meneng Khoirul ya weruh nek wong sing nglebokne layang lamaran ing sekolahane kuwi nduweni "daya tarik" sing kuwat. Kasarane rembug, miturut panemune Khoirul, Waginem iki klebu kenya ayu sing arang tandhinge. Ayu alami ora ayu pulasan kaya lumrahe kenya sing tau ditepungi ngana kae "mangke sawanci-wanci wonten keputusan saking Pak Kepala Panjenengan kula kabari".

 

"Inggih Bapak, matur nuwun sanget" wangsulane Waginem sing arep pamitan.

 

"Jane saene lamarane didamel warni kalih mBak" Khoirul aweh rerigen marang Waginem.

 

"Warni kalih kados pundi Bapak?" Waginem takon.

 

"Ah, sampun nimbali kula Bapak ta mBak, kersane boten kaken" Khoirul semnata karo ngguyu renyah nuduhne ramahe "kula niki dereng tuwa lho, nami kula Khoirul Anam, sanes Guru, dados mBak Waginem saged nimbali kula Pak Khoirul, napa Mas Khoirul, napa Dhik Khoirul, ngaten langkung akrab. Menawi ditimbali Bapak ngono kuwi rasane aku dadi grogi dhewe he he he".

 

"Oh, nyuwun pangapunten Bap... eh, Mas Khoirul" Waginem semaur karo mesem.

 

"Nah, ngono rak keprungu luwih kemraket" wangsulane Khoirul karo ngguyu "karepku ki ngene, lamaran sing siji persis kaya sing njenengan asta iki mau, ditujokne menyang Bapak Kepala Sekolah lha sing siji maneh ditujokne menyang Bapak Ketua Yayasan Al-Hasan, sapa ngerti mengko mBak Waginem bisa langsung ditampa dadi Guru Tetap Yayasan?!?".

 

Waginem manthuk-manthuk, jroning atine ana rasa panuwun marang Pak Kepala Tata Usaha sing wis aweh rerigen marang dheweke mangkono mau.

 

"Ngene wae, mBak Waginem bisa ngasta surat lamaran siji maneh neng kene, mengko berkas liyane rak bisa dipoto-kopi neng lor kono? Dadi ora sah ndadak kundur dhisik menyang Ngawi, banjur tindak mrene maneh".

 

"Assalamu'alaikum" durung nganti Waginem mangsuli pamrayogane Khoirul, keprungu ana wong uluk salam. Wong loro sing lagi lungguh adhep-adhepan keletan meja ing ruang tamu Kantor SMA Al-Azhar kuwi padha ndengengek bareng karo wangsulan :

 

"Alaikumussalam".

 

"Mas Sodik......?" ora krasa Waginem nyebut jenenge sing lagi teka kuwi.

 

"Inggih" wangsulane Sodik karo mesem lan nyedhaki papane sing lagi lungguh "sampun dangu ta mBak niki wau?".

 

"Sampun saantawis Mas" kandhane Waginem aweh wangsulan.

 

 

ana candhake.