13.
Arja
Gendhon rada ndlongop krungu kandhane Murtala mangkono kuwi mau. Merga maune
Arja Gendhon wis duwe pangira yen Murtala karo Nita kuwi wis suwe olehe
nyambung katresnan. Ing batin Arja Gendhon duwe rasa eman yen Nita kepencut
marang Murtala, merga kejaba duwe rupa sing ayu, sekolah sing dhuwur, Nita kuwi
cetha anake wong sugih. Jan-jane nek Nita kepencut marang Murtala kuwi ya ana
empere, wong kajaba Murtala kuwi duwe rupa sing bagus lan duwe slaga sing alus.
Nanging, nek Pak Sugiri lan Bu Sugiri, ngrojongi anake wedok sing mung siji
kuwi nyambung katresnan karo Murtala sing mung bakul kopi angkringan, ateges
adhine Arja Gendhon kuwi padha karo ora ngregani anake dhewe. Kudune Nita kuwi
upama duwe pacar, ya saora-orane putrane priyayi luhur, duwe mobil dhewe, ora
pacaran kok karo Bakul Kopi neng Angkringan sing warunge nunut neng emper
tokone wong kaya Murtala kuwi, sansaya maneh bareng Arja Gendhon ngerti nek
Sepedha sing dienggo nggonceng Nita mrene kuwi cetha nek dudu sepedhane Murtala,
nanging sepedhane Nita. Nanging bareng
Murtala ngandhakne yen dudu apa-apane Nita, metu bareng wae lagi iki mau merga
dikongkon Bu Sugiri, Arja Gendhon banjur rumangsa gumun. Banjur Murtala sapa
sing dikarepake dening sedulure lanang sing dikandhakne marang simboke kuwi
mau?.
“Walah
ya pangapurane wae sing gedhe Mas” sawise rada sauntara Arja Gendhon banjur
guneman maneh mangsuli kandhane Murtala “mau ki tak kira nek sampean kuwi
pacare ponakanku Nita iki, jebul mung kanca lumrah ta? Lha mbok menawa sampean
duwe petung karo Pak Guru Harmaka kaya sing dikandhakne simbahe Nita mau?”.
“Sami
Pakdhe” wangsulane Murtala “kula nggih namung tepang lan ngertos daleme Pak
Harmaka ngoten mawon, dereng nate jagongan babar pisan. Rembagan kalih Pak
Harmaka niku menawi Pak Harmaka ngepasi pados kopi teng wande kula, gek niku
nggih awis-awis sanget, saemut kula sadangunipun kula bikak angkringan, Pak
Harmaka niku mampir angkringan kula kaping kalih, sepeken sasampunipun kula
bikak angkringan kalihan watawis sewulan kepengker. Sami kalihan Pak Sugiri,
pinarak ing angkringan kula nggih nembe sepisan, ngajengne subuh kala wau,
kalih tindak dhateng Masjid”.
“Waa
nek ngono, kira-kira sing dikarepne Bapake Nita ki ya Murtala liyane” Arja
Gendhon mbenerne tembunge Murtala nek sing dikarepake Pak Sugiri nalika kandha
marang Simbahe Nita kuwi Murtala liyane.
“Lha
Bapak angsale sare teng pundi ta mBah?” Nita genti matur marang simbahe “badhe
kula wungu, mosok sampun semadosan kalihan Mas Mur, sareng Mas Mur rawuh lha
kok malah ditilar sare teng mriki”.
“Aja
Dhik Nita” sadurunge Simbahe Nita aweh wangsulan Murtala guneman “mbok menawa
Bapak pancen sayah lan arip tenan, dadi ben istirahat dhisik wae. Kapan-kapan
wae nek Bapak wis longgar lan ngersakne nimbali aku, Dhik Nita rak bisa kirim
WA utawa telpon ta?”.
“Lha
Mas Mur piye? Kadhung ngelangne mara nyang omah tibake malah ditinggal sare?”
Nita takon.
“Kuwi
ta? Ora apa-apa Dhik” wangsulane Murtala karo mesem “wong nyatane olehku metu
saka omah ya ana gunane ngono lho? Bisa silaturrahmi karo Simbah, bisa tepungan
karo Pakdhe Arja barang, njajal nek mau Bapak ana ing dalem, aku rak durung
tepung karo Pakdhe Arja ta?”.
“Ya
wis yen ngono, banjur saiki awake dhewe piye?” Nita takon maneh. Neng jero
atine krasa lega, merga Nita kelingan nek satemene Bapake kae duwe sirikan. Nek
lagi turu ora seneng diganggu, ora gelem digugah, nek gak tangi merga karepe
dhewe adhakane banjur muring-muring ora karuwan.
“Becike
awake dhewe enggal bali wae, matur Ibu nek Bapak istirahat neng daleme Pakdhe,
merga ketoke sayahe nemen banget. Ngono wae, dadi penggalihe Ibu ora kuwatir
maneh”.
Nita
nggugu marang eguhe Murtala. Banjur pamitan marang Simbah lan Pakdhene. Nita ya
meling marang Arja Gendhon, mengko nek Bapake wis tangi supaya dikandhani nek
digoleki Nita karo Murtala.
“Oalah
Nit… Nita, wong jarene niliki Simbahe kok mung sak nyukan terus mulih” kandhane
mBahe Nita karo nguntapkne baline putune tekan teras.
“mBenjing-benjing
kula tak sowan malih mBah” wangsulane Nita karo mesem.
“Iya,
nek anu Nak Murtala kuwi ya dijak mrene maneh ta” kandhane Simbahe Nita maneh
“mosok mrene sepisan wae mung disuguhi anggur. Aja kapok ya Nak Mur”.
“Boten
mBah, benjing-benjing menawi longgar kula tak sowan mriki malih” wangsulane
Murtala.
Maune
karo mlaku Nita karo Murtala ya mung meneng-menengan wae. Lagi bareng tekan
protelon Sendhangreja arep menggok menyang jurusan Kedunggalar, Nita ngajak
guneman.
“Pakdhe
Arja ki lucu ya Mas?” pitakone marang Murtala.
“Lucu
piye Dhik?” Murtala wangsulan genti takon.
“Lha
awake dhewe mau dikira pacaran, Panjenengan dikira pacarku”.
“He
he he, iya” wangsulane Murtala karo ngguyu “upama olehe ngira Pakdhe mau bener
sansaya luwih lucu”.
“Lha
kok ngono Mas?” Nita takon maneh.
“Lha
iya laaah, upama tenan rak sida digeguyu wong akeh, malah nek nganggo basane
Ibuku tengu-tengu bakal melu ngguyu, merga saking lucune” wangsulane Murtala
maneh.
“Lha
ya kok bisa lucu kuwi cethane piye? ngono lho Mas” Nita wiwit gemes.
“Piye
ya?” Murtala wangsulan “aku ki arep nggenahne nanging kangelan nata ukara”.
“Nek
ngono ya ora lucu Mas” Nita gemes tenan, meh wae arep njiwit bangkekane
Murtala, nanging ora sida. Nita eling nek Murtala kuwi durung dadi apa-apane.
“Ngene
lho Dhik, aku tak takon marang Dhik Nita” Murtala banjur guneman maneh “saupama
Dhik Nita kuwi weruh aku karo adhikku Dikin kae, budhal dodolan nyurung grobag,
banjur aku karo Dhik Dikin kuwi padha nganggo Sepatu gilap, nganggo Jas,
komplit sak dhasine kaya sandhangan sing dienggo anggota DPR nek pas Sidang
Paripurna karo Presiden ngana kae, kira-kira Dhik Nita ngguyu apa ora?
Kira-kira wong sing weruh ngarani aku karo Dhik Dikin wong waras apa wong
miring nalare?”.
Nita
ora tumuli wangsulan merga ratane rame, saka ngarep lan saka mburi akeh sepedha
motor lan mobil sing mlakune banter-banter.
Sauntara
kuwi, Pak Sugiri wis nglilir saka anggone turu, sawuse lungguh sauntara Pak
Sugiri lagi krasa nek jebule mau wis keturon neng lincak emper sing ana emper
mburi omahe wong tuwane. Eling nek mau dikandhani simbahe Nita nek digawekne
kopi, banjur ngadeg, mlaku mlebu omah arep menyang ruang tamu, nggoleki kopine.
“Lho
wis tangi ta Ri?” tekan ruang tamu dipapag nganggo pitakonan dening Arja
Gendhon, jebul Kakange karo Simboke ana kono, malah bojone Kakange ya ana, wong
telu kuwi lagi jagongan ngedhep mertega sing wis diirisi cilik-cilik.
“Ora
krasa jebul aku mau keturon neng lincak mburi” wangsulane Pak Sugiri “marahi
aku mau jan ngantuk banget nganti ora keneng diampet, ngantuk campur kesel”.
“Nita
mau ya kandha jare awakmu dhek bengi blas ora turu?” kandhane Arja Gendhon
maneh.
“Lho
Nita apa mrene?” karo ngangkat gelas kopine Pak Sugiri takon .
“Iya”
sing wangsulan genti Simbahe Nita “dikongkon ibune ngeteri Buah Mertega iki
apa? Karo ngirimi dhuwit kanggo aku”.
“Sing
dikandhakne Simbok kuwi mung titipan saka Nyonyahmu Ri” Arja Gendhon numpangi
rembuge Simboke “sing baku malah nggoleki kowe, merga kowe digoleki neng
ngendi-endi ora ketemu. Banjur karo Ibune dikon nggoleki mrene, diterne Murtala,
Bakul Kopi angkringan kae”.
“Murtala
malah melu mrene?”
“Jarene
merga dikongkon nyonyahmu? Wong tak takoni malah ngakune metu bareng karo Nita
ki ya lagi iki mau, merga dikongkon Ibune Nita” wangsulane Arja Gendhon.
“Pancen
bener” Pak Sugiri wangsulan sawise nyruput kopine maneh “Murtala kae pancen
bocah lugu, jujur, sregep tur pinter, mula aku karo Ibune wis sarujuk nek bisa
bocah kae arep tak jodhokne karo anakmu Nita, ning embuh Murtala gelem apa ora,
aku rung ngerti wong ya durung tak takoni. Ya muga-muga wae gelem, nek Nita-ne
ditari Ibune wis gelem malah kepara seneng”.
Ana candhake