GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (28)

28.

        Jodi nyandhak gelas kopine sing kari separo kurang, disruput. Bubar kuwi ndudut rokoke sak ler banjur disumet. Kanggo ngandhakne ngimpine mau bengi marang Pak Sugiri ana rasa rada isin, luwih-luwih neng kono ana Arja Gendhon karo mBah Di barang. Mula sadurunge aweh wangsulan marang Pak Sugiri prelu nata ukara sethithik, ora ngapusi nanging ya ora ngandhakne sing sawutuhe.

        “Critane ki mangkene” wekasan Jodi banjur guneman “mau bengi kuwi sajroning setengah melek setengah turu neng kamar, aku ditekani dening pawongan sing ngaku asmane Ki Teken Waja, abdine Ki Lurah Ambyangkara. Ing kono aku dielingne murih gelem nglenggana marang garising lakoning anakku sing sanadyan putune sawargi Pak Darma Nyamun, nanging durung dikeparengake kepengin dadi Lurah ing Desa tinggalane Ki Ambyangkara iki”.

        “Pak Darma Nyamun ki rak Bapak Maratuwa sampean ta Boss?” Pak Sugiri nyela takon “apa gandhengane karo Pilihan suk tahun ngarep kuwi?”

        “Gandhenge ngene Gan” wangsulane Jodi “jaman tahun pitung puluh wolu, pas pilihane Lurah Tapa, Maratuwa ki maune ya arep maju, wong wektu kuwi massane ya akeh, meh wong sak Durenan, Winong, Kaliwowo lan Urung-Urung padha nyengkuyung Maratuwa kabeh, kuwi durung sedulur-sedulure Maratuwa sing ana Pulo karo Plosorejo. Nanging Maratuwa ora sida maju, merga sawise tirakat neng Pasareyane Ki Ambyangkara  kaparingan wangsit sing isine sing kapiji nyekel ruwet rentenging Desa jaman kuwi Anak Lurah sing durung leren, sing manggone ing sisih lor wetan. Kajaba kuwi uga kapringan weruh nek mbesuk mbuh tahune, ana turune Maratuwa sing bakal kuwat yen dadi Lurah kene. Mula jaman semana, Maratuwa banjur ambyok marang Pak Tapa. Wong jaman kuwi Bapake Pak Tapa isih sugeng lan uga isih dadi Lurah neng Jeblogan, Paron. Merga nggondheli wangsit sing ditampa Maratuwa kuwi, aku banjur nindakne laku riyalat neng Pasareyane Cikal Bakal sing mbakali Desa Kedunggalar kuwi kaya sing tak aturne marang Dhik Murtala sing panjenengan ya melu midhangetake mau. Maune aku durung bisa nampa karepe wangsit sing tak tampa kuwi mau, malah panampaku ngene. Anakku Semedi kuwi isih ana pangarep-arep bisa kepilih dadi Lurah nek gelem maju njago, mung wae duwe mungsuh sing abot ya kuwi Panjenengan utawa Putrane Panjenengan lan Dhik Murtala. Mula aku banjur nyeluk Gejrot karo Gagak, tak kongkon mbudidaya piye carane Dhik Murtala lan Panjenengan utawa Putrane Panjenengan, murih bisa dikalahake ing Pilihan tahun ngarep kuwi. Jebul bocah loro kuwi kleru tampa, rumangsane aku kepengin nyingkirake Panjenengan lan Dhik Murtala murih ora maju njago. Lha bareng karo lelakon sing ana warunge Dhik Murtala mau bengi kuwi, Ki Teken Waja teka neng kamarku, aweh pepeling kaya sing wis tak aturne mau”.

        “Lha saiki sing sampean kersakne banjur apa?” Pak Sugiri takon.

        “Wis cukup Gan” wangsulane Jodi “aku mung butuh pangapura saka Dhik Murtala, lan aku mung kepengin matur murih Dhik Murtala pirsa nek jangkane Desa Kedunggalar kuwi bisa dilurahi dening Dhik Murtala, lan nek wis pirsa, mbok menawa Dhik Murtala kersa njangkah maju ing Pilihan tahun ngarep kuwi. Tekan kene mbok menawa ana lupute sing tak aturne aku nyuwun tulung supaya panjenengan benerne piye murih becike?”.

        Pak Sugiri ora tumuli wangsulan, kabeh sing ana kono ora ana sing guneman. Pikirane padha muser mikir apa sing dikandhakne Jodi ngono kuwi. Murtala sing dikandhakne dening Jodi duwe kalodhangan sing gedhe bisa kepilih dadi Lurah ing Pilihan tahun ngarep kuwi ya mikir. Mung rada beda sing dipikir, ora mikir bener utawa lupute sasmita utawa wangsit sing dicritakne Jodi kuwi mau, nanging mikir teka aneh lan nggumunake nek wong pinter tur sugih kok duwe pikiran kaya Jodi, nggugu marang impen sing durung karuwan impen tenan apa impen sing merga kakehan turu. Sak jane Murtala ya ora ngarani nek kabeh impen kuwi mung kembange turu, ya sok nggagas ana sing diarani titi yoni, ganda yoni lan puspatajem, nanging miturut panemune Murtala kabeh impen kuwi durung mesthi Puspatajem. Malah kepara sing akeh nek ora titi yoni ya ganda yoni, merga impen puspatajem kuwi sasmita gaib saka Gusti Allah sing drajate padha karo saprapatangpuluhe wahyu. Dadi ya ora saben wong bisa nemoni ngimpi puspatajem. Panemune Murtala mangkono kuwi cetha nek beda karo panemune Jodi, merga impene Jodi mau dianggep sasamita gaib ora saka Gusti Allah, nanging saka Ki Ambyangkara sing wis suwe banget anggone seda.

        Beda maneh karo sing digagas dening Pak Sugiri sing dhasare wis percaya banget yen Murtala kuwi wis kepanjingan pulunge Lurah Desa Kedunggalar, kaya anggone negesi pituduhe Kyai Burengan nalika samana. Apa sing dikandhakne Boss Jodi kuwi ndadekne Pak Sugiri luwih manteb anggone percaya nek Murtala bakal kepilih dadi Lurah nek tahun ngarep kuwi gelem mancung maju dadi Jago. Satemene tekane Pak Sugiri neng omahe Murtala iki mau arep nguwatake kapitayane bisa apa orane Murtala kepilih dadi Lurah saupama tahun ngarep kuwi melu mancung njago. Iki merga mau esuk, Arja Gendhon, sedulure lanang, teka neng omahe nganthi mBah Di Dong, wong tuwa sing pinter ngelmu palintangan, bisa ngetung nasibe jago-jago lurah lan sapanunggalane, bisa dadi apa malah bakal dadi guyon. Dhek esuk pas lagi teka neng omahe mau, mBah Di Dong ngandhakne yen sawise metung adhedhasar lakuning dina, sasi lan tahun sarta watak-watake, pancen ancer-ancere sing bakal kepilih dadi Lurah suk tahun ngarep kuwi, manggone pas neng pomahane Murtala. Nanging, mBah Di Dong ya ora wani mesthekake, jalaran wektune isih setahun, ora mokal yen mengko ana owah gingsire. Lha kanggo nguwatake, petunge kuwi akeh benere apa akeh lupute. mBah Di Dong ya duwe piranti. Wujude ali-ali sing duwe mata akik Suleman Ratu. mBah Di Dong mau kandha, sing sapa wonge bisa nganggo ali-ali kuwi ing drijine kanthi pas. Lire dienggo neng driji Jempol ya pas, dienggo neng penuding, temunggul, manis lan jenthik kabeh pas, ora sesak lan ora lodho, mangka kuwi sing mbesuke bakal kepilih oleh suwara akeh dhewe yen melu mancung ing pilihan. Mesthi wae olehe nganggo ali-ali kuwi kudu dimantrani luwih dhisik dening mBah Di Dong. Sadurunge budhal menyang omahe Murtala mau, Pak Sugiri wis nyoba nganggo ali-ali kuwi, nanging kabeh drijine ora sedheng dienggoni ali-aline mBah Di Dong kuwi. Banjur Pak Suradi ngongkon anake wedok supaya njajal ali-ali kuwi, asile padha. Ora sedheng. Bojone lan kabeh rewange sing KTP ne Kedunggalar siji-siji dikongkon nyoba, kabeh ya ora ana sing sedheng. Beda maneh nalika sing nyoba nganggo ali-ali kuwi rewang-rewange sing omah lan KTP ne sajabane Kedunggalar. Ali-ali sedheng dienggo nanging lodho banget.  Mula jane ngono tekane Pak Sugiri ngajak Arja Gendhon lan mBah Di Dong neng omahe Murtala kuwi mung arep ngongkon Murtala nyoba ali-aline mBah Di Dong kuwi sedheng apa ora nek dienggo neng drijine Murtala.

        Sauntara kuwi, Arja Gendhon sing uga melu ngrungokne apa sing dikandhakne Boss Jodi, rumangsa isih luwih percaya karo ampuhe ali-ali sing saiki ana kanthonge mBah Di Dong. Mikire Arja Gendhon mung siji, nek nganti mengko drijine Murtala ora sedheng utawa lodho yen nganggo ali-aline mBah Di Dong, mangka Arja Gendhon bakal ngandhani sedulure lanang supaya murungake anggone kepengin njodhokne Nita karo Murtala. Kosok baline, nek pranyata bisa pas, mangka Arja Gendhon ya bakal nyengkuyung sakuwasane murih Nita bisa dadi jodhone Murtala.

        “Anggonku matur marang Dhik Murtala wis rampung Gan” sawuse rada suwe ora ana wong guneman, Boss Jodi banjur kandha maneh “saiki panjenengan tak suwun mbenerne nek ana aturku sing ora bener, piye murih benere?”

        “Nuwun sewu Pak Diyana” dumadakan Murtala genti guneman “menapa kula pareng matur magepokan kalihan ingkang sampun dipun ngendikakaken Pak Diyana kala wau?”.

        “Menika ingkang kula suwun Dhik” wangsulane Jodi karo mesem amba “nanging saderengipun Dhik Murtala paring dhawuh, kula kepengin Juragan Giri ndandosi atur kula kala wau menawi wonten ingkang dereng leres”

        Boss Jodi banjur kandha menyang Pak Sugiri

        “Mangga Gan……”.

 

 

Ana candhake

 

GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (27)

 

27.

        Ngerti nek neng kono wis ana Jodi karo Gejrot lan Gagak, Pak Sugiri katon rada kaget, nanging ya banjur sinamudana. Sawise padha salaman ya banjur mapan lungguh dhewe-dhewe. Maune Jodi arep pamitan dhisik, merga kuwatir nek antarane Pak Sugiri karo  Murtala arep rembugan sing ngandhut wadi, nanging bareng kelingan nek  sing arep dikandhakne marang Murtala isih ana, mula ya ora sida. Malah semune kebeneran banget, merga sing arep dikandhakne marang Murtala mengko kuwi cetha nek ana sambung rapete karo Pak Sugiri.

        “Lha kok njanur gunung, kadhingaren sampean mau yah mene kok wis tekan kene ta Boss?” Pak Sugiri mbukani rembug takon marang Jodi.

        “Kedhisikan olehe ndhengarekne iki” wangsulane Jodi karo mesem “arep tak dhengarekne kok rukun temen dolan-dolan bareng sedulure lanang, malah ngajak priyayi Brang Lor barang, he he he jebul malah didhisiki didhengarekne, iki apa ta Gan, arep nggenahne barang sing ora genah, olehe salah tampa Gejrot karo Gagak marang Dhik Murtala sing ndadekne Panjenengan melu tumandang mau bengi kuwi. Jane karepku mau, nek wis bar saka kene ya arep sowan panjenengan pisan, ben ndang padhang, ndelalah panjenengan wis rawuh mrene dadi ya malah tiba kabeneran”.

        “Lha apa kira-kira isih kurang olehku nyangoni Gejrot mau bengi?” senajan olehe guneman karo mesem, nanging tembunge Pak Sugiri keprungu landhep.

        “Ora Gan” wangsulane Jodi “aku wis ngrumangsani nek sing luput kuwi aku, arepa merga kleruning panampa saka bocah loro kuwi, panggah wae kuwi luputku. Kabeh wis tak aturne marang Dhik Murtala, isih nisa sethithik sing durung tak aturne, banjur panjenengan teka iki mau dadi kasigeg. Lan aku ya nyuwun pangapura marang panjenengan dene wis digawe repot dening Gejrot karo Gagak”.

        “Aku iki jane ya ora apa-apa” kandhane Pak Sugiri maneh “mau bengi kuwi, merga aku mung ngeman marang Gejrot karo Gagak, mula ya banjur olehku ngelingne rada kasar sethithik. Sampean mesthine ya bisa nggambarne, upama bocah loro kuwi ora tak elikne banjur Murtala lali lan ngladeni, apa ora sida klakon bocah loro kuwi babak belur tenan?. Wis babak bundhas isih dikandhangne neng Polsek lor kono,  banjur mlebu neng Berita Kriminal televisi ? nJajal nek ngono tenan sing wirang sapa?”.

        “Panjenengan wis bener Gan” wangsulane Jodi “aku ya nedha nrima banget marang Panjenengan. Saiki tak tutugne olehku arep matur marang Dhik Murtala, Panjenengan ya tak suwun melu nekseni lan nek mengko ana lupute aturku marang Dhik Murtala tak suwun panjenengan gelem cawe-cawe murih apike”.

        “Iya wis , sampean tutugne dhisik, aku tak melu ngrungokne” kandhane Pak Sugiri karo ngetokne rokoke saka njero sak, didudut sak ler banjur diakep. Arja Gendhon lan wong setengah tuwa sing jebul mBah Di Dong Dhukun waskitha saka Watugudel kuwi ya banjur padha melu rokokan.

        “Nyuwun pangapunten lho Dhik Murtala” Jodi banjur guneman maneh marang Murtala “atur kula ingkang kala wau kasigeg sakedhap, dugi pundi ta atur kula wau?”.

        “Dugi ingkang ngendikanipun Pak Diyana wonten sambetipun Pilihan Lurah tahun ngajeng…” wangsulane Murtala.

        “Sik….sik…sik” dumadakan Pak Sugiri ndhisiki guneman sadurunge Jodi omong “aku tak ngalih dhisik, merga nek sampean arep ngrembug Pilihan Lurah tahun ngarep kuwi, embuh sing arep maju kuwi sampean dhewe apa kaya sing tau tak rungu sampean arep ngejokne anak sampean sing jenenge Semedi kae, ketoke aku durung bisa dijak rembugan perkara kuwi”.

        “Tak suwun panjenengan aja ngalih dhisik Gan” wangsulane Jodi sareh “merga iki mengko ya ana sambung rapete karo panjenengan barang, mula aku mau matur nek ana lupute nggonku matur marang Dhik Murtala panjenengan tak suwun gelem cawe-cawe murih becike kepiye. Aku ya durung ngerti sapa sing becike dijokne supaya maju ing pilihan mengko, sing cetha dina iki aku utawa anakku Semedi durung wani nek dikongkon maju”.

        Pak Sugiri rada kaget krungu wangsulane Jodi ngono kuwi, merga sasuwene iki ing ngendi-endi kabar yen Jodi alias Arja Diyana utawa anake lanang wis tata-tata arep melu maju njago lurah kuwi wis sumebar.  Pancen tenane, wektu kuwi sapa-sapa sing wis tata-tata arep maju njago kuwi wis wiwit dadi omongane wong-wong neng warung kopi. Sing wis banter suwarane ya kuwi Pak Harmaka sing dhek emben ngajak dheweke mara neng nggone wong tuwa. Banjur Boss Jodi utawa anake, ana maneh saka Ngarengan tlatah Kedunggalar sing prenah wetan dhewe kabare ya ana sing arep maju. Mula mau Pak Sugiri arep ngalih, merga kuwatir yen dijaluki tulung supaya gelem melu nyengkuyung  Boss Jodi utawa anake, Jebul tembunge Boss Jodi sing keri dhewe mau aweh sasmita nek temene Boss Jodi utawa anake ora arep melu maju njago ing Pilihan Lurah tahun ngarep kuwi.

        “Ya wis nek ngono, aku tak gak sida ngalih” wekasan Pak Sugiri guneman aweh wangsulan “nanging aja nyalahne aku nek mengko aku ngamuk merga didhapuk dadi tim-sese salah sijine jago sing arep melu maju neng Pilihan Tahun Ngarep kuwi”.

        “Aja samar Gan” wangsulane Jodi karo mesem.

        Marsini saka njero omah metu menyang ruang tamu, kaya mau nyangga baki isi kopi susu telung gelas, sukun goreng karo tela goreng rong piring, kanggo nyuguh dhayohe sing lagi teka.

        “Matur nuwun lho Bu Kojin, sampun damel repot mawon niki…..” kandhane Pak Sugiri nalika Marsini nyelehne sing disuguhne neng meja. Pak Sugiri sing arang banget weruh Marsini saka cedhakan, ing batin banjur kelingan karo Pak Harmaka sing wis nilap dheweke nek arep nglamar Ibune Murtala kuwi. Batine Pak Sugiri ya ngalembana marang Marsini, sing isih ketok seger lan duwe pakulitan resik kuwi. Upama Marsini sida gelem dipek Pak Harmaka, kena diarani nek Pak Harmaka beja kemayangan. Merga kajaba oleh sawabing pulung lurah ya oleh bojo song kena disawang nganggo mripat waras.

        “Repot menapa ta Bapak, tiyang namung toya anget kemawon kok” wangsulane Marsini grapyak “mangga dipun unjuk”.

        “Mangga Pak Sugiri, Pakdhe Arja, mangga Pak nuwun sewu Bapak sinten?” Murtala melu ngacarani dhayohe lan nakokne sapa jenenge mBah Di Dong sing durung tau ditepungi sadurunge.

        “Iki mBah Di, Mas Murtala” Arja Gendhon sing aweh wangsulan “mBah Di iki ya wis kaya wong tuwaku dhewe….”.

        “Inggih, inggih Pakdhe Arja” wangsulane Murtala “mangga dipun unjuk, mBah Di”.

        Ora suwe Marsini bali mlebu omah maneh. Jodi tanggap banjur nutugne olehe guneman :

        “Kados ingkang sampun kula aturaken kala wau Dhik Murtala, bilih sasmita ingkang kula tampi, bilih mapan kula utawi anak kula Semedi ing ngandhap piyambak saupami kepengin majeng ing Pilihan Tahun ngajeng, lajeng sanginggil kula utawi anak kula nuwun inggih panjenenganipun Juragan Giri utawi putranipun Juragan Giri lha ingkang inggil piyambak menika panjenengan. Awit Dhik Murtala piyambak ingkang sampun manunggal kalihan cahya mencorong kala wau. Dalemipun Juragan Giri mila inggih ketingal mencorong, menika menawi Dhik Murtala kersa mlebet ing dalem kala wau, lan miturut panyawang kula panjenengan babar pisan boten mlebet ing griya kula………”.

        “Mengko Dhisik Boss Jodi” Pak Sugiri sing wiwit mau tansah nyemak apa sing dikandhakne Boss Jodi sumela rembug, takon “sampean bisa ngomong ngono kuwi dhasare sasamita saka sapa? Nek wong tuwa, wong tuwa ngendi? Mosok sing sampean kandhakne kok mung Sampean dhewe, Aku karo Murtala thok? Kamangka kabare sing arep maju suk emben kuwi ya akeh, klebu Pak Guru Harmaka sing omahe cedhak Pabrik Kertas kae, malah jarene wong Ngarengan sing kemlinthi kae kabare ya arep maju? Malah aku sing babar pisan ora nggagas kok malah mbok katut-katutne ki piye?”.

        “Kuwi mau sasmita sing tak tampa sewulan kepungkur Gan” wangsulane Boss Jodi karo mesem “nalika aku riyalat turu ing pasareyane Ki Ambyangkara, ing kuburan Ngerjang, lan mau dalu pas Gejrot panjenengan paringi kamplengan neng angkringane Dhik Murtala, aku uga diemutake maneh dening abdine Ki Ambyangkara sing asmane Ki Teken Waja”.

        “Dielingne piye?” Pak Sugiri takon, suwarane keprungu cetha yen percaya banget karo critane Boss Jodi.

 

Ana candhake

GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (26)

 

26.

        Jodi meneng sedhela, ndudut rokoke sak ler banjur disumet, disedhot pegane. Gejrot karo Gagak sing wiwit mau ngampet olehe kepengin udut, bareng weruh Jodi ngrokok ya banjur terok-terok padha ngrokok. Murtala sanadyan ora ngrokok, nanging ing mejane tansah sumadia asbak, merga kanca-kancane sing sok dolan menyang omahe padha ngrokok.

        “Critane niku ngeten Dhik” Jodo miwiti critane maneh “kala dalu niku rak wiwit sonten jawah, lajeng terang sekedhap, lajeng tengah dalu nika rak gremis malih?”

        “Inggih?”

        “Lha kala dalu niku kula wiwit sonten kraos radi masuk angin” kandhane Jodi maneh “dhasare nggih jawah pisan, kula lajeng mapan tilem. Dereng ngantos setengah jam anggen kula tilem, kula sampun tangi malih, kula girab-girab mergi ngimpi aneh ngantos nglindur boten kantenan”.

        “Ngimpi aneh Pak Diyana?” Murtala nyelani takon “kadosipun menika kabekta saking masuk angin kala wau nggih Pak Diyana?”.

        “Boten Dhik” Jodi semaur lan sawise nyedhot udute banjur guneman maneh  “Niku ngimpi ingkang saestu, rumaos kula, wonten tiyang ageng inggil, dugi ing kamar kula, pacakanipun ngagem rasukan lurik, jarikan, lancinganipun namung dumugi sangandhaping dhengkul, nggih kados tiang ing kethoprak nika neh”.

        “Lha tiyang kala wau badhe menapa?” Murtala takon, karepe ngge patut-patut merga jroning atine ana rasa mesakne marang Jodi sing isih seneng nggagas impen, impene wong turu sore.

        “Tiyang kala wau nggugah kula kanthi kasar, sikil kula dipun larak ngantos kula meh dhawah saking amben. Sareng kula tangi lajeng mapan linggih, tiang wau wicanten dhateng kula kalihan ngethungaken teken warninipun pethak ketingalipun kadamel saking waja pethak, dipun thungaken kados badhe dipun gebagaken dhateng sirah kula” Jodi leren olehe guneman banjur nyandhak gelase nyruput kopine kanggo nelesi gorokane.

        “Wicanten pripun Pak Diyana?” Murtala takon .

        “Wicantene ngeten : - aku Teken Waja, abdine Ki Ambyangkara, tekaku mrene arep mecah sirahmu, lan nek prelu ya numpes sakulawargamu, merga kowe menungsa ora duwe tata, bebudenmu banget nistha, kowe nyuwun pituduh marang Ki Lurah, bareng diparingi weruh, ora matur nuwun lan nglenggana, malah saiki arep gawe cilakane Titahe Allah sing tanpa dosa. Aja mbok kira yen bocah loro sing mbok kongkon kae bisa gawe cilakane wong sing arep mbok paeka, aja maneh mung bocah loro sing mung ngendelne gedhe lan rosa, mbok sak gurune maju bareng ora bakal bisa menang…….”.

        “Niku persis kalihan sing dikandhakne Juragan Giri kala dalu Boss……” durung rampung Jodi guneman, Gejrot sing wiwit mau uga melu nyemak olehe crita Jodhi, ora sengaja melu nyaut sing dikandhakne Majikane.

        “Juragan Giri ya muni ngono kuwi?” Jodi genti nakoni Gejrot, karo panyawang semu gumun,

        “Enggih malah olehe mungel nek kula kalih Gagak majeng sareng kalihan guru kula ngrubut Mas Murtala, nek saged menang ajeng diombe uyuhe ngoten” wangsulane Gejrot “lajeng kula dikampleng pilingan kula niku”.

        “Eng…….” Jodi manthuk-manthuk ketoke lagi mudheng.

        “Lajeng criyos salajengipun pripun Pak Diyana?” Murtala banjur takon, merga ora kepengin Jodi ngalih olehe crita.

        “Lha kula nggih lajeng ajrih boten kantenan ta Dhik? Nek ngantos teken waja sing rupane putih niku siyos dipupuhne teng sirah, polo kula rak siyos muncrat saestu? ” wangsulane Jodi karo nutugne critane “kula lajeng mandhap saking amben, ndheprok teng jogan kalih ngrangkul lan ngambungi sukunipun tiang wau, mertobat nangis gero-gero nyuwun gesang lan nyuwun pangapura”.

        Gagak karo Gejrot sing sasuwene iki tepung karo Jodi minangka wong digdaya sing ora tau gigrig ngadhepi wong sing pintere gelut kaya apa wae, rumangsa eram krungu critane Jodi sing jarene nganti nyembah-nyembah merga saking wedine marang wong sing nekani ing impene kuwi. Meh wae Gagak arep kawetu pamaidone nanging ora sida, kelingan nek nganti gawe nesune Jodi dheweke bisa cilaka.

        “Pak Diyana inggih lajeng dipun sukani pangapura?” Murtala takon sawise sauntara kahanan sidhem.

        “Dereng ngertos Dhik” wangsulane Jodi “tiyang jebul anggen kula nangis gero – gero kala wau ngantos kepireng kalihan Ibune Semedi ingkang nembe jagongan kalihan rewang kula teng griya wingking. Tiyang kalih niku laheng mlajeng murugi kula teng kamar. Sumerep kula nangis kalih ngrangkul cagak amben, kula lajeng digugah. Sareng kula sampun eling, kula lajeng dhateng kamar mandi, tiyang clana kula sampun kebloh kenging ompol. Ibune Semedi lajeng ngereh rewange kapurih ngepel…..”.

        Diampet - ampet meksa ora kuwat, wekasan Gejrot karo Gagak keprojol guyune. Pancen ya keprungu lucu nek ana crita Jodi, Pendekar Macan Lorek sing dhemit wae mlipir lan mikir - mikir nek dikongkon adu arep karo dheweke, jebul konangan nangis-nangis karo ngompol. Murtala dhewe ya mung mesem, senajan satemene ya kudu ngguyu wae, nanging isih bisa ngampet.

        “Ora apa-apa kowe padha ngguyu” Jodi guneman karo menthelengi Gejrot lan Gagak “aku ora ngerti kepiye polahmu mengko nek nganti utusane Ki Ambyangkara genti nemoni kowe wong loro”.

        Gejrot karo Gagak sakala meneng olehe ngguyu, praupane dadi pucet, wedi nek nganti sing dikandhakne Jodi kuwi kedadeyan tenan. Murtala mesem maneh, mesem jalaran ngerti nek wong-wong kuwi isih wedi marang bangsa alus sing durung karuwan bakal methuki. Lan anehe padha ora tau nggagas nek ana bangsa alus sing embuh wektune mesthi bakal nekani saprelu ngutabne lakune metu saka ngalam donya manjing alam kang langgeng.

        “Sedaya sampun kula criyosaken Dhik” kandhane Jodi sabanjure “sepisan malih kula suwun Dhik Murtala paring pangaksami dhateng kula. Lan mugi – mugi peparingipun pangapura saking Dhik Murtala dhateng kula saged mahanani lereming dukanipun Ki Ambyangkara dhateng kula”.

        “Inggih, inggih Pak Diyana” wangsulane Murtala sareh “saestu saderengipun Pak Diyana lan Mas Sadiran tuwin Mas Warsiman mundhut pangapura dhateng kula, kula sampun caos pangapura langkung rumiyin. Awit menggah kula, ngapura dhateng tiyang ingkang andelalah tumindak lepat dhateng kula, menika menika salah satunggaling kuwajiban ingkang kedah kula lampahi murih tentreming manah kula. Inggih bares kemawon, salah satunggal piwucal saking Guru kula inggih menika Ustadz Nurhamid. Ingkang saged kula lampahi inggih  menika kala wau. Mila saben-saben badhe mapan tilem, langkung rumiyin kula ndedonga dhateng Allah mugi Allah ngapura sedaya lepat lan dosa kula, tiyang sepuh kula, sanak kadang lan tangga kula, ugi mugi Allah anekseni bilih kula sampun ngapura dhumateng tiyang ingkang andilalah tumindak siya dhateng kula. Amalan menika mila entheng nanging ageng manfangatipun, manah saged tentrem lan ayem boten kemrungsung. Lan setunggal ingkang prelu kula aturaken dhumateng Pak Diyana. Inggih menika, kula niki dereng nate tepang kalihan Ki Ambyangkara, malah pasareyanipun kemawon kula inggih dereng sumerep. Nanging kila aturi pitados, bilih Ki Ambyangkara menika sakalangkung welas lan asih dhateng tiyang-tiyang sa Kedunggalar, panjenenganipun boten badhe wantala dhumateng warga Kedunggalar, dados Pak Diyana sampun was sumelang malih awit menggalih dukanipun Ki Ambyangkara”.

        “Inggih Dhik Murtala, matur nuwun sanget lan nyuwun pandonganipun mugi kula saged niru lekas panjenengan kados ingkang sampun dipun dhawuhaken kala wau” wangsulane Jodi “salajengipun kula badhe matur pisan, ingkang magepokan kalihan pilihan lurah tahun ngajeng menika”.

        Murtala ora tumuli aweh wangsulan utawa takon apa sing dikarepake Jodi muni ngono kuwi. Merga saka walike kaca riben ruang tamune, Murtala weruh ana sepedha motor loro sing mlebu ing plataran omahe. Sepedha motor sing siji sing nunggangi Pak Sugiri, sing sijne maneh sing nyetiri Arja Gendhon sing nggonceng wong setengah tuwa, rambute wis putih, nanging isih katon gagah, awake keker otote sentosa. Murtala durung tepung karo wong sing digonceng Arja Gendhon kuwi.

        “Assalamu’alaikum” Pak Sugiri uluk salam neng ngarep lawang.

        “Alaikum salam” wangsulane kabeh sing ana jero omah bebarengan. Murtala banjur ngadeg, nyedhaki lawang karo mbagekne dhayohe sing lagi teka.

 “Mangga Pak Sugiri, Mangga Pakdhe Arja, mangga Bapak” kandhane Murtala karo nyalami tamu-tamune “mangga pinarak mrika”.

 

 

Ana candhake.

GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (25)

 

25.

        Jodi nganti kamitenggengen anggone nyemak apa sing dikandhakne Murtala kuwi. Senadyan umure wis setengah abad luwih, durung tau Jodi pethuk wong sing duwe kasabaran sing kaya Murtala iki, Ingatase wingi meh wae digawe cilaka lan dhek bengi dibaleni arep dianiaya, ewa dene ora duwe rasa ngingit-igit marang wong sing duwe sedya ala marang dheweke. Kang mangkono iku ndadekne Jodi sing kulina ngendelake dumeh bisa nuku apa sing dikarepake, bisa mbayar wong supaya nindakne apa sing dadi prentahe, bisa gawe cilakane wong sing ora gawe senenge atine. Rumangsa kasoran perbawa ngadhepi Murtala. Mula niyat saka omah sing arep mblakakne kedadeyan apa sing dialami, sansaya manteb anggone arep nyritakne marang Murtala, kanthi mangkono mbok menawa bisa dadi sarana anggone bisa nempil kamukten saka perbawane Murtala sing dianggep wong sing nduweni bebuden lan ati kang suci.

        “Mila leres Dhik Murtala, bilih sedaya ingkang kedadosan menika awit wontenipun kleru ing panampi” kandhane Jodi sawise Murtala mandheg olehe guneman “mila bares kemawon, menika kawiwitan saking pepenginan kula kangge ngangkat drajatipun anak kula Si Semedi nika, ingkang dugi sapriki taksih nganggur dereng cepeng damel menapa-menapa”.

        “Rak inggih sampun satrepipun ta Pak Diyana, menawi Bapak menggalihaken dhateng putranipun menika?” Murtala nyelani rembug.

        “Inggih awit saking menika Dhik” wangsulane Jodi nutugne olehe guneman “kula lajeng kemutan kalihan cariyosipun Bapak kula Marasepuh, Pak Darma Nyamun, ingkang jaman Pilihan Lurah Pak Tapa, murungaken anggenipun badhe majeng nyawung Lurah”.

        “Marasepuhipun Pak Diyana rumiyin nate badhe majeng nyawung Lurah teng Kedunggalar mriki?” Murtala takon maneh, batine rada gumun karo sing dikandhakne Jodi, wong mau jare mikirne gaweyan kanggo anake kok sing dikandhakne malih crita bab Maratuwane sing tau arep njago lurah.

        “Inggih, nanging boten siyos jalaran sasampunipun riyalat ing pasareyanipun Ki Ambyangkara pikantuk sasmita gaib, bilih Bapak boten badhe kiyat madeg dados Lurah ing mriki, kamangka jaman semanten meh tiyang sak Durenan, Winong, Kaliwowo menika sami ngrojongi menawi Bapak kersa majeng dados sawung, gek wragat kangge majeng inggih sampun kaliwat cekap. Nanging sareng nampi sasmita gaib makaten kala wau, Bapak lajeng murungaken kersanipun, awit sasmita gaib kala wau taksih wonten sambetipun, inggih menika sanajan Bapak boten kiyat dados Lurah nanging mbenjangipun wonten turunipun Bapak ingkang badhe saged dados Lurah ing mriki” Jodi nutugne anggone crita lelakone maratuwane sing wurung njago lurah Kedunggalar  “lha gandheng wekdal samangke sampun nyaketi pilihan Lurah malih, Lurah Jaka niki rak kantun setahun? Watawis sewulan kapengker kula nglampahi riyalat ing pasareyanipun Ki Ambyangkara kados ingkang dipun tindakaken sawargi marasepuh kula rumiyin, mbok menawi weca utawi sasamita gaib ingkang nate katampi dening Bapak sampun wancinipun kelampahan, lha angkah kula, kula badhe ndombani Semedi supados majeng nyawung”.

        “Oo makaten? Sae menika Pak Diyana” kandhane Murtala nyelani critane Jodi “Mas Semedi nika rak sampun Sarjana ta? Dados ngelmu anggenipun kuliah saged kangge majengaken Desa mriki”.

        “Nggih niku kajeng kula Dhik” wangsulane Jodi “nanging…….”.

        “Nanging menapa Pak Diyana?” Murtala takon, merga Jodi leren olehe guneman.

        “Nanging sasmita ingkang kula tampi nalika kula riyalat, benten kalihan ingkang kula angen-angen saderengipun” wangsulane Jodi.

        “Lha kok saged makaten?”

        “Inggih, nalika dalu kang kaping tiga kula riyalat, salebeting layap liyep ing aluyut, kula sumerep griya kula ketingal wonten cahya ingkang mencorong, nanging boten dangu awit ing sisihing griya kula ketingal griyanipun Juragan Giri ingkang ugi wonten cahya ingkang langkung mencorong malih, ngawonaken cahya ingkang wonten griya kula. Lajeng kula sumerep panjenengan…..”.

        “Kula Pak Diyana?” Murtala nugel rembug, takon semu gumun.

        “Inggih Panjenengan Dhik Murtala” wangsulane Jodi “kula sumerep Dhik Murtala ingkang dados cahya mencorong ing griyanipun Juragan Giri, nalika Dhik Murtala miyos saking griyanipun Juragan Giri, griya menika wangsul kados griya kula malih alias boten mencorong. Salajengipun kula tingali Dhik Murtala menika wongsal wangsul mlebet lan miyos ing griyanipun Juragan Giri lan babar pisan boten kersa mlebet dhateng griya kula. Sareng sampun wangsul ing alam nyata, kula rumaos dereng mangertos kalihan werdinipun sasmita menika. Pramila lajeng kula gothak-gathukaken kaliyan nalar kula piyambak, jalaran dalu-dalu candhakipun kula sampun boten pikantuk sasamita menapa-menapa malih. Lan jebul anggen kula nggothak – nggathukaken sasmita kala wau, malah nuwuhaken salah tampi, ingkang kedadosanipun kados kala wingi enjing lan kala wau dalu menika”.

        Murtala ora tumuli aweh wangsulan nanggapi critane Jodi ngono kuwi mau, malah banjur nyandhak gelase sing isine kari separo, disruput kopine, banjur njupuk pisang goreng sing ana piring, karo nawani dhayoh-dhayohe :

        “Mirunggan mawon Mas Sadiran, Mas Warsiman, sampun tegang-tegang, mangga diwangsuli pisang napa tempene niku, nek keseriusen sok malah kirang sae mangke, nanging menawi ditampi kalihan raras mawon, insya’allah mangke saged pikantuk pitedah ingkang pas. Rak nggih ngoten ta Pak Diyana? Mangga kalihan dipun sambi”.

        Gejrot karo Gagak sing mau mung meneng karo ulat semu peteng, krungu tembunge Murtala ngono kuwi banjur  mesem. Semono uga Jodi, uga banjur nyandhak gelase lan nyruput kopine, njupuk tempe dingge nglalapi kopine. Gejrot karo Gagak ya banjur tiru-tiru, kahanan sing maune angker bali encer maneh.

        “Sasampunipun mirengaken ngendikanipun Pak Diyana menika kala wau” kandhane Murtala sabanjure “kula inggih dereng patos mudheng, mbok menawi mila kula niki kalebet lare ingkang dhedhel mikir he he he”.

        “Boten makaten Dhik” Jodi gage anggone guneman “pancen atur kula dereng rampung lan taksih radi kathah, mila samangke badhe kula lajengaken”.

        “O, makaten ta? Nyuwun pangapunten Pak Diyana, mangga kalajengaken murih cethanipun” Murtala mangsuli karo mesem.

        “Anggen kula nggothak-nggathukaken sasmita ingkang kula tampi ing pasareyanipun Ki Ambyangkara kala wau kalihan nalar kula makaten, Waunipun taksih wonten pangajeng-ajeng menawi Semedi majeng nyawung Lurah, saged kapilih, Menika katitik saking wontenipun sasmita ketingalipun griya kula ingkang ngemu cahya mencorong kala wau. Nanging jebul ketingalipun badhe wonten ingkang dados pepalang, liripun malangi anggenipun Semedi dados Lurah, inggih menika Juragan Giri, ingkang miturut sasmita ingkang kula tampi kala wau, griyanipun ketingal langkung mencorong temah ngawonaken mencoronging griya kula. Sareng kula sumerep bilih ingkang dados cahya mencorong menika jebul Dhik Murtala, kula lajeng nggagas malih. Bilih antawisipun Juragan Giri kalihan Dhik Murtala sampun wonten pasekuthon kangge ngadhepi Pilihan Lurah tahun ngajeng menika. Dene sawungipun menawi dede Dhik Murtala inggih Juragan Giri utawi putranipun. Mila kula lajeng nyeluk Gejrot kalihan Gagak, ingkang griyanipun Sragen menika mriki. Kula ken mbiyantu kula murih anak kula saged kepilih dados Lurah ing Pilihan tahun ngajeng mangke. Lare kalih niku kula prentah murih ngulat-ulati, minangka mata-pita kula dhateng Panjenengan lan Juragan Giri, kula nggih criyos bilih pepalang ingkang awrat piyambak menggahipun Semedi kangge dados Lurah mangkenipun menika namung kalih, inggih menika Panjenengan lan Juragan Giri, menawi ngantos Dhik Murtala manunggal kalihan Juragan Giri, nglengkara Semedi saged dados Lurah benjingipun. Jebul lare kalih niku keladuk anggenipun nampi prentah saking kula, ngantos ajeng damel cilaknipun Dhik Murtala menapa. Menawi kalihan Juragan Giri, Gejrot kalih Gagak niku ajrih, jalaran Juragan Giri nyepeng pengapesanipun lare kalih niku”.

        “Inggih Pak Diyana” Murtala nyela guneman karo mesem “dugi mriki kula sampun radi saged nampi, nanging anggenipun Pak Diyana ngendikan sampung rampung menapa dereng menika?”.

        “Dereng Dhik” wangsulane Jodi “taksih sakedhik malih, nanging menika sakalangkung wigatos”.

        “Inggih manawi makaten mangga dipun lajengaken mawon Pak Diyana, nanging kanthi mirunggan kemawon sampun tegang – tegang sanget he he he”.

        “Inggih Dhik” Jodi nutugne olehe guneman “inggih amargi lare kalih ingkang keladuk anggenipun tumindak jalaran nginten menawi kula prentah murih nyingkiraken Dhik Murtala temah wonten kedadosan kados kala wingi lan kala dalu wau, meh kemawon kula kecalan gesang kula piyambak”.

        “Kok saged makaten Pak Diyana?” krungu tembung sing keri dhewe saka Jodi ngono kuwi Murtala dadi kaget. Ana apa kok nganti Jodi kandha nek meh wae kelangan uripe sing tegese mati?.

 

 

Ana candhake,

GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (24)

 24.

        Kaya padatan esuk kuwi Marsini lagi nandangi gaweyan nata godhong gedhang digawe pincuk. Wiwit bubar adus mau, Murtala isih neng kamare durung metu-metu, nindakne sing dianggep gaweyan rutin sing kudu ditindakne saben esuk, sembahyang duha disambung maca Qur’an lan nyinaoni wulangan-wulangan sing ditampa saka guru-gurune, Kyai Zamzuri, Ustadz Nurhamid, Ustadz Wawan lan liya-liyane. Padatan, nek wis rampung banjur njupuk pitik neng nggone bakul lan diupakara kanggo didol mengko bengi. Nek ora kober esuk sok olehe njupuk pitik ditandangi sawise sembahyang asar. Merga sawise sembahyang dluhur ajeg dienggo leren, sawise sawengi ora turu ngadhepi dagangan ing warung angkringane.

        Lagi kasengsem nandangi gaweyane, dumadakan Marsini dikagetne merga ana sepedha motor mlebu ing plataran omahe. Wong telu nganggo sepedha motor loro. Sawise njagangne sepedha motore salah siji saka wong telu kuwi mlaku nyedhaki lawang pawone Marsini, merga pancen lawang ngarep ditutup rapet. Marsini gage wae mapagne tekane tamu kuwi neng ngarep lawang pawon, karo mripate nguwasi tamu sing durung tau ditepungi kuwi.

        “Assalamu’alaikum” kandhane wong sing lagi teka kuwi sopan “nuwun sewu badhe nyuwun pirsa Bu, menapa leres mriki dalemipun Mas Murtala inggih ?”.

        “Waalaikumussalam” wangsulane Marsini “leres Mas, nuwun sewu Mase menika sedherek saking pundi inggih?”.

        Sanadyan wonge sopan, panggah wae ing atine Marsini ana rasa cubriya lan sujana, merga wong sing lagi teka kuwi ketok serem malah kepara medeni.

        “Kula Sadiran Bu, ning kanca-kanca menawi nyeluk kula Gejrot” wangsulane wong kuwi sansaya yen katon sopan “menawi Mas Murtala wonten dalem, boten nembe repot saha menawi kaparengaken, Majikan kula badhe sowan”.

        “Tengga sakedhap nggih Mas, Thole kula sanjangane rumiyin” wangsulane Marsini karo arep mlebu omah nyeluk Murtala.

        Jebul durung nganti Marsini mlebu omah Murtala wis metu menyang Pawon, durung salin isih nganggo sarung lan klambi koko, sirahe ditutupi kethu, mula gage wae Marsini nyedhak lan ngandhani nek ana wong aneh sing arep nemoni dheweke.

        “Tiyang aneh Bu? Sinten?” Murtala sing durung ngerti nek ana wong mara gumun.

        “Ngakune jenenge Sadiran apa Gejrot ngono lho? Lagi jenenge wae wis keprungu nek aneh, kae ta wonge neng emper pawon, ndang temonana!” wangsulane Marsini mrentah anake lanang. Murtala ya banjur mlaku menyang lawang pawon arep metu nemoni wong sing lagi teka.

        “Assalamu’alaikum Mas Murtala” lagi wae tekan lawang arep njangkah metu, Murtala wis dipapag karo uluk salam dening Gejrot, suwarane alus keprungu sopan lan ngajeni banget.

        “Salam, Panjenengan ta Mas?” Murtala wangsulan karo ngajak tamune mlebu omah, atine rada kaget merga isih kelingan karo kedadean mau bengi  “mangga teng mlebet teng griya ngajeng mrika”.

        “Inggih Mas Matur nuwun, tiyang kula wau ndherekne Pak Jodi kok, Pak Jodi badhe sowan Panjenengan” wangsulane Gejrot.

        “Pak Jodi? Lha pundi priyantune?” Murtala sing uga durung tepung karo wong sing jenenge Jodi kuwi takon.

        “Lha nika taksih nengga teng ngajengan” wangsulane Gejrot.

        Murtala ora guneman maneh banjur mlaku marani wong loro kancane Gejrot sing lagi ngadeg neng latar cedhak pit montore. Gejrot ngetutne neng mburine.  Sawise Murtala nyalami tamune sing jebul Gagak karo sing siji jarene jenenge Pak Jodi mau, banjur ngajak tamune mlebu neng omah. Wong-wong kuwi ketok padha sopan-sopan lan ngajeni banget marang Murtala. Beda banget karo pas teka neng warung mau bengi.

        “Nyuwun pangapunten lho Dhik Murtala, nek dugi kula sampun damel kejotipun Dhik Murtala saha keng Ibu” kandhane wong sing jeneng Jodi mau sawise mapan lungguh neng kursi. Murtala lagi krasa nek dheweke satemene wis ngerti wong kuwi, mung wae jenenge sing durung weruh. Malah nek ora kleru Murtala tau krungu wong-wong ngarani, nek wong kuwi jenenge Diyana (Diyono). Mula Murtala ya banjur mikir mbok menawa wae wong iki madha rupa karo Diyana sing omahe Durenan.

        “Boten dados menapa Bapak” wangsulene Murtala karo mesem “bares mawon niki wau kula radi kaget, nalika Mas Gejrot paring dhawuh menawi Pak Jodi badhe kepanggih kula, kamangka kula dereng nate…….”

        “Dereng nate tepang kalihan Jodi nggih?” Jodi nigas tembunge Murtala laro ngguyu “jeneng Jodi niku rak otak – athik mathuke lare-lare ta Dhik? Riyin jaman dados manten kula ditambahi nami dening tiyang-tiyang sepuh Arja, komplite dados Arja Diyana, lha kalih bocah-bocah niku dicekak dados Jodi”.

        “Oh, makaten ta critanipun?” Murtala manggut-manggut karo mesem.

        Marsini metu neng ruang tamu karo nggawa baki isi kopi susu papat, pisang goreng sapiring karo Tempe goreng sapiring, kanggo nyuguhi tamune.

        “Walaah kok dados ngrepotaken Ibu kemawon menika……” kandhane Jodi nalika Marsini ngladekne kopine.

        “Boten kok Bapak” wangsulane Marsini “menika kala wau nuju wonten toya benter, nuwun sewu mangga dipun unjuk, wontenipun namung toya benter”.

        Marsini banjur bali mlebu maneh. Murtala banjur nyandhak gelas kopine karo ngacarani dhayohe :

        “Mangga Pak Diyana, mangga Mas Gagak, Mas Gejrot”.

        “Inggih waleh-waleh menapa, sowan kula mriki wau Dhik Murtala” kandhane Jodi karo nyelehne gelas kopine sawise disruput sethithik “ingkang sepisan inggih silaturrahmi, kaping kalihipun kula kanthi andhaping manah, nyuwun dhumateng Dhik Murtala kaparenga ngrentahaken  sih kawlasan dhumateng kula saha Sadiran Gejrot lan Warsiman Gagak, saestu kula tiyang tiga menika nyuwun pangaksami awit wontenipun kedadosan kala wingi siang saha kala dalu menika”.

        Bubar muni ngono kuwi Jodi banjur sedheku ngapurancang karo ndhingkluk, semono uga Gejrot apa dene Gagak, kahanan dadi sepi .

        “Inggih nyuwun pangapunten Pak Diyana” Murtala banjur wangsulan alon “estunipun kula malah bingung, prakawis kedadosan kala dalu antawisipun Mas Sadiran lan Mas Warsiman kalihan kula lan adhik kula Dikin, menika kula anggep sampun rampung lan boten wonten prakawis malih. Lha menawi kalihan Pak Diyana kula rak boten nate wonten prakawis menapa-menapa? Dados inggih boten wonten ingkang kedah dipun apunten”.

        “Menika makaten lho Dhik” Jodi guneman maneh nyambung kandhane Murtala “estunipun sumbering lepat menika manggenipun malah dhateng kula, menawi Gejrot kalihan Gagak menika namung awit saking bodhonipun anggene mirengaken prentah saking kula, kawewahan remen tumindak kebat kliwat, temah salah tampi. Inggih awit saking kersaning Gusti Allah ingkang tansah njangkung Dhik Murtala, kala wingi siang Dhik Murtala boten menapa-menapa senaosa sampun kabudidaya badhe dipun srempet kalihan mobil ingkang dipun setiri Gagak ing ngajeng Griyanipun Pak Sugiri. Lajeng kala dalu menika, rahayunipun Pak Sugiri tumunten dugi ngandhani lare kalih menika, menawi boten, kula boten saged nggambaraken kados menapa dadosipun lare kalih niku ugi kawontenan kula. Pramila sepisan malih kula nyuwun pangaksami dhateng Dhik Murtala, saestu kula boten badhe ngambali malih tumindak kula ingkang lepat kala wau”.

        Murtala panggah durung mudheng karo sing dikandhakne Jodi ngono kuwi, mung wae Murtala kelingan wingi nalika bali saka omahe Pak Sugiri meh wae tiba merga arep kesrempet Mobil Kijang Inova. Murtala uga kelingan nek sadurunge Gejrot karo Gagak dhek bengi lunga ninggalne warunge, kober ngaku marang Pak Sugiri nek wong loro kuwi sadrema dikongkon dening Bos Jodi. Sing dadi gumune Murtala, ya gene Jodi kongkonan Gejrot lan Gagak kanggo gawe cilakane? Nek pawadane Gejrot lan Gagak mau bengi merga ndakwa Murtala duwe sesambungan katresnan karo Nita, apa mbok mbok menawa antarane Jodi karo Pak Sugiri wis ana petung arep bebesanan? Merga Murtala ya tau krungu nek Diyana wong sugih sing omahe Durenan kuwi a duwe anak lanang sing wis gedhe lagi lulus olehe kuliah neng Sala.

        “Inggih nuwun sewu pak Diyana” kandhane Murtala mangsuli rembuge Jodi sing klebu dawa kuwi “nanging kalih disambi ta tempe napa pisange niku, mangga Mas Sadiran, Mas Warsiman”.

        Murtala banjur njupuk tempe, dicokot dienggo lalap olehe nyruput kopine, lagi banjur nyambung ukarane :

        “Kula kinten anggenipun Mas Sadiran lan Mas Warsiman tumindak kirang leres kala wingi lan kala dalu menika, tuwin anggenipun dhawuh Pak Diyana dhateng Mas Sadiran lan Mas Warsiman ingkang wonten gandheng cenengipun kalihan kula, menika sedaya awit salah tampi. Dados menggah kula inggih sampun boten menapa-menapa, salah tampi lajeng sampun kadenangan mapanipun salah tampi, menika ateges sampun rampung. Lha salah tampi ing babagan menapa? Menika kula boten mangertos lan ingkang langkung pirsa mesthinipun inggih Pak Diyana. Namung sepisan malih mugi kauningan, kula kalihan Dhik Nita putranipun Pak Sugiri menika namung kekancan limrah”.

 

 

Ana candhake

GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (23)

 

23.

          Arep omong apa anane kok ketok neng saru, merga cetha nek karepe Gejrot karo Gagak mau mung njaluk supaya dheweke ngedohi Nita, amarga wong loro kuwi mau ngira nek dheweke duwe sambungan katresnan karo Nita. Nanging nek ora kandha apa anane ateges dheweke wis ora jujur, kamangka ngomong goroh kuwi wis dadi sirikane. Mula bareng rada sauntara, lagi Murtala aweh wangsulan sing ora goroh lan ora ngundang pandakwa yen dheweke wis duwe sambung katresnan karo Nita.

        “Ketingale lare kalih wau salah tampi mawon Pak, kula dipun kinten badhe ngganggu Dhik Nita sareng kula takeni piyambakipun menika menapanipun Dhik Nita lajeng muring-muring ngoten nika wau, tujunipun panjenengan lajeng rawuh” kandhane Murtala mangsuli pitakone Pak Sugiri “nanging saged ugi lare kalih wau nembe mendem, awit waunipun badhe gegeran kalihan Dhik Dikin, sareng kula pisah malah gentos ngajak gegeran kula lan ingkang damel dadakan perkawis kula dipun penging sesambetan kalihan Dhik Nita”.

        “Bregejil loro mau wani menging kowe ngono kuwi? Ya wis, mengko tak takon menyang sing ngongkon wae, mau Gejrot ngaku nek dheweke mung saderma kongkonan, kongkonane Jodi” wangsulane Pak Sugiri “iki kudu tak weruhi apa karepe Jodi sing sabenere”.

        Gandheng Murtala ora kepengin ngrembug perkara kuwi maneh, butuhe wong sing arep ngganggu dheweke wis lunga ya wis, mula Murtala ya ora takon Jodi kuwi sapa, merga tumrap Murtala ora ana gunane. Murtala ya wegah ngangen-angen ana sambung apa antarane Pak Sugiri karo Gejrot lan Gagak sing ketok nek wis tau tepung, malah Gejrot lan Gagak mau nek ngaturi Pak Sugiri nganggo sebutan Pak-e, kuwi nuduhne nek wong kuwi wis padha akrabe. Merga sepisan maneh tumrape Murtala ngangen-angen ngono kuwi ora ana gunane. Mula Murtala ya banjur meneng.

        “Kula boten nginten blas Pak Sugiri” Dikin teka ngladekne kopine Pak Sugiri karo guneman.

        “Gak ngira apa?” pitakone Pak Sugiri karo nampani kopine “gak ngira nek Masmu kuwi Pendekar Mawar loro?”.

        “Niku enggih” wangsulane Dikin kaeo mesem “nanging sing luwih nggumunaken niku panjenengan gampang sanget damel preman kalih wau “ampun-ampun” . Kamangka wau meh mawon ajeng gegeran kalih kula, upama boten dipenggak Mas Mur jathukna nggoh radi rame”.

        “Oalah kuwi ta ?” Pak Sugiri ngguyu “ngadhepi bocah-biah ngana kae mau, pokoke ndang nggetak dhisik nek prelu ya ngaplog dhisik kaya mau, wonge mesthi “down mentale”. Upama wonge mau wani males, sing tak jagakne ya mung kowe karo Murtala, mosok kowe karo Murtala arep negakne nek wong tuwek kaya aku diajar preman he he he?”.

        Dikin arep guneman maneh, nanging ora sida merga wong loro sing jarene saka Sentolo mau nyedhak arep mbayari olehe mangan lan ngombe.

        “Kopi kalih tambah toya teng botol niku kalih Mas, maeme nggih kalih” kandhane salah siji saka wong loro kuwi marang Murtala.

        “Nggih mangga mrika Mas” wangsulane Murtala karo ngalih nyedhaki kothak wadhah dhuwite. Wong loro kuwi banjur melu ngalih ngetutne Murtala.

        “Nika wau napa preman ta Mas? Kula sumerep mawon tumut dheg-dhegan. Awake prekuk-prekuk, gek sangar ngoten, tibake sareng diadhepi bapake nika lajeng wangsul” karo nampani dhuwit susuk wong kuwi ngrasani Gejrot karo Gagak sing lagi wae lunga.

        “Enggih Mas” wangsulane Murtala karo ngguyu “ketingale lare kalih wau nembe bakda ngombe banyu landa radi kathah, mila nggih kados tiyang boten genah”.

        Jebul saungkure wong loro kuwi, para bakul sayuran saka Gunung padha teka lan padha golek mangan lan kopi neng Warunge Murtala kaya padatan. Dadi nganti Pak Sugiri pamitan nek arep mulih dhisik njupuk sarung karo sajadah ngge subuhan mengko, ora ana wektu kanggo jagongan karo Murtala. Lan nalika Pak Sugiri ngampiri Murtala dijak bareng nyang Masjid, karo mlaku Pak Sugiri mung kandha nek kapan-kapan wae nek ana wektu longgar, Pak Sugiri arep mara nyang omahe Murtala. Pak Sugiri ya ora ngandhakne apa sing arep dirembug mengko.

Merga Murtala ora kepengin pikirane diboboti barang sing durung cetha, mula Murtala ya wegah nggagas apa sing arep duembug Pak Sugiri nek klakon dolan menyang omahe. Pancen Murtala kuwi ora seneng mikir barang-barang sing durung cetha, sarta nyiriki pangira-ira sing ora ana gunane. Klebu olehe lagi wae gegeran karo Gejrot lan Gagak mau ya ora dipikir, sanadyan wiwitane Murtala kober nggagas antarane Pak Sugiri karo Gagak lan Gejrot mesthi wis suwe olehe padha tepung. Lan kober pengin ngerti sapa sing dikarepake dening Gejrot “Boss Jodi” sadurunge Gejrot diluwari panjambake dening Pak Sugiri mau?. Mungguhe Murtala sing diarani wong urip kudu ngati-ati kuwi ora kudu ngira-ngira bebaya apa sing kudu diadhepi, nanging sing diarani urip kudu ngati-ati kuwi kudu mlaku liwat dalan sing bener, ora seneng nginceng alane liyan lan ora seneng ngganggu gawe marang sapa wae. Saupama kepethuk ula mandi sing ngadhang laku, samangsa ula kuwi bisa disingkirake murih ira gawe cilakane lan cilakane wong liyane, becike ula kuwi disingkirake. Ora kudu dipateni, semono uga saupama ana wong sing arep ngganggy gawe marang dheweke, yen bisa kudu dibudidaya murih wong mau bali eling yen ngganggu gawe sapepadhaning wong kuwi klebu tumindak sing ora ana becike. Lan saupama klakon kerengan, aja nganti duwe karep gawe cilakane sing ngajak kerengan, dudu diarani wong menang yen mung bisa ngasorake mungsuhe yen mungsuhe ora bisa ditelukne atine temah gelem ngrumangsani kaluputane lan bali marang jiwa kamanungsane. Mula saka kuwi pas karo mlaku mulih saka olehe dodolan, Murtala uga meling marang Dikin supaya kedadeyan tekane Gejrot karo Gagak kuwi mau aja nganti dicritak-critakne marang sapa wae, kuwi ora ana gunane malah bisa0busa gawe tunane nggone nyambut gawe.

        “Apa ta Mas rugine nek wong-wong ngerti nek awake dhewe ya wani wae nek ditantang Preman?” Dikin ngeyel olehe takon.

        “Lha nek wong-wong ngerti nek kowe wani karo preman apa bathimu?” Murtala genti takon “wong-wong ben dadi padha wedi karo kowe ngono apa?”

        “Ya ora ngono Mas” wangsulane Dikin karo mesem “nanging nek wong-wong ngerti awake dhewe iki dudu panunggalane wong ringkih sing jirih getih wedi pati, upama ana wong arep tumindak sawiyah-wiyah utawa arep ngrusuhi marang awake dhewe rak mikir-mikir dhisik ta Mas?”.

        “Aku rak wis bola-bali kandha ta Dhik?” Murtala guneman maneh “nek ora pengin dirusuhi wong, kuwi luwih gampang, ya iku janji awake dhewe ora seneng ngrusuhi wong ya ora bakal ana wong sing arep ngrusuhi awake dhewe, lan saupama ana wong sing arep ngrusuhi ora bakal bisa gawe kapitunane awake dhewe, sokur nek bisa males kanthi bener marang sing ngrusuhi awake dhewe, kuwi bakal nguwohne bebathen sing luwih aji maneh. Eling ta carane males wong sing arep ngrusuhi awake dhewe?”.

        “Iya Mas eling” wangsulane Dikin “wong sing ngrusuhi awake dhewe kuwi rak klebu wong sing arep cilaka, mula kudu ditulungi murih wong mau ora sida cilaka. Rak ngono ta Mas?”

        “Gene ya isih kelingan ngono lho?!?” Murtala semaur karo ngguyu lirih.

        “Elinge eling Mas, nanging olehe nglakoni kuwi lho sing abot lan angel” karo nyurung grobage Dikin wangsulan.

        “Angel lan abot kuwi kari wonge Dhik, nek wonge kepengin dadi wong sing ajiwa manungsa mesthi ora bakal krasa abot lan ora bakal kangelan ngecakne, nanging nek isih kepengin dadi wong sing seneng niru lakune kewan sing ora kagadhuhan akal nanging mung kaparingan hawa nafsu, kajaba rumangsa abot lan angel ya pancen dhasare akale wis kalah dhisik karo hawa nafsune sing tansah nyurung marang papane kacintrakan sing katone wae mencutake”.

        Disambi karo omong-omongan ora krasa olehe mlaku karo nyurung grobag wong loro kuwi wis tekan omahe Murtala. Jebul senajan mau bengi gremis nganti jam siji, jebul dagangane Murtala ora bubruk. Turahe ora akeh, klebu gorengan titipane wong-wong ya ora pati akeh sing ora payu, dadi senajan suda isih bathi ora nganti rugi.

 

Ana candhake