TEMBANG CEMPLANG 34

 

dening: IMMIR

 

34.

Jebul Sujud dina wingi wis duwe rancangan kanggo nyugata Ibu kuwalon lan Bulike sing arep dolan menyang omahe. Sujud wis pesen kanggo mangan awan marang warung ayam goreng ora adoh saka omahe. mBarengi olehe masak sayur asem Mur mateng, pesenane Sujud wis teka, komplit kanggo porsine wong nem, segane diwadhahi wakul . Dadi menu mangan awan kuwi Jangan Asem karo ayam goreng nganggo sambel sak lalapane pisan. Dening Mur wis ditata kanggo mangane Bu Narti, Bu Kardiman karo Sujud. jatahe dhewe karo jatahe Andhik didhewekne neng mburi, dadi  Mur pancen niyat ora arep wani mangan bareng ngancani wong-wong sing dianggep duwe drajat sing beda karo dheweke.

Bubar tata dhahar, Mur kelingan nek Andhik mau isih ana mobil ora awor wong liyane, mula banjur metu arep ngomongi sopire Bu Kardiman kuwi yen wis wayahe mangan awan.

"Wis rampung ta Mur olehmu tata dhahar?" lagi wae tekan panggonane jagongan Bu Narti, Bu Kardiman karo Sujud, Mur wis ditakoni juragane "lha kok arep metu arep menyang ngendi?".

"Sampun Buk-e" wangsulane Mur "badhe nyriyosi Mas Andhik".

"Oh, iya ya? Andhik mau omong nek keri neng mobil arep mbenerke kipas, layak mau tak eling-eling kok kancane kurang siji?  jebul si Andhik sing durung katon. Ya wis ndang omongana, paling bocahe turu neng mobil" Bu Kardiman nyauti wangsulane Mur.

"Tak paranane wae Dhik" Sujud omong karo ngadeg "Dhik Mur ndherekne Ibu karo Bulik dhisik wae menyang ruang makan".

Sidane sing marani Andhik Sujud, Mur bali memburi,lali karo prentahe Sujud sing ngongkon ngeterne Bu Narti karo Bu Kardiman nyang ruang makan. Bu Narti mesem karo mbalang liring menyang Bu Kardiman, wong wadon setengah tuwa kuwi nggagas yen sajake Sujud ora pati lila nek Mur nek marani Andhik. Sing dilirik melu mesem, mung wae beda panampane, sing digagas Bu Kardiman malah mung sepele, yaiku mbarengi weteng krasa luwe, panganane wis dicepakne. Bu Narti banjur ngajak Bu Kardiman mara menyang panggonan mangan luwih dhisik.

Ora suwe Sujud nusul ditutne Andhik.

"Lha piringe kok mung telu ta Dhik?" karo mapan lungguh Sujud nakoni Mur sing isih ana pawon "Lha piringmu karo piringe Mas Andhik kok durung ana ?".

"Inggih Mas" Mur mara banjur wangsulan "maeme Mas Andhik sampun kula tata dhateng pawon, kalih kula".

"Ora" Sujud nyaut wangsulane Mur "kene kabeh lungguh kene, mangan bareng ben luwih seger".

"Iya Nak Mur, maem awor karo Ibuk kene pisan, ben luwuh krasa enak, Ibuk ya wis selak kepengin ngincipi jangan asemmu kok" Bu Narti numpangi rembuge Sujud, banjur kandhane marang Andhik sing isih ngadeg neng sisihe meja "lenggah kene pisan Mas Andhik, piringe ben dijupukne nak Mur".

Nadyan semune ketok nek rada rikuh, wekasane Andhik karo Mur banjur melu mangan bareng awor lan para sing dianggep juragan kuwi.

"Kula niki asring lho Bulik" karo nyendhok segane Sujud ngomongi Bu Kardiman "ngajak kanca-kanca ingkang nyambut damel dhateng tegil nika maem sareng ing griya mriki".

"Iya ta Mas? ben mundhak raket ya?" Bu Kardiman nanggapi.

"Inggih Bulik, waune tiyang-tiyang nika ngih sami pekewet, nanging dangu-dangu nggih lajeng biasa mawon, lha kula niki paling boten remen lho menawi diwastani Majikan, lajeng menawi maem boten kedah miyambak boten awor kalih pekerja. Rak nggih botenh sekeca ta Bulik ngoten niku?" Sujud mbacutne omonge.

"Ngono kuwi ya apik-apik wae Nang" Bu Narti melu numpangi rembug "nanging ya ing wektu-wektu tartamtu wae, ora kok saben dina kudu ngono. Padhane dina iki Mas Andhik karo Nak Mur sing adate nek maem ora bareng karo Bulikmu, dina iki pancen ya kudu gelem olehe dhahar bareng Bulikmu. Lha mengko nek wis teka Jakarta, Bulikmu olehe dhahar ya ben bareng karo Paklik, Nak Mur karo Mas Andhik bareng-bareng karo mBok Ti lan kanca-kanca liyane kaya padatan".

"Inggih Buk" Sujud wangsulan cekak.

Bu Narti banjur ngendika maneh :

"Ayo Nak Mur, karo Mas Andhik ora sah ndadak nganggo rikah-rikuh, sing biasa ngono wae lho!, nek padha rikah-rikuh mengko rak ora sida wareg lan ora krasa seger. Jangan asem gaweyane nak Mur iki jan cocog banget aku, krasa tenan neng ilat".

"Pancen tangane Mur niku adhem kok mBakyu" Bu Kardiman nrambul gunem "rumaos kula teng griya nika, Mur masak punapa kemawon kraos mirasa, Bapakne Doni nggih remen lan cocog".

"Masak bisa mirasa ngene iki biyen ana sing muruki ya Dhik?" Sujud genti nakoni Mur sing wiwit mau mung meneng.

"Inggih, kula rumiyin sagedipun namung damel sambel Mas" Mur wangsulan "sareng ndherek Ibuk-e lajeng dipun paringi warah, resep-resepipun masak. Andilalah kok kula saged, ngecakaken piwucalipun Ibuk-e".

"Iya percaya aku" Bu Narti numpangi rembug "pancen Ibuk-mu kuwi pancen apa-apa sarwa bisa kok, mula aku ya seneng banget duwe sedulur wedok kaya ibuk-mu iki".

"mBakyu niku kok nggih ngegongi Mur mawon lho" Bu Kardiman mangsuli tembunge mbakyune ipe "Mur niku, sauger ditakeni tiyang kok saged ngaten, ingkang dipun damel pawadan mesthi anggen kula muruki".

"Lha inggih pancen makaten lho Buk-e" Mur genti wangsulan "rumiyin kula namung ngertos caranipun ngasag kalih berah dhateng sabin, malah basa kemawon nggih sok kuwalik-walik, sareng ndherek Ibuk-e dhateng Jakarta lajeng saged radi ngertos. Mila kula lajeng kraos ndherek Ibuk-e".

Bu kardiman ora semaur, nanging neng jero atine ana rasa seneng lan mongkog, neng ngarepe mbakyune ipe lan Sujud, Mur wis nuduhne yen Bu Kardiman kuwi dadi Majikan ora mung ngalap tenagane Mur wae, nanging uga wis aweh kawruh sing migunani marang rewang-rewange. Nek sing digagas Bu Narti beda maneh, Bu Narti ngarani nek Mur kuwi bocah sing ora seneng mamerne kawruh lan kapinterane, malah seneng nuduhne kaluwihane bendarane. Meh padha karo sing digagas Bu Narti, Sujud duwe panemu Mur pancen duwe kapribaden becik, ora keminter lan isih rumangsa butuh tambahan kawruh lan bocah wadon sing ngene iki sing cocog dadi ibu rumah tangga sing ora seneng nggoleki cacade wong liya klebu bojone dhewe.  Mung Andhik sing duwe gagasan seje dhewe, batine Andhik ngguyu omongane wong-wong kuwi kabeh, mandhak mung kaya ngono wae didadekne bahan rembugan. Kamangka rumangsane Andhik kaluwihane Mur kuwi ya mung merga duwe rupa sing rada nggambar lan ndelalah nek nyandhang nganggo sarwa patut. kuwi wae.

Kira-kira jam loro awan, Bu Narti ngajak bali, amarga jarene mengko sore ana rapat Ibu-ibu ing RT ne. Bu Kardiman ya mung kari manut, nuruti apa sing dadi karepe mBakyune. Mung sajake sing arep ditinggal bali krasa abot rasane. Rumangsa durung tutug anggone bisa cecedhakan karo wanita sing wis nggugah ati lanange. Nalika salaman pas Mur pamitan, tangane Mur digegem kenceng kaya ora arep diuculake. Nanging Sujud durung duwe wewenang apa-apa kanggo nyandhet lungane Mur sing kudu bali ndherekne majikane.

 

ana candhake.

TEMBANG CEMPLANG 33

 

dening: IMMIR

 

33.

Bu Narti apa dene Bu Kardiman uga weruh Mur sing rupane dadi abang ireng merga kepanasen kuwi, nanging priyayi loro kuwi rumangsa seneng, Mur pancen bocah sing trampil lan gathekan ing samubarang gawe. Olehe tandang Mur ngono kuwi miturut pambijine Bu Kardiman apa dene Bu Narti merga wis dadi sipat lan watak wantune Mur sing ora seneng meneng nganggur. Kajaba meruhi kahanane Mur, Bu Narti uga ora leren anggone ngulati anake kuwalon, sing wiwit mau ketok kasengsem marang solah bawane Mur. Ketok nek duwe rasa seneng marang kapribadene Mur sing tanpa pamrih apa-apa melu cag-ceg melu tumandang gawe.

Bu Kardiman nglirik jam tangan sing ana lengene, banjur grenengan dhewe :

"Lho jebule pancen wis awan ta? layak panase kaya mlethekne sirah".

"Jam pira ta Dhik?" Bu Narti nyauti grenengane adhine ipe.

"Sampun meh jam sewelas mBakyu" wangsulane Bu Kardiman sing banjur kongkon marang Mur "kana Mur, ndang wijik dhisik banjur ayo ndang mbalik neng daleme Mas Sujud. Mau sing kok wadhahi kerdhus gawan saka omah, wis kok udhunke apa isih neng mobil?".

"Sampun kula andhapaken sedaya kok Buk, kula paringne meja wingking, nanging dereng kula dhudhahi" wangsulane Mur.

"Ayo Dhik, nek arep wijik tak tuduhne nggone, neng kalen wetan gubug kono kuwi lho!" Sujud ngomong marang Mur.

"Mangga Mas, kula dherekaken" Mur wangsulan alon. Jroning atine ana rasa "mak sir" ngono, merga bola-bali Sujud yen ngundang dheweke nganggo sebutan "dhik". Ora mung Mur dhewe sing neng atine ana rasa aneh nalika Sujud nyebut Mur Dhik, neng atine Bu Narti uga ana rasa kaya sing dirasakne Mur. Mung bedane nek rasa neng atine Mur rasa nggumun marang Sujud sing ingngatase Sarjana sing wis  bisa urip mandhiri nanging isih gelem ngajeni drajating babu sing kaprah diceluk Yu utawa dijangkar ngono wae. Nek rasa sing ana atine Bu Narti beda maneh, Bu Narti duwe panemu yen kanthi sebutan dhik ngono kuwi ateges Sujud sansaya wuwuh rasa kasengseme marang Mur sing duwe rupa memper karo jenate Vera, bojone.

Sujud banjur mlaku dhisik menyang kalen, Mur luwih ndhisik mbalekne alat sing mau dijupuk saka gubug, lagi banjur nututi Sujud. Bu narti karo Bu Kardiman ngenteni wong loro sing menyang kalen kuwi, lungguh lincak saka pring sing ana gubug kono.

"Wiwit Mur teka neng Gunung Putri mau saka rumangsaku kok saya mantep ta Dhik olehku kepengin njodhokne karo si Sujud?" Bu Narti miwiti omong marang adhine ipe.

"Nggih makaten punika mBakyu kawontenanipun Mur, borong anggenipun badhe mastani" wangsulane Bu Kardiman ayem.

"Lha Dhik Kardiman wis ngabari Mur perkara iki apa durung? saora-orane wis mlambangi luwih dhisik?" Bu Narti takon.

"Babar pisan dereng mBakyu" wangsulane Bu Kardiman "kula nengga kabar saking mBakyu lan Sujud rumiyin, kula mbadhe ngabari Mur niku radi kuwatos, mengke kadhung kula tari purun, jebul mBakyu pirsa kekiranganipun Mur utawi Sujud boten sios ngajengaken, rak mesakaken si Mur?".

"Kuwi bener Dhik" Bu Narti nyauri pawadane Bu Kardiman "nanging, saka rumangsaku Mur kuwi kurange ora pati ana kok, upama ana ya gampang dibenerke. Nek Sujud dhewe, kajaba kaya sing tak critakne sampean neng telepon kae, wiwit awake dhewe teka mau rak ya ketok lan bisa diwaca ta sing digagas Sujud marang Mur? Mau neh wiwit Mur nembung arep nganggo caping banjur ditambahi weruh Mur melu tandang gawe wong loro kae mau? Sampean ya krungu ta Sujud yen ngundang Mur wis wani nganggo sebutan Dhik barang?".

Bu Kardiman mesem krungu omonge Bu Narti ngono kuwi, batine pancen ya mbenerake nanging ora nemen kaya Bu Narti ngono kuwi. Mula ya banjur wangsulan :

"Nggih kula ngrantos mawon, pripun tangkepe Sujud dhateng Mur salajengipun, menawi sampun saestu mantep mangke Mur kula kandhanane".

Sauntara iku olehe reresik Mur karo Sujud wis rampung. Karo mlaku dumadakan Sujud takon :

"Dhik Mur bisa masak sayur asem?"

"Nggih saged Mas, wonten punapa ta?" Mur genti takon.

"Nek  bisa aku arep njaluk tulung, tak kon masakne. Saiki aku tak apek kacang panjang kae dhisik" karo mangsuli ngono kuwi Sujud nudingi tanduran kacang panjang sing wohe ndadi.

"Oh, inggih Mas, mangga kula rencangi ramban" wangsulane Mur sajak seneng.

Wong loro banjur apek kacang sing wis wayahe dirambani kuwi, ora akeh mung cukup disayur ngono wae.

"Mengko sore, bakule kacang lagi arep teka ngepeki dhewe neng kebun" kandhane Sujud karo ngulungne kacang olehe methik marang Mur "banjur bengine digawa menyang pasar sayur, nek wis payu lagi aku diwenehi dhuwite, adate ya karo apek maneh wonge menehi dhuwit sing dhek wingine".

"Dados kados candhak kulak nggih Mas?" Mur takon karo nampani kacang sing diulungne Sujud.

"Iya, lumayan lho asile nandur Kacang ngene iki Dhik" Sujud nyauti guneme Mur.

"Inggih Mas, meh saben dinten panen" wangsulane Mur.

Ora suwe ramban wong loro banjur mbalik marani Bu Narti karo Bu Kardiman sing wis sauntara ngenteni neng Gubug.

"Lha awakmu kuwi nggawa apa maneh Mur?" durung nganti Mur tekan ngenggon Bu Kardiman ndhisiki takon.

"Kacang panjang Bulik" sing wangsulan malah Sujud "mengke badhe kula ken ndamelne sayur asem, kalih mangke disukani ron mlinjo mengke kula pendhetne ing latar ngajeng wau ketingale kathah ingkang nem-nem".

"Cocok kuwi Nang" Bu Narti melu nrambul gunem "awan-awan panas ngene iki, mangan karo sayur asem pancen ketoke seger".

"Ingih Bu" wangtsulane Sujud.

Wong papat kuwi banjur padha mlaku arep bali menyang omahe Sujud maneh. tekan omah Sujud ora nganggo mandheg bablas methiki godhong mlinjo sing isih nom neng latare. Bu Kardiman karo Bu Narti banjur mlebu omah, leren lungguh neng kursi. Mur sing bablas menyang pawon, dumadakan diceluk juragane supaya nyedhak.

"Inggih Buk-e?" Mur cadhong dhawuh.

"Lha olehmu nggawa sega sak lawuhe saka omah mau banjur arep dienggo apa nek awakmu malah dikongkon nggawe sayur asem?" Bu Kardiman takon.

"Lha inggih kados pundi saenipun Buk-e?" Mur genti males takon.

"Ya mengko ben turah neh" durung nganti Bu Kardiman wangsulan Bu Narti ndhisiki semaur. Bu Kardiman meneng wae.

"Pripun Buk upami dipun paringaken Mak-mak ingkang nyambut damel ing Kebun wau? mangke kula terne" Mur ngusulne panemune.

"Tak kira ngono ya luwih becik, timbang mengko dibuwang" wangsulane Bu Kardiman .

"Nak Mur ki pancen cepet kok nek mikir, seneng aku" Bu Narti ngomong karo mesem seneng.

Sujud mlebu omah karo tangane nekem godhong mlinjo satekem gedhe.Ngeeti nek Sujud mlebu omah, Bu Narti gageyan kandha karo mrentah anake kuwalon :

"Kana ndang diselehne dhisik sing digawa kuwi, banjur Nak Mur tulung terna bali menyang Kebun".

"Wangsul teng kebun? napa wonten ingkang kantun?" Sujud takon.

"Ora, iki mau Bulikmu rak ngasta sega sak lawuhane saka Jakarta, merga dikira awakmu durung masak. Lha tinimbang panganan kuwi mengko turah ora kepangan, jarene Nak Mur luwih becik diwenehne Mak-mak sing nyambut gawe mau, upama ora kepangan rak ya kena dienggo makani ingon-ingone neng omah mbuh pitike, mbuh menthoke" Bu Narti mangsuli karo nggenahne olehe prentah.

"Oh, inggih Buk, matur nuwun Bulik" Sujud wangsulan banjur bablas mlaku memburi arep nyelehne godhonge mlinjo.

 

ana candhake.

TEMBANG CEMPLANG (32)

 

dening: IMMIR

 

32.

Amarga Bu Narti karo Bu Kardiman ujube arep ndelok-ndelok tanduran lan kebune Sujud, mula dening Sujud banjur diajak menyang Kebun sing gandheng karo omahe. Sujud njupuk payung telu banjur diulungne marang Ibune kuwalon, Bulike lan Mur. Pancen srengengene lagi ora ana sing ngaling-alingi, aja maneh kok mendhung nadyan mega tipis wae ora ana. Mula nadyan isih durung pati awan, panase wis sumelet. Bu Narti karo Bu Kardiman uga banjur ngegarne payunge, kanggo nadhahi tumi bane sunar srengenge. Mur ora tiru-tiru juragane, payunge diselehne neng papane sakawit, banjur nyaut caping sing nyanthel neng cagak emper.

"Kula tak ngampil capinge niki mawon nggih Mas?" sadurunge caping dienggo Mur iswih kober taren marang sing duwe.

"Neng kebun kuwi panas lho Dhik?" Sujud ngelikne "nek mangsa ngene iki arang ana mendhung sing nutupi srengengene".

"Inggih Mas" wangsulane Mur "nanging kula sampun kulina saba ing ara-ara kok, menawi ngangge payung damel ebah kirang sekeca".

Sujud ora semaur maneh. Wong telu papat Sujud banjur budhal ndelok-ndelok sayur sing ditandur Sujud. Mung Andhik sing ora melu menyang kebun, pawadane arep mbenakne kipas mobil sing jarene mau rada seret.

Beda karo para juragane sing lakune alon, karo sedhela-sedhela namatne tanduran kanthi dijingglengi, Mur wis adoh olehe mlaku ing sela-selane tanduran. Bocah sing asline saka ndesa kuwi rumangsa seneng bisa mlaku-mlaku neng kebun, entrane ngono pancen satemene tanpa dirasakne Mur kuwi ya duwe rasa kangen marang pasawahan sing biyen disaba saben dina.

Jebul neng kebun kono ana sing nyambut gawe ngrewangi Sujud, wong lanang siji karo wong wedok loro, umure kira-kira ya seketan tahun. Wong telu kuwi lagi padha nandangi gaweyane dhewe-dhewe. Sing lanang klawan gegaman pacul lagi ndandani dalan banyu sing diilekne saka kalen, wong wadon loro lagi padha ketungkul ngresiki suket sing thukul ngrubung tanduran. Mur noleh ngiwa, noleh nengen, weruh gubug cilik sing kulina dienggo leren wong sing padha nyambut gawe, ngiras kanggo nyimpen alat-alat tetanen kaya dene Pacul, arit, wangkil lan liya-liyane. Mur marani gubug kuwi, tekan gubug sandhale dicopot banjur clanane dilinting mendhuwur. Njupuk wangkil karo jugil banjur marani wong wedok loro sing lagi matun tanduran kuwi, melu matun kaya sing ditindakne wong loro kuwi.

"Loh mBak?" salah siji saka wa]ong loro kuwi ngluruhi Mur sing teka-teka banjur melu tandang gawe. Mur ora semaur mung mesem karo manthuk.

"mBak jangan ikut-ikutan kami, nanti kotor lho? mBak ini orang kota pegang-pegang wangkil begitu bisa bahaya lho?" wong sijine genti omong rada dawa, ngandhani Mur sing lagi arep ngobahne wangkile. Wong loro kuwi sajake dudu wong Jawa, dadi olehe omong ya ora nganggo basa jawa.

"Tidak apa-apa Mak" Mur wangsulan karo mesem "saya sudah terbiasa bekerja seperti ini, saya ini juga orang desa kok".

"Ah, masak sih mBak? Orang desa kok cantik? kulitnya halus, pakaiannya bagus?" sing ngluruhi pisanan mau genti omong karo ngulati Mur sing mesam-mesem ramah, wong kuwi ketok nek ora percaya marang omongane Mur sing ngakune wong desa.

"Memangnya orang desa tidak boleh cantik ya Mak?" Mur wangsulan karo ngguyu "malah sebaliknya gadis desa itu lebih banyak yang cantik-cantik. Saya ini aslinya orang desa, jauh di Jawa Timur sana Mak, dulu pekerjaan saya ya buruh-buruh di sawah dan ladang orang, baru kira-kira tiga tahun yang lalu saya datang di Jakarta".

Karo wangsulan ngono kuwi Mur banjur tumandang nyolahne wangkile ngresiki suket sing arep ngrebut pangane tanduran.  Wong loro kuwi banjur padha ngulati tandang gawene Mur. Wong loro kuwi gumun setengah ora percaya karo apa sing disawang. Bocah kutha kuwi tangane trampil nyolahne alate wong tani, malah sajake ora kalah karo trampile wong loro kuwi. Nanging wong loro kuwi ya ora wani guneman apa-apa, mula ya banjur nerusne gaweyane ndhangiri guludan sing diadhepi dhewe-dhewe.  Tenane ngono anggone Mur melu tumandang ngono kuwi amarga Mur kepencut weruh lemah sing begur lan tanduran kang subur, banjur kepengin tumandang kaya jaman isih ana desa biyen, sapisan maneh alam "bawah sadare" Mur lagi kangen-kangenan karo uripe jaman sing kawuri.

Bu Narti karo Bu Kardiman sing olehe menyang Kebune Sujud kuwi sakjane ora mung sak dolan lan kepengin weruh tandurane Sujud, nanging duwe karep aweh kalodhangan Sujud supaya luwih cetha anggone ngulati Mur. Ngulati rupane, ngulati kelakuwane, ngulati solah bawane ya ngulati sipat-sipate. Wong loro kuwi maune rada anyel merga Mur ora mbarengi juragane, kamangka Sujud tansah ngetutne lan mandhu Ibu Kuwalon karo Bulike. Nek ngene iki dadine, Sujud rak ora sida bisa nyemak kahanane Mur kaya apa asline.

"Lha Mur mau terus neng ndi? thik ujug-ujug ilang iki mau?" Bu Kardiman grenengan dhewe.

"Lho lha iya ta?" Bu Narti nyaut grenengane adhine ipe "aku thik ya ora ngerti nek Nak Mur mau wis ngalih enggon ora awor awake dhewe?".

Wong loro kuwi banjur tolah-toleh, panyawange ngubengi saindenging kebun. Sujud melu ngulat-ulati, nggoleki sing digoleki Ibu kuwalone karo Bulike.

"O alah lha nika napa?" sawise sauntara noleh ngiwa noleh nengen Sujud banjur kandha.

"Endi ta Nang?" Bu Narti takon.

"Nika lho Bu, ing kidul gubug, awor kaliyan tiyang matun" Sujud nudingi arah pernahe Mur.

"Gek neng kana kae lagi ngapa bocah kae?" Bu Kardiman grenengan maneh.

"Mangga ta dipun celaki Bulik, mangga Bu" Sujud ajak-ajak nyedhak "napa kula celuke mawon supoados mriki malih?".

"Awake dhewe sing mrana wae, Ibu ya kepengin  ngerti nggon kana kok" Bu Narti wangsulan.

Wong telu kuwi banjur mlaku marani papane Mur sing lagi katungkul nyolahne wangkil jalaran kasengsem marang lemah sing kepyur mawur mratandhani yen lemah sing subur. Bareng wis tekan sacedhake sing diparani, wong telu kuwi kabeh padha digawe ndomblong. Tandang gawene Mur sing ora kalah trampil karo wong loro sing nyambut gawe ngrewangi Sujud. Ora ana sing ngira yen pranyata Mur bisa nandangi gaweyan ngono kuwi, malah yen nonton tilase, asil gaweyane Mur sethithik luwih rapi lan luwih cepet timbang wong loro kuwi, sing iki miturut panyawange Sujud.

"Mur awakmu kuwi lagi ngapa?" Bu Kardiman muni karo suwara rada  banter nakoni Mur. Sing ditakoni kaget, banjur ndengengek, karo rada wedi banjur semaur :

"Ibuke wau madosi kula? nyuwun pangapunten Buk-e, kula wau nyobi wangkil, ndelalah lajeng kebacut kasengsem. mBoten ngertos menawi didangu Buk-e".

Bu Kardiman mesem, banjur wangsulan :

"Ora apa-apa. Aku ora nggoleki kok, mung Budhe Narti mau kejot kok dumadakan awakmu lunga tanpa pamit. Jebul neng kene, gek olehmu tandang gawe kuwi ngrusakne taningan apa ora?".

Sepisan maneh Mur dadi klicutan semu wedi, banjur kandhane marang Sujud :

"Nyuwun pangapunten Mas Sujud, niki wau kula suket-sukete bakda diwangkil lajeng kula tanem, kula urugi siti kados nek kula matun teng nDhusun rumiyin".

"Sing bener pancen ya ngono kuwi kok Dhik" wangsulane Sujud "awakmu pinter, gaweyane ketok luwih rapi lan nyenengake. Matur nuwun lho, nanging awakmu rak dadi reged kabeh keneng lemah".

"Boten napa-napa kok Mas, niki wau ketang kepengin tiru-tiru Mak-mak niku" wangsulane Mur karo mesem.

Eseme Mur rumangsane Sujud katon luwih manis maneh. Mur sing merga keneng panase srengenge kringete dleweran rupane dadi abang ireng, miturut panyawange Sujud dadi sansaya ayu.

 

ana candhake.

TEMBANG CEMPLANG (31)

 

dening: IMMIR

 

31.

Tekan panggonane Bu Narti Bu Kardiman karo Mur mudhun mlebu omah, Andhik ora mudhun saka mobil kanthi pawadan arep nginger mobile. Jebul Bu Narti isih lagi arep adus, lagi wae senam sehat kanggo wong lansia. Sanadyan tenane Bu Narti iku durung pati tuwa nemen, nanging wis rada suwe saben esuk ngulinakne olah raga senam, ben seger olehe mangan jarene. Ya pancen nyata, merga ajeg saben esuk olah raga ngono kuwi ndadekne Bu Narti arang keneng lelara. Nek Ibu-ibu sak barakane sok padha sambat jare sing boyoke lara, sikile kemeng, tekanan darah kerep mundhak lan sapiturute, Bu Narti kaya-kaya babar pisan ora kenal karo lelara sing kerep disambatne kanca-kancane.

"Padha lenggah dhisik ya, aku tak adus dhisik. Arep adus dhek mau isih ngenteni asate kringet jare, nek kringet durung asat didusi kuwatir nek masuk angin" Kandhane Bu Narti karo mangkat memburi arep reresik awak neng kamar mandi.

"Injih mBakyu, mangga dicekapne rumiyin anggenipun siram" wangsulane Bu Kardiman karo mapan lungguh neng kursi ruang tengah. Mur ora melu lungguh, nanging milih menyang mburi nggoleki Kanthi, rewange Bu Narti. Jebul Kanthi neng pawon lagi repot embuh olah-olah apa?. Mur weruh nek latar mburi cedhak pawon kuwi ketok nek isih njembrung durung disaponi. Ora sranta Mur banjur nyandhak sapu sing wis cemawis, latar mburi sing kebak gogrogan godhong garing kuwi banjur disaponi.

"Aja mBak, mengko tak saponane dhewe, iki mau durung kober nyandhak sapu merga kesusu didhawuhi Ibuk-e nggorengne emping kanggo oleh-oleh Mas Sujud" kandhane Kanthi menging Mur supaya ora nyapu.

"Ora apa-apa mbak" wangsulane Mur karo mesem "sampean tutugne olehe nggoreng, timbang nganggur aku tak ngobahne sapu karo gerak badan ben sehat".

Mur pancen wis nganggep nek Budhe Narti kuwi padha karo juragane dhewe. Dadi nek ngrewangi nandangi gaweyan neng omah kono kuwi, dianggep padha wae karo nandangi gaweyan neng omahe juragane dhewe. Bareng karo bubare Mur nyaponi latar mburi kuwi, Bu Narti wis rampung anggone adus, karo metu saka kamar mandhi arep njereng andhuk neng pemehan, Bu Narti weruh yen Mur lagi wae rampung anggone nyapu latar. Batine Bu Narti sansaya tambah seneng marang rewange adhine ipe sing sregep kuwi. Nanging Bu Narti ya ora omong apa-apa malah bali mlebu omah arep dandan salin sandhangan.

Rampung olehe nyapu, lagi Mur nyedhaki Kanthi sing uga wis rampung olehe nggoreng emping. Mur banjur ngrewangi madhahi emping kuwi menyang wadhah plastik sing wis cemawis.

"Sampean mengko apa arep ndherek nyang kebune Mas Sujud ta mBak?" karo nata emping neng wadhahe, Kanthi nakoni Mur.

"Iya mBak, karo Ibuk-e didhawuhi ndherekne, ngendikane Ibuk-e nek tindakan ora ana kancane ki ora kepenak" wangsulane Mur "Lha sampean apa ora ndherek Budhe Narti?".

"Ora" wangsulane Kanthi "aku didhawuhi tunggu omah, karo nandangi gaweyan sing durung rampung".

Olehe nata lan madhahi emping wis rampung, banjur digawa mlebu omah diselehne meja, merga arep diasta Budhe Narti menyang kebun Leuwiliang. Bu Narti uga wis rampung anggone salin panganggon, banjur ngajak adhine budhal.

"Budhal saiki ya Dhik?" tembunne Bu Narti nari adhine ipe.

"Lha mangga, kula dherekaken mBakyu" wangsulane Bu Kardiman karo ngadeg.

"Ya wis, ayo yen ngono" Bu Narti nyedhaki meja sing kanggo nyelehne emping wadhahan banjur arep dicandhak, arep digawa. Nanging Mur pranyata luwih rikat, lodhong plastik isi emping kuwi dicandhak karo muni :

"Sampun Budhe, kula betane mawon, Mangga Budhe tindak rumiyin kaliyan Ibuk-e" .

Bu Narti wurung anggone arep nyandhang wadhah emping cacah telu kuwi. Neng jero batin wuwuh maneh rasa senenge marang Mur, bocah sing weruh gaweyan ora ndadak ngenteni diprentah. Bu Narti banjur nyeluk Kanthi :

"Kan, Kanthi....".

"Inggih Buk-e?" Kanthi semaur karo nyedhak.

"Tak tinggal dhisik ya? sing ngati-ati, mengko nek kowe neng omah lawang ngarep dikunci wae".

"Inggih Buk".

Bu Narti banjur mlaku dijejeri Bu Kardiman, ditutne Mur karo nggawa gawane. Kanthi ngeterne tekan lawang ngarep,

"Aku budhal ya mbak?" Mur pamitan.

"Ya mBak sing ngati-ati" wangsulane Kanthi.

Bu Kardiman ngalih olehe mapan lungguh, milih neng jok tengah jejer karo mBakyune. Mur dikongkon genti lungguh neng ngarep njejeri sopir. neng atine Andhik ana rasa seneng, merga wis cedhak malah wis jejer karo Mur. Mula olehe nyetir ya banjur luwih dingati-ati, dinikmati tenan. Musik sing neng mobil banjur diuripne muter lagu-lagu Indonesia Populer sing di dadekne lagu kroncong, sing nyanyi Hetty Kus Endhang. Suwarane nyemek-nyemek ndadekne sing krungu padha ayem atine.

"Awakmu kok pinter temen milihne lagu senenganku Mas Andhik?" Bu Narti takon karo ngalem Andhik. Sing dialem mundhak seneng, banjur wangsulane :

"Kula inggih remen lagu-lagu keroncong ngeten niki kok Budhe".

"Iya, pancen lagu pop sing dikeroncongne ngene iki neng kuping sansaya kepenak" Bu Narti numpangi rembug "nanging enek sing ngarani, jare lagu-lagu ngene iki cocoge mung kanggo wong tuwa-tuwa thok".

"Mila makaten Budhe" wangsulane Andhik "radin-radin lare saumuran kula ngeten niki remenane nggih lagu-lagu enggal, menawi boten Pop nggih Dhangdhut, menawi kula sedaya lagu niku remen Budhe".

"Lha nek awakmu senengane lagu apa Nak Mur?" Bu Narti genti nakoni Mur.

Krungu mBakyune Ipe nyebut "Nak" marang Mur ngono kuwi, Bu Kardiman sakala mesem. Lagi rong dina wis ana wong sing duwe anak lanang wayahe rabi, ngundang Mur kanthi sebutan Nak.

"Kula ta Budhe?" Mur wangsulan "menawi kula niki sami kaliyan mBokti, amrgi betan saking dhusun langkung remen mirengne campursari alusan".

"Ooo, kuwi aku ya seneng" Bu Narti semaur karo ngguyu "sawargi bapakmu kae fanatik banget nek karo keroncong apa campursari, apa maneh nek campursarine Manthos apa Nyahni".

"Kula nggih remen kalih lagu-lagune Manthos lho mBakyu" Bu Kardiman melu nimbrung omong.

"Pancen lagune Manthos ki akeh sing kepenak dirungokne kok Dhik" Bu Narti wangsulan "tunggale nyidhamsari barang kae, nanging nek Masmu biyen nyidham sari kuwi sing disenengi Bawane, kerep wae masmu kae nerokne mbarengi melu bawa Dhuh wong ayuuuuu.........".

Bu Kardiman ngguyu, Mur melu mesem krungu piyayi-piyayi luhur kuwi padha ngendikan. Andhik isih kober nglirik Mur sing mesam-mesem dhewe, rumangsane Andhik esuk kuwi Mur jan sansaya tambah ayune.

Olehe padha ngrembug lagu senengane kandheg, merga lakune mobil wis kepethuk omah pinggir sawah sing cekli. Neng ngarep omah kuwi katon ana wong lanang sing sandhang penganggone kaya wong tani lumrah, lagi ngadeg ora tolah-toleh mripate nyawang mobil sing disetiri Andhik.

"Wis tekan ngenggon nDhik" Bu Kardiman ngandhani Andhik "mobe inggirna dhisik".

Mobil minggir ngiwa banjur mandheg. Bu Narti mbukak lawang banjur mudhun, ditututi Bu Kardiman. Mur ya gageyan mudhun.

Wong lanang sing ngadeg kuwi banjur nyedhaki Bu Narti, ngaturne bekti karo ngambung tangan. Suwi ora dicul-culne. Bubar kuwi banjur genti ngaturne bekti marang Bu Kardiman. Bareng giliran arep nyalami Mur, mripate wong lanang sing ora liya Sujud kuwi, dadi ora kedhep-kedhep.

 

ana candhake.

 

 

 

TEMBANG CEMPLANG (30)

 

dening: IMMIR

 

30.

Sanadyan ora dikandhani supaya mangkat esuk, durung ana jam pitu Andhik wis teka omahe juragane. Merga njagani nek juragane mbutuhne sawayah-wayah, merga sanajan Andhik ki tugase dadi sopire Bu Kardiman nanging kerep uga dibutuhne dadi sopir Kantor, kaya wingi kae jam telu sore Pak Kardiman telepon bojone supaya Andhik nyusul nyang Kantor, kamangka Andhik ngerti nek wektu iki gaweyan Kantor lagi padhet mula esuk-esuk wis teka neng omahe juragane. Nanging jebul Andhik kecelik, Pak Kardiman jam nem Pak Kardiman wis budhal, dipapag Pak Kus. Nanging Andhik ya ora terus thenguk-thenguk, mobile Bu Kardiman ditokne saka garasi disebeti lan dipanasi mesine.

Nalika Andhik lagi manasi mobile, Mur sing lagi resik-resik kabeneran lagi nyapu neng cedhake. Kaya dhek wingi ora ana kedadeyan apa-apa, Andhik isih kober ngajak guyon Mur.

"Nek nyapu sing resik lho Mur, ben suk emben ora oleh bojo sing brewok" kandhane Andhik karo mesem. Kaya padatan Mur ya wangsulan karo njedhirne lambene :

"Sampean ya ngono, nek manasi mobil sing alus, ben bojone ora entuk bojo sing galak".

Andhik ngguyu nyekakak, Mur nerusne olehe nyapu. Dumadakan saka omah mBok Ti metu karo grenengan :

"Oalah, tiwas tak goleke nyang mburi, jebul nyapu neng kene".

"Sapa mBok? Aku ta?" Mur nyaut grenengane mBok Ti.

"Nggoleki Mur ta mBok?" Andhik melu nyaut "he eh, bocahe lagi nyapu neng kene. Mau wis tak warah nek nyapu sing resik ben bojone suk emben ora brewok".

"Iya" mBok Ti semaur karo mesem "nyang Ibuk-e awakmu kon ndang adus terus dandan sing ayu Mur, arep didhawuhi ndherekne Ibuk-e tindak menyang ndesa, karo awakmu didhawuhi manasi mobil karo tata-tata pisan nDhik".

"Iya mBok, mau esuk jane aku ya wis didhawuhi, nanging tak kira nek budhale ora esuk nemen" wangsulane Mur karo nerusne olehe nyapu sing kari sethithik.

"nDesa ngendi ta mBok?" Andhik takon.

"Niliki kebun sayur, nggone Mas Sujud putrane Budhe Narti. Neng Leuwiliang" wangsulane mBok Ti banjur bali mlebu omah. Bubar nyapu Mur cepet-cepetan nusul mBok Ti mlebu omah arep tata-tata. Andhik nerusne olehe manasi mobil, banjur mobile diinger siaga arep budhal ninggalne omah, ndherekne juragane.

Ora nganti setengah jam, Bu Kardiman wis metu saka omah didherekne Mur sing uga wis macak. pacakane Mur prasaja banget, Clanane Jean soklat cocok karo kaose sing uga rupa soklat ning nom, memper kaya sragam Pramuka. Rambute sing dawa tur ketel diklabang memburi karo ditaleni pita rupa putih. Najana ngono wis ndadekne dadi lan pantese. Andhik nganti ndomblong anggone nyawang prawan sing saben dina ngreridhu nalare kuwi.

"Mengko mampir neng nggone Budhe Narti dhisik nDhik" kandhane Bu Kardiman sawuse teka njero mobil. Bu Kardiman lungguh neng ngarep, Mur mapan neng kursi tengah.

"Inggih Buk" Andhik wangsulan cekak.

Karo mlaku, Bu Kardiman  nakoni Mur :

"Kowe ki jebule wis tepung becik karo Bu Kristin Bendahara PKK RT nggone dhewe kae ta Mur?"

" Bu Kristin penjahit niku ta Buk-e?" Mur wangsulan "Inggih kala wingi enjing pas kula dijak blanja mBok Ti, panggih Bu Kristin lan dipun dangu punapa ponakane mBok Ti ? lajeng piyambakipun ngajak tepangan".

"Iya, mau bengi pas Bu Kristin telepon ngabari nek suk Jum'at sore ana Pertemuan Ibu-Ibu RT neng daleme Bu Saipul, Bu Kristin crita nek mentas kepethuk awakmu neng lapake Pak Bakir. Bu Kristin ki wonge apikan banget lho Mur, putrane Bu Kristin sing jenenge Tanta, kae rak kakak kelase Doni pas neng SMP ? tanta kae ya apik, sopan lan sregep" Bu Kardiman nyritakne keluargane Bu Kristin.

Andhik sing krungu critane Bu Kardiman ngono kuwi atine dadi rada anyel. Wingi Andhik wis maido Mur merga wis gelem dijak kenalan wong njaba, lha kok saiki Bu Kardiman malah ngalembana Tanta. Nanging pegele Andhik mung diendhem neng njerone dhadha, ora wani ngunekne luwih-luwih mbantah critane juragane.

"Inggih ta Buk-e?" Mur nambong "kala wingi Mas Tanta inggih wonten kok".

"Iya" Bu Kardiman nyaut "Bu Kristin ya crita nek jare Tanta ya nyuwun dikenalke karo awakmu barang. Mau bengi olehe telepon Bu Kristin rada suwe, jarene embuh apa sebabe kok Bu Kristin rumangsa seneng bisa akrap karo mBok Ti lan awakmu".

Dhadhane Andhik krasa sansaya seseg krungu omongane Juragane ngono kuwi. Andhik duwe gagasan kanthi tembung-tembung ngono kuwi padha karo Bu Kardiman wis aweh kalodhangan marang Mur supaya gelem akrap karo Bu Kristin lan anake lanang. Nanging sepisan maneh, Andhik ora wani guneman, merga Andhik ya ngerti nek nganti dheweke wani mbantah omongane juragane padha karo nyidham dilereni anggone dadi sopir.

"Rumaos kula, Bu Kristin nika rembage kathah, nanging inggih ramah, sanaosa kalih PRT nggih boten ngremehaken" Mur mangsuli omongane juragane.

"Tanta kae bagus tur sopan ya Mur?" Bu Kardiman gogoh-gogoh atine Mur.

"Menawi sopan inggih Buk-e" wangsulane Mur ngati-ati "menawi bagus kok rumaos kula nggih limrah mawon, taksih bagus Hyun Bin napa Lee Min Ho".

Bu Kardiman ngguyu, krungu wangsulane Mur sing dianggep lucu, banjur kandhane :

"Awakmu ki ya ana-ana wae, Lha wong Tanta kok dibandhingne karo Artis Korea, ya mesthi wae nek kalah. Gawe bandhingan kuwi ya sing babag dadi ora njomplang".

Mur melu ngguyu lirih, banjur mangsuli :

"He he he, lha Ibuk-e ndangu bab bagus kok? nggih kula wangsuli taksih bagus Hyun Bin kalih Lee Min Hoo. Nanging nek dibandhingne tiyang ingkang boten artis, rumaos kula nggih limrah mawon kok, upami dipun paringi biji ngaten, nggih sejajar kaliyan Mas Andhik, napa Mas Marsana, namung menawi Mas Mardana kawon ing kiulit mimpang ing ageng inggilipun pawakan".

Krungu wangsulane Mur sing keri iki, atine Andhik dadi rada suda panase. Jebul Mur ora banget kepencut nyawang bleger lan rupane Tanta lan isih menehi pambiji sing becik marang dheweke lan  kancane.

Bu Kardiman ngguyu krungu wangsulane Mur sing ngono kuwi mau. Merga padha karo Andhik, Bu Kardiman uga duwe pangira bisa-bisa Mur kepencut marang Tanta sing Bu Kardiman dhewe ngerti yen Tanta kuwi bocah lanang sing klebu bocah sing becik. Bu Kardiman uga wis duwe dudutan yen klebu mokal yen Bu Kristin ora duwe pamrih apa-apa marang Mur sing olehe ngundang nganggo sebutan Nak Mur, kamangka sebutan sing lumrah ki ya mBak utawa Dhik, lha kok Bu Kristin malah nyebute Nak. Iki mesthi ana apa-apane. Kajaba saka kuwi Bu Kardiman ya ora arep ngluputake saupama Tanta anake Bu Kristin kuwi ngarepne Mur, malah kepara wis pas. Mur ayu Tanta ya bagus. Nanging kuwi kabeh rak lagi dudutane Bu Kardiman sing mung sagebyaran anggone nyawang perkarane, sing durung genah bener lupute.

Ora krasa suwe lakune mobil wis tekan Gunung Putri, malah wis menggok menyang platarane Bu Sunarti.

 

ana candhake.

TEMBANG CEMPLANG (29)

 

dening: IMMIR

 

29.

Jam sanga bengi, Marsana sing anceran kebagian jaga pos ngarep mloka-mlaku neng plataran sacedhake gardhune. Wektu kuwi Pak Kardiman durung bali saka kantor, pancen nek dhong wayah gaweyan akeh Pak Kardiman kuwi minangka Boss ekspor-impor sok arang leren.Isih esuk wis mangkat sok tengah wengi lagi bali, banjur sesuk-esuk mangkat maneh. Adate nek Pak Kardiman wis ana omah ngono, Sing kebageyan jaga pos Satpam isih bisa karo glethakan neng jero gerdhu sing uga dicawisi dhingklik dawa, kena kanggo ngeluk boyok sing krasa keju. Nanging nek wayah Bosse durung bali ngono kuwi, sing kajibah jaga gerdhu akeh ngadeg neng jaba karo wira-wiri, nek kesel ya banjur lungghuh neng dhiklik sing diselehne neng ngarep gerdhu. Nalika Marsana wira-wiri ngubengi plataran ngono kuwi dumadakan Singgih sing mau wis sing bengi iki wayahe leren ora jaga, teka karo Sadirun, ora macak dhines nanging mung kaosan karo kalungan sarung. Sadirun ya mung bebetan kaya wong arep bancakan.

"Bosse rung mulih ta Mas?" lagi wae teka Singgih wis luruh-luruh takon.

"Durung" wangsulane Marsana karo nglirik jam tangane "lagi jam sanga luwih lima, mau bengi Bosse kundur jam pira ta?".

"Mau bengi nganti wengi Mas, jam sewelas kae wae durung teka" wangsulane Singgih sing banjur mapan lungguh neng dhingklik dawa ngarep gerdhu nyusul Sadirun sing wiwit teka mau terus mapan lungguh neng kono. Marsana ya banjur ngetutne melu lungguh awor kancane loro kuwi.

"Iya, kabare Bosse lagi ngrintis ekspor Rambutan menyang Itali dadi iki isih repot-repote, mengko nek wis mlaku sesasi ngono wae wis bisa dipercayakne marang wong kantoran, terus bosse mikir trobosan anyar maneh" kandhane Marsana karo mapan linggih.

"Dadi wong kantoran ki kepenak ya Mas?" Sadirun sing maune mung meneng karo klepas-klepus nyedhot pegane rokok melu omong.

"Ya wis suwe ta Om" sing mangsuli Singgih "nyambut gawene neng nggon AC, bayare akeh, gaweyane mung lungguh karo ngadhep komputer thok".

"Lha iya lah" Marsana nrambul gunem "lha bocah-bocah kantoran kae kuwi sing didol utek karo ketrampilane kok, lha wong kuliahe wae ya dhuwur-dhuwur, ora kaya awak-awak ngene iki, biyen bisa lulus SMA wae wis empet-empetan, upama bisa kuliyah maneh ya tiwas ngenekne dhuwit wong uteke ya mung pas-pasan".

"Karepku kepenak ki ngene lho" Sadirun nggenahne omonge "sing ditandangi kari sing entheng-entheng, carane wong nyetir mobil ngono kari ngliwati dalan aspalan, dalan sing legok luwik ora karuwan wis diliwati bosse dhewe".

"Ya ora kabeh ngono Om" wangsulane Marsana karo bali ngadeg "nek wayah ngrintis ngene iki, wong-wong kae ya melu ngrekasa, merga cinarane bocah sekolah ngono wektu iki lagi padha sinau, lha Bosse sing dadi guru ngrangkep dadi sing duwe sekolahan. Dadi kenek titeni, nek wayahe ngrintis cabang usaha sing anyar ngene iki, Bosse karo wong kantoran kae mesthi ora tau leren. Lha mengko nek wis mlaku Bosse bisa leren, wong kantoran karo bocah-bocah kae terus ora leren, mung kaceke ora kudu gethengan ngene iki".

"Apa Mas Gethengan? marahi aku kelingan omah wae, nyambut gawe gethengan merga wayahe ndhaut karo tandur sing balapan karo banyu giliran he he he" Singgih nyaut gunem karo ngguyu. Marsana karo Sadirun ya melu ngguyu.

Lampu alarm neng gerdhu kuwi murup byar-pet, Marsana cepet-cepet mlaku menyang plawangan ngarep, ndelok sapa sing lagi teka. Bareng weruh nek sing teka mobile Pak Kardiman sing disetiri Andhik, Marsama gageyan nyurung lawange regol, aweh dalan mobil mlebu. Mobile mandheg sedhela. Marsana nyedhak.

"Ora kok kunci ta Mar?" karo mbukak kaca lawang mobil Pak Kardiman ngluruhi Marsana.

"Dereng Pak" wangsulane Marsana karo manthuk "mangke menawi sampun jam sedasa nembe kula kunci".

"Ya wis, sing ngati-ati. Mosok mau bengi ki jam sewelas karo Singgih durung dikunci".

"Inggih Pak. Siap!" Marsana wangsulan. Pak kardiman mesem, banjur aweh sasmita marang Andhik supaya nglakokne mobile maneh.

Marsana banjur nyandak gembok, lawang regol disurung nutup banjur digembok. Kuncine dicekeli. Bubar ngono terus bali nyang Gerdhu awor Singgih karo Sadirun.

"Wis kok kancing ta Mas?" weruh nek Marsana nyekeli kunci lawang regol, Singgih takon.

"Wis, nyang Bosse kon ndang ngunci, jare ndhek bengi kelalen ora kok kunci?" wangsulane Marsana karo genti takon.

"Ora kelalen, karepku ngunci lawang regol ki nek Bosse wis bali, dadi ora kesuwen olehe mbukakne lawang. Dhek bengi nyang Bosse aku ya digrenengi" Singgih wangsulan karo ngguyu.

Marsana njupuk jakete, banjur dienggo hawane pancen wis wiwit rada adhem. Banjur bali metu ngawori kanca-kancane maneh.  Pancen nek ngepasi ana kancane ngne iki neng ati ya rada seneng, ana sing diajak omong-omongan, ora kok mung meneng karo dolanan hape thok.  Bubar nglebokne mobil menyang garasi, Andhik metu, pamit marang Bosse nek arep bali. Jebul ora, nanging malah nusul melu jagongan Sadirun karo Singgih ngancani Marsana.

"Waow mlumpuk iki?" karo mlaku nyedhak Andhik luwih dhisik sapa aruh.

"Iya, jare mbahe aja padha turu sore" sing wangsulan Sadirun.

"Ngestokne dhawuhe simbah apa arep ngrembug olehe bubar weruh bocah wedok sing nangis rumangsa diremehne perasaane?" karo mapan lungguh Andhik takon nyemoni kancane.

"Ho alah, mandhak ana bocah nangis ngono wae kok ndadak digagas ta Mas Andhik? kaya ora ana sing dipikir liyane wae?" Sadirun semaur karo alihan nggone lungguh genti njejeri Andhik sing lungguh dhingklik sijine.

"Bares wae, omongane Mur awan mau terus-terusan ngreridhu angen-angenku lho?" Marsana nyauti omongane Sadirun "aku wis rumangsa luput marang Mur sing lara atine merga saka panyakrabawane awake dhewe".

"Ora sah digagas Mas" wangsulane Sadirun "bocah kae pancen ya rada keminter, senengane nggugu karepe dhewe, ya wis ben wong dudu sanak dudu kadang wae kok, ora keneng dieman ya wis ben, mbuh dadine dudu urusane awake dhewe".

"Dudu sanak dudu kadang Om?" Singgih takon karo mesem sepa.

"lha arep diarani piye? Genah nek wong liya braya ngono?" wangsulane Sadirun.

"Iya, dudu sanak dudu kadang ning nek dipek wong aku sing sida kelangan" Andhik genti nindhihi rembug.

Marsana ngguyu rada banter, banjur omong :

"Ya aja terus ngono no Dhik Andhik, aku, awakmu, Singgih karo Om Sadi kuwi padha, nek ora selak karo batine kabeh kepengin  bisa ndadekne Mur kae dadi sisihane dhewe-dhewe. Kamangka Mur kuwi mung siji, dadi bisa wae tekdire sing Kuwasa Mur ki dadi ndhekku, utawa dadi ndhekmu, dadi ndhek-e Singguh apa dadi sisihane Om Sadi. Bisa wae, karek gumantung marang bejane awak".

"Bener kuwi Mas" Singgih melu omong "nanging sing genah, awake dhewe iki kabeh duwe hak sing padha. Nanging nek wis teka titi wancine Nek Mur jebul dadi jodhoku, sampean kabeh ya aja banjur gela, nek kecewa wae ya lumrah, nanging nek nganti nesu-nesunan kuwi sing aja nganti kedaden. Banjur nek wis klakon dadi jodhoku, sampean kabeh ya kudu mandheg olehe mikirne Mur, merga wis dadi ndhekku. Nek nganti ana sing nekad arep nyedhaki bojoku, mesthi tak tak tohi nyawaku".

"Ya, kuwi aku ya mathuk Mas Singgih" Andhik semaur "kosok baline nek Mur mbesuk jebul tinakdire dadi ndhekku, kabeh ya kudu gelem melu nyengkuyung lan aja padha musuhi aku".

"Lha nek jebul Mur kuwi tinakdir dadi jodhone Tanta anake Penjahit sing ditelpon Mur kae?" Sadirun genti takon.

"Bakal tak budi daya Om, aja nganti Mur bisa dicedhaki bocah kae, aku gak lila tenan" wangsulane Andhik mantep.

Wektune terus nggremet sansaya wengi wae. Nanging sing padha jagongan kuwi sesuk kudu nyambut gawe, mula jagongan banjur bubar. Andhik, Sadirun karo Singgih bali menyang panggonane turu, kari Marsana sing banjur kijenan neng gerdhu papane nyambut gawe.

 

ana candhake.

TEMBANG CEMPLANG (28)

 

dening: IMMIR

 

28.

Bengine mBok Ti mara menyang kamare Mur, wektu kuwi Mur lagi ngganti sprei kasur karo sawalan bantal lan gulinge. Kamare Mur pancen ketok rapi lan resik, barang-barange tumata kanthi ricik. mBok Ti mapan lungguh neng jogan, nglesot. Bareng wis rampung olehe ngganti sprei, Mur ngongkon mBok Ti supaya lungguh neng dipan.

"Lungguh neng dhuwur kene lho mBok" kandhane Mur.

"He eh" wangsulane mBok Ti "kepenak neng ngisor wae Mur, adhem".

Mur ya  banjur nusul melu nglesot neng jogan sak cedhake mBok Ti.

"Aku njaluk ngapura ya Mur" kandhane mBok Ti miwiti rembug.

"Njaluk ngapura bab apa ta mBok? apa mBok Ti wis tumindak salah nyang aku? kok aku malah ora ngerti ki?" Mur mbrondong pitakonan magepokan karo kandhane mBok Ti kuwi.

"Ora ngerti piye ta? Kedadeyan mau awan sing ndadekne awakmu sedina mung meneng karo ulat suntrut wae kuwi lho?" mBok Ti mangsuli, nggenahne karepe olehe njaluk ngapura.

"Oalah pas mangan awan mau ta?" Mur nyauti rembug karo mesem "lha nek kuwi ya genah ora ana sing luput ta mBok? luwih-luwih mBok Ti, blas ora ndadekne susahku".

"Lha thik awakmu nganti nangis? banjur sedina ketok nek sedhih banget ngono? Aku malih dadi ora kepenak, merga sing gawe jalaran awakmu nganti eyel-eyelan karo bocah-bocah lanang mau rak aku? aku sing ngelingne wis miscall Bu Kristin apa durung".

"Nek olehku ngarani sing kebangeten ki ya wong-wong kae mBok" kandhane Mur karo nyawang mBok Ti "mosok mung perkara tepungan wae kok didadekne perkara, sing marahi aku anyel ki rak ya merga jarene wong-wong kae kuwatir nek aku nganti kecegur neng "pergaulan yang salah" . Lha apa aku iki dianggep prawan lembeng sing regane siji sak-udhon loro saurupan ngana kae? Kajaba saka kuwi aku ya ora seneng nek enek wong sing sok suci, seneng ngarani wong liya mesthi eleke, kaya olehe nyamarne nek nganti aku banjur didadekne mangsane putrane Bu Kristin kae. Apa wong-wong kuwi wis mesthi nek luwih "bermoral" tinimbangane Tanta? ya pa gak mBok?".

mBok Ti mesem krungu omongane Mur sing suwarane makantar-kantar kebak semangat ngono kuwi, banjur mBok Ti takon :

"Awakmu ngerti Mur? sebab sing marahi wong-wong duwe panemu kaya ngana kae mau?".

"Genahe sing bener piye aku ya rung ngerti mBok" wangsulane Mur "nanging jarene rak merga wong-wong kae mesakne awakku sing dianggep dudu wong liya maneh?".

"Kuwi mung abangt-abang lambe thok Mur" mBok Ti wangsulan karo mesem kecut.

"Abang-abang lambe piye mBok?" Mur ora mudheng karo karepe mBok Ti.

"Abang-abang lambe kuwi tegese mung lamis, ora tulus tekan jero ati, sing diucapne kuwi mung kanggo nutupi suwara sing ana jero atine" mBok Ti nggenahne tembunge.

"Kok bisa ngono mBok?"

"Iya, merga aku ngerti apa sing dipikirne wong-wong kae, luwih-luwih sing dipikirne Andhik" kandhane mBok Ti manteb.

"Mosok ta mBok? nek manut sampean wong-wong kae pikirane piye?" Murni takon sajak ora mudheng tenan.

"Wong-wong kae, luwih-luwih Andhik, sak jane kepencokan ati sujana, gampange rembug ngono wong-wong kae cemburu merga awakmu kenalan karo Tanta. Wong-wong kae jane ya anyel karo aku, merga sing nepungne Tanta karo awakmu kuwi aku".

"Sujana? Cemburu?" Mur takon karo ngguyu, kaya ana sing lucu karo sing diucapne mBok Ti "lha wong-wong kae apaku? terus apa rumangsane Tanta putrane Bu Kristin kuwi gelem karo aku? lan sing nek dinalar luwih dawa maneh marakne gela, apa aku iki dianggep wong geleman? seneng ngobral katresnan ngana kae? dipadhakne apa aku iki?".

"Tenan Mur, sing tak kandhakne iki ora waton mangap lambeku" mBok Ti nerusne kandhane "aku ngerti wis rada suwe wong-wong kae duwe rasa seneng marang awakmu, senenge wong lanang marang wong wedok. Malah Andhik karo Sadirun kae wis tau takon menyang aku, awakmu ki wis duwe calon apa durung ? Sadirun kae malah kandha nyang aku jare nek awakmu gelem dadi bojone awakmu kepengin apa wae Sadirun saguh mujudi".

"Mosok ngono mBok?" Mur ngempet guyune "nanging mau Om Sadi ora melu guneman apa-apa lho? malah sing akeh guneme ki Mas Andhik".

"Lha kuwi pintere Sadi main pulitik" mBok Ti wangsulan karo mesem.

"Pulitik mBok?" eseme Mur mundhak amba "pulitik ki apa? kok kaya sing disiarne neng televisi wae lho??".

"Najan duwe rasa cemburu, nanging Sadi luwih pengalaman, bareng ngerti nek Andhik, Marsana karo Singgih wis kobong atine merga cemburu, dheweke milih meneng, mbok menawa karo ndonga supaya olehmu gegeran karo wong telu kuwi sansaya rame, dadi kesempatane nyedhaki awakmu luwih akeh, merga wong telu liyane mesthi banjur kok sengiti".

"Oalaaah, alah" Mur nutupi lambene merga ngempet guyune "lha nek tenan wong papat kae kabeh ngesir aku, kuwi rak padha wae aku iki dadi jalaran pedhote kekancan lan seduluran no Mak? Merga upama aku kon milih mesthi sing tak pilih mung siji, nek tarah seneng sing tak pilih mesthi seneng, terus sing telu dadi nesu, nesu karo aku ya nesu karo kancane dhewe sing tak pilih".

"Lha apa kira-kira salah siji saka wong papat kuwi ana sing nyanthol neng angen-angenmu?" mBok Ti njajagi atine Mur.

"Nganti saiki, kaya sing tak omongne dhek awan mau mBok" Mur wangsulan suwarane keprungu nek tenanan "aku durung mikir sing ngono-ngono kuwi. Merga aku isih kepengin nambal panguripanku sing sasuwene iki suwek rowak-rawek merga kahanane Makku sing mlarat. Aku kepengin Makku bisa mesem kaya kancane, bisa mangan wareg nyandhang wutuh kaya tangga-tanggane, sokur bisa ngiyub neng gubug sing dadi duweke dhewe, ora selawase mung mondhok neng lemah sing dudu duweke. Dadi wektu iki, tak sengaja aku meper rasa sing sok-sok ngajak bisa sesandhingan karo wong bagus. Keneng diupamakne aku iki wong sing luwe banjur mlaku neng pasar golek bakul panganan, kamangka sing tak liwati kuwi los bakul sandhangan, mula najan aku ya weruh akeh klambi sing apik-apik, tak peksa aku kudu ora kepengin nuku, merga dhuwitku arep tak ngge tuku panganan luwih dhisik ora arep tak ngge tuku liyane kalebu sandhangan".

mBok Ti meneng, apa sing diucapne Mur kuwi suwe diangen-angen nganggo nalare. Ing atine mBok Ti ana rasa mesakne marang Mur bocah sing kudune wis wayahe milang-miling ngulati wong lanang sing bisa didadekne Imame, nanging merga saka perihing rasa sing tuwuh merga urip sing sarwa kecingkrangan, ndadekne Mur milih dalan muthes rasa sing thukul ing atine, rasa sing lumrah dialami dening sok sapawa sing umure wis tekan titi wancine. Lan kanthi mangkono mBok Ti rumangsa duwe kuwajiban ngandhani wong lanang papat kancane nyambut gawe neng Dalem Kardimanan kuwi supaya padha murungake nggone duwe pepenginan arep ngepek Mur supaya bisa dadi bojone.

"Lha nek Tanta piye?" dumadakan pikirane mBok Ti nakoni atine dhewe. mBok Ti wis kadhung gawe dudutan yen Mur bakale dadi mulya uripe nek klakon dadi bojone Tanta, lan merga katresnane Mur sing dianggep anake dhewe, mBok Ti nganti duwe pepenginan apa sing dikandhakne Bu Kristin sing kepengin ngajak besanan kae bisa kaleksanan tenan.

Sirahe mBok Ti dadi krasa ngelu, Mur sambat mripate krasa ngantuk, jare wis wayahe turu.

 

ana candhake.